Table 1 shows the results of growth

Table 1 shows the results of growth performance of broiler. The data in this table indicate that the feed
intake, live weight, feed conversion and survivability did not differ statistically (P>0.05) due to addition of
either Vitamin C or electrolyte in drinking water. However, feed cost per broiler and feed cost per kg
broiler increased (P0.05) feed intake recorded in broilers received different levels of Vitamin C and electrolyte
contradict some previous findings (Vathana et al. 2002; Takahashi and Akiba, 2000; Tanveer et al. 2005;
Saha et al. 2000 and Branton et al. 2004). They showed that supplementation of Vitamin C and electrolyte
in drinking water or feed @ 500-3150 ppm and 300-350 meq/kg increased feed intake. However, the
result was in agreement with Taweli and Kassab (1990). They showed that administration of VitaminC in
feed did not change feed intake. It was assumed that supplementation of Vitamin C and electrolyte
together in drinking water was not useful in respect of feed intake. There was no difference (P>0.05) in
body weight gain among broilers received different levels of Vitamin C and electrolyte in drinking water
(Table 1). This result was differed from those of Lohakare et al. 2005; Villar-Patino et al. 2002; Pirompud
et al. 2005; Rezaei et al. 2004 and Tanveer et al. 2005. Earlier workers observed that addition of Vitamin
C and electrolyte in drinking water or feed @ 300-1500 ppm and @ 130-1000 meq/kg improved body
weight. Doan (2000) and Bonsembinate et al. (2002) agreed with the result of the current study. They
showed that addition of Vitamin C and electrolyte in drinking water or feed did not alter growth of broilers.
No difference (P>0.05) was found in feed conversion for broilers receiving Vitamin C and/or electrolyte
through drinking water (Table 1). This result was dissimilar with Mirsnamsollahi et al. 2003; Tanveer et al.
2005; Soleiman, and Zulkifli 2010 and Draslarova et al. 2000; Raja and Qureshi, 2000. They concluded
that addition of Vitamin C and electrolyte in drinking water or feed @150-500 ppm and 500 meq/kg
improved feed conversion of broilers. Whereas, Villar-Patino et al. (2002) showed that Vitamin C in diet
lowered feed conversion. Despite similar feed intake, live weight and feed conversion observed in groups
received Vitamin C and electrolyte increased feed cost/broiler by 17.06, 10.40 and 27.80% in Vitamin C,
electrolyte & Vitamin C + electrolyte supplemented groups respectively than that of control. Feed cost/kg
broiler was increased by 20.92, 9.96 and 33.79% in Vitamin C, electrolyte and Vitamin C + electrolyte
supplemented groups respectively than the control. Profit/broiler and per kg broiler were 1.5 and 0.5%
higher in electrolyte supplement groups over the control. This may have been due to lower cost of
electrolyte. Profit/broiler and per kg broiler were 4.7 & 6.6 and 1.6 & 2.09% lower in Vitamin C and
Vitamin C + electrolyte supplement groups respectively over the control. Highest cost in Vitamin C
receiving group might have resulted lower profitability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตารางที่ 1 แสดงผลการเจริญเติบโตของไก่เนื้อ ข้อมูลในตารางนี้บ่งชี้ว่า ตัวดึงข้อมูลปริมาณ น้ำหนักสด ฟีดแปลง และอยู่รอดไม่ได้แตกต่างกันทางสถิติ (P > 0.05) เนื่องจากเพิ่มของวิตามินหรือเกลือแร่ในน้ำดื่ม อย่างไรก็ตาม เลี้ยงไก่เนื้อราย และป้อนต้นทุนต่อกิโลกรัมไก่เนื้อเพิ่มขึ้น (P < 0.01) สำหรับการเพิ่มวิตามินซีและเกลือแร่ /Broiler ต้นทุนอาหารเพิ่มเติม และต่อกก.ไก่เนื้อได้ 17.06, 10.40 และ 27.80% และ 20.92 ทรัพย์ 9.96 และ 33.79% สูงกว่าวิตามินซี อิเล็กโทรไลต์และวิตามิน + เกลือแร่เสริมกลุ่ม เหนือการควบคุมตามลำดับคล้ายกัน (P > 0.05) กินบันทึกในไก่เนื้อได้รับระดับของวิตามินซีและเกลือแร่ขัดแย้งกับบางประเด็นที่ก่อนหน้า (Vathana et al. 2002 Takahashi และบะ 2000 มาลัย et al. 2005บริษัทสห et al. 2000 และ Branton et al. 2004) พวกเขาพบว่าการเสริมวิตามินและเกลือแร่ในน้ำดื่มหรืออาหาร@ 500 3150 ppm และ 300-350 meq/kg กินขึ้น อย่างไรก็ตาม การผลที่ได้ข้อตกลง Taweli และ Kassab (1990) พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการบริหารงานของ VitaminC ในอาหารเปลี่ยนกินอาหารไม่ มันถูกสันนิษฐานว่าการเสริมวิตามินและเกลือแร่กันในน้ำดื่มไม่ได้ประโยชน์ส่วนตัว ก็ไม่แตกต่างกัน (P > 0.05) ในน้ำหนักร่างกายในไก่เนื้อได้รับระดับของวิตามินซีและเกลือแร่ในน้ำดื่ม(ตารางที่ 1) ผลลัพธ์นี้คือแตกต่างจากของ Lohakare et al. 2005 เกมยูโร Patino et al. 2002 Pirompudet al. 2005 Rezaei et al. 2004 และมาลัย et al. 2005 คนก่อนหน้านี้สังเกตว่า นอกจากวิตามินC และอิเล็กโทรไลท์ในน้ำดื่มหรืออาหาร @ 300-1500 ppm และ @ 130-1000 meq กิโลกรัมร่างกายดีขึ้นน้ำหนัก โดน (2000) และ Bonsembinate et al. (2002) ยอมรับกับผลของการศึกษาปัจจุบัน พวกเขาพบว่า วิตามินซีและเกลือแร่ในน้ำดื่มหรืออาหารไม่เปลี่ยนแปลงเจริญเติบโตของไก่เนื้อไม่แตกต่างกัน (P > 0.05) พบในการเปลี่ยนอาหารสำหรับไก่เนื้อที่ได้รับวิตามินและเกลือแร่ผ่านน้ำดื่ม (ตาราง 1) ผลลัพธ์นี้คือความแตกต่างกันกับ Mirsnamsollahi et al. 2003 มาลัย et al2005 Soleiman และ 2553 Zulkifli และ Draslarova et al. 2000 ราชาและ Qureshi, 2000 พวกเขาได้ข้อสรุปนอกจากนั้นวิตามินซีและเกลือแร่ในน้ำดื่ม หรืออาหาร @150-500 ppm และ 500 meq/kgปรับเปลี่ยนอาหารของไก่เนื้อ ขณะ Villar Patino et al. (2002) พบว่าวิตามินซีในอาหารเปลี่ยนอาหารลดลง แม้จะคล้ายกัน กินอาศัยน้ำหนัก และฟีดแปลงพบว่า ในกลุ่มวิตามินซีและเกลือแร่ที่ได้รับเพิ่มขึ้นต้นทุนอาหารไก่กระทง โดย 17.06, 10.40 และ 27.80% วิตามินซีอิเล็กโทรไลต์ และวิตามิน + เกลือแร่เสริมกลุ่มกว่าควบคุมตามลำดับ กิโลกรัมต้นทุนอาหารสัตว์ไก่เนื้อเพิ่มขึ้น โดย 20.92 ทรัพย์ 9.96 และ 33.79% ในวิตามินซี เกลือแร่ และวิตามินซี + อิเล็กโทรไลต์supplemented groups respectively than the control. Profit/broiler and per kg broiler were 1.5 and 0.5%higher in electrolyte supplement groups over the control. This may have been due to lower cost ofelectrolyte. Profit/broiler and per kg broiler were 4.7 & 6.6 and 1.6 & 2.09% lower in Vitamin C andVitamin C + electrolyte supplement groups respectively over the control. Highest cost in Vitamin Creceiving group might have resulted lower profitability.