❝WILL CONTINUE WITH NARRATOR'S POV.

❝WILL CONTINUE WITH NARRATOR'S POV.
A week had passed. Today is Saturday, meaning there will be no school attached. It is a weekend day in which students and teachers may have spare times to rest or doing something else to relax their minds from stressing in study 24 hours.

Scratch those useless notice. Everyone should know that Soonyoung and Chan's relationship is getting near at close quarters. Soonyoung does never stops himself from picking Chan off his class to eat lunch or walking him back home together. Even Vernon and Seungkwan does notice those actions. Somehow, they felt weird but they will just remind themselves that these are normal.

However, Seungkwan felt strange right on his heart whenever he saw them two boys are hanging out together.

Don't get misunderstood. Soonyoung and Chan were just friends or probably close/good friends at first stage. Even Soonyoung's group of friends, especially Jihoon, at first being suspicious as ever but as days continues, they begin to brighten for Chan's presence and thinking it's a normal thing between them.

Back to the reality shot, Saturday was used to be a day for Chan's 24/7 sleeps and naps but this time around, he will not spending his whole time by sleeping and dreaming of nonsense stuffs. Since he was invited by Soonyoung to go out.

As soon as his dinosaur-patterned clock alarmed loudly, almost blasting his room, and his hand rummage out of his blanket to find his clock and quickly knock it's top head to shut the noisy sounds. He pick it to look at the time.

3, 2, 1....

“AHHH! I AM LATE!” he shriek and rushing into his bathroom without caring about his messy and untidy bedroom.

After daily wash-up, he wrapped his body with a towel and went to digging onto his closet, searching for clothes to wear. It has been a very longest time he haven't hangout, so it got him clueless about what to wear today. He wants to appear good-looking in front of senpai.

He scratched his head, unable to choose any. Fortunately, his mom knocked on the door and open it without receiving any answer from him. She's surprised by his sudden appearance for waking up early during weekend.

“Omona~ You're awake– Oh my. Are you on a date?” she teasingly asked.

She can sense it by seeing how frustrated he looked when throwing himself on the bed. She know he was clueless about what to wear. She understands his son.

Chan blushes and defending himself, “N-N-No! I-I'm going to hangout with my friends,” he stuttered. She chuckles at his cuteness and walks closer to him to pinches his cheeks softly.

“Aigoo~ My baby finally make some friends. How about I choose for you?”

Chan pouted when he heard the nickname given, “I'm not a baby!”

She ignore his son and tapping her chin as she turns to his closet. Chan places his palms against his cheeks while waiting for his mom's choice.

“A-ha!”

He can see from the side view as she picks some casual yet trending type of clothes. She flashed a happy grin at him, “These!”

It is consisted of short sleeve white printed t-shirt and a pair of long skinny jeans with denim hoodie jacket. His lips curved a big smile and jumping off the bed to hug his mom dearly.

“Thanks!! I'll take these,” he kissed her cheek. She keeps grinning while pats his head, “You're welcome. Take a good care of yourself, okay?” and left the room for himself. He shut the door with a nonstop smile and starts changing.

He goes to the mirror desk and fixing his hairstyle a bit. Adding a little gel to make his fringe up and showing his clean forehead by doing it. He smiles at his own reflected figure and spray a perfume then leaving his untidy room to downstairs.

“Mom, I'll get going first!” he shouts in the middle of shoving his denim converse.

“Do you want to eat something beforehand?” she asks but she shook his head, “Nope. But I'll get home early for dinner,” he promised.

She nods, “Okay, take care!” and he respond, “Nae~!” then automatically left.

Meanwhile in the other side scenery, Soonyoung has been sitting on the bench, located outside the cinema, surrounded with mall shops for twelve minutes after he arrived there and one by one, his friends are approaching him.

Lastly, Seungcheol and Junghan also make an appearance, except for Seungkwan since he had something else to run for.

He unstoppably waits for the last person. He's wearing a red plaid long sleeve buttoned shirt and printed HOSHI in white at the back view. As a pair of skinny white jeans with silver high-top sneakers. Everyone also had fashionable styles but Soonyoung's the most simplest yet looking great on him.

He checked his wristwatch while impatiently tapping his foot on the ground. The others were busily ordering popcorns, drinks, and so on. Then, he finally relieved when he see a quite familiar boy enter the building. The boy seems lost, so he decided to waves his hands up.

“Here!!”

Chan heard the voice and notice where is it coming from. He grinned before waves back and jogging towards Soonyoung's direction. Both of them were amazed to be able seeing each other's senses in styling.

“Woah~ Hyung, you're looking better than in uniform,”

Soonyoung laughs, “Nah. You're still looking better than I ever expect. Shall we get in? The others are waiting,” and Chan nods as they entered the theater. Soonyoung passed their tickets to the worker and fulling a few reserved seats.

Vernon sat at the last edge and beside him are Seungcheol, Jihoon, Junghan, Jisoo, Mingyu, and Wonwoo. Below their seats are Junhui, Minghao, Seokmin, Soonyoung, and Chan.

Due to late for buying anything, Minghao gave Soonyoung his popcorn and a soda, “Eh? But how about you?” asked Soonyoung when he take those. Minghao nodded at Junhui who watches the entire advertisements on the screen. They could share, so Soonyoung smiles.

He offer the popcorn at the younger.

“Oh, thank you,”

“No problem,”

The movie has made a beginning stories with some scenes creeping up. They watched Insidious: Chapter 3 because lacks of latest interesting movies. They've collected too many action movies DVDs, so.

When something keeps shocking the audience, it surprises Chan as well. In that whole hours, Chan couldn't handle himself but hiding and clawing on Soonyoung's arm. It made Soonyoung smiling alone, unnoticed by anybody and eventually doesn't feels anything through the entire movie.

A few seconds later, he instantaneously drop his smile to turn and stares at Chan, who's too scared to be aware of someone's stare.

*Should I tell him?*

An hour later, they are all exiting the theater after it put an ending. Some were stretching, some were yawning, and half of them were discussing about the plot. Soonyoung is one that seems less attracts to the movie earlier, so he had no idea of what are they talking about. He walked next to Chan.

He saw Chan keeps inhaling and exhaling. He smirks, “Scared?”

Chan huffed, “No! I was just surprised at how ghosts can be soooo ugly,” he create a reason to avoid embarrassment.

“Then why did you clings on my arm the whole minutes?” he teasingly asked.

*This guy seriously like mom.*

Chan bite his bottom lip in feeling embarrassed as regretfully sigh, “Fine. I'm scared of horror movies, especially when it comes to ghost stuffs,” he admitted. Soonyoung smiles at the honest statement.

“Hey, chill. Not everyone in this world is brave enough to watches horror,” he tries to calm Chan down by swung his arm around the latter's shoulders and they walks out of the mall to somewhere else. Chan could feel hotness on his cheeks.

Before they could suggest to go for an amusement park, Soonyoung heard a growling sounds. He take a look at Chan and realizes it was coming from the younger's stomach. Chan awkwardly grin as scratching his nape.

Soonyoung chuckles and calling his friends, “You guys can go first! I'll bring Chan to eat something!” he shouted at them. They spun around to respond, “Okay! Take your time!” and disappears to their next destination.

“Let's go. My treat!” he joyfully said.

Chan puckers his lips then nods. Soonyoung chuckle once more, “Don't make that face or I'll kiss you,” he blurts before walking passes Chan.

The younger had his eyes widening at those words and his cheeks is redden by the thought of it. He cupped his cheeks and shadowed his face using his hoodie on his head as following Soonyoung from behind.

❝WILL CONTINUE WITH NARRATOR'S POV.
A week had passed. Today is Saturday, meaning there will be no school attached. It is a weekend day in which students and teachers may have spare times to rest or doing something else to relax their minds from stressing in study 24 hours.
 
Scratch those useless notice. Everyone should know that Soonyoung and Chan's relationship is getting near at close quarters. Soonyoung does never stops himself from picking Chan off his class to eat lunch or walking him back home together. Even Vernon and Seungkwan does notice those actions. Somehow, they felt weird but they will just remind themselves that these are normal.
 
However, Seungkwan felt strange right on his heart whenever he saw them two boys are hanging out together. 
 
Don't get misunderstood. Soonyoung and Chan were just friends or probably close/good friends at first stage. Even Soonyoung's group of friends, especially Jihoon, at first being suspicious as ever but as days continues, they begin to brighten for Chan's presence and thinking it's a normal thing between them.
 
Back to the reality shot, Saturday was used to be a day for Chan's 24/7 sleeps and naps but this time around, he will not spending his whole time by sleeping and dreaming of nonsense stuffs. Since he was invited by Soonyoung to go out.
 
As soon as his dinosaur-patterned clock alarmed loudly, almost blasting his room, and his hand rummage out of his blanket to find his clock and quickly knock it's top head to shut the noisy sounds. He pick it to look at the time.
 
3, 2, 1....
 
“AHHH! I AM LATE!” he shriek and rushing into his bathroom without caring about his messy and untidy bedroom.
 
After daily wash-up, he wrapped his body with a towel and went to digging onto his closet, searching for clothes to wear. It has been a very longest time he haven't hangout, so it got him clueless about what to wear today. He wants to appear good-looking in front of senpai.
 
He scratched his head, unable to choose any. Fortunately, his mom knocked on the door and open it without receiving any answer from him. She's surprised by his sudden appearance for waking up early during weekend.
 
“Omona~ You're awake– Oh my. Are you on a date?” she teasingly asked.
 
She can sense it by seeing how frustrated he looked when throwing himself on the bed. She know he was clueless about what to wear. She understands his son.
 
Chan blushes and defending himself, “N-N-No! I-I'm going to hangout with my friends,” he stuttered. She chuckles at his cuteness and walks closer to him to pinches his cheeks softly.
 
“Aigoo~ My baby finally make some friends. How about I choose for you?”
 
Chan pouted when he heard the nickname given, “I'm not a baby!”
 
She ignore his son and tapping her chin as she turns to his closet. Chan places his palms against his cheeks while waiting for his mom's choice.
 
“A-ha!” 
 
He can see from the side view as she picks some casual yet trending type of clothes. She flashed a happy grin at him, “These!”
 
It is consisted of short sleeve white printed t-shirt and a pair of long skinny jeans with denim hoodie jacket. His lips curved a big smile and jumping off the bed to hug his mom dearly.
 
“Thanks!! I'll take these,” he kissed her cheek. She keeps grinning while pats his head, “You're welcome. Take a good care of yourself, okay?” and left the room for himself. He shut the door with a nonstop smile and starts changing. 
 
He goes to the mirror desk and fixing his hairstyle a bit. Adding a little gel to make his fringe up and showing his clean forehead by doing it. He smiles at his own reflected figure and spray a perfume then leaving his untidy room to downstairs.
 
“Mom, I'll get going first!” he shouts in the middle of shoving his denim converse.
 
“Do you want to eat something beforehand?” she asks but she shook his head, “Nope. But I'll get home early for dinner,” he promised.
 
She nods, “Okay, take care!” and he respond, “Nae~!” then automatically left.
 
 
 
Meanwhile in the other side scenery, Soonyoung has been sitting on the bench, located outside the cinema, surrounded with mall shops for twelve minutes after he arrived there and one by one, his friends are approaching him.
 
Lastly, Seungcheol and Junghan also make an appearance, except for Seungkwan since he had something else to run for.
 
He unstoppably waits for the last person. He's wearing a red plaid long sleeve buttoned shirt and printed HOSHI in white at the back view. As a pair of skinny white jeans with silver high-top sneakers. Everyone also had fashionable styles but Soonyoung's the most simplest yet looking great on him.
 
He checked his wristwatch while impatiently tapping his foot on the ground. The others were busily ordering popcorns, drinks, and so on. Then, he finally relieved when he see a quite familiar boy enter the building. The boy seems lost, so he decided to waves his hands up.
 
“Here!!”
 
Chan heard the voice and notice where is it coming from. He grinned before waves back and jogging towards Soonyoung's direction. Both of them were amazed to be able seeing each other's senses in styling.
 
“Woah~ Hyung, you're looking better than in uniform,”
 
Soonyoung laughs, “Nah. You're still looking better than I ever expect. Shall we get in? The others are waiting,” and Chan nods as they entered the theater. Soonyoung passed their tickets to the worker and fulling a few reserved seats.
 
Vernon sat at the last edge and beside him are Seungcheol, Jihoon, Junghan, Jisoo, Mingyu, and Wonwoo. Below their seats are Junhui, Minghao, Seokmin, Soonyoung, and Chan.
 
Due to late for buying anything, Minghao gave Soonyoung his popcorn and a soda, “Eh? But how about you?” asked Soonyoung when he take those. Minghao nodded at Junhui who watches the entire advertisements on the screen. They could share, so Soonyoung smiles.
 
He offer the popcorn at the younger.
 
“Oh, thank you,”
 
“No problem,”
 
The movie has made a beginning stories with some scenes creeping up. They watched Insidious: Chapter 3 because lacks of latest interesting movies. They've collected too many action movies DVDs, so.
 
When something keeps shocking the audience, it surprises Chan as well. In that whole hours, Chan couldn't handle himself but hiding and clawing on Soonyoung's arm. It made Soonyoung smiling alone, unnoticed by anybody and eventually doesn't feels anything through the entire movie.
 
A few seconds later, he instantaneously drop his smile to turn and stares at Chan, who's too scared to be aware of someone's stare.
 
*Should I tell him?*
 
 
 
An hour later, they are all exiting the theater after it put an ending. Some were stretching, some were yawning, and half of them were discussing about the plot. Soonyoung is one that seems less attracts to the movie earlier, so he had no idea of what are they talking about. He walked next to Chan.
 
He saw Chan keeps inhaling and exhaling. He smirks, “Scared?”
 
Chan huffed, “No! I was just surprised at how ghosts can be soooo ugly,” he create a reason to avoid embarrassment.
 
“Then why did you clings on my arm the whole minutes?” he teasingly asked.
 
*This guy seriously like mom.*
 
Chan bite his bottom lip in feeling embarrassed as regretfully sigh, “Fine. I'm scared of horror movies, especially when it comes to ghost stuffs,” he admitted. Soonyoung smiles at the honest statement.
 
“Hey, chill. Not everyone in this world is brave enough to watches horror,” he tries to calm Chan down by swung his arm around the latter's shoulders and they walks out of the mall to somewhere else. Chan could feel hotness on his cheeks.
 
Before they could suggest to go for an amusement park, Soonyoung heard a growling sounds. He take a look at Chan and realizes it was coming from the younger's stomach. Chan awkwardly grin as scratching his nape.
 
Soonyoung chuckles and calling his friends, “You guys can go first! I'll bring Chan to eat something!” he shouted at them. They spun around to respond, “Okay! Take your time!” and disappears to their next destination.
 
“Let's go. My treat!” he joyfully said.
 
Chan puckers his lips then nods. Soonyoung chuckle once more, “Don't make that face or I'll kiss you,” he blurts before walking passes Chan.
 
The younger had his eyes widening at those words and his cheeks is redden by the thought of it. He cupped his cheeks and shadowed his face using his hoodie on his head as following Soonyoung from behind.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

❝WILL ต่อ ด้วย POV ของโปรแกรมผู้บรรยายสัปดาห์ได้ผ่าน วันนี้เป็นวันเสาร์ หมายถึง มีจะโรงเรียนไม่แนบ วันวันหยุดสุดสัปดาห์ซึ่งนักเรียนและครูผู้สอนอาจมีเวลาว่างเพื่อพักผ่อนหรือทำอย่างอื่นที่ผ่อนคลายจิตใจของพวกเขาจากการเน้นหนักในการศึกษา 24 ชั่วโมงได้ รอยขีดข่วนประกาศเหล่านั้นไร้ประโยชน์ ทุกคนควรรู้ว่า ความสัมพันธ์ Soonyoung และ Chan กำลังใกล้ที่ใกล้ Soonyoung ไม่เคยหยุดตัวเองจากรับจันทร์ปิดคลาสกินอาหารกลางวันของเขา หรือการเดินเขากลับบ้านกัน แม้เวอร์นอนและ Seungkwan สังเกตการเหล่านั้น พวกเขารู้สึกแปลกอย่างใด แต่พวกเขาจะเพียงเตือนตัวเองว่า นี่คือปกติ อย่างไรก็ตาม Seungkwan รู้สึกแปลกบนหัวใจของเขาเมื่อเขาเห็นชายสองคนนั้นจะแขวนออกร่วมกัน ไม่รับ misunderstood Soonyoung และจานมีเพียงเพื่อนหรือเพื่อนอาจจะปิด/ดีในระยะแรก แม้ Soonyoung ของกลุ่มเพื่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Jihoon ที่แรกน่าสงสัยเช่นเคย แต่ เป็นวันยังคง พวกเขาเริ่มส่องสำหรับสถานะของจันทร์ และคิดว่า เป็นสิ่งปกติระหว่างพวกเขา ไปจริงยิง วันเสาร์ถูกใช้เป็น วันจันทร์ของนอน 24/7 และ naps แต่ขณะนี้รอบ เขาจะไม่ใช้เวลาของเขาทั้ง โดยนอนหลับ และฝันของวัตถุดิบเหลวไหล เนื่องจากเขาได้รับเชิญ โดย Soonyoung ออกไป เป็นนาฬิกาของเขาลวดลายไดโนเสาร์รับความตกใจเกี่ยวกับดัง เกือบระเบิดของเขา ห้องพักมือคุ้ยจากเขาครอบคลุมการค้นหานาฬิกาของเขา และเคาะมันบนหัวปิดเสียงเสียงดังอย่างรวดเร็ว เขาเลือกเพื่อดูเวลา 3, 2, 1 ... "AHHH ฉันช้า "เขา shriek และรีบเข้าห้องน้ำเขาไม่ดูแลเกี่ยวกับห้องนอนของเขายุ่ง และ untidy หลังจากล้างประจำวันสาย เขาห่อศพ ด้วยผ้าเช็ดตัว แล้วไปขุดบนตู้เสื้อผ้าของเขา หาเสื้อผ้าที่สวมใส่ จะได้รับเวลามากสูงเขาไม่แฮงค์เอ้าท์ เพื่อจะได้ clueless เกี่ยวกับสิ่งที่สวมใส่ในวันนี้ เขาต้องการปรากฏหน้าตาหน้า senpai เขามีรอยขีดข่วนศีรษะ สามารถเลือกใด ๆ โชคดี แม่ของเขากังวานตามประตู และเปิดโดยไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากเขา เธอประหลาดใจ โดยฉับพลันลักษณะการตื่นขึ้นมาก่อนในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ " Omona ~ คุณตื่น – Oh ของฉัน คุณในวัน "เธอ teasingly ขอ เธอสามารถรู้สึกได้ โดยดูว่าผิดหวังเขาดูเมื่อโยนตัวเองบนเตียงนอน เธอรู้ว่า เขาถูก clueless เกี่ยวกับสิ่งที่สวมใส่ เธอเข้าใจบุตร Blushes จันทร์และปกป้องตนเอง "N N ไม่ ฉัน-ฉันจะไปแฮงค์เอ้าท์กับเพื่อนของฉัน, "เขา stuttered นาง chuckles ที่ความน่ารักของเขา และเดินใกล้เขาเพื่อ pinches แก้มของเขาเบา ๆ " Aigoo ~ เด็กของฉันจนทำให้เพื่อน วิธีการเกี่ยวกับฉันเลือกคุณ" จัน pouted เมื่อเขาได้ยินชื่อเล่นให้ "ฉันไม่เด็ก" เธอไม่สนใจบุตรและแตะคางของเธอเธอจะให้ตู้เสื้อผ้าของเขา จันทร์ปาล์มของเขากับแก้มของเขาขณะที่รอเลือกของแม่ของเขา "A-ฮา" เขาสามารถเห็นจากมุมมองด้านข้างเธอรับบางชนิด trending ยังสบาย ๆ ของเสื้อผ้า เธอถ่ายรอบ ๆ ไร้ความสุขที่เขา "เหล่านี้" มันสั้นจะประกอบด้วยแขนคู่ของกางเกงยีนส์ผอมยาวมีเสื้อ hoodie ยีนส์และเสื้อยืดสีขาวลาย ริมฝีปากของเขาโค้งยิ้มและกระโดดออกจากเตียงไปกอดคุณแม่ของเขาลอง "ขอบคุณ!! ฉันจะใช้นี้ เขารั้งแก้ม เธอเก็บ grinning ในขณะที่ pats เขาใหญ่ "ด้วยความยินดี ใช้ดีดูแลตัวเอง ไร? "และห้องพักสำหรับตนเอง เขาปิดประตูดี nonstop และเริ่มเปลี่ยนแปลง เขาไปโต๊ะกระจกและแก้ไขทรงผมของเขาเล็กน้อย เพิ่มเจเล็กน้อยเพื่อให้เขาเพิ่มเติมและแสดงหน้าผากของเขาสะอาด โดยทำ รอยยิ้มของเขาที่ของเขาเองรูปสะท้อน และสเปรย์น้ำหอมแล้ว ออกจากห้องของเขา untidy กับชั้นล่าง "หม่อม ฉันจะได้รับไปแรก" เขา shouts กลาง shoving คอนเวิร์สยีนส์ของเขา "คุณต้องรับประทานอะไรมาก่อนหรือไม่" เธอถาม แต่เธอจับหัวของเขา "Nope แต่ฉันจะได้รับบ้านเช้าเย็น เขาสัญญา เธอ nods "เอาล่ะ ดูแล" และเขา ตอบ, "ชี้เป็นชี้ตาย ~ ! " แล้ว โดยอัตโนมัติจากนั้น ในขณะเดียวกัน ในอื่น ๆ ด้านทัศนียภาพ Soonyoung มีการนั่งอยู่บนม้านั่ง พักโรงภาพยนตร์ ล้อมรอบ ด้วยห้างร้านสำหรับสิบสองนาทีหลังจากที่เขาถึงมีหนึ่ง เพื่อนเขากำลังเข้าใกล้เขา สุดท้ายนี้ Seungcheol และ Junghan ยังให้ ยกเว้น Seungkwan ตั้งแต่เขามีอย่างอื่นที่เรียกใช้ He unstoppably waits for the last person. He's wearing a red plaid long sleeve buttoned shirt and printed HOSHI in white at the back view. As a pair of skinny white jeans with silver high-top sneakers. Everyone also had fashionable styles but Soonyoung's the most simplest yet looking great on him. He checked his wristwatch while impatiently tapping his foot on the ground. The others were busily ordering popcorns, drinks, and so on. Then, he finally relieved when he see a quite familiar boy enter the building. The boy seems lost, so he decided to waves his hands up. “Here!!” Chan heard the voice and notice where is it coming from. He grinned before waves back and jogging towards Soonyoung's direction. Both of them were amazed to be able seeing each other's senses in styling. “Woah~ Hyung, you're looking better than in uniform,” Soonyoung laughs, “Nah. You're still looking better than I ever expect. Shall we get in? The others are waiting,” and Chan nods as they entered the theater. Soonyoung passed their tickets to the worker and fulling a few reserved seats. Vernon sat at the last edge and beside him are Seungcheol, Jihoon, Junghan, Jisoo, Mingyu, and Wonwoo. Below their seats are Junhui, Minghao, Seokmin, Soonyoung, and Chan. Due to late for buying anything, Minghao gave Soonyoung his popcorn and a soda, “Eh? But how about you?” asked Soonyoung when he take those. Minghao nodded at Junhui who watches the entire advertisements on the screen. They could share, so Soonyoung smiles. He offer the popcorn at the younger. “Oh, thank you,” “No problem,” The movie has made a beginning stories with some scenes creeping up. They watched Insidious: Chapter 3 because lacks of latest interesting movies. They've collected too many action movies DVDs, so. When something keeps shocking the audience, it surprises Chan as well. In that whole hours, Chan couldn't handle himself but hiding and clawing on Soonyoung's arm. It made Soonyoung smiling alone, unnoticed by anybody and eventually doesn't feels anything through the entire movie. A few seconds later, he instantaneously drop his smile to turn and stares at Chan, who's too scared to be aware of someone's stare. *Should I tell him?* An hour later, they are all exiting the theater after it put an ending. Some were stretching, some were yawning, and half of them were discussing about the plot. Soonyoung is one that seems less attracts to the movie earlier, so he had no idea of what are they talking about. He walked next to Chan. He saw Chan keeps inhaling and exhaling. He smirks, “Scared?” Chan huffed, “No! I was just surprised at how ghosts can be soooo ugly,” he create a reason to avoid embarrassment. “Then why did you clings on my arm the whole minutes?” he teasingly asked. *This guy seriously like mom.* Chan bite his bottom lip in feeling embarrassed as regretfully sigh, “Fine. I'm scared of horror movies, especially when it comes to ghost stuffs,” he admitted. Soonyoung smiles at the honest statement. “Hey, chill. Not everyone in this world is brave enough to watches horror,” he tries to calm Chan down by swung his arm around the latter's shoulders and they walks out of the mall to somewhere else. Chan could feel hotness on his cheeks. Before they could suggest to go for an amusement park, Soonyoung heard a growling sounds. He take a look at Chan and realizes it was coming from the younger's stomach. Chan awkwardly grin as scratching his nape. Soonyoung chuckles and calling his friends, “You guys can go first! I'll bring Chan to eat something!” he shouted at them. They spun around to respond, “Okay! Take your time!” and disappears to their next destination. “Let's go. My treat!” he joyfully said. Chan puckers his lips then nods. Soonyoung chuckle once more, “Don't make that face or I'll kiss you,” he blurts before walking passes Chan. The younger had his eyes widening at those words and his cheeks is redden by the thought of it. He cupped his cheeks and shadowed his face using his hoodie on his head as following Soonyoung from behind.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

❝WILLต่อด้วยการบรรยาย POV.
สัปดาห์ที่ผ่านมา วันนี้เป็นวันเสาร์ที่หมายจะมีโรงเรียนไม่ติด มันเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่นักเรียนและครูอาจจะมีเวลาว่างที่จะพักผ่อนหรือทำอย่างอื่นที่จะผ่อนคลายจิตใจของพวกเขาจากการเน้นหนักในการศึกษาตลอด 24 ชั่วโมง. เกาไร้ประโยชน์เหล่านั้นแจ้งให้ทราบล่วงหน้า ทุกคนควรจะรู้ว่ามีความสัมพันธ์ Soonyoung และชานจะได้รับที่อยู่ใกล้ในระยะประชิด Soonyoung ไม่เคยหยุดตัวเองจากการเลือกจันปิดชั้นเรียนของเขาที่จะกินอาหารกลางวันหรือเดินเขากลับบ้านด้วยกัน แม้เวอร์นอนและ Seungkwan ไม่สังเกตเห็นการกระทำเหล่านั้น อย่างใดพวกเขารู้สึกแปลก ๆ แต่พวกเขาก็จะเตือนตัวเองว่าเหล่านี้จะปกติ. อย่างไรก็ตาม Seungkwan รู้สึกด้านขวาผิดปกติในหัวใจของเขาทุกครั้งที่เขาเห็นพวกเขาเด็กชายสองคนจะห้อยออกร่วมกัน. ไม่ได้เข้าใจผิด Soonyoung และจันเป็นแค่เพื่อนหรืออาจจะใกล้ / เพื่อนที่ดีในขั้นตอนแรก แม้กลุ่ม Soonyoung ของเพื่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งจีฮุนในตอนแรกเป็นที่น่าสงสัยเช่นเคย แต่เป็นวันที่ยังคงพวกเขาเริ่มที่จะสดใสสำหรับการปรากฏตัวของจันและคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ปกติระหว่างพวกเขา. กลับไปยิงเป็นจริงวันเสาร์ที่ใช้จะเป็นวันสำหรับ จันทน์ 24/7 และงีบหลับ แต่ในเวลานี้เขาจะไม่ใช้เวลาทั้งหมดของเขาโดยการนอนหลับและฝันของวัตถุดิบเรื่องไร้สาระ นับตั้งแต่ที่เขาได้รับเชิญจาก Soonyoung ที่จะออกไป. ทันทีที่นาฬิกาไดโนเสาร์ลวดลายของเขาตกใจเสียงดังเกือบระเบิดที่ห้องของเขาและของกระจุกกระจิกมือของเขาออกมาจากผ้าห่มของเขาเพื่อหานาฬิกาของเขาได้อย่างรวดเร็วและเคาะหัวด้านบนจะปิดเสียงที่มีเสียงดัง เขาเลือกที่จะมองมันในเวลา. 3, 2, 1 .... "Ahhh! I AM ล่าช้า! "เขากรีดร้องและวิ่งเข้าไปในห้องน้ำของเขาโดยไม่ต้องดูแลเกี่ยวกับห้องนอนยุ่งและรกของเขา. หลังจากล้างทุกวันขึ้นเขาห่อร่างกายของเขาด้วยผ้าขนหนูและไปขุดลงในตู้เสื้อผ้าของเขาหาเสื้อผ้าที่จะสวมใส่ จะได้รับเป็นเวลานานมากที่เขายังไม่ได้ประจำจึงมีเขา clueless เกี่ยวกับสิ่งที่สวมใส่ในวันนี้ เขาต้องการที่จะปรากฏหน้าตาดีในด้านหน้าของรุ่นพี่. เขามีรอยขีดข่วนหัวของเขาไม่สามารถที่จะเลือกใด ๆ โชคดีที่แม่ของเขาเคาะประตูและเปิดโดยไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากเขา เธอประหลาดใจโดยลักษณะฉับพลันของเขาสำหรับการตื่นขึ้นมาในช่วงต้นวันหยุดสุดสัปดาห์. "Omona ~ คุณ awake- โอ้ คุณอยู่ในวันที่? "เธอถาม teasingly. เธอสามารถรู้สึกได้โดยเห็นว่าผิดหวังเมื่อเขามองตัวเองโยนบนเตียง เธอรู้ว่าเขาเป็น clueless เกี่ยวกับสิ่งที่สวมใส่ เธอเข้าใจลูกชายของเขา. จันแดงและป้องกันตัวเอง "NN-No! I-ฉันกำลังจะไป hangout กับเพื่อนของฉัน "เขาพูดติดอ่าง เธอหัวเราะเบา ๆ ที่น่ารักของเขาและเดินใกล้ชิดกับเขาที่จะผลักแก้มของเขาเบา ๆ . "ไออิกู ~ ลูกของฉันจนทำให้เพื่อนบางคน วิธีการเกี่ยวกับที่ฉันเลือกสำหรับคุณ? "จันpouted เมื่อเขาได้ยินฉายาที่ได้รับว่า" ฉันไม่ได้เป็นทารก! "เธอไม่สนใจลูกชายของเขาและแตะคางเธอขณะที่เธอหันไปตู้เสื้อผ้าของเขา จันทร์วางฝ่ามือของเขากับแก้มของเขาในขณะที่รอสำหรับการเลือกแม่ของเขา. "A-ฮ่า!" เขาสามารถมองเห็นจากมุมมองด้านข้างขณะที่เธอหยิบสบาย ๆ บางชนิดยังมีแนวโน้มของเสื้อผ้า เธอประกายรอยยิ้มที่มีความสุขที่เขา "เหล่านี้!" มันประกอบด้วยแขนสั้นเสื้อยืดพิมพ์สีขาวและกางเกงยีนส์ผอมยาวกับแจ็คเก็ตยีนส์หมวก ริมฝีปากของเขาโค้งรอยยิ้มขนาดใหญ่และกระโดดลงจากเตียงจะกอดแม่ของเขาอย่างสุดซึ้ง. "ขอบคุณ !! ฉันจะใช้เวลาเหล่านี้ "เขาจูบแก้มของเธอ ช่วยให้เธอยิ้มขณะที่ตบหัวของเขา "คุณยินดีต้อนรับ ใช้เวลาการดูแลที่ดีของตัวเองได้ไหม "และออกจากห้องของตัวเอง เขาปิดประตูด้วยรอยยิ้มดุ๊กดิ๊กและเริ่มเปลี่ยน. เขาเดินไปที่โต๊ะกระจกและแก้ไขทรงผมของเขาเล็กน้อย เพิ่มเจลเล็กน้อยเพื่อให้ขอบของเขาขึ้นและแสดงให้เห็นหน้าผากสะอาดของเขาด้วยการทำมัน เขายิ้มให้ร่างของตัวเองสะท้อนให้เห็นน้ำหอมและสเปรย์แล้วออกจากห้องรกรุงรังของเขาไปยังชั้นล่าง. "แม่ฉันจะได้รับไปก่อน!" เขาตะโกนในช่วงกลางของการสนทนาผลักยีนส์ของเขา. "คุณต้องการที่จะกินอะไรก่อน? "เธอถาม แต่เธอส่ายหัว" Nope แต่ฉันจะได้รับบ้านต้นสำหรับอาหารค่ำ "เขาสัญญาว่า. เธอพยักหน้า" เอาล่ะดูแล "และเขาตอบ" Nae ~! "จากนั้นก็ออกโดยอัตโนมัติ. ในขณะเดียวกันในฉากด้านอื่น ๆ Soonyoung ได้รับการนั่งอยู่บน ม้านั่งที่ตั้งอยู่นอกโรงหนังที่ล้อมรอบไปด้วยร้านค้าห้างสรรพสินค้าสิบสองนาทีหลังจากที่เขามาถึงที่นั่นและหนึ่งโดยหนึ่งเพื่อนของเขากำลังเข้าใกล้เขา. สุดท้าย Seungcheol และ Junghan ยังทำให้ลักษณะยกเว้น Seungkwan นับตั้งแต่ที่เขามีอะไรบางอย่างอื่นที่จะใช้สำหรับ . เขา unstoppably รอให้คนสุดท้าย เขาสวมเสื้อแขนยาวลายสก๊อตสีแดงเสื้อติดกระดุมและ Hoshi พิมพ์ในสีขาวที่มุมมองด้านหลัง ในฐานะที่เป็นกางเกงยีนส์สีขาวผอมด้วยเงินสูงรองเท้าผ้าใบด้านบน ทุกคนก็มีรูปแบบที่ทันสมัย แต่ Soonyoung ของที่ง่ายที่สุดยังดูดีกับเขา. เขาตรวจสอบนาฬิกาข้อมือของเขาในขณะอดทนแตะเท้าของเขาอยู่บนพื้นดิน คนอื่น ๆ ที่ได้รับการสั่งซื้อยุ่ง popcorns, เครื่องดื่มและอื่น ๆ แล้วในที่สุดเขาก็โล่งใจเมื่อเขาเห็นเด็กคุ้นเคยค่อนข้างเข้าไปในอาคาร เด็กดูเหมือนหายไปดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะคลื่นมือของเขาขึ้น. "ที่นี่ !!" จันได้ยินเสียงและแจ้งให้ทราบว่าเป็นที่ที่มาจาก เขายิ้มก่อนที่คลื่นกลับมาและวิ่งไปในทิศทางของ Soonyoung ทั้งของพวกเขาประหลาดใจที่จะสามารถเห็นความรู้สึกของแต่ละคนในการจัดแต่งทรงผม. "ว้าว ~ ฮยองคุณกำลังมองหาที่ดีกว่าในเครื่องแบบ" Soonyoung หัวเราะ "Nah คุณยังคงดูดีขึ้นกว่าที่ฉันเคยคาดหวัง เราจะได้รับมีอะไรบ้าง? คนอื่น ๆ กำลังรอ "และจันทร์พยักหน้าขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในโรงละคร Soonyoung ผ่านตั๋วของพวกเขาในการปฏิบัติงานและ fulling ที่นั่งที่สงวนไว้ไม่กี่. เวอร์นอนนั่งอยู่ที่ขอบที่ผ่านมาและอยู่ข้าง ๆ เขามี Seungcheol, จีฮุน, Junghan, Jisoo, Mingyu และ Wonwoo ด้านล่างที่นั่งของพวกเขาจะ Junhui, Minghao, Seokmin, Soonyoung และจัน. เนื่องจากสายสำหรับการซื้ออะไรให้ Minghao Soonyoung ข้าวโพดคั่วของเขาและโซดา "เอ๊ะ? แต่วิธีการเกี่ยวกับคุณ? "Soonyoung ถามเมื่อเขาใช้เวลาเหล่านั้น พยักหน้า Minghao ที่ Junhui ที่เฝ้าดูโฆษณาทั้งหมดบนหน้าจอ พวกเขาสามารถแบ่งปันเพื่อให้รอยยิ้ม Soonyoung. เขามีข้าวโพดคั่วที่อายุน้อยกว่า. "โอ้ขอบคุณ" "ไม่มีปัญหา" หนังเรื่องนี้ได้ทำเรื่องราวเริ่มต้นด้วยบางฉากคืบคลานขึ้น พวกเขาเฝ้าดู Insidious: บทที่ 3 เพราะขาดของภาพยนตร์ล่าสุดที่น่าสนใจ พวกเขาได้เก็บรวบรวมภาพยนตร์การกระทำที่มากเกินไปดีวีดีดังนั้น. เมื่อสิ่งที่ช่วยให้ผู้ชมตกตะลึงก็น่าประหลาดใจจันทร์เช่นกัน ในชั่วโมงทั้งที่จันทน์ไม่สามารถจัดการกับตัวเอง แต่หลบซ่อนตัวและ clawing บนแขนของ Soonyoung มันทำให้ Soonyoung ยิ้มคนเดียวไม่มีใครสังเกตเห็นโดยใครและในที่สุดก็ไม่ได้รู้สึกอะไรผ่านทั้งภาพยนตร์. ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาทันทีลดลงรอยยิ้มของเขาที่จะเปิดและจ้องที่จันทร์ที่กลัวเกินไปที่จะตระหนักถึงการจ้องมองของใครบางคน. * ควร ผมบอกเขา? * ชั่วโมงต่อมาพวกเขาทั้งหมดออกจากโรงละครหลังจากที่มันใส่ตอนจบ บางคนยืดบางคนหาวและครึ่งหนึ่งของพวกเขาได้คุยเกี่ยวกับพล็อต Soonyoung เป็นสิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนน้อยดึงดูดให้กับภาพยนตร์ก่อนหน้านี้เพื่อให้เขามีความคิดของสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงไม่มี เขาเดินต่อไปเพื่อจัน. เขาเห็นจันที่ช่วยให้การสูบ เขา smirks "กลัว?" จัน huffed "ไม่! ฉันรู้สึกประหลาดใจเพียงที่วิธีการที่ผีสามารถเป็นที่น่าเกลียดเหมือน "เขาสร้างเหตุผลที่จะหลีกเลี่ยงความละอายก." แล้วทำไมคุณไม่ยึดติดอยู่กับแขนของฉันนาทีทั้ง? "เขา teasingly ถาม. * ผู้ชายคนนี้อย่างจริงจังเหมือนแม่. * จันกัดของเขา ริมฝีปากล่างในความรู้สึกอายเป็นถอนหายใจเศร้า "วิจิตร ฉันกลัวของภาพยนตร์สยองขวัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงวัตถุดิบผี "เขาเข้ารับการรักษา Soonyoung ยิ้มงบซื่อสัตย์. "เฮ้เย็น ทุกคนไม่ได้ในโลกนี้คือกล้าพอที่จะมองดูหนังสยองขวัญ "เขาพยายามที่จะสงบลงโดย Chan เหวี่ยงแขนของเขารอบไหล่หลังและพวกเขาเดินออกจากห้างสรรพสินค้าไปที่อื่น จันจะรู้สึกร้อนบนแก้มของเขา. ก่อนที่พวกเขาจะแนะนำให้ไปสำหรับสวนสนุก, Soonyoung ได้ยินเสียงคำราม เขาจะดูที่หลงและตระหนักว่ามันมาจากกระเพาะอาหารของที่อายุน้อยกว่า จันทร์ยิ้มเป็นอย่างเชื่องช้าเกาต้นคอของเขา. Soonyoung หัวเราะเบา ๆ และเรียกเพื่อน ๆ ของเขา "พวกคุณสามารถไปที่แรก! ฉันจะนำจันบางสิ่งบางอย่างที่จะกิน! "เขาตะโกนใส่พวกเขา พวกเขาหมุนไปรอบ ๆ เพื่อตอบสนอง "โอเค! ใช้เวลาของคุณ! "และหายไปยังปลายทางต่อไปของพวกเขา." Let 's go การรักษาของฉัน! "เขากล่าวอย่างมีความสุข. จัน puckers ริมฝีปากของเขาแล้วพยักหน้า หัวเราะ Soonyoung อีกครั้ง "อย่าทำให้ใบหน้านั้นหรือผมจะจูบคุณ" เขาโพล่งก่อนที่จะเดินผ่านจัน. น้องได้ดวงตาของเขาขยับขยายที่คำเหล่านั้นและแก้มของเขาคือการทำให้เป็นสีแดงด้วยความคิดของมัน เขาป้องแก้มของเขาและเงาใบหน้าของเขาโดยใช้หมวกของเขาบนศีรษะของเขาดังต่อไปนี้ Soonyoung จากด้านหลัง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

❝จะบรรยายเป็น POV .
1 อาทิตย์ผ่านไปแล้ว วันนี้เป็นวันเสาร์ หมายถึง จะไม่มีโรงเรียนที่แนบมา มันเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์วันที่ครูและนักเรียนอาจมีอะไหล่เวลาพักผ่อนหรือทำอย่างอื่นเพื่อผ่อนคลายจิตใจของพวกเขาจากการเน้นหนักในการศึกษาตลอด 24 ชม.

เริ่มต้นไม่มีประโยชน์พวกนั้นสังเกตเห็นทุกคนควรทราบว่า ความสัมพันธ์ soonyoung และชานเริ่มจะใกล้ที่ใกล้ชิด soonyoung ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการเลือกชานปิดชั้นเรียนของเขา ทานอาหารกลางวัน หรือเดินเขากลับบ้านด้วยกัน แม้ไม่สังเกตการกระทำนั้น และ seungkwan เวอร์นอน . บางทีก็รู้สึกแปลกๆ แต่เขาจะเตือนตัวเองว่าเหล่านี้เป็นปกติ

แต่seungkwan รู้สึกดีแปลกๆบนหัวใจของเขา เมื่อเขาเห็นชายสองคนกำลังพูดคุยกัน

อย่าได้เข้าใจผิด soonyoung และชานเป็นเพื่อนหรืออาจสนิท / เพื่อนในขั้นตอนแรก แม้ soonyoung กลุ่มเพื่อนโดยเฉพาะ จีฮุน ตอนแรกสงสัยเหมือนที่เคย แต่เป็นวันต่อไปพวกเขาเริ่มที่จะสดใสของชานอยู่และคิดว่ามันเป็นสิ่งปกติระหว่างพวกเขา .

กลับไปยิงจริง เสาร์ ถูกใช้เป็นชาน 24 / 7 วันนอนและนอนแต่ในเวลานี้ เขาจะใช้เวลาทั้งหมดของเขา โดยนอนหลับฝันไร้สาระ stuffs . ตั้งแต่เขาได้รับเชิญจาก soonyoung ออกไป

ทันทีที่นาฬิกาลายไดโนเสาร์ของเขาตกใจเสียงดังเกือบระเบิดในห้องของเขา มือของเขาเขี่ยออกจากผ้าห่มเพื่อหานาฬิกาของเขาได้อย่างรวดเร็วและเคาะมันหัวด้านบนจะปิดเสียงที่ดังหนวกหู เขาเลือกที่จะดูเวลา

3 , 2 , 1 . . . . . . .

" อ๊าาาา ฉันสายแล้ว ! " เขากรีดร้อง และรีบวิ่งเข้าห้องของเขาโดยไม่สนใจของเขายุ่งเหยิง รกรุงรังห้องนอน

หลังจากทุกวัน อาบน้ำ เขาห่อศพด้วยผ้าและไปขุดลงในตู้เสื้อผ้าของเขาค้นหาเสื้อผ้าที่จะสวมใส่ มันมีมากที่สุดเวลาที่เขาไม่ได้เล่น ดังนั้นเขาถูก clueless เกี่ยวกับสิ่งที่สวมใส่ในวันนี้ เขาต้องการให้ปรากฏที่ดูดีต่อหน้ารุ่นพี่

เขาเกาหัว ไม่สามารถที่จะเลือกใด ๆ โชคดีที่แม่ของเขาเคาะที่ประตู และเปิดมันโดยไม่ได้รับคำตอบจากเขาเธอจะประหลาดใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเขาสำหรับการตื่นเช้าในวันหยุด

" โอ้ ~ ตื่นแล้วเหรอ - โอ้ คุณกำลังเดทกันเหรอ " เธอ teasingly ถาม

เธอสัมผัสมันได้ เห็นแล้วหงุดหงิด เขาดูเมื่อทิ้งตัวลงบนเตียง นางรู้ว่าเขาคือ clueless เกี่ยวกับสิ่งที่สวมใส่ เธอเข้าใจลูกชาย

ชานหน้าแดง และปกป้องตัวเอง " ไม่ ! ผมจะเล่นกับเพื่อน" เขาติดอ่าง เธอหัวเราะในความน่ารักของเขาและเดินเข้าไปใกล้เขาหยิกแก้มของเขาเบาๆ

" เฮ้อ ~ ลูกสุดท้าย ให้เพื่อน ฉันเลือกสำหรับคุณ ? "

ชานยื่นเมื่อได้ยินฉายาที่ได้รับว่า " ฉันไม่ใช่เด็ก ! "

เธอไม่สนใจลูกชายและแตะที่คางของเขาขณะที่เธอเปิดตู้เสื้อผ้า ชานที่ฝ่ามือของเขากับแก้มของเขาในขณะที่รอเลือก

แม่ของเขา" อะฮ่า ! "

เขาสามารถดูจากมุมมองด้านข้างที่เธอหยิบได้สบาย ๆ แต่แนวโน้ม ประเภทของเสื้อผ้า นางประกายความสุข ยิ้มที่เขา " เหล่านี้ ! "

มันมีแขนสั้นสีขาวพิมพ์เสื้อยืดและคู่ของกางเกงยีนส์ผอมยาว มีฮู้ดผ้ายีนส์แจ็คเก็ต ปากโค้งใหญ่ยิ้มและกระโดดลงจากเตียงไปกอดแม่ ที่รัก

" ขอบคุณ ! ! ผมจะเอา " เขาจูบที่แก้มของเธอเธอเอาแต่ยิ้มในขณะที่ Pats หัวของเขา " คุณกำลังยินดีต้อนรับ ดูแลตัวเองให้ดีนะ โอเค ? " ไปห้องตัวเอง เขาปิดประตูด้วยรอยยิ้มไม่หยุด เริ่มเปลี่ยนไป

เขาไปที่โต๊ะกระจกและแก้ไขทรงผมของเขานิดหน่อย เพิ่มเจลเล็กน้อยเพื่อให้เกื้อกูล ขึ้นโชว์หน้าผากสะอาดของเขา โดยทำเขายิ้มของเขาสะท้อนให้เห็นรูปและฉีดน้ำหอมแล้วออกจากห้องรกรุงรังของเขาลงไปข้างล่าง แม่

" ฉันไปก่อนนะ ! " เขาตะโกนกลางดันของเขายีนส์คอนเวิร์ส .

" เธออยากกินอะไรก่อนไหม " เธอถาม แต่เธอส่ายหัว " ไม่ แต่ฉันจะกลับบ้านก่อนค่ำ " เขาสัญญา

เธอพยักหน้า " โอเค ดูแลตัวเองด้วย " และเขาตอบว่า " เน่ ~ !" แล้วจะทิ้ง

ขณะที่ในด้านอื่น ๆ ทิวทัศน์ soonyoung ได้นั่งอยู่บนม้านั่งที่ตั้งอยู่หน้าโรงหนัง ล้อมรอบด้วยห้างสรรพสินค้าร้านค้า 12 นาที หลังจากที่เขามาถึงที่นั่นและหนึ่งโดยหนึ่งเพื่อนเขาใกล้เขา seungcheol junghan

สุดท้ายและยังปรากฏตัว ยกเว้น สำหรับ seungkwan ตั้งแต่เขามีบางสิ่งบางอย่างที่ต้องใช้

เขาอย่างไม่ท้อถอยง่ายรอคนสุดท้าย เขาใส่ชุดสีแดงลายสก๊อตแขนยาวเสื้อ buttoned และพิมพ์ได้ในสีขาวที่เห็นด้านหลัง เป็นคู่ของกางเกงยีนส์ผอมขาวกับเงินสูงด้านบนรองเท้า ทุกคนก็มีสไตล์แฟชั่น แต่ soonyoung เป็นเรื่องที่ง่ายที่สุดยังดูดีบนเขา

เขาตรวจสอบนาฬิกาข้อมือของเขาในขณะที่ใจร้อนแตะเท้าลงบนพื้นคนอื่นกำลังยุ่งสั่งข้าวโพดคั่ว เครื่องดื่ม และอื่น ๆ แล้วเขาก็โล่งใจ เมื่อเขาเห็นคุ้น ๆหนุ่มเข้ามาในตึก เด็กหนุ่มดูเหมือนจะสูญหายไป ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะลื่นมือของเขาขึ้น

" ที่นี่ ! ! ! ! "

ชานได้ยินเสียงและเห็นมันมาจากไหนเนี่ย . เขายิ้มจนเห็นฟัน ก่อนที่คลื่นกลับและวิ่งต่อ soonyoung ของทิศทาง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.