The fee-for-service payment system

The fee-for-service payment system and the limited regulation of provider
behavior have also contributed to financial burden on patients. Financial
reform in the Philippines is made more complicated by the presence of a
large private sector which has incentives towards over-provision. Thus,
the introduction of reforms intended to provide stronger incentives for the
rational allocation of resources is operationally challenging.
Physical and human resources available to the health sector are described
in Section 4. There has been a general upward trend in the number of both
private and government hospitals over the last 30 years, with the biggest
growth noted in the 1970s, and a flattening off of growth in the last ten
years. Most hospitals are privately-owned, though there are roughly equal
numbers of public and private beds. The expansion of private hospitals
has been principally centred in urban or near-urban areas leading to an
inequitable distribution of health facilities and beds across the country.
The largest categories of health workers are nurses and midwives.
Currently, there appears to be an oversupply of nurses relative to national
needs – as many are trained with the intention of working overseas – and
an underproduction in other professional categories, such as doctors,
dentists and occupational therapists. In 2009, over 13 000 Filipino nurses
took up positions overseas. Migration is internal as well as external – with
a growing private sector absorbing an increasing number of health staff.
HRH planning is thus particularly challenging in the Philippines.
Section 5 describes the health services delivery mechanisms, explaining
the various facilities available at each level and the referral system.
Public health services are delivered by Local Government Units, with
the Department of Health providing technical assistance. In addition,
specific campaigns and dedicated national programmes (such as TB)
are coordinated by the Department of Health and the LGUs. Provincial
governments manage secondary and tertiary level facilities, and the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบการชำระเงินค่าธรรมเนียมสำหรับบริการและกฎระเบียบจำกัดของผู้ให้บริการลักษณะการทำงานมีส่วนภาระผู้ป่วย ทางการเงินปฏิรูปในฟิลิปปินส์มีความซับซ้อนมากขึ้นตามการภาคเอกชนขนาดใหญ่ซึ่งมีแรงจูงใจต่อสำรองมากกว่า ดังนั้นการแนะนำของการปฏิรูปที่วัตถุประสงค์เพื่อให้แข็งแรงจูงใจในการการจัดสรรทรัพยากรมีเหตุผลเป็นเรื่องที่ท้าทายช่วยอธิบายทางกายภาพและทรัพยากรมนุษย์ที่มีภาคสุขภาพในส่วนที่ 4 มีแนวโน้มขึ้นทั่วไปในหมายเลขของทั้งสองโรงพยาบาลเอกชนและรัฐบาลในช่วง 30 ปี มีใหญ่ที่สุดเจริญเติบโตที่ตั้งข้อสังเกตในปี 1970 และแบนออกจากการเจริญเติบโตในสิบครั้งสุดท้ายปี โรงพยาบาลส่วนใหญ่เป็นเอกชน มีประมาณเท่ากับตัวเลขสาธารณะ และส่วนตัวเตียง การขยายตัวของโรงพยาบาลเอกชนมีอยู่หลักในพื้นที่เขตเมือง หรือใกล้เมืองที่นำไปสู่การinequitable จำหน่ายน้ำและเตียงทั่วประเทศหมวดหมู่ที่ใหญ่ที่สุดของสุขภาพคนทำงานเป็นพยาบาลและหมอตำแยในปัจจุบัน มีปรากฏ การล้นพยาบาลสัมพันธ์แห่งชาติต้องการ –เป็นจำนวนมากได้รับการฝึกฝนด้วยความตั้งใจทำงานในต่างประเทศ – และระบบในประเภทอาชีพอื่น ๆ เช่นแพทย์ทันตแพทย์และนักอาชีวบำบัด ใน 2009 พยาบาลฟิลิปปินส์ 13 000 กว่าเอาค่าตำแหน่งในต่างประเทศ การโยกย้ายเป็นภายใน และภายนอก-มีเติบโตเอกชนเพิ่มจำนวนพนักงานสุขภาพการดูดซับวางแผนสมเด็จจึงท้าทายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศฟิลิปปินส์ส่วนที่ 5 อธิบายถึงสุขภาพบริการจัดส่งกลไก อธิบายต่าง ๆ ห้องว่างแต่ละระดับและระบบการอ้างอิงส่ง โดยหน่วยรัฐบาลท้องถิ่น บริการสาธารณสุขด้วยกรมให้ความช่วยเหลือทางเทคนิค นอกจากนี้แคมเปญเฉพาะและโครงการระดับประเทศโดยเฉพาะ (เช่น TB)มีการประสานงาน โดยกรมและ LGUs การ จังหวัดรัฐบาลจัดการ น่าระดับสิ่งอำนวยความสะดวก และการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบการชำระเงินค่าธรรมเนียมสำหรับการให้บริการและกฎระเบียบที่ จำกัด ของผู้ให้บริการ
พฤติกรรมยังมีส่วนร่วมกับภาระทางการเงินของผู้ป่วย การเงิน
การปฏิรูปในประเทศฟิลิปปินส์ที่ทำมีความซับซ้อนมากขึ้นโดยการปรากฏตัวของการให้
ภาคเอกชนขนาดใหญ่ที่มีแรงจูงใจที่มีต่อการให้มากกว่า ดังนั้น
การแนะนำของการปฏิรูปที่มีวัตถุประสงค์เพื่อให้มีแรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับ
การจัดสรรทรัพยากรที่มีเหตุผลเป็นสิ่งที่ท้าทายในการดำเนินงาน.
ทรัพยากรทางกายภาพและมนุษย์สามารถใช้ได้กับภาคสาธารณสุขอธิบายไว้
ในมาตรา 4 มีแนวโน้มสูงขึ้นโดยทั่วไปในจำนวนของทั้ง
ภาคเอกชนและ โรงพยาบาลของรัฐในช่วง 30 ปีที่มีที่ใหญ่ที่สุดใน
การเจริญเติบโตที่ระบุไว้ในปี 1970 และแบนออกจากการเจริญเติบโตในช่วงสิบ
ปีที่ผ่านมา โรงพยาบาลส่วนใหญ่เป็นเอกชนที่เป็นเจ้าของแม้ว่าจะมีเท่ากับ
จำนวนเตียงภาครัฐและเอกชน การขยายตัวของโรงพยาบาลเอกชน
ได้รับการเป็นศูนย์กลางหลักในพื้นที่เขตเมืองหรือใกล้เมืองนำไปสู่การ
กระจายไม่เป็นธรรมของสิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขภาพและเตียงทั่วประเทศ.
ประเภทที่ใหญ่ที่สุดของคนทำงานด้านสุขภาพเป็นพยาบาลและผดุงครรภ์.
ปัจจุบันมีดูเหมือนจะเป็นอุปทานส่วนเกินของ พยาบาลเมื่อเทียบกับชาติ
ความต้องการ - เป็นจำนวนมากมีการฝึกอบรมที่มีความตั้งใจในการทำงานในต่างประเทศ - และ
ผลิตผลในประเภทมืออาชีพอื่น ๆ เช่นแพทย์
ทันตแพทย์และนักกิจกรรมบำบัด ในปี 2009 กว่า 13 000 ฟิลิปปินส์พยาบาล
เอาขึ้นตำแหน่งในต่างประเทศ การย้ายถิ่นภายในเช่นเดียวกับภายนอก - กับ
ภาคเอกชนที่เติบโตการดูดซับการเพิ่มจำนวนของเจ้าหน้าที่สาธารณสุข.
วางแผนสมเด็จดังนั้นจึงเป็นความท้าทายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศฟิลิปปินส์.
มาตรา 5 อธิบายกลไกการส่งมอบบริการด้านสุขภาพอธิบาย
สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆที่มีอยู่ในแต่ละระดับและ ระบบการอ้างอิง.
บริการสาธารณสุขจะถูกส่งโดยหน่วยการบริหารราชการส่วนท้องถิ่นกับ
กรมอนามัยให้ความช่วยเหลือทางเทคนิค นอกจากนี้
แคมเปญที่เฉพาะเจาะจงและโปรแกรมชาติที่อุทิศตน (เช่น TB)
มีการประสานงานโดยกรมอนามัยและ LGUs จังหวัด
รัฐบาลในการจัดการสิ่งอำนวยความสะดวกระดับมัธยมศึกษาและอุดมศึกษาและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าธรรมเนียมสำหรับระบบบริการชำระเงินและการควบคุม จำกัด ผู้ให้บริการพฤติกรรมการมีส่วนร่วมด้วยภาระผู้ป่วยทางการเงิน การเงินการปฏิรูปในฟิลิปปินส์มีความซับซ้อนยิ่งขึ้น โดยการแสดงตนของขนาดใหญ่ภาคเอกชนซึ่งมีแรงจูงใจต่อมากกว่าการให้ . ดังนั้นการแนะนำของการปฏิรูปตั้งใจที่จะให้สิ่งจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับการจัดสรรเหตุผลของทรัพยากรจะถ่วงดุลความท้าทายทางกายภาพและทรัพยากรมนุษย์ที่มีอยู่ในภาคสุขภาพอธิบายในส่วนที่ 4 มีแนวโน้มขึ้นทั่วไปในหมายเลขของทั้งโรงพยาบาลเอกชนและรัฐบาลในช่วง 30 ปี ที่ใหญ่ที่สุดการเจริญเติบโตที่ระบุไว้ในปี 1970 และแบนออกของการเจริญเติบโตในช่วงสิบปี โรงพยาบาลส่วนใหญ่จะเป็นของเอกชน แม้มีประมาณเท่าตัวเลขของรัฐและเอกชน มีเตียง การขยายตัวของโรงพยาบาลเอกชนมีหลักเป็นศูนย์กลางในเมืองหรือใกล้เขตเมือง นําไปการเหลื่อมล้ำของสุขภาพและสิ่งอำนวยความสะดวกเตียงข้ามประเทศประเภทที่ใหญ่ที่สุดของแรงงานพยาบาลและผดุงครรภ์ขณะนี้มีปรากฏเป็น oversupply ของพยาบาลสัมพันธ์แห่งชาติความต้องการ–มากฝึกกับความตั้งใจทำงาน–ต่างประเทศการ underproduction ในหมวดวิชาชีพอื่นๆ เช่น แพทย์ทันตแพทย์และนักวิชาชีพ ในปี 2009 กว่า 13 , 000 พยาบาลชาวฟิลิปปินส์เอาขึ้นตำแหน่งในต่างประเทศ การย้ายถิ่นภายในรวมทั้งภายนอกและการเติบโตภาคเอกชนกับการเพิ่มจำนวนของบุคลากรสุขภาพวางแผนโครงการ จึงเป็นสิ่งที่ท้าทายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฟิลิปปินส์ส่วนที่ 5 อธิบายถึงบริการสาธารณสุขการอธิบายกลไกสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ในแต่ละระดับ และระบบการส่งต่อผู้ป่วยบริการสุขภาพของประชาชนจะถูกส่งโดยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นด้วยกรมสุขภาพ การให้ความช่วยเหลือทางเทคนิค นอกจากนี้แคมเปญที่เฉพาะเจาะจงและโดยเฉพาะโปรแกรมแห่งชาติ ( เช่นวัณโรค )มีการประสานงานโดยกรมสุขภาพและ lgus . จังหวัดรัฐบาลจัดการมัธยมศึกษาและอุดมศึกษาระดับเครื่องและ