ประเทศตะวันตกที่เจริญแล้ว มีการเรียนการสอน โดยเน้นให้นักเรียน คิดเป็น วิเคราะห์เป็น แก้ปัญหาเป็น .......ในขณะที่ของไทยเน้นให้ความรู้ ให้นักเรียนรู้ไปซะทุกเรื่อง ไม่ใช่ว่าความรู้ไม่สำคัญ แต่คนๆหนึ่งไม่สามารถเรียนรู้อะไรได้ดี หากเขาไม่สนใจในสิ่งนั้น เพราะยังไงจบไปเดี๋ยวก็ลืม ให้แต่เพียงความรู้พื้นฐานก็พอ หากเขาสนใจอะไรก็จะไปค้นคว้าเอง
ข้อสอบในตะวันตกอนุญาตให้นำหนังสือหรือเครื่องคิดเลขเข้าห้องสอบได้ เพราะคำถามเป็นแบบวิเคราะห์ ดังนั้นต่อให้มีหนังสือก็ไม่ช่วยให้คะแนนดีขึ้น ถ้าวิเคราะห์ไม่เป็น ............ในขณะที่ของไทยเน้นถามความจำ เพราะออกและตรวจข้อสอบง่าย เพียงครูเปิดหนังสือแล้วตั้งคำถามตามนั้น ซึ่งความสามารถด้านนี้คอมพิวเตอร์สามารถทำได้ดีกว่า แล้วเราจะต่างอะไรกับคอมพิวเตอร์ล่ะ! สิ่งที่ทำให้คนต่างจากคอมพิวเตอร์คือจินตนาการ การวิเคราะห์
ในประเทศต่างๆล้วนชนะกันด้วยสิ่งนี้ คือการที่คนในประเทศคิดเป็น แม้บางครั้งเราอาจรู้สึกขำที่ฝรั่งบางคนไม่รู้ว่าเมืองหลวงของประเทศไทยคือเมืองใด แต่สำหรับตะวันตกจะมองว่านี่ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนัก เพราะถ้าอยากรู้ก็เปิด กูเกิ้ลดูก็ได้ สิ่งที่เหลืออยู่จากการจบจากโรงเรียนไป เมื่อความรู้ส่วนใหญ่ลืมไปหมดแล้วก็คือ "วิธีคิด"
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ สุดยอดนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะ เคยมีคนถามเค้าว่า 1 ไมล์ เท่ากับกี่ฟุต เขาจำไม่ได้ คนถามจึงหัวเราะ ไอน์ไสตน์ตอบว่าทำไมผมต้องจำว่าหนึ่งไมล์เท่ากับกี่ฟุต ในเมื่อเปิดหนังสือดูเมื่อไหร่ก็ได้ ประโยคอมตะของไอน์สไตน์ที่ได้ยินบ่อยๆ คือ "จินตานาการสำคัญกว่าความรู้"