Phi Ta Khon is a type of masked pro

Phi Ta Khon is a type of masked procession celebrated on the first day of a three-day Buddhist merit-making holiday known in Thai as “Boon Pra Wate”. The annual festival takes place in *May, June or July at a small town of Dan Sai in Loei province.
Participants of the festival dress up like ghosts and monsters wearing huge masks made from carved coconut-tree trunks, topped with a wicker-work sticky-rice steamer. The procession is marked by a lot of music and dancing.
The precise origin of the Phi Ta khon is unclear. However, it can be traced back to a traditional Buddhist folklore. In the Buddha’s next to last life, he was the beloved Prince Vessandorn. The prince was said to go on a long trip for such a long time that his subjects forgot him and even thought that he was already dead. When he suddenly returned, his people were over-joyed. They welcomed him back with a celebration so loud that it even awoke the dead who then joined in all the fun.
From that time onward the faithful came to commemorate the event with ceremonies, celebrations and the donning of ghostly spirit masks. The reasons behind all the events is probably due to the fact that it was held to evoke the annual rains from the heavens by farmers and to bless crops.
On the second day, the villagers dance their way to the temple and fire off the usual bamboo rockets to signal the end of the procession. The festival organisers also hold contests for the best masks, costumes and dancers, and brass plaques are awarded to the winners in each age group. The most popular is the dancing contest.
Then comes the last day of the event, the villagers then gather at the local temple, Wat Ponchai, to listen to the message of the thirteen sermons of the Lord Buddha recited by the local monks.
Then it is time for the revellers to put away their ghostly masks and costumes for another year. From now on, they must again return to the paddy fields to eke out their living through rice farming as their forefathers did.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผีตาโขนเป็นประเภทของขบวนหน้ากากเฉลิมฉลองในวันแรกของสามวันทำบุญทำวันหยุดของชาวพุทธที่รู้จักกันในภาษาไทยว่า "บุญพระ Wate" งานเทศกาลประจำปีที่เกิดขึ้นใน * พฤษภาคมมิถุนายนหรือกรกฎาคมที่เมืองเล็ก ๆ ของด่านซ้ายจังหวัดเลย.
ผู้เข้าร่วมเทศกาลแต่งตัวเหมือนผีและมอนสเตอร์ที่สวมหน้ากากขนาดใหญ่ที่ทำจากลำต้นแกะสลักมะพร้าวต้นไม้ราดด้วยหวายทำงาน เรือกลไฟเหนียวข้าว ขบวนถูกทำเครื่องหมายด้วยจำนวนมากของเพลงและเต้นรำ.
ต้นกำเนิดของผีตาโขนก็ไม่มีความชัดเจน แต่ก็สามารถตรวจสอบกลับไปยังตำนานทางพุทธศาสนา ในพระพุทธต่อไปที่จะมีชีวิตที่ผ่านมาเขาเป็นที่รักของเจ้าชาย Vessandorn เจ้าชายก็บอกว่าจะไปเที่ยวยาวดังกล่าวเป็นเวลานานแล้วว่าเรื่องของเขาลืมเขาและแม้กระทั่งคิดว่าเขาตายแล้ว เมื่อจู่ ๆ เขาก็กลับมาเป็นคนของเขามากกว่า joyed พวกเขาได้รับการต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับการเฉลิมฉลองเพื่อให้เสียงดังว่าก็ยังตื่นขึ้นมาแล้วตายที่เข้าร่วมในความสนุก.
จากเวลาที่ซื่อสัตย์เป็นต้นไปที่มาเพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยการจัดพิธีเฉลิมฉลองและการแต่งกายใส่หน้ากากคล้ายภูตผีปีศาจ เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดอาจเป็นเพราะความจริงที่ว่ามันถูกจัดขึ้นเพื่อกระตุ้นฝนให้ตกจากสวรรค์โดยเกษตรกรและให้อำนวยพรพืช.
ในวันที่สองชาวบ้านเต้นทางของพวกเขาไปวัดและปิดไฟไม้ไผ่ปกติ จรวดที่จะส่งสัญญาณในตอนท้ายของขบวน การจัดงานเทศกาลยังมีการแข่งขันสำหรับมาสก์ที่ดีที่สุดเครื่องแต่งกายและนักเต้นและโล่ทองเหลืองที่ได้รับรางวัลให้กับผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ ได้รับความนิยมมากที่สุดคือการแข่งขันเต้นรำ.
แล้วก็มาถึงวันสุดท้ายของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นชาวบ้านก็จะมารวมกันที่วัดวัดโพนชัยเพื่อฟังข้อความในสิบสามพระธรรมเทศนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสวดโดยพระสงฆ์ในท้องถิ่น.
จากนั้นก็จะ เป็นช่วงเวลาแห่งการถอดที่จะนำไปหน้ากากปีศาจและเครื่องแต่งกายอีกปี จากนี้ไปพวกเขาอีกครั้งต้องกลับไปที่ทุ่งนาที่จะยืดออกไปชีวิตของพวกเขาผ่านการเพาะปลูกข้าวเป็นบรรพบุรุษของพวกเขาได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผีตาโขนคือหน้ากากขบวนแห่เฉลิมฉลองในวันแรกของวันหยุดสามวันชาวพุทธทำบุญหรือที่รู้จักกันในไทยเป็น " บุญพระ เวท " เทศกาลประจำปีจะเกิดขึ้นใน * เดือนพฤษภาคม มิถุนายน หรือ กรกฎาคม ที่เมืองเล็กๆ ของด่านซ้ายจังหวัดเลย
ผู้เข้าร่วมงานแต่งกายคล้ายผีและปีศาจใส่หน้ากากขนาดใหญ่ ทำจากต้นมะพร้าวแกะกางเกง ,ราดด้วยหวาย งานข้าวเหนียวนึ่ง . ขบวนมีการทำเครื่องหมายโดยมากของเพลงและการเต้นรำ .
ที่มาที่แน่ชัดของผีตาโขน ไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันสามารถสืบย้อนกลับไปถึงพระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิม ในสมัยพุทธกาล ชีวิตหน้าสุดท้าย เขาเป็น vessandorn เจ้าชายที่รักเจ้าชายก็กล่าวไปในการเดินทางนานนานที่คนของเขาลืมเขา และยังคิดว่าเขาตายแล้ว เมื่อจู่ๆ เขาก็กลับมา คนของเขาอยู่พอใจเลย พวกเขาต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับฉลองเสียงดังจนปลุกผู้ที่ตายไปแล้วให้มาเข้าร่วมสนุก .
จากเวลาที่ไปซื่อมาเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์กับสนธิงานเฉลิมฉลองและการสวมหน้ากากผีเหมือนผี เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังของเหตุการณ์ทั้งหมด อาจจะเนื่องจากความจริงที่ว่ามันถูกจัดขึ้นเพื่อระลึกถึงฝนรายปีจากสวรรค์ โดยเกษตรกรและอวยพระพรพืช .
ในวันที่สอง ชาวบ้านเต้นรำทางของพวกเขาเพื่อวัดและยิงออกไป จรวดไม้ไผ่ปกติสัญญาณของการสิ้นสุดขบวนที่เทศกาลจัดงานยังถือการแข่งขันเพื่อที่ดีที่สุดเครื่องแต่งกายและหน้ากาก , นักเต้นและโล่ทองเหลืองเป็นรางวัลแก่ผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ ที่เป็นที่นิยมมากที่สุดคือ การประกวดเต้น
แล้วก็มาถึงวันสุดท้ายของงาน ชาวบ้านก็มารวมตัวกันที่วัดในพื้นที่ วัดพรชัย เพื่อฟังข้อความของสิบสาม คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า โดยพระภิกษุวัดนั้น
แล้วมันเป็นเวลาสำหรับ revelers ใส่ถอดหน้ากากปีศาจและเครื่องแต่งกายสำหรับปีอื่น จากนี้ไปพวกเขาต้องกลับไปอีกครั้งนาข้าวเพื่อชดเชยให้ชีวิตของพวกเขาผ่านการทำนาข้าวเป็นบรรพบุรุษของพวกเขา