Joe GreenJoe Green went on very wel

Joe Green
Joe Green went on very well; he learned quickly, and was so
attentive and careful that John began to trust him in many things;
but as I have said, he was small of his age, and it was seldom
that he was allowed to exercise either Ginger or me; but it so happened
one morning that John was out with Justice in the luggage cart,
and the master wanted a note to be taken immediately to a gentleman's house,
about three miles distant, and sent his orders for Joe to saddle me
and take it, adding the caution that he was to ride steadily.The note was delivered, and we were quietly returning when we came
to the brick-field. Here we saw a cart heavily laden with bricks;
the wheels had stuck fast in the stiff mud of some deep ruts,
and the carter was shouting and flogging the two horses unmercifully.
Joe pulled up. It was a sad sight. There were the two horses
straining and struggling with all their might to drag the cart out,
but they could not move it; the sweat streamed from their legs and flanks,
their sides heaved, and every muscle was strained, while the man,
fiercely pulling at the head of the fore horse, swore and lashed
most brutally.
"Hold hard," said Joe; "don't go on flogging the horses like that;
the wheels are so stuck that they cannot move the cart."
The man took no heed, but went on lashing.
"Stop! pray stop!" said Joe. "I'll help you to lighten the cart;
they can't move it now."
"Mind your own business, you impudent young rascal, and I'll mind mine!"
The man was in a towering passion and the worse for drink,
and laid on the whip again. Joe turned my head, and the next moment
we were going at a round gallop toward the house of the master brick-maker
I cannot say if John would have approved of our pace, but Joe and I
were both of one mind, and so angry that we could not have gone slower.
The house stood close by the roadside. Joe knocked at the door,
and shouted, "Halloo! Is Mr. Clay at home?" The door was opened,
and Mr. Clay himself came out.
"Halloo, young man! You seem in a hurry; any orders from the squire
this morning?"
"No, Mr. Clay, but there's a fellow in your brick-yard
flogging two horses to death. I told him to stop, and he wouldn't;
I said I'd help him to lighten the cart, and he wouldn't; so I have come
to tell you. Pray, sir, go." Joe's voice shook with excitement.
"Thank ye, my lad," said the man, running in for his hat;
then pausing for a moment, "Will you give evidence of what you saw
if I should bring the fellow up before a magistrate?"
"That I will," said Joe, "and glad too." The man was gone,
and we were on our way home at a smart trot."Why, what's the matter with you, Joe? You look angry all over," said John,
as the boy flung himself from the saddle.
"I am angry all over, I can tell you," said the boy, and then in hurried

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Joe GreenJoe Green went on very well; he learned quickly, and was soattentive and careful that John began to trust him in many things;but as I have said, he was small of his age, and it was seldomthat he was allowed to exercise either Ginger or me; but it so happenedone morning that John was out with Justice in the luggage cart,and the master wanted a note to be taken immediately to a gentleman's house,about three miles distant, and sent his orders for Joe to saddle meand take it, adding the caution that he was to ride steadily.The note was delivered, and we were quietly returning when we cameto the brick-field. Here we saw a cart heavily laden with bricks;the wheels had stuck fast in the stiff mud of some deep ruts,and the carter was shouting and flogging the two horses unmercifully.Joe pulled up. It was a sad sight. There were the two horsesstraining and struggling with all their might to drag the cart out,but they could not move it; the sweat streamed from their legs and flanks,their sides heaved, and every muscle was strained, while the man,fiercely pulling at the head of the fore horse, swore and lashedmost brutally."Hold hard," said Joe; "don't go on flogging the horses like that;the wheels are so stuck that they cannot move the cart."The man took no heed, but went on lashing."Stop! pray stop!" said Joe. "I'll help you to lighten the cart;they can't move it now.""Mind your own business, you impudent young rascal, and I'll mind mine!"คนอยู่ในความรักสูงและเลวร้ายยิ่งสำหรับเครื่องดื่มและวางบนยัดอีกครั้ง โจเปิดหัวของฉัน และช่วงเวลาถัดไปเราจะที่ควบม้ารอบต่อของอิฐเครื่องหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรีนโจ
โจกรีนไปในอย่างดี; เขาได้เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วและเป็นที่
ใส่ใจและระมัดระวังว่าจอห์นเริ่มที่จะไว้ใจเขาในหลาย ๆ สิ่ง;
แต่ที่ผมได้กล่าวว่าเขาเป็นเล็ก ๆ ของอายุของเขาและมันก็ไม่ค่อย
ที่เขาได้รับอนุญาตในการออกกำลังกายทั้งขิงหรือฉัน แต่มันก็เกิดขึ้น
ในเช้าวันหนึ่งว่าจอห์นออกมาด้วยความยุติธรรมในรถเข็นกระเป๋าเดินทาง,
และปริญญาโทอยากทราบจะต้องดำเนินการทันทีไปที่บ้านของสุภาพบุรุษ,
ประมาณสามไมล์ห่างไกลและส่งคำสั่งของเขาสำหรับโจอานฉัน
และใช้มัน เพิ่มความระมัดระวังว่าเขาเป็นคนที่จะนั่งทราบ steadily.The ถูกส่งและเรากำลังจะกลับอย่างเงียบ ๆ เมื่อเรามา
กับอิฐสนาม ที่นี่เราได้เห็นรถเข็นภาระหนักด้วยอิฐ;
ล้อติดอยู่ได้อย่างรวดเร็วในโคลนแข็งของร่องลึก
. และขับรถเป็นตะโกนและเฆี่ยนตีม้าสองตัว unmercifully
โจดึงขึ้น มันเป็นภาพที่น่าเศร้า มีม้าสองตัวถูก
รัดและต่อสู้กับพวกเขาทั้งหมดอาจจะลากรถเข็นออกไป
แต่พวกเขาไม่สามารถเคลื่อนย้ายไปมา; เหงื่อสตรีมจากขาและปีกของพวกเขา
ด้านข้างของพวกเขา heaved และกล้ามเนื้อทุกคนเครียดในขณะที่ชายคนนั้น
อย่างรุนแรงดึงที่หัวของม้าก่อนสาบานและฟาด
. มากที่สุดอย่างไร้ความปราณี
"จับยาก" โจกล่าวว่า "ไม่ได้ไปเกี่ยวกับการเฆี่ยนตีม้าเช่นนั้น;
ล้อจึงติดอยู่ที่ว่าพวกเขาไม่สามารถเคลื่อนย้ายรถเข็น. "
คนทรงระมัดระวัง แต่ไปในการเฆี่ยน.
"หยุดอธิษฐานหยุด!" โจกล่าวว่า "ฉันจะช่วยคุณในการแบ่งเบารถเข็น;
. พวกเขาไม่สามารถเคลื่อนย้ายไปมาตอนนี้ "
"ใจธุรกิจของคุณเองคุณพาลหนุ่มยโสโอหังและฉันจะใจฉัน"
คนที่อยู่ในความรักที่สูงตระหง่านและเลวร้ายยิ่งสำหรับ ดื่ม
และวางอยู่บนแส้อีกครั้ง โจหันหัวของฉันและช่วงเวลาถัดไป
เราจะที่วิ่งรอบไปยังบ้านของนายอิฐชง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โจ กรีน
โจสีเขียวไปอย่างดี เขาเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว และเพื่อ
ใส่ใจและระมัดระวังว่า จอห์นเริ่มไว้ใจเขาได้ในสิ่งต่าง ๆ ;
แต่เป็นฉันได้กล่าวว่า เขายังเล็กอายุของเขา และมันก็ไม่ค่อย
ที่เขาได้รับอนุญาตให้ออกกำลังกายให้ขิงหรือฉัน แต่มัน เกิดขึ้น
ตอนเช้าหนึ่งจอห์นออกไปกับความยุติธรรมในที่เก็บรถเข็น
และปริญญาโท อยากทราบจะต้องดำเนินการทันทีเพื่อบ้านของสุภาพบุรุษ
ประมาณสามไมล์ที่ห่างไกล และส่งเขาสั่งให้โจไปผูกอาน
เอาไปเพิ่มความระมัดระวังที่เขาขี่เรื่อยๆ ข้อความถูกส่งมา เราเงียบกลับเมื่อเรามา
เพื่ออิฐฟิลด์ . ที่นี่เราเห็นรถเข็นหนักบรรทุกอิฐ ;
ล้อมีติดอยู่ในโคลนแข็งของ ruts ลึก
, และคาร์เตอร์ตะโกนและโบยองม้าอย่างไร้ความปราณี .
โจดึงขึ้น มันเป็นสายตาที่เศร้า มีม้าสองตัว
ต้องยกศรีษะและดิ้นรนกับทั้งหมดของพวกเขาอาจจะลากรถเข็นออกไป แต่พวกเขาไม่สามารถย้าย
; เหงื่อทำจากขาและด้านข้าง , ด้านข้างยาว
ของพวกเขาและทุกกล้ามเนื้อจะถูกลงขณะที่ชาย
ก็ดึงหัวของม้าและต่างสาบานละ

" จับยากที่สุดอย่างโหดร้าย กล่าวว่า " โจ " ไม่ไปโบยม้าแบบนั้น ;
ล้อก็ติดอยู่ว่า พวกเขาไม่สามารถเลื่อนรถเข็น "
ผู้ชายก็ไม่ฟัง แต่ ไป ? .
" หยุด ! ได้โปรดหยุด ! บอกว่า โจ " ผมจะช่วยให้คุณผ่อนรถ ;
พวกเขาไม่สามารถย้ายตอนนี้ . "
" ใจของคุณเองธุรกิจนายหญิง เด็กบ้า เดี๋ยวจิตใจของฉัน !
ผู้ชายอยู่ในตัณหาสูงตระหง่านและเลวร้ายสำหรับดื่ม
และวางไว้บนแส้อีกครั้ง โจหันหัว และช่วงเวลาถัดไป
เรากำลังในรอบควบเข้าหาบ้านอาจารย์อิฐ ชง