Leaf toughness is an important phys

Leaf toughness is an important physical factor for plant resistance, as it affects
the penetration of plant tissues by mouthparts of piercing-sucking insects, and also
increases mandibular wear in biting-chewing herbivores (Schoonhoven et al. 2005).
Leaf toughness is frequently correlated with insect resistance and is a good predictor
of herbivory rates (Bergvinson et al. 1995; Coley and Barone 1996; Howlett
et al. 2001). Although leaf toughness is typically regarded as a physical character,
this trait exemplifies the general difficulty in drawing clear distinctions between
physical and chemical resistance factors. Cell wall reinforcement for enhanced leaf
toughness results from the deposition of ‘chemicals’, including macromolecules
such as lignin, cellulose, suberin, and callose, small organic molecules (e.g., phenolics),
and even inorganic silica particles (Schoonhoven et al. 2005). Enhanced synthesis
and/or deposition of these chemicals after wounding leads to induced physical
resistance (McNaughton and Tarrants 1983; Bernards this volume; Ginzberg this
volume).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเหนียวใบเป็นปัจจัยทางกายภาพที่สำคัญสำหรับความต้านทานของพืชในขณะที่มันมีผลกระทบต่อการรุกของเนื้อเยื่อพืชโดยปากของแมลงเจาะดูดและยังเพิ่มการสึกหรอล่างในสัตว์กินพืชกัดเคี้ยว(Schoonhoven et al. 2005). ความเหนียวใบมีความสัมพันธ์บ่อย มีความต้านทานต่อแมลงและเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่ดีของอัตราherbivory (Bergvinson et al, 1995;. เล่ย์และบารอน 1996; Howlett. et al, 2001) แม้ว่าจะมีความเหนียวใบได้รับการยกย่องโดยทั่วไปแล้วจะเป็นตัวละครทางกายภาพลักษณะนี้เป็นตัวอย่างความยากลำบากในการวาดภาพความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างปัจจัยต้านทานทางกายภาพและเคมี การเสริมแรงผนังเซลล์ใบเพิ่มผลความเหนียวจากการสะสมของสารเคมี'รวมทั้งโมเลกุลเช่นลิกนินเซลลูโลสsuberin และ callose โมเลกุลอินทรีย์ขนาดเล็ก (เช่นฟีนอล) และแม้กระทั่งอนุภาคซิลิกานินทรีย์ (Schoonhoven et al. 2005) . การสังเคราะห์ที่เพิ่มขึ้นและ / หรือการสะสมของสารเคมีเหล่านี้หลังจากที่นำไปสู่การบาดเจ็บทางกายภาพเหนี่ยวนำให้เกิดความต้านทาน(McNaughton และ Tarrants 1983; เบอร์นาร์ดเล่มนี้; Ginzberg นี้ปริมาตร)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเหนียวใบเป็นปัจจัยทางกายภาพที่สำคัญสำหรับพืชต้านทาน มันมีผลต่อ
เจาะเนื้อเยื่อพืชโดย mouthparts เจาะดูดแมลง และยังใส่ในกัดเคี้ยว
เพิ่มขึ้นของสัตว์กินพืช ( schoonhoven et al . 2005 ) .
ความเหนียวใบมักมีความสัมพันธ์กับความต้านทานต่อแมลงและเป็น
ทำนายที่ดีของอัตรา herbivory ( bergvinson et al . 1995 ;และโคลีย์บารอน 2539 ; ฮาวลิต
et al . 2001 ) แต่ความเหนียวใบโดยทั่วไปถือว่าเป็นลักษณะทางกายภาพ ,
นิสัยนี้เป็นตัวอย่างปัญหาทั่วไปในการวาดภาพความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่าง
ปัจจัยต้านทานทางกายภาพและทางเคมี ผนังเซลล์ เสริมเพื่อเพิ่มความเหนียวใบ
ผลลัพธ์จากการสะสมของ ' สารเคมี ' รวมทั้งโมเลกุล
เช่น ลิกนิน เซลลูโลสซูเบอริน และแคลโล โมเลกุลอินทรีย์ขนาดเล็ก ( เช่นโพลีฟีนอล ) ,
และแม้อนุภาคซิลิกาอนินทรี ( schoonhoven et al . 2005 ) เพิ่มการสังเคราะห์
และ / หรือการสะสมของสารเคมีเหล่านี้หลังจากบาดเจ็บนำไปสู่กระตุ้นความต้านทานทางกายภาพ
( เมิ่กนอเติ้น และ tarrants Bernards 1983 ; ปริมาณ ; นี้ ginzberg เล่มนี้
)