The Murray-Darling Basin Initiative

The Murray-Darling Basin Initiative - integrated cross-border river basin management and community engagement
Background
The Murray-Darling Basin (Figure 1) river catchments cover an area of 1.06 million km2 , or 14 per cent of Australia's land area. It is located in the states of Queensland, New South Wales, Victoria, South Australia and the Australian Capital Territory. Annual economic output from the Basin is around AUD$23 billion (USD$16.79 billion). AUD$10 billion (USD$7.3 billion) of this is from agriculture, equivalent to almost one third of the value of Australia's total annual agricultural output.

While use of the Basin's resources has brought huge benefit to Australia, this has had some detrimental ecological, cultural, social and economic consequences. In recognition that (under Australia's federated system of government) no one government alone was able to effectively manage the Basin's emerging natural resource management problems, the federal and relevant state governments negotiated the Murray-Darling Basin Agreement in October 1985 (which replaced the earlier 1915 River Murray Waters Agreement). Its aim is "to promote and co-ordinate effective planning and management for the equitable, efficient and sustainable use of the water, land and other environmental resources of the Murray-Darling Basin".

The management structure established to underpin the governance of the Agreement comprises:

the Murray-Darling Basin Ministerial Council, the decision-making forum;
the Murray-Darling Basin Commission, the executive and advisory arm of the Council;
the Community Advisory Committee, which provides the Council with advice and provides a two-way communication channel between the Council and the community; and
the Murray-Darling Basin Act 1993, which was ratified by the five Basin governments through identical legislation enacted by each Parliament.
Natural Resource Management Issues
Widespread degradation of the Basin's natural resources was apparent in the 1980s, with over 50% of the original vegetation cleared. About 80% of land lies in arid and semi-arid regions and most of it had become degraded (widespread soil erosion, river siltation, accelerated recharge of groundwater aquifers and subsequent discharge of saline groundwaters to rivers, dryland salinity, loss of flora and fauna habitat, and invasion of pest plants and animals). Problems in the Basin included:

increasing competition for scare water resources;
resistance to further land clearing controls by State Governments;
increasing conflict over who should pay for remediation of degraded common resources;
how to best mobilise and target the use of available resources for on-ground action; and
how to address poorly specified institutional arrangements for common property resource management.
These problems highlighted the need for Basin-wide policies and programs under a complex institutional environment which had grown up historically under each State's jurisdiction regarding land and water management and a complex array of laws and policies which were not coordinated across State borders. Increasing knowledge of the threats to river and catchment health gained through audits of water use and salinity in the Basin also highlighted the need to set targets for resource condition and implement environment mitigation practices and programs. The institutional arrangements for programs of management lay with the five State governments in the Basin and there was no overall coordination of remediation program development across the Basin. Joint action was required by Governments in partnership with the Basin's rural and urban communities.

Establishing the Murray-Darling Basin Commission
The initial action taken in November 1985 was to create the Murray-Darling Ministerial Council, which comprised Ministers holding land, water and environmental portfolios in the Commonwealth and each partner State and Territory Government. One of the first actions of the Council was the production of the Murray-Darling Basin Environmental Resources Study (1987), which highlighted the extent of environmental degradation.

To support the Council, the Murray-Darling Basin Commission (MDBC) was established in January 1988, under the Murray-Darling Basin Agreement. The Commission is the intergovernmental body responsible for managing the water of the River Murray and lower Darling River, advising on policies and programs for the management of the Murray-Darling Basin's environmental resources and overseeing the implementation of policies and programs aimed to help achieve their sustainable use. The mission of the MDBC is:

"Through the Government-community partnership, to foster joint action to achieve the sustainable use of water, land and other environmental resources of the Basin for the national benefit of present and future generations, and to maintain responsible, efficient and cost-effective delivery services of water of agreed quality from the River Murray."

Charter of the Commission
The Commissions charter requires it to:

efficiently manage and equitably distribute River Murray water resources
protect and improve the water quality of the River Murray and its tributaries and advise the Murray-Darling Ministerial Council on water, land and environmental management in the Basin.
Financial commitments
The investment of some AUD$8 million each year into this program of activities aims to underpin the key policy and on-ground investments within the Basin Sustainability Plan framework. This investment underpins some AUD$830 million annual investment in natural resources management by governments and the Basin community.

The Community Advisory Committee
The Committee has made a vital contribution to community awareness of the Initiative. It has also increased the role of the community in the development and implementation of natural resource management strategies to resolve the issues facing the Basin, and helped to provide regional and Basin-wide perspectives on the issues.

A large part of the Committee's focus over recent years has been the issue of the integrated catchment management and its implementation at the Basin scale.

The Committee played and important role in the development of the Integrated Catchment Management (ICM) Policy Statement 2001. By acknowledging that natural resource management is fundamentally a people-based activity, and by committing to a statement of values and principles that will guide the behaviour of the partners, the ICM Policy has the capacity to change awareness and behaviour across the Basin. This illustrates the growing appreciation of the need for genuine community engagement in policy development.

Outcomes Achieved
The Murray-Darling Basin Initiative has achieved significant outcomes:

reduced river salinity through the construction of jointly-funded salt interception schemes with some of the salinity benefits used to offset the impacts of land, water and management plans;
stabilisation of water extractions from the Basin's rivers through the Murray-Darling Basin Cap on water diversions;
allocation of water for high environmental value ecosystems and deliberate operation of the river to achieve environmental flows;
increased knowledge and awareness of declining resource condition and of management practices needed to address the causes;
increased understanding by Basin communities of the geography of the Basin and their place within it; and
establishment of a Human Dimension Program, one aim of which is to integrate social, institutional and biophysical sciences to improve the likelihood of adoption of best management practices for managing the Basin's natural resources and improve policy development for natural resources management.
The Murray-Darling Basin Cap
The Murray-Darling Basin Cap was introduced in 1997 to limit the amount of water that could be diverted for consumptive uses and to encourage the more efficient use of existing diversions.

It was recognised that further growth in water diversions would hasten the decline in river health, as well as to adversely affect water quality and to reduce the reliability of the water supply for existing water users.

Annual water diversion targets are set for each valley throughout the Murray-Darling Basin. The actual rate of diversion for a valley per annum is then compared to the annual water diversion target for that year, taking into account climate variables. If the diversion exceeds an agreed trigger, an Independent Audit Group is required to conduct a special audit of the valley. If the Audit determines that a valley has breached the Cap, the state must report to the Murray- Darling Basin Ministerial Council on the actions it intends to take in that valley to bring the diversions back in line with the Cap.

The Cap has not prevented redevelopment in the Basin. Together with reforms to property rights that have allowed trading of water separately from land, irrigators have purchased water for new developments.

The benefits that have been achieved by the Cap so far include:

stabilising access rights to existing users;
a greater emphasis on achieving water use efficiencies as a means to obtain water for further development;
a subsequent reduction in the percolation of groundwater with fewer consequent problems from waterlogging and soil salinisation;
a better framework for trading in water entitlements both within states and between individuals in different states;
less deterioration in water quality;
less deterioration in the health of natural ecosystems; and
activation of water trading.
Permanent Water Trading in the Murray-Darling Basin
Water trading seeks to improve productivity and promote the economic and environmental sustainability of the irrigation industry. Permanent water trading was introduced in Murray-Darling Basin in 1995. Since 1998, an interstate water trading trial has been conducted between New South Wales, Victoria and South Australia.

The benefit

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมอเรย์ดาร์ลิ่ง-ลุ่มน้ำริเริ่ม - บูรณาการข้ามพรมแดนการจัดการลุ่มน้ำและความผูกพันของชุมชน
พื้นหลัง
เมอเรย์ดาร์ลิ่ง-ลุ่มน้ำ (รูปที่ 1) ลุ่มน้ำแม่น้ำครอบคลุมพื้นที่ 1,060,000 กิโลเมตร 2 หรือร้อยละ 14 ของพื้นที่ของออสเตรเลีย ซึ่งตั้งอยู่ในรัฐควีนส์แลนด์, นิวเซาธ์เวลส์วิกตอเรียใต้ของประเทศออสเตรเลียและ Capital Territory ประเทศออสเตรเลีย ผลผลิตทางเศรษฐกิจประจำปีจากลุ่มน้ำประมาณ AUD $ 23000000000 (USD $ 16790000000) AUD $ 10000000000 (USD $ 7300000000) นี้คือจากการเกษตรคิดเป็นเกือบหนึ่งในสามของมูลค่าของออสเตรเลียรวมผลผลิตทางการเกษตรเป็นประจำทุกปี. ในขณะที่การใช้ทรัพยากรลุ่มน้ำได้นำประโยชน์มากไปยังประเทศออสเตรเลียนี้มีบางอย่างที่เป็นอันตรายในระบบนิเวศทางวัฒนธรรม ผลกระทบทางเศรษฐกิจและสังคม ในการรับรู้ว่า (ภายใต้ระบบที่เป็นส่วนกลางของออสเตรเลียของรัฐบาล) ไม่มีใครรัฐบาลเพียงอย่างเดียวก็สามารถที่จะจัดการอย่างมีประสิทธิภาพที่เกิดขึ้นใหม่ลุ่มน้ำของปัญหาการจัดการทรัพยากรธรรมชาติรัฐบาลของรัฐและรัฐบาลกลางที่เกี่ยวข้องการเจรจาต่อรองข้อตกลงลุ่มน้ำเมอร์เร-ที่รักในตุลาคม 1985 (ซึ่งแทนที่ก่อนหน้านี้ 1915 แม่น้ำเมอร์เรน่านน้ำข้อตกลง) จุดมุ่งหมายของมันคือ "เพื่อส่งเสริมและประสานงานการวางแผนที่มีประสิทธิภาพและการจัดการอย่างเป็นธรรม, การใช้งานที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืนของน้ำที่ดินและทรัพยากรสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ ของลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง-". โครงสร้างการบริหารที่จัดตั้งขึ้นเพื่อหนุนการกำกับดูแลของข้อตกลง ประกอบด้วยลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง-รัฐมนตรีสภาฟอรั่มการตัดสินใจ; ลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง-คณะกรรมการผู้บริหารและแขนที่ปรึกษาของสภาชุมชนคณะกรรมการที่ปรึกษาซึ่งมีสภาด้วยคำแนะนำและให้การสื่อสารสองทาง ช่องระหว่างสภาและชุมชน และลุ่มน้ำเมอร์เร-ดาร์ลิ่งพระราชบัญญัติปี 1993 ซึ่งได้รับการยอมรับจากห้ารัฐบาลลุ่มน้ำผ่านกฎหมายเหมือนตราขึ้นโดยแต่ละรัฐสภา. ประเด็นการจัดการทรัพยากรธรรมชาติการย่อยสลายอย่างกว้างขวางของทรัพยากรธรรมชาติของลุ่มน้ำก็เห็นได้ชัดในช่วงปี 1980 ที่มีมากกว่า 50% ของพันธุ์ไม้เดิม เคลียร์ ประมาณ 80% ของที่ดินที่ตั้งอยู่ในดินแดนแห้งแล้งและกึ่งแห้งแล้งและส่วนใหญ่ของมันได้กลายเป็นเสื่อมโทรม (พังทลายของดินอย่างกว้างขวางแม่น้ำตกตะกอนชาร์จเร่งของชั้นหินอุ้มน้ำน้ำใต้ดินและการปล่อยตามมาของ groundwaters น้ำเกลือไปยังแม่น้ำที่ความเค็ม dryland การสูญเสียของพืชและสัตว์ ที่อยู่อาศัยและการบุกรุกของพืชศัตรูพืชและสัตว์) ปัญหาในลุ่มน้ำรวม: การแข่งขันที่เพิ่มขึ้นสำหรับความหวาดกลัวทรัพยากรน้ำความต้านทานต่อการล้างที่ดินเพิ่มเติมการควบคุมโดยรัฐบาลรัฐ; การเพิ่มความขัดแย้งมากกว่าที่ควรจะจ่ายสำหรับการฟื้นฟูทรัพยากรร่วมกันเสื่อมโทรม; วิธีการที่ดีที่สุดและเป้าหมายการระดมการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่สำหรับจอ การกระทำที่พื้นดิน; และวิธีการที่อยู่ที่ระบุไว้ไม่ดีการเตรียมการสถาบันเพื่อการจัดการทรัพยากรทรัพย์สินส่วนกลาง. ปัญหาเหล่านี้เน้นถึงความจำเป็นสำหรับนโยบายลุ่มน้ำกว้างและโปรแกรมภายใต้สภาพแวดล้อมของสถาบันที่ซับซ้อนซึ่งเติบโตขึ้นมาในอดีตภายใต้เขตอำนาจของแต่ละรัฐเกี่ยวกับที่ดินและการบริหารจัดการน้ำและอาร์เรย์ที่ซับซ้อนของ กฎหมายและนโยบายที่ไม่ได้มีการประสานงานข้ามพรมแดนรัฐ ความรู้ที่เพิ่มขึ้นของภัยคุกคามต่อสุขภาพของแม่น้ำและเก็บกักน้ำได้ผ่านการตรวจสอบของการใช้น้ำและความเค็มในลุ่มน้ำยังเน้นความจำเป็นในการกำหนดเป้าหมายสภาพทรัพยากรและการดำเนินการปฏิบัติบรรเทาสภาพแวดล้อมและโปรแกรม การจัดสถาบันสำหรับโปรแกรมของการจัดการวางกับห้ารัฐบาลของรัฐในลุ่มน้ำและไม่มีการประสานงานโดยรวมของการพัฒนาโปรแกรมการฟื้นฟูข้ามลุ่มน้ำ การดำเนินการร่วมกันที่ถูกต้องโดยรัฐบาลในการร่วมมือกับลุ่มน้ำของเมืองและชนบทชุมชน. จัดตั้งลุ่มน้ำเมอร์เร-ดาร์ลิ่งสำนักงานคณะกรรมการกำกับการดำเนินการเริ่มต้นดำเนินการในพฤศจิกายน 1985 คือการสร้างเมอร์เร-ดาร์ลิ่งรัฐมนตรีสภาซึ่งประกอบด้วยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการถือครองที่ดินน้ำและพอร์ตการลงทุนด้านสิ่งแวดล้อม ในเครือจักรภพและหุ้นส่วนแต่ละรัฐและรัฐบาล Territory หนึ่งในการดำเนินการครั้งแรกของสภาคือการผลิตของลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง-ศึกษาทรัพยากรสิ่งแวดล้อม (1987) ซึ่งเน้นขอบเขตของความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม. เพื่อสนับสนุนสภาลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง-คณะกรรมาธิการ (MDBC) ก่อตั้งขึ้นในเดือนมกราคม ปี 1988 ภายใต้สัญญาลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง- คณะกรรมการเป็นองค์กรระหว่างรัฐบาลรับผิดชอบในการจัดการน้ำของแม่น้ำเมอเรย์และล่างที่รักแม่น้ำ, การให้คำปรึกษาเกี่ยวกับนโยบายและโปรแกรมสำหรับการจัดการลุ่มน้ำเมอร์เร-ที่รักของทรัพยากรสิ่งแวดล้อมและกำกับดูแลการดำเนินการตามนโยบายและโครงการที่มีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยให้บรรลุการพัฒนาอย่างยั่งยืนของพวกเขา ใช้ ภารกิจของ MDBC คือ: "ด้วยการเป็นหุ้นส่วนรัฐบาลชุมชนเพื่อส่งเสริมให้เกิดการดำเนินการร่วมกันเพื่อให้เกิดการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนของน้ำที่ดินและทรัพยากรสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ ของลุ่มน้ำเพื่อประโยชน์แห่งชาติของคนรุ่นปัจจุบันและอนาคตและเพื่อรักษาความรับผิดชอบ ที่มีประสิทธิภาพและการส่งมอบบริการที่มีประสิทธิภาพของน้ำที่มีคุณภาพที่ตกลงกันจากแม่น้ำเมอเรย์ ". กฎบัตรของคณะกรรมการกฎบัตรคณะกรรมการต้องใช้มันไป: จัดการอย่างมีประสิทธิภาพและเท่าเทียมกันกระจายทรัพยากรน้ำแม่น้ำเมอร์เรปกป้องและปรับปรุงคุณภาพน้ำของแม่น้ำเมอเรย์และของ แควและให้คำแนะนำเมอร์เร-ดาร์ลิ่งสภารัฐมนตรีในน้ำที่ดินและการจัดการด้านสิ่งแวดล้อมในลุ่มน้ำ. ภาระผูกพันทางการเงินการลงทุนของบาง AUD $ 8,000,000 ในแต่ละปีลงในโปรแกรมของกิจกรรมนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหนุนนโยบายที่สำคัญและการลงทุนในพื้นดินที่อยู่ในลุ่มน้ำ กรอบแผนพัฒนาอย่างยั่งยืน การลงทุนครั้งนี้รมย์บาง AUD $ 830,000,000 การลงทุนประจำปีในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติโดยรัฐบาลและชุมชนลุ่มน้ำ. คณะกรรมการที่ปรึกษาชุมชนคณะกรรมการได้ทำผลงานที่สำคัญในการรับรู้ของชุมชนของความคิดริเริ่ม มันยังได้เพิ่มบทบาทของชุมชนในการพัฒนาและการดำเนินกลยุทธ์การจัดการทรัพยากรธรรมชาติเพื่อแก้ไขปัญหาที่หันหน้าไปทางลุ่มน้ำและจะช่วยให้มุมมองในระดับภูมิภาคและลุ่มน้ำกว้างในประเด็น. ส่วนใหญ่ของการมุ่งเน้นของคณะกรรมการในช่วงที่ผ่านมา ปีที่ได้รับปัญหาของการจัดการการเก็บกักน้ำแบบบูรณาการและการดำเนินการในระดับลุ่มน้ำ. คณะกรรมการการเล่นและบทบาทสำคัญในการพัฒนาแบบบูรณาการการบริหารจัดการเก็บกักน้ำ (ICM) นโยบายงบปี 2001 โดยยอมรับว่าการจัดการทรัพยากรธรรมชาติเป็นพื้นฐานคนของ กิจกรรมตามและโดยการกระทำกับคำสั่งของค่านิยมและหลักการที่จะนำพฤติกรรมของคู่ค้า, ICM นโยบายมีความสามารถที่จะเปลี่ยนการรับรู้และพฤติกรรมข้ามลุ่มน้ำ . นี้แสดงให้เห็นถึงการแข็งค่าที่เพิ่มขึ้นของความจำเป็นในการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาของแท้นโยบายบรรลุผลลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง-ริเริ่มได้บรรลุผลอย่างมีนัยสำคัญ: ความเค็มแม่น้ำลดลงผ่านการก่อสร้างร่วมกันได้รับการสนับสนุนแผนการสกัดกั้นเกลือกับบางส่วนของผลประโยชน์ที่ความเค็มที่ใช้ในการ ชดเชยผลกระทบของดินน้ำและแผนการจัดการ; เสถียรภาพของการสกัดสารน้ำจากแม่น้ำลุ่มน้ำผ่านลุ่มน้ำเมอร์เร-ดาร์ลิ่งหมวกบนเซ็งน้ำการจัดสรรน้ำเพื่อระบบนิเวศมูลค่าสิ่งแวดล้อมสูงและการดำเนินงานโดยเจตนาของแม่น้ำเพื่อให้เกิดกระแสสิ่งแวดล้อมที่เพิ่มขึ้น ความรู้และความตระหนักของสภาพของทรัพยากรที่ลดลงและการจัดการจำเป็นเพื่อที่อยู่สาเหตุ; เพิ่มความเข้าใจของชุมชนลุ่มน้ำของภูมิศาสตร์ของลุ่มน้ำและสถานที่ที่พวกเขาอยู่ในนั้น; และการจัดตั้งโครงการมนุษย์ขนาดจุดมุ่งหมายในการที่จะบูรณาการทางสังคมวิทยาศาสตร์สถาบันและชีวฟิสิกส์ที่จะปรับปรุงความน่าจะเป็นของการยอมรับของการจัดการที่ดีที่สุดสำหรับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติของลุ่มน้ำและปรับปรุงพัฒนานโยบายสำหรับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ. เมอร์เร-ดาร์ลิ่ง หมวกลุ่มน้ำลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง-Cap ได้รับการแนะนำในปี 1997 ที่จะ จำกัด ปริมาณของน้ำที่อาจจะหันเหความสนใจสำหรับการใช้การบริโภคและการกระตุ้นให้เกิดการใช้งานที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของการเบี่ยงเบนที่มีอยู่. มันได้รับการยอมรับว่าการเติบโตต่อไปในการเบี่ยงเบนน้ำจะเร่งลดลงใน สุขภาพแม่น้ำเช่นเดียวกับที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพน้ำและเพื่อลดความน่าเชื่อถือของแหล่งน้ำที่มีอยู่สำหรับผู้ใช้น้ำ. เป้าหมายผันน้ำประจำปีที่กำหนดไว้สำหรับแต่ละหุบเขาตลอดลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง- อัตราที่แท้จริงของการผันสำหรับหุบเขาต่อปีแล้วเมื่อเทียบกับเป้าหมายผันน้ำประจำปีสำหรับปีที่คำนึงถึงตัวแปรสภาพภูมิอากาศ ถ้าผันเกินทริกเกอร์ตกลงกลุ่มตรวจสอบอิสระจะต้องดำเนินการตรวจสอบกรณีพิเศษของหุบเขา หากตรวจสอบระบุว่าหุบเขาได้ละเมิดหมวกรัฐต้องรายงานต่อ Murray- ที่รักลุ่มน้ำคณะรัฐมนตรีเกี่ยวกับการกระทำมันตั้งใจที่จะใช้ในหุบเขาที่จะนำเซ็งที่กลับมาในแนวเดียวกันกับ Cap. หมวกยังไม่ได้ป้องกัน การปรับปรุงในลุ่มน้ำ ร่วมกับการปฏิรูปเพื่อสิทธิในทรัพย์สินที่ได้รับอนุญาตให้ซื้อขายน้ำแยกต่างหากจากที่ดิน irrigators ได้ซื้อน้ำสำหรับการพัฒนาใหม่. ผลประโยชน์ที่ได้รับการประสบความสำเร็จโดยหมวกเพื่อให้ห่างไกลรวมถึงสิทธิในการเข้าถึงการรักษาเสถียรภาพให้กับผู้ใช้ที่มีอยู่เน้นความสำคัญในการบรรลุน้ำ ใช้มีประสิทธิภาพเป็นวิธีการที่จะได้รับน้ำเพื่อการพัฒนาต่อไป; ลดลงในภายหลังซึมของน้ำบาดาลที่มีปัญหาที่เกิดขึ้นน้อยลงจากน้ำท่วมขังและดิน salinisation; กรอบที่ดีกว่าสำหรับการซื้อขายสิทธิน้ำทั้งภายในรัฐและระหว่างบุคคลในรัฐที่แตกต่างกันการเสื่อมสภาพน้อย ในคุณภาพน้ำเสื่อมสภาพน้อยกว่าในสุขภาพของระบบนิเวศธรรมชาติ; และยืนยันการใช้งานของการซื้อขายน้ำ. เทรดดิ้งน้ำถาวรในลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง- ซื้อขายน้ำพยายามที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิตและส่งเสริมความยั่งยืนทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมของอุตสาหกรรมการชลประทาน ซื้อขายน้ำถาวรได้รับการแนะนำใน Murray-ที่รักลุ่มน้ำในปี 1995 ตั้งแต่ปี 1998 น้ำรัฐทดลองซื้อขายได้รับการดำเนินการระหว่างนิวเซาธ์เวลส์วิกตอเรียและใต้ของประเทศออสเตรเลีย. ประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การริเริ่มการจัดการลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่งลุ่มน้ำข้ามพรมแดนและชุมชนมีส่วนร่วม

ที่รักลุ่มน้ำเมอร์เรย์พื้นหลังแบบ ( รูปที่ 1 ) catchments แม่น้ำครอบคลุมพื้นที่ 1.06 ล้านตารางกิโลเมตร หรือร้อยละ 14 ของพื้นที่ของออสเตรเลีย ตั้งอยู่ในรัฐควีนส์แลนด์ , นิวเซาท์เวลส์ วิกตอเรีย , ออสเตรเลียและอาณาเขตเมืองหลวงออสเตรเลียผลผลิตทางเศรษฐกิจรายปีจากพื้นประมาณ AUD $ 23 พันล้าน ( USD $ 16.79 ล้านบาท ) AUD $ 10 พันล้าน ( USD $ 7.3 พันล้าน ) นี้เป็นจากการเกษตร จำนวนเกือบ 1 ใน 3 ของมูลค่าผลผลิตรวมของออสเตรเลียประจำปี

ในขณะที่ใช้ทรัพยากรของลุ่มน้ำได้นำประโยชน์ขนาดใหญ่ที่ออสเตรเลีย ซึ่งมีต่อระบบนิเวศ วัฒนธรรมผลกระทบทางสังคมและเศรษฐกิจ ในการรับรู้ว่า ภายใต้ระบบของรัฐบาลออสเตรเลียสหพันธ์ ) ไม่มีใครรัฐบาลเพียงอย่างเดียวก็สามารถที่จะจัดการปัญหาของลุ่มน้ำการจัดการทรัพยากรธรรมชาติที่เกิดขึ้นใหม่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ กฎหมายของรัฐบาลกลางและรัฐบาลของรัฐที่เกี่ยวข้องต่อรองเมอร์เรย์ที่รักลุ่มน้ำข้อตกลงในเดือนตุลาคม 2528 ซึ่งแทนแม่น้ำเมอร์เรย์น้ำข้อตกลงก่อนหน้านี้ 1915 )จุดมุ่งหมายของมันคือ " เพื่อส่งเสริมและประสานงานการวางแผนที่มีประสิทธิภาพและการจัดการที่เป็นธรรม มีประสิทธิภาพการใช้น้ำและยั่งยืน ที่ดิน และทรัพยากรอื่น ๆของสิ่งแวดล้อมลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง " .

โครงสร้างการจัดการก่อตั้งหนุนธรรมาภิบาลข้อตกลงประกอบด้วย :

ที่รักลุ่มน้ำเมอร์เรย์สภารัฐมนตรี เวทีการตัดสินใจ
คณะกรรมการลุ่มน้ำเมอร์เรย์ ดาร์ลิ่ง ผู้บริหารและแขนที่ปรึกษาสภา ;
ชุมชนคณะกรรมการที่ปรึกษา ซึ่งมีคณะกรรมการแนะนําและมีช่องทางการสื่อสารแบบสองทางระหว่างเทศบาลและชุมชน และ เมอร์เรย์ ดาร์ลิ่ง อ่าง
พระราชบัญญัติ 1993 ซึ่งได้ให้สัตยาบันโดยห้ารัฐบาลผ่านกฎหมายที่ตราขึ้นโดยอ่างเหมือนกันในรัฐสภา .
ปัญหาการจัดการทรัพยากรธรรมชาติอย่างการย่อยสลายของลุ่มน้ำ ทรัพยากรธรรมชาติ เห็นได้ชัดในช่วงปี 1980 กว่า 50% ของพืชเดิมที่ล้าง ประมาณ 80% ของที่ดินอยู่ในภูมิภาคที่แห้งแล้งและกึ่งแห้งแล้ง และที่สำคัญที่สุด มันได้กลายเป็นที่เสื่อมโทรมมีการชะล้างพังทลายของดิน ( ตี้ , แม่น้ำ ,การเร่งโอนของชั้นน้ำใต้ดินและการปลดตามมาของน้ำเกลือ groundwaters แม่น้ำ dryland , ความเค็ม , การสูญเสียถิ่นที่อยู่อาศัยของพืชและสัตว์ และการรุกรานของพืช ศัตรูพืชและสัตว์ ) ปัญหาในอ่างรวม :

การแข่งขันเพิ่มขึ้นเพื่อทำให้ทรัพยากรน้ำ ;
ความต้านทานต่อการควบคุมการล้างที่ดินเพิ่มเติม โดยรัฐบาลของรัฐ ;
เพิ่มความขัดแย้งมากกว่าที่ควรจะจ่ายสำหรับการฟื้นฟูทรัพยากรที่เสื่อมโทรมทั่วไป ;
วิธีการที่ดีที่สุดเคลื่อนพลและเป้าหมายการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ในการกระทำและวิธีการที่อยู่ในดิน ;
งานระบุกลไกสถาบันเพื่อการบริหารจัดการทรัพย์ส่วนกลาง
ปัญหาเหล่านี้เน้นต้องการอ่างกว้างนโยบายและโปรแกรมภายใต้สภาพแวดล้อมที่ซับซ้อนของสถาบัน ซึ่งเติบโตขึ้นในอดีตภายใต้แต่ละรัฐสังกัดเกี่ยวกับที่ดินและการจัดการน้ำและอาร์เรย์ที่ซับซ้อนของกฎหมาย และนโยบายที่ไม่ประสานงานข้ามพรมแดนรัฐเพิ่มความรู้ของภัยคุกคามต่อสุขภาพและได้รับผ่านการตรวจสอบแม่น้ำกักน้ำใช้ และน้ำในอ่างยังเน้นต้องตั้งค่าเป้าหมายสำหรับสภาพทรัพยากรและใช้สภาพแวดล้อมการปฏิบัติการและโปรแกรมการเตรียมการสำหรับสถาบันโปรแกรมการจัดการวางกับห้ารัฐบาลในลุ่มน้ำ และไม่มีการประสานงานโดยรวมของโปรแกรมการพัฒนาข้ามลุ่มน้ำ ร่วมดำเนินการถูกบังคับใช้โดยรัฐบาลในการเป็นหุ้นส่วนกับของลุ่มน้ำในเมืองและในชนบท ชุมชน จัดตั้ง เมอร์เรย์ ที่รัก


คณะกรรมการลุ่มน้ำการกระทำในพฤศจิกายน 1985 สร้างเมอร์เรย์ที่รักรัฐมนตรีสภาซึ่งประกอบด้วยรัฐมนตรีถือครองที่ดิน น้ำ และกองทุนสิ่งแวดล้อมในเครือจักรภพอังกฤษ และหุ้นส่วนแต่ละรัฐและดินแดนของรัฐบาล หนึ่งในการกระทำครั้งแรกของคณะกรรมการ คือ การผลิตของ เมอร์เรย์ ดาร์ลิ่ง ลุ่มน้ำ ทรัพยากรสิ่งแวดล้อมศึกษา ( 1987 )ซึ่งเน้นขอบเขตของความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม

เพื่อสนับสนุนสภาคณะกรรมการลุ่มน้ำเมอเรย์ดาร์ลิ่ง ( mdbc ) ก่อตั้งขึ้นในมกราคม 1988 ภายใต้ข้อตกลงเมอเรย์ดาร์ลิ่งลุ่มน้ำ เลขาธิการคณะกรรมการ เป็นร่างกายที่รับผิดชอบในการจัดการน้ำของแม่น้ำ Murray และล่างที่รักแม่น้ำให้คำปรึกษาเกี่ยวกับนโยบายและโปรแกรมสำหรับการจัดการของเมอร์เรย์ ดาร์ลิ่งลุ่มน้ำสิ่งแวดล้อมทรัพยากรและตรวจสอบผลการดำเนินงานตามนโยบายและโปรแกรมมีวัตถุประสงค์เพื่อให้เกิดการใช้อย่างยั่งยืน พันธกิจของ mdbc :

" ผ่านรัฐบาล ชุมชนสัมพันธ์ เพื่อเสริมสร้างร่วมดำเนินการเพื่อให้เกิดการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนจากน้ำเพื่อประโยชน์แห่งชาติของปัจจุบันและในอนาคตที่ดินและทรัพยากรอื่น ๆด้านสิ่งแวดล้อมของลุ่มน้ำ และเพื่อรักษารับผิดชอบ มีประสิทธิภาพ และประหยัดต้นทุนของการบริการจัดส่งน้ำตกลงคุณภาพจากแม่น้ำเมอร์เรย์ "

กฎบัตรคณะกรรมการ
ค่าคอมมิชชั่นเหมาต้องการให้มัน :

มีประสิทธิภาพจัดการและกระจายทรัพยากรอย่างน้ำแม่น้ำเมอร์เรย์
ปกป้องและปรับปรุงคุณภาพน้ำของแม่น้ำ Murray และแคว แนะนำ เมอร์เรย์ ที่รักและสภาน้ำ ดิน และการจัดการสิ่งแวดล้อมในลุ่มน้ำ ภาระผูกพันทางการเงินการลงทุน

บาง AUD $ 8 ล้านบาทในแต่ละปี ในกิจกรรมต่างๆ ของโครงการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหนุนนโยบายและการลงทุนในพื้นที่ภายในลุ่มน้ำอย่างยั่งยืนวางแผนกรอบการลงทุนนี้สนับสนุนบาง AUD $ 830 ล้านปีการลงทุนในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ โดยรัฐบาลและชุมชนลุ่มน้ำ คณะกรรมการที่ปรึกษาชุมชน

คณะกรรมการได้ทำผลงานที่สำคัญเพื่อการรับรู้ของชุมชนของความคิดริเริ่มนอกจากนี้ยังได้เพิ่มบทบาทของชุมชนในการพัฒนาและการดำเนินกลยุทธ์การจัดการทรัพยากรธรรมชาติเพื่อแก้ไขปัญหาซึ่ง อ่างล้างหน้า และช่วยให้ภูมิภาคและอ่างมุมมองกว้างในประเด็น

ส่วนใหญ่ของคณะกรรมการที่มุ่งเน้นกว่าปีที่ผ่านมามีปัญหาของการจัดการลุ่มน้ำแบบบูรณาการและการดำเนินงานของ บริษัท ที่อ่างขนาด

คณะกรรมการการเล่นและมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาระบบจัดการลุ่มน้ำ ( ICM ) แถลงนโยบายปี 2001 โดยยอมรับว่า การจัดการทรัพยากรธรรมชาติเป็นพื้นฐานที่เป็นคนจัดกิจกรรมตามและยืนยันคำให้การของค่านิยมและหลักการที่จะนำพฤติกรรมของพันธมิตร , ICM นโยบายที่มีความสามารถที่จะเปลี่ยนการรับรู้และพฤติกรรมข้ามลุ่มน้ำ นี้แสดงให้เห็นถึงการเติบโตของความต้องการงานหมั้นชุมชนที่แท้จริงในการพัฒนานโยบาย ผลสําเร็จ

ที่รักลุ่มน้ำเมอร์เรย์ริเริ่มให้มีความสําคัญต่อ

:ลดความเค็มในแม่น้ำที่ผ่านการก่อสร้างของโครงการร่วมสนับสนุนสกัดกั้นเกลือกับบางส่วนของความเค็มประโยชน์ใช้เพื่อชดเชยผลกระทบของที่ดิน การวางแผนและการบริหารจัดการน้ำ ;
เสถียรภาพของน้ำสกัดจากแม่น้ำเมอร์เรย์ ดาร์ลิ่งของลุ่มน้ำผ่านแอ่งน้ำฝาบนบ้าน ;
การจัดสรรน้ำเพื่อระบบนิเวศสิ่งแวดล้อมสูง และค่าผ่าตัดโดยเจตนาของแม่น้ำให้ไหลสิ่งแวดล้อม ;
เพิ่มความรู้และความตระหนักของเงื่อนไขและแนวทางการจัดการทรัพยากรที่ลดลงของต้องการที่อยู่สาเหตุ ;
ความเข้าใจที่เพิ่มขึ้นโดยชุมชนลุ่มน้ำของภูมิศาสตร์ของอ่างและสถานที่ของพวกเขาภายใน
; และ