Of the 1,035 nulliparous women in K

Of the 1,035 nulliparous women in Kansas City whose pre-pregnancy BMI classified them as overweight, 55% were overweight prior to their second pregnancy, 33% either retained weight from their first pregnancy or otherwise gained sufficient weight to increase their BMI classification to obese, and only 12% lost sufficient weight between pregnancies to change their BMI classification to normal or underweight. While the univariate analysis showed that non-white women were significantly more likely to shift from overweight to obese, race was not a significant factor in the multivariate analysis. In that analysis, the upward shift in BMI was associated with being unmarried and with an interval between the first and second births of 18 or more months, while the downward shift in BMI was associated with lower gestational weight gain. These findings are consistent with observations that parous women have a higher incidence of obesity and minority women have a higher incidence of parity related obesity than white women.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้หญิง nulliparous 1035 ในแคนซัสซิตี้ BMI ก่อนตั้งครรภ์ซึ่งจัดให้เป็นน้ำหนักเกิน 55% มีภาวะก่อนการตั้งครรภ์ที่สอง 33% สะสมน้ำหนักจากการตั้งครรภ์แรก หรือรับน้ำหนักเพียงพอเพื่อเพิ่มประเภทของ BMI อ้วน และเพียง 12% หายพอน้ำหนักระหว่างตั้งครรภ์การเปลี่ยนประเภทของ BMI ปกติหรือ underweight เป็นอย่างอื่น ในขณะที่การวิเคราะห์อย่างไร univariate พบว่า ไม่ใช่สีขาวผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนจากน้ำหนักเกินไปอ้วน แข่งขันไม่ใช่ปัจจัยหลักในการวิเคราะห์ตัวแปรพหุ ในการวิเคราะห์นั้น กะขึ้นใน BMI เชื่อมโยงกับการเป็นโสด และ มีช่วงระหว่างเกิด และสองอย่าง น้อย 18 เดือน ขณะกะลงใน BMI สัมพันธ์กับน้ำหนักต่ำกว่าครรภ์ได้รับ ผลการวิจัยเหล่านี้จะสอดคล้องกับข้อสังเกตว่า parous ผู้หญิงมีอุบัติการณ์สูงขึ้นของโรคอ้วน และสตรีชนกลุ่มน้อยมีอุบัติการณ์สูงของพาริตี้ที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วนมากกว่าผู้หญิงสีขาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของผู้หญิง 1,035 ครรภ์แรกในแคนซัสซิตี้ที่มีการตั้งครรภ์ก่อน BMI จัดพวกเขาเป็นที่มีน้ำหนักเกิน 55% มีน้ำหนักเกินก่อนที่จะมีการตั้งครรภ์ที่สองของพวกเขา 33% ทั้งสะสมน้ำหนักจากการตั้งครรภ์ครั้งแรกของพวกเขาได้รับหรือมิฉะนั้นน้ำหนักเพียงพอที่จะเพิ่มการจัดหมวดหมู่ค่าดัชนีมวลกายของพวกเขาที่จะเป็นโรคอ้วน และมีเพียง 12% สูญเสียน้ำหนักเพียงพอระหว่างการตั้งครรภ์ที่จะเปลี่ยนการจัดหมวดหมู่ค่าดัชนีมวลกายของพวกเขามาเป็นปกติหรือน้อย ในขณะที่การวิเคราะห์ univariate แสดงให้เห็นว่าผู้หญิงที่ไม่ใช่สีขาวอย่างมีนัยสำคัญมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนจากการมีน้ำหนักเกินที่จะเป็นโรคอ้วน, การแข่งขันไม่ได้เป็นปัจจัยสำคัญในการวิเคราะห์หลายตัวแปร ในการวิเคราะห์ว่าการเปลี่ยนแปลงสูงขึ้นในค่าดัชนีมวลกายเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับการเป็นโสดและกับช่วงเวลาระหว่างการเกิดครั้งแรกและครั้งที่สองของ 18 เดือนหรือมากกว่าในขณะที่การเปลี่ยนแปลงลดลงดัชนีมวลกายที่เกี่ยวข้องกับน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นขณะตั้งครรภ์ต่ำกว่า การค้นพบนี้มีความสอดคล้องกับข้อสังเกตว่าผู้หญิง parous มีอุบัติการณ์สูงขึ้นของโรคอ้วนและหญิงชนกลุ่มน้อยที่มีอุบัติการณ์สูงขึ้นของความเท่าเทียมกันเกี่ยวข้องกับโรคอ้วนมากกว่าผู้หญิงสีขาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของผู้หญิงในเมืองแคนซัส ) nulliparous ที่มีดัชนีมวลกายก่อนตั้งครรภ์จัดเป็นคนอ้วน ร้อยละ 55 มีคนอ้วนก่อนการตั้งครรภ์ที่สองของพวกเขา , 33% ให้สะสมน้ำหนักจากการตั้งครรภ์ครั้งแรกของพวกเขา หรือ มิฉะนั้นน้ำหนักเพียงพอที่จะเพิ่มค่าดัชนีมวลกายการจำแนกประเภท ตุ๊และเพียง 12 % สูญเสียน้ำหนักเพียงพอระหว่างการตั้งครรภ์การเปลี่ยนแปลงค่าดัชนีมวลกายหมวดหมู่ปกติหรือต่ำ ในขณะที่การวิเคราะห์ประชากร พบว่า ผู้หญิงที่ไม่ขาวอย่างมีนัยสำคัญมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนจากอ้วนตุ๊ การแข่งขันไม่ได้เป็นปัจจัยที่สำคัญในการวิเคราะห์ตัวแปรพหุ ในการวิเคราะห์กะลง BMI มีความสัมพันธ์กับการเป็นโสด และช่วงระหว่างการเกิดครั้งแรกและครั้งที่สองของ 18 หรือมากกว่าเดือน ในขณะที่กะลงดัชนีมวลกายคือเกี่ยวข้องกับการลดหรือเพิ่มน้ำหนักข้อมูลเหล่านี้สอดคล้องกับข้อสังเกตว่า ผู้หญิง parous มีอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของโรคอ้วนและหญิงชนกลุ่มน้อยมีอุบัติการณ์ของโรคอ้วนที่เกี่ยวข้องกันสูงมากกว่าผู้หญิงสีขาว