3.3. Hydrogen and bioethanol produc

3.3. Hydrogen and bioethanol production
The results of the hydrogen production by S. cerevisiae
fermentation are illustrated in Table 3.
The thermal and acid hydrolysis and the different pretreatments
contributed to the degradation of the predominant and recalcitrant
components (lignin and cellulose), both of which are found in the
skin, pulp and seeds of olives. The hexose and pentose monomers,
primarily glucose and xylose, are the most relevant monomers of
lignin and cellulose. Glucose monomers are partially solubilized
after pretreatments, and degrade more easily to hydrogen and
ethanol by means of the strain [17]. The BP and UP pretreatments
resulted in the best hydrogen production, that is, 1.98 and 1.09 NL/L,
respectively. Fig. 4 reports the average concentrations of ethanol
obtained after the different pretreatments.
All of the tests lead to a rapid increase in the ethanol concentration
in the mixture in the first hours of the fermentation until an
asymptotic value was reached after 150e200 h. Although similar
kinetics were displayed, the final ethanol concentrations obtained
in the tests were different. The lowest ethanol production was
recorded for NPah, with 2.67 g/L and a process efficacy of 8.11%
(Table 3). This low performance of NPah resulted was due to the
small soluble sugar concentration in the mixture, because of the
absence of any pretreatments. The lignocellulosic substances in OP
displayed a recalcitrant nature, and was resistant to microorganism

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3 ไฮโดรเจนและการผลิตเอทานอล
ผลที่ได้จากการผลิตก๊าซไฮโดรเจนโดย S. cerevisiae
หมักจะแสดงในตารางที่ 3
ย่อยสลายความร้อนและกรดและการเตรียมการที่แตกต่างกัน
มีส่วนทำให้การย่อยสลายของเด่นและบิดพลิ้ว
ส่วนประกอบ (ลิกนินเซลลูโลส) ซึ่งทั้งสองเป็น ที่พบใน
ผิวหนังและเยื่อเมล็ดของมะกอก hexose และ pentose โมโนเมอร์,
หลักกลูโคสและไซโลส, เป็นโมโนเมอร์ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของ
ลิกนินเซลลูโลส โมโนเมอร์ของน้ำตาลกลูโคสจะละลายบางส่วน
หลังจากการเตรียมการและการย่อยสลายได้ง่ายขึ้นที่จะไฮโดรเจนและ
เอทานอลโดยวิธีการของสายพันธุ์ [17] ความดันโลหิตและการเตรียมขึ้น
ส่งผลให้การผลิตไฮโดรเจนที่ดีที่สุด, ที่อยู่, 1.98 และ 1.09 NL / L
ตามลำดับ มะเดื่อ. 4 รายงานความเข้มข้นเฉลี่ยของเอทานอล
ได้รับหลังจากการเตรียมการที่แตกต่างกัน.
ทั้งหมดของการทดสอบนำไปสู่การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในความเข้มข้นของเอทานอล
ในส่วนผสมในชั่วโมงแรกของการหมักจน
ค่า asymptotic ก็มาถึงหลังจาก 150e200 H แม้ว่าที่คล้ายกัน
จลนพลศาสตร์มีการแสดงผลที่ความเข้มข้นของเอทานอลเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้รับ
ในการทดสอบที่แตกต่างกัน การผลิตเอทานอลต่ำสุด
ที่บันทึกไว้สำหรับ NPah กับ 2.67 กรัม / ลิตรและการรับรู้ความสามารถของกระบวนการ 8.11%
(ตารางที่ 3) ผลการดำเนินงานที่ต่ำของ NPah ผลเป็นเพราะ
ความเข้มข้นของน้ำตาลขนาดเล็กที่ละลายในส่วนผสมเนื่องจาก
กรณีที่ไม่มีการเตรียมการใด ๆ สารลิกโนเซลลูโลสใน OP
แสดงที่มีลักษณะดื้อรั้นและเป็นจุลินทรีย์ที่ทนต่อการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.3 . การผลิตไฮโดรเจนและเพลงผลของการผลิตไฮโดรเจนโดย S . cerevisiaeการหมักจะแสดงในตารางที่ 3การระบายความร้อนและกรดและการเตต่าง ๆส่วนการย่อยสลายของโดด และหัวดื้อส่วนประกอบ ( ลิกนินและเซลลูโลส ) ซึ่งพบในผิว เนื้อ และเมล็ดของมะกอก ที่เฮกโซสนาครและโมโนเมอร์เป็นกลูโคสและไซโลส คือ มอนอเมอร์ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของลิกนินและเซลลูโลส กลูโคสเป็นบางส่วน ซึ่งเมอร์หลังจากการเตและลดได้ง่ายขึ้นและให้ไฮโดรเจนเอทานอลโดยวิธีการของความเครียด [ 17 ] BP และการเตผลที่ดีที่สุดในการผลิตไฮโดรเจน คือ 1.98 และ 1.09 nl / l ,ตามลำดับ รูปที่ 4 รายงานความเข้มข้นเฉลี่ยของเอทานอลที่ได้จากการเตแตกต่างกันทุกการทดสอบที่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในเอทานอลความเข้มข้นในส่วนผสมในชั่วโมงแรกของการหมัก จนเป็นค่าเฉลี่ยได้ถึงหลัง 150e200 . แม้ว่าคล้ายจลนศาสตร์เป็นเอทานอลความเข้มข้นสุดท้ายได้แสดงในการทดสอบที่แตกต่างกัน การผลิตเอทานอลน้อยที่สุด คือบันทึก npah กับ 2.67 กรัม / ลิตรและประสิทธิภาพของกระบวนการ คิด %( ตารางที่ 3 ) ประสิทธิภาพต่ำของ npah เป็นผลเนื่องจากการความเข้มข้นของปริมาณน้ำตาลเล็กๆ ในการผสม เพราะการขาดงานของการเต . สาร lignocellulosic ในโอพีแสดงนิสัยหัวดื้อ และป้องกันจุลินทรีย์