In all situations of food shortage,

In all situations of food shortage, many within the region's population are hungry; but in every food-short region, others still enjoy adequate access to food. Equally, although many are food secure in areas of adequate food production, some still go hungry. These variable patterns of hunger result not only from skewed food distribution within regions based on differential political and economic resources, but also from selective marketing, and from non-market political policies of food extraction or assistance.

This chapter begins with an overview of the evidence for global and regional food shortage and where it is most likely to occur. It then analyses the causes of country or within-country food shortages. Finally, it considers the relationship between drought and famine, using recent evidence to argue that food shortage is not inevitable even in areas of widespread production failures: political, not environmental factors are the primary causes of food shortages. This message is repeated in chapter 6, which addresses food shortage caused by armed conflict.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสถานการณ์ทั้งหมดของทุพภิกขภัย จำนวนมากภายในประชากรของภูมิภาคนี้หิว แต่ในทุกภาคอาหารสั้น อื่น ๆ ยังคงเพลิดเพลินกับอาหารพอถึง เท่า ๆ กัน แม้หลายทางอาหารในพื้นที่ผลิตอาหารเพียงพอ บางยังคงหิว รูปแบบเหล่านี้แปรความหิวได้ไม่เพียง จากแจกจ่ายอาหารบิดภายในภูมิภาคตามแตกต่างทางการเมือง และเศรษฐกิจทรัพยากร แต่ยัง จากงานการตลาด และนโยบายทางการเมืองไม่ใช่ตลาดของอาหารสกัดหรือขอความช่วยเหลือบทนี้เริ่มต้น ด้วยภาพรวมของหลักฐานการขาดแคลนอาหารโลก และภูมิภาคซึ่งก็มักจะเกิดขึ้น แล้ววิเคราะห์สาเหตุของประเทศหรือการขาดแคลนอาหารในประเทศ ในที่สุด มันพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างภัยแล้งทุพภิกขภัย ใช้หลักฐานล่าสุดเถียงว่า ทุพภิกขภัยไม่ได้หลีกเลี่ยงไม่ได้แม้แต่ในพื้นที่ของความล้มเหลวในการผลิตอย่างแพร่หลาย: ปัจจัยทางการเมือง สิ่งแวดล้อมไม่เป็นสาเหตุหลักของการขาดแคลนอาหาร ข้อความนี้ซ้ำในบทที่ 6 ที่อยู่ขาดแคลนอาหารเกิดจากการสู้รบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทุกสถานการณ์ของการขาดแคลนอาหารจำนวนมากภายในประชากรของภูมิภาคนี้กำลังหิว; แต่ในทุกภูมิภาคอาหารระยะสั้นอื่น ๆ ยังคงเพลิดเพลินกับการเข้าถึงอาหารที่เพียงพอที่จะ พอ ๆ กันแม้ว่าจะมีหลายเป็นอาหารที่มีความปลอดภัยในพื้นที่ของการผลิตอาหารเพียงพอบางส่วนยังคงหิว รูปแบบตัวแปรเหล่านี้ผลความหิวไม่เพียง แต่จากการจัดจำหน่ายอาหารเบ้ภายในภูมิภาคบนพื้นฐานของทรัพยากรทางการเมืองและเศรษฐกิจที่แตกต่างกัน แต่ยังมาจากการตลาดที่เลือกและจากนโยบายทางการเมืองไม่ใช่การตลาดของการสกัดอาหารหรือความช่วยเหลือ. ในบทนี้จะเริ่มต้นด้วยภาพรวมของหลักฐาน สำหรับปัญหาการขาดแคลนอาหารทั่วโลกและระดับภูมิภาคและสถานที่ที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะเกิดขึ้น จากนั้นจะวิเคราะห์สาเหตุของประเทศหรือการขาดแคลนอาหารภายในประเทศ ในที่สุดก็จะพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างภัยแล้งและความอดอยากโดยใช้หลักฐานที่ผ่านมาเพื่อยืนยันว่าปัญหาการขาดแคลนอาหารเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แม้ในพื้นที่ของความล้มเหลวในการผลิตอย่างแพร่หลาย: การเมืองไม่ได้ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมเป็นสาเหตุหลักของการขาดแคลนอาหาร ข้อความนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกในบทที่ 6 ที่อยู่ที่ขาดแคลนอาหารที่เกิดจากความขัดแย้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสถานการณ์ขาดแคลนอาหาร มากมายภายในประชากรของภูมิภาคจะหิว แต่อาหารสั้นทุกภูมิภาค , คนอื่น ๆยังคงสนุกกับการเข้าถึงที่เพียงพอในอาหาร เท่าเทียมกัน แม้ว่าหลาย อาหารปลอดภัยในพื้นที่ของการผลิตอาหารที่เพียงพอ แต่บางคนก็ยังหิวรูปแบบของตัวแปรเหล่านี้ไม่เพียง แต่จากการหิวอาหารภายในภูมิภาคบนพื้นฐานการพิจารณาความแตกต่างทางการเมืองและเศรษฐกิจทรัพยากร แต่ยังมาจากการไม่มีนโยบายการตลาด และจากตลาดการเมืองของการสกัดอาหารหรือความช่วยเหลือ

บทนี้เริ่มต้นด้วยภาพรวมของหลักฐานสำหรับโลกและภาวะขาดแคลนอาหารในระดับภูมิภาค และที่มันมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นจากนั้นวิเคราะห์สาเหตุของประเทศหรือขาดแคลนอาหารในประเทศ และพิจารณา ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะฝนแล้ง และความอดอยาก โดยใช้หลักฐานล่าสุดที่ยืนยันว่า อาหารขาดแคลน ไม่เลี่ยงไม่ได้ แม้ในพื้นที่ของการผลิตอย่างกว้างขวาง : ความล้มเหลวทางการเมือง ไม่ใช่ปัจจัยสิ่งแวดล้อมที่มีสาเหตุหลักของการขาดแคลนอาหาร ข้อความนี้ถูกทำซ้ำในบทที่ 6ที่อยู่อาหารขาดแคลนเกิดจากความขัดแย้งด้วยอาวุธ