A dazzle of gold and a blaze of col

A dazzle of gold and a blaze of colours _ that's your first impression of the Grand Palace as you come down the avenue of ugly dull buildings. It is a splendid mass of pagodas, towers, halls and chapels with triple roofs ending in flourishes of serpents' tails. The temple bells glint from the eaves below roofs covered with blue and orange, green and yellow tiles. The buildings look like blown up toys. The black spires seem remote and unreal as fairy tales and dreams. High white walls surround the city for it is indeed a little city of its own.

"When I was about nine years old I was taken to the cremation of the Crown Prince and there I saw Princess Suddhadibya, who was very beautiful, and I developed a crush on her. She was one of the King's daughters and I was determined to go and live with her but I didn't until three years later after my tonsure ceremony. This is the cutting of the topknot at the age of puberty for boys and girls. When children were small their heads were shaved and only a little tuft of hair was left on top and tied into a knot and fixed with a pretty pin. The topknot was cut when the child was 11 or 12.

"My tonsure ceremony was quite grand because the King cut my topknot. There were about five or six of us all done on the same day. We were beautifully dressed for it _ gold brocade, gold and diamond necklaces, bracelets, anklets and a jewelled decoration round the topknot. The jewels were so heavy they had to carry me. I couldn't move. I felt absolutely gorgeous.

"Before I went into the Palace I had to go to school. The school was under the supervision of the Department of Education. This was at the time of the modernisation of our country. It was a very new thing. My father was what would now be the Minister of the Interior. The school was run by three English women who were helped by three Siamese girls.

The Englishwomen were brought out by the department and most of them married well here. They married the many foreign advisers from Europe and America who were nearly all bachelors in those days. Queen Saovabha herself chose the Siamese teachers and sent them to study in England. They were all very intelligent but they were people of no consequence. It was unheard of in those days for a girl of good family to go abroad to study. It was ruinous for a family's reputation. It was as shameful for a family as a daughter going on the stage in the days of Queen Victoria. Girls in those days stayed at home and suitable marriages were arranged for them.

''Life in the Palace was very dull. APART from the crazes we had for bicycling and photography and playing croquet, there wasn't much amusement. Physically it was very uncomfortable. There were thousands of women and children inside the palace, living in hundreds of buildings of various sizes made of brick or wood according to the importance and standing of the owner of the house. There was no running water or sewage system.

The King died in 1910 at one of the palaces in the park. He was nursed by Queen Saovabha and his favourites. We were all heartbroken and shaved our heads and went into mourning. White was the colour of mourning in those days.

''It was very sad in the Palace after King Chulalongkorn's death because his successor was unmarried and would not live Inside. He preferred his palace in the park, so for us Inside, it was like a world without a sun. Life was all monotony. No King's meals to prepare; nothing to do for him. We, who had talked about what the King did, what he said, what he liked and what he disliked, now had nothing to talk about.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทำให้ตาพร่าของทองและถ้ำ_สีที่ถูกใจของคุณพาคุณ มาลงดิอเวนิวอาคารน่าเกลียดน่าเบื่อ โดยรวมสวยงามของเจดีย์ อาคาร ห้องโถง และ chapels กับหลังคาสามสิ้นสุดใน flourishes หางของงูได้ วัดระฆัง glint จากชายคาบ้านใต้หลังคาด้วยกระเบื้องสีฟ้า และสีส้ม สีเขียว และสีเหลือง อาคารเหมือนเล่นเป่าขึ้น ยอดแหลมสีดำดูเหมือนลวงตา และไกลเป็นนิทานและความฝัน รอบทิศทางสูงขาวเมืองนั้นเป็นเมืองเล็ก ๆ ของตัวเอง"เมื่อประมาณ 9 ปี เก่าฉันถูกนำไปเผาศพของมกุฎมีเห็นเจ้าหญิง Suddhadibya ที่สวย และฉันได้รับการพัฒนาความสนใจในตัวเธอ เธอเป็นหนึ่งในธิดาของพระมหากษัตริย์ และผมก็ตั้งใจจะไป และอยู่กับเธอ แต่ฉันไม่ได้จนถึงสามปีหลังจากพิธีผนวชของฉันในภายหลัง นี่คือการตัด topknot ที่อายุวัยแรกรุ่นสำหรับเด็กชายและเด็กหญิง เมื่อเด็กถูกศีรษะของพวกเขาถูก shaved เล็กและเฉพาะปุยน้อยของผมด้านซ้ายด้านบน และผูกเป็นปม และคง ด้วย pin สวย Topknot ถูกตัดเมื่อเด็ก 11 หรือ 12"พิธีผนวชฉันได้แกมาก เพราะกษัตริย์ตัด topknot ของฉัน มีประมาณห้าหรือหกของเราทั้งหมดทำในวันเดียว เราได้แต่งตัวอย่างสวยงามสำหรับ ยก_ทอง สร้อยคอเพชรและทอง สร้อยข้อมือ anklets และตกแต่ง jewelled ปัด topknot รัตนากรหนักดังนั้นพวกเขาจะทำฉันได้ ฉันไม่สามารถย้าย ผมรู้สึกจริง ๆ สวย"ก่อนที่ฉันเดินเข้าไปในพาผมไปโรงเรียน โรงเรียนภายใต้การดูแลของฝ่ายการศึกษาได้ นี่คือเวลาของ modernisation ของประเทศเรา มันเป็นสิ่งใหม่มาก พ่อเป็นสิ่งที่จะเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยขณะนี้ โรงเรียนถูกเรียกใช้ โดยผู้หญิงอังกฤษสามที่ถูกช่วยเหลือ โดยสามสาวสยามEnglishwomen ที่ถูกนำออก โดยแผนกและส่วนใหญ่จะแต่งงานกันที่นี่ พวกเขาแต่งงานที่หลายต่างประการจากยุโรปและอเมริกาที่ปริญญาตรีเกือบทั้งหมดในวันนั้น สมเด็จพระราชินีศรีตัวเองเลือกครูสยาม และส่งให้เรียนในอังกฤษ พวกเขาฉลาดมากทั้งหมด แต่พวกคนไม่มีสัจจะ ได้ยินของในนั้นสำหรับสาวตระกูลดีไปต่างประเทศเพื่อศึกษาได้ สำหรับชื่อเสียงของครอบครัวล่มได้ ถึงแม้ว่าครอบครัวเป็นลูกสาวที่เกิดขึ้นบนเวทีในวันพระราชินีนาถวิคตอเรียได้ หญิงในสมัยนั้นอยู่บ้าน และชีวิตสมรสเหมาะถูกจัดไว้"ชีวิตในวังถูกซบ นอกจากนี้ใน crazes เรามีห้องถ่ายภาพ และเล่น croquet เลยสนุกมาก ร่างกายก็แนะนำ มีผู้หญิงและเด็กในวัง อาศัยอยู่ในอาคารขนาดต่าง ๆ ทำด้วยอิฐหรือไม้ตามความสำคัญและส่วนของเจ้าของบ้านหลายร้อยหลายพัน มีระบบน้ำหรือน้ำเสียไม่ทำงาน พระตายใน 1910 ที่พระราชวังในสวน เขาถูก nursed โดยสมเด็จพระราชินีศรีและรายการโปรดของเขา เรามีทั้ง heartbroken และ shaved หัวของเรา และไปเป็นการไว้ทุกข์ สีขาวเป็นสีไว้ทุกข์ในสมัยนั้น '' เป็นเศร้ามากในวังหลังความตายของกษัตริย์จุฬาลงกรณ์ เพราะสืบเขาเป็นโสด และไม่ต้องอยู่ภายใน เขาต้องพาเขาในสวน ดังนั้น เราภายใน มันเป็นเหมือนโลกโดยดวงอาทิตย์เป็น ชีวิตบคคลเหล่านี้ทั้งหมด อาหารของกษัตริย์เพื่อจัดเตรียม ไม่มีอะไรที่ทำให้เขา เรา ที่มีการพูดคุยเกี่ยวกับพระอะไรได้ เขากล่าว สิ่งที่เขาชอบ และสิ่งที่เขา disliked ตอนนี้ มีอะไรจะพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำให้ตาพร่าทองและเปลวไฟสี _ ที่ประทับใจครั้งแรกของแกรนด์พาเลซในขณะที่คุณมาลงถนนของอาคารที่น่าเบื่อน่าเกลียด มันเป็นมวลที่สวยงามของเจดีย์อาคารห้องโถงและโบสถ์หลังคาสามสิ้นสุดในลวดลายของหางงู ' วัดระฆังแววจากด้านล่างชายคาหลังคาปกคลุมไปด้วยสีฟ้าและสีส้ม, กระเบื้องสีเขียวและสีเหลือง อาคารมีลักษณะเหมือนพัดขึ้นของเล่น ยอดแหลมสีดำดูเหมือนห่างไกลและไม่จริงเป็นนิทานและความฝัน ผนังสีขาวสูงล้อมรอบเมืองมันย่อมเป็นเมืองเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเอง. "เมื่อฉันถูกเกี่ยวกับเก้าปีฉันถูกนำไปเผาศพของมกุฎราชกุมารและมีผมเห็นเจ้าหญิง Suddhadibya ซึ่งเป็นที่สวยงามมากและผมพัฒนา ปิ๊งเธอ. เธอเป็นลูกสาวคนหนึ่งของกษัตริย์และผมมุ่งมั่นที่จะไปและอยู่กับเธอ แต่ฉันไม่ได้จนกว่าจะถึงสามปีต่อมาหลังจากพิธีผนวชของฉัน. นี่คือการตัดโมลีที่อายุรุ่นกระเตาะสำหรับเด็ก และหญิง. เมื่อเด็กมีขนาดเล็กหัวของพวกเขาได้รับการโกนและมีเพียงกระจุกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของผมถูกทิ้งอยู่ด้านบนและผูกเป็นปมและคงมีขาสวย. โมลีถูกตัดเมื่อเด็กอายุ 11 หรือ 12. "พิธีผนวชของฉัน ก็ค่อนข้างที่ยิ่งใหญ่เพราะพระมหากษัตริย์ทรงตัดโมลีของฉัน มีประมาณห้าหรือหกของเราทำทุกอย่างในวันเดียวกัน เราได้แต่งตัวสวยงามสำหรับมัน _ ผ้าทอง, สร้อยคอทองคำและเพชร, กำไล, anklets และตกแต่งประดับด้วยเพชรพลอยรอบโมลี เพชรหนักเพื่อให้พวกเขาได้มีการดำเนินการให้ฉัน ฉันไม่สามารถย้าย ผมรู้สึกอย่างงดงาม. "ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปในพระราชวังผมต้องไปโรงเรียน. โรงเรียนที่อยู่ภายใต้การกำกับดูแลของกรมสามัญศึกษา. นี้เป็นช่วงเวลาของความทันสมัยของประเทศของเรา. มันเป็นสิ่งที่ใหม่มาก พ่อของฉันเป็นสิ่งที่ตอนนี้จะเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย. โรงเรียนได้รับการดำเนินการโดยผู้หญิงสามคนอังกฤษที่ได้รับการช่วยเหลือจากสามสาวสยาม. Englishwomen ถูกนำออกโดยกรมและส่วนใหญ่ของพวกเขาแต่งงานกันดีที่นี่. พวกเขาแต่งงานกับต่างประเทศจำนวนมาก ที่ปรึกษาจากยุโรปและอเมริกาที่ได้รับปริญญาตรีเกือบทั้งหมดในวันนั้น. สมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาตัวเองเลือกครูสยามและส่งพวกเขาไปศึกษาต่อในประเทศอังกฤษ. พวกเขาทั้งหมดที่ฉลาดมาก แต่พวกเขาเป็นคนที่ไม่มีผล. มันไม่เคยได้ยินจากในสมัยนั้นสำหรับ สาวของครอบครัวที่ดีที่จะเดินทางไปต่างประเทศเพื่อการศึกษา. มันเป็นโชคร้ายสำหรับชื่อเสียงของครอบครัว. มันเป็นเรื่องน่าอับอายสำหรับครอบครัวเป็นลูกสาวไปบนเวทีในสมัยของสมเด็จพระราชินีวิกตอเรีย. หญิงในวันนั้นอยู่ที่บ้านและการแต่งงานที่เหมาะสม ถูกจัดสำหรับพวกเขา. '' ชีวิตในพระราชวังเป็นที่น่าเบื่อมาก นอกเหนือจาก crazes ที่เรามีสำหรับการปั่นจักรยานและการถ่ายภาพและการเล่นกีฬาชนิดหนึ่งมีไม่สนุกมาก ร่างกายมันก็อึดอัดมาก มีหลายพันของผู้หญิงและเด็กที่อยู่ภายในพระราชวังที่อาศัยอยู่ในหลายร้อยของอาคารขนาดต่าง ๆ ที่ทำจากอิฐหรือไม้ตามความสำคัญและยืนของเจ้าของบ้าน มีน้ำไม่ทำงานหรือเป็นระบบบำบัดน้ำเสีย. คิงเสียชีวิตในปี 1910 ที่หนึ่งของพระราชวังในสวนสาธารณะ เขาได้รับการดูแลโดยสมเด็จพระราชินีพระนางเจ้าเสาวภาและรายการโปรดของเขา เราก็อกหักและโกนหัวของเราและเดินเข้าไปในระหว่างการไว้ทุกข์ สีขาวเป็นสีแห่งการไว้ทุกข์ในวันนั้น. '' เป็นเรื่องที่น่าเศร้าในพระราชวังหลังจากการตายของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเพราะทายาทของเขาไม่ได้แต่งงานและจะไม่อยู่ภายใน เขาชอบพระราชวังของเขาในสวนสาธารณะเพื่อให้เราภายในมันเป็นเหมือนโลกที่ปราศจากดวงอาทิตย์ ชีวิตคือความน่าเบื่อทั้งหมด ไม่มีอาหารของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพื่อเตรียมความพร้อม; ไม่มีอะไรที่จะทำเพื่อเขา เราที่ได้พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่พระมหากษัตริย์ไม่ได้สิ่งที่เขากล่าวว่าสิ่งที่เขาชอบและสิ่งที่เขาไม่ชอบตอนนี้ก็ไม่มีอะไรที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีแววทองและเปลวไฟสี _ นั่นคือความประทับใจครั้งแรกของพระบรมมหาราชวัง ตามที่คุณลงมาถนนอาคารทึบ น่าเกลียด มันเป็นมวลที่งดงามของเจดีย์ อาคารหอพักและโบสถ์กับสามหลังคาสิ้นสุดในลวดลายของงู ' ก้อย ระฆังวัดแววจากชายคาด้านล่างหลังคาปกคลุมด้วยกระเบื้องสีฟ้าและสีส้ม สีเขียว และสีเหลืองอาคารเหมือนระเบิดของเล่น ส่วนยอดแหลมสีดำดูเหมือนห่างไกลและไม่จริงเป็นนิทาน และความฝัน กำแพงสีขาวสูงรอบเมือง มันย่อมเป็นเมืองเล็กๆ ของตัวเอง

" เมื่อฉันอายุ 9 ปีฉันไปเผาศพขององค์รัชทายาท และที่นั่นผมเห็นเจ้าหญิง suddhadibya ที่สวยงามมาก และผมเริ่มสนใจในตัวของเธอนางเป็นลูกสาวของกษัตริย์ และผมก็ตั้งใจที่จะไปอยู่กับเค้า แต่ผมไม่ได้ จนกระทั่ง 3 ปีต่อมาหลังพิธีการตัดผมของฉัน นี่คือการตัดเด็กที่อายุของวัยรุ่นชายและหญิง เมื่อลูกยังเล็ก หัวโกนมีเพียงกระจุกเล็ก ๆน้อย ๆของผมอยู่ด้านบน และมัดเป็นปม และยึดกับขาสวยเด็กถูกตัดเมื่อเด็กอายุ 11 หรือ 12

" พิธีการตัดผมของผมค่อนข้างใหญ่ เพราะพระราชาตัดหนังของฉัน มีประมาณ 5 หรือ 6 เราทั้งหมดทำในวันเดียวกัน เราแต่งตัวสวยงามมัน _ ผ้ายกทองและสร้อยคอเพชร bracelets , anklets และประดับด้วยเพชรพลอยตกแต่งรอบหนัง . อัญมณีที่เป็นหนักมาก พวกเขาต้องแบกฉัน ฉันขยับไม่ได้ผมรู้สึกว่าสวยงามจริง ๆ

" ก่อนที่ผมจะเข้าไปในพระราชวัง ฉันต้องไปโรงเรียน โรงเรียนภายใต้การดูแลของกระทรวงศึกษา นี้คือเวลาของความทันสมัยของประเทศของเรา มันเป็นสิ่งที่ใหม่มาก พ่อว่าตอนนี้จะเป็นรัฐมนตรีมหาดไทย โรงเรียนได้ดำเนินการโดยสามหญิงชาวอังกฤษที่ถูกช่วยโดยสยาม

สามสาวการ englishwomen ถูกนำออกโดยกรม และส่วนใหญ่ของพวกเขาแต่งงานที่นี่ พวกเขาแต่งงานต่างประเทศหลายที่ปรึกษาจากยุโรปและอเมริกาที่เกือบทุกระดับในวันเหล่านั้น ราชินี saovabha ตัวเองเลือกสยามครูและส่งไปเรียนต่อที่อังกฤษ พวกเขาทั้งหมด พวกเขาเป็นคนฉลาดมาก แต่ไม่มีผลมันไม่เคยได้ยินจากในวันดังกล่าวสำหรับผู้หญิงในครอบครัวที่ดีที่จะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ มันย่อยยับเพื่อชื่อเสียงของครอบครัว มันน่าอับอายสำหรับครอบครัวลูกสาวขึ้นเวทีในวันของสมเด็จพระราชินีวิกตอเรีย ผู้หญิงในสมัยนั้นอยู่บ้าน และการแต่งงานที่เหมาะสมจัดให้

''life ในวัง ที่น่าเบื่อมากนอกเหนือจาก crazes ได้ปั่นจักรยานและการถ่ายภาพและการเล่นโครเกต์ , ไม่ใช่สวนสนุกมากนัก ร่างกายมันอึดอัดมาก มีหลายพันของผู้หญิงและเด็กในพระราชวังอยู่ในร้อยของอาคารขนาดต่าง ๆที่ทำด้วยอิฐหรือไม้ตามความสำคัญและยืนของเจ้าของเรือน ไม่มีน้ำประปาหรือระบบบำบัดน้ำเสีย

กษัตริย์เสียชีวิตในปี 1910 ที่หนึ่งของพระราชวังในสวนสาธารณะ เขาถูกเลี้ยงโดย saovabha ราชินีและรายการโปรดของเขา เรากำลังอกหัก และโกนหัวของเราเข้าไปในความเศร้า สีขาวเป็นสีแห่งการไว้ทุกข์ในวันเหล่านั้น

''it เสียใจมากในพระราชวังหลังจากจุฬาลงกรณ์ความตายเพราะ ทายาทคือยังไม่ได้แต่งงาน และจะไม่ได้อยู่ข้างใน เขาชอบพระราชวังของเขาในสวนสาธารณะดังนั้นสำหรับเราภายใน มันเป็นเหมือนโลกไม่มีดวงอาทิตย์ ชีวิตคือความซ้ำซาก ไม่มีกษัตริย์เป็นอาหารเพื่อเตรียม ไม่มีอะไรที่จะทำเพื่อเขา เราได้พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ในหลวงทำ สิ่งที่เขาพูด สิ่งที่เขาชอบ สิ่งที่เขาเกลียด ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง