Meng Hao ignored them. His face was

Meng Hao ignored them. His face was calm as he suddenly understood the meaning of the coldness inside of him.

“So this is the Domain?” He took a deep breath, and then his eyes began to fill with a bright light. “Zhixiang, if you don’t do something, then you’ll have to go by yourself to the Primordial Demon Immortal Plane.” As soon as his voice echoed out, the eyes of the translucent figure flickered, but its hand did not stop moving. Meng Hao’s body continued to fill with coldness; his heart slowly stopped beating, and his emotions turned as cold as ice.

This was not a divine ability or a magical technique, but merely the pointing of single finger. Everything seemed calm, but incredible changes were occurring, changes that influenced the laws of reality. Meng Hao felt as if he were bound up, incapable of resisting. It was as if his Cultivation base existed in name only, and was incapable whatsoever of resisting this surprise onslaught from the Domain.

The only thing he could do to fight against it would be to employ the Agarwood for the final time to escape death, or his final bit of Dancing Sword Qi. However, Meng Hao would not act rashly. Besides, it wasn’t absolutely necessary for him to use his trump cards when facing up against the Spirit Severing stage.

That was because he had Zhixiang!

He wasn’t nervous at all. He knew that before going the Primordial Demon Immortal Plane, there was someone who was very interested in whether he lived or died.

Besides, even if his guess about the situation was wrong, he was still prepared to take other action. The will of the Agarwood was currently swirling in his mind, ready to awaken.

That was another reason why he had been so casual, first about leaving, then about waiting in this spot.

At the same time, his eyes slowly started to turn blue. However, in that moment, an annoyed, cutesy snort suddenly filled the air. At the same time, a blooming white lotus appeared in front of Meng Hao. The translucent figure’s face fell.

Cracking sounds echoed out as fissures filled the air around Meng Hao. They spread out with a boom, transforming into countless fragments which then exploded.

Strangest of all, the explosions were actually illusory. This collapse was not a true collapse, but rather ghost images. Even as everything shattered, it faded away.

Meng Hao took a deep breath as his body returned to its normal state. The coldness, however, remained behind. It seemed that Zhixiang, annoyed as she was, wasn’t willing to help him dispel it.

Meng Hao didn’t care. He smiled as the color of his eyes returned to normal. Even as his body returned to normal, he retreated backward. Suddenly, he turned into a green smoke and a black moon. He even employed minor teleportation as he fled off into the distance!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮา เมงปฏิเสธพวก ใบหน้าของเขาเป็นความสงบเป็นเขาก็เข้าใจความหมายของความหนาวเย็นภายในของเขา"ดังนั้นนี่คือโดเมน เขาได้หายใจลึก ๆ แล้ว ดวงตาของเขาเริ่ม มีแสงสว่าง "Zhixiang ถ้าคุณไม่ทำอะไร แล้วคุณจะต้องไป ด้วยตัวเองเครื่องแรกปีศาจอมตะ" ทันทีที่เสียงของเขาดังก้องออก flickered ตาของรูปโปร่งแสง แต่มือของมันก็ไม่ได้หยุดเคลื่อนไหว เมงเฮาร่างกายยังคง มีความหนาวเย็น หัวใจของเขาหยุดเต้นช้า และเปิดอารมณ์เย็นเป็นน้ำแข็งนี้ไม่มีความศักดิ์สิทธิ์ หรือขลังเทคนิค แต่เพียงการชี้ของนิ้วเดียว ทุกอย่างดูเหมือนสงบ แต่การเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งได้เกิด ขึ้น การเปลี่ยนแปลงที่มีอิทธิพลต่อกฎหมายของความจริง เฮา เมงรู้สึกว่าเขาถูกผูกไว้กับ ความสามารถในการต่อต้าน เป็นฐานของเขาเพาะปลูกอยู่ในชื่อเท่านั้น แล้ว และความสามารถใด ๆ ของการต่อต้านการโจมตีประหลาดใจนี้จากโดเมนได้สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำการต่อสู้กับมันจะใช้ไม้กฤษณาเป็นครั้งสุดท้ายหนีตาย หรือเขาบิตสุดท้ายของการเต้นรำดาบชิ อย่างไรก็ตาม เมงเฮาจะไม่ rashly นอกจากนี้ มันไม่ได้อย่างที่จำเป็นสำหรับเขาที่จะใช้ไพ่ที่เหนือกว่าของเขาเมื่อหันขึ้นเวที Severing วิญญาณนั่นเป็น เพราะเขามี Zhixiangเขาไม่ได้ประสาททั้งหมด เขารู้ว่า ก่อนที่จะเครื่องแรกปีศาจอมตะบิน มีคนมากสนใจว่าเขาอยู่ หรือตายแม้ว่าเขาเดาเกี่ยวกับสถานการณ์ไม่ถูกต้อง เขาก็ยังคงเตรียมการดำเนินการอื่น ๆ ปัจจุบันคือการหมุนรอบของไม้กฤษณาที่ในใจ พร้อมที่จะตื่นขึ้นมานั่นเป็นอีกเหตุผลที่ทำไมเขาได้สบาย ๆ ดังนั้น เกี่ยวกับการออกครั้งแรก แล้ว เกี่ยวกับการรอคอยในจุดนี้ในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเขาค่อย ๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นสีฟ้า อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น snort รำคาญ วัยรุ่นตัวก็เต็มไปด้วยอากาศ ในเวลาเดียวกัน ดอกบัวบานสะพรั่งสีขาวปรากฏหน้าเฮาเมง ร่างโปร่งใสของใบหน้าลดลงเสียงที่ดังก้องออกเป็นรอยแยกแตกเต็มไปด้วยอากาศรอบเมงเฮา พวกเขากระจายออกกับบูม เปลี่ยนเศษนับไม่ถ้วนที่กระจายแล้วแปลกประหลาดของทั้งหมด ระเบิดถูกจริงจริง นี้ยุบไม่ได้ล่มสลายจริง แต่ค่อนข้าง ผีภาพ แม้ในขณะที่ทำลายทุกอย่าง มันทันจางหายเมงเฮาเอาลึก ๆ เป็นร่างกายของเขากลับไปอยู่ในสถานะปกติ ความหนาวเย็น อย่างไรก็ตาม ยังคงอยู่เบื้องหลัง ดูเหมือนว่า Zhixiang รำคาญ เพราะ ไม่ยินดีที่ช่วยให้เขากำจัดความมันเมงเฮาไม่ได้ดูแล ยิ้มเป็นสีของดวงตาของเขาปกติ แม้ในขณะที่ร่างกายของเขากลับสู่ปกติ เขาสภาพระส่ำย้อนหลัง ทันใดนั้น เขากลายเป็นควันมีสีเขียวและดวงสีดำ เขายังจ้าง teleportation รอง ตามที่เขาหลบหนีออกไปเป็นระยะทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาละเว้นพวกเขา ใบหน้าของเขาคือความสงบขณะที่เขาก็เข้าใจความหมายของความเย็นภายในของเขา.

"ดังนั้นนี่คือโดเมน?" เขาเอาลมหายใจลึก ๆ แล้วสายตาของเขาเริ่มที่จะเต็มไปด้วยไฟสว่าง "Zhixiang ถ้าคุณไม่ได้ทำบางสิ่งบางอย่างแล้วคุณจะต้องไปด้วยตัวเองกับลำดับปีศาจอมตะเครื่องบิน." ทันทีที่เสียงของเขาสะท้อนออกมาจากดวงตาของตัวเลขโปร่งแสง flickered แต่มือก็ไม่ได้หยุด การเคลื่อนย้าย ร่างกายเม้งเฮายังคงเต็มไปด้วยความหนาวเย็น; หัวใจของเขาค่อย ๆ หยุดเต้นและอารมณ์ของเขาหันเย็นเป็นน้ำแข็ง.

นี้ไม่ได้เป็นความสามารถของพระเจ้าหรือเทคนิคที่มีมนต์ขลัง แต่เพียงชี้นิ้วเดียว ทุกอย่างดูเหมือนสงบ แต่การเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อการเปลี่ยนแปลงที่มีอิทธิพลต่อกฎหมายของความเป็นจริง เม้งเฮารู้สึกราวกับว่าเขากำลังมุ่งหน้าขึ้นความสามารถในการต่อต้าน มันเป็นเหมือนกับว่าฐานการเพาะปลูกของเขาอยู่ในชื่อเท่านั้นและไม่มีความสามารถใด ๆ ของการต่อต้านการโจมตีแปลกใจนี้จากโดเมน.

สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้เพื่อต่อสู้กับมันจะจ้างไม้กฤษณาเป็นครั้งสุดท้ายที่จะหลบหนีความตายหรือ บิตสุดท้ายของการเต้นรำดาบฉี แต่เม้งเฮาจะไม่มุทะลุ นอกจากนี้มันไม่ได้เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับเขาที่จะใช้บัตรคนที่กล้าหาญของเขาเมื่อหันหน้าไปขึ้นกับขั้นตอนการตัดวิญญาณ.

นั่นเป็นเพราะเขามี Zhixiang!

เขาไม่ได้ในทุกประสาท เขารู้ว่าก่อนการไปลำดับปีศาจอมตะเครื่องบินมีใครบางคนที่มีความสนใจมากในการไม่ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่หรือเสียชีวิต.

นอกจากนี้แม้ว่าการคาดเดาของเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ผิดเขาก็ยังคงเตรียมที่จะดำเนินการอื่น ๆ เจตจำนงของไม้กฤษณาได้รับในปัจจุบันหมุนในใจของเขาพร้อมที่จะตื่นขึ้นมา.

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาได้รับสบาย ๆ ดังนั้นก่อนเกี่ยวกับการออกแล้วรอในจุดนี้.

ในเวลาเดียวกันดวงตาของเขาเริ่มช้าที่จะเปลี่ยนเป็นสีฟ้า . อย่างไรก็ตามในขณะที่รำคาญ, Snort cutesy จู่ ๆ ก็เต็มไปด้วยอากาศ ในเวลาเดียวกัน, ดอกบัวสีขาวบานปรากฏในหน้าของเม้งเฮา ใบหน้าโปร่งแสงตัวเลขลดลง.

เสียงแคร็กสะท้อนออกมาเป็นรอยแยกที่เต็มไปด้วยอากาศรอบเม้งเฮา พวกเขากระจายออกบูมเปลี่ยนเป็นเศษนับไม่ถ้วนแล้วระเบิด.

ที่แปลกประหลาดของทุกระเบิดเป็นเหลวไหลจริง การล่มสลายนี้ไม่ได้ล่มสลายจริง แต่ภาพผี แม้ในขณะที่ทุกอย่างแตกก็จางหายไป.

เม้งเฮาเอาลมหายใจลึกที่สุดเท่าที่ร่างกายของเขากลับไปยังรัฐตามปกติ ความเย็น แต่ยังคงอยู่ มันดูเหมือนว่า Zhixiang รำคาญในขณะที่เธอก็ไม่เต็มใจที่จะช่วยให้เขาปัดเป่ามัน.

เม้ง Hao ไม่ได้ดูแล เขายิ้มเป็นสีของดวงตาของเขากลับสู่ปกติ แม้ในขณะที่ร่างกายของเขากลับสู่ปกติเขาถอยไปข้างหลัง ทันใดนั้นเขาก็กลายเป็นควันสีเขียวและสีดำดวงจันทร์ เขายังจ้างงาน teleportation เล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่เขาหนีออกไปไกล!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งเฮ่าไม่สนใจพวกเขา ใบหน้าของเขานิ่ง เขาก็เข้าใจความหมายของความเย็นชาในตัวของเค้า" ดังนั้นนี้เป็นโดเมน " เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้ว ตาของเขาเริ่มเต็มไปด้วยแสงสว่าง " จี้เซียง ถ้าคุณไม่ทำ คุณก็ต้องไปคนเดียว กับปีศาจกลุ่มอมตะเครื่องบิน " ทันทีที่เสียงของเขาสะท้อนออกมา สายตาของร่างโปร่งแสงริบหรี่ลง แต่มือของมันไม่ได้หยุดเคลื่อนไหว ร่างของเมิ่งฮ่าวยังคงเต็มไปด้วยความเย็นชา จิตใจของเขาค่อยๆหยุดเต้น และอารมณ์ของเขากลับเย็นเหมือนน้ำแข็งนี้ไม่ใช่ความสามารถของเทคนิคหรือขลัง แต่เพียงแห่งเดียว ชี้ นิ้ว ทุกอย่างดูเหมือนจะสงบ แต่การเปลี่ยนแปลงอย่างไม่น่าเชื่อที่เกิดขึ้น การเปลี่ยนแปลงที่มีผลต่อกฎหมายจริง เมิ่งเฮ่ารู้สึกราวกับว่าเขาถูกผูกขึ้น , ไม่สามารถขัดขืน มันเป็นถ้าฐานการเพาะปลูกของเขาอยู่ในชื่อเท่านั้น และไม่สามารถต่อต้านการโจมตีใด ๆนี้เซอร์ไพรส์จากโดเมนสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้เพื่อต่อสู้กับมัน จะใช้ไม้กฤษณาเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อหนีความตาย หรือสุดท้ายบิตของฉีดาบเต้นรำ อย่างไรก็ตาม เมิ่งฮ่าวจะไม่บุ่มบ่าม อีกอย่าง มันไม่ได้จำเป็นอย่างยิ่งสำหรับเขาที่จะใช้บัตรแตรของเขาเมื่อเผชิญหน้ากับวิญญาณมีเวทีนั่นเป็นเพราะ เขาจี้เซียง !เขาไม่กังวลเลย เขารู้ว่าก่อนไปกองปีศาจอมตะเครื่องบิน มีคนสนใจมาก ไม่ว่าเขาจะอยู่หรือตายอีกอย่าง ถ้าเขาเดาเรื่องถูกผิด เขายังเตรียมที่จะดำเนินการอื่น ๆ จะของกฤษณาเป็นปัจจุบันหมุนในใจของเขาพร้อมที่จะตื่นขึ้นนั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาจึงสบายๆ ก่อนออก แล้วรอในจุดนี้ในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีฟ้า อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น , รำคาญ , น่ารักสูดก็เติมอากาศ ในเวลาเดียวกัน บลูมมิ่งไวท์ โลตัส ที่ปรากฏในหน้าเมิ่งเฮ่า โปร่งแสงรูปร่างของใบหน้าลดลงถอดรหัสเสียงสะท้อนออกมาเป็น fissures เติมอากาศรอบ เมิ่งฮ่าว พวกเขากระจายออกไปกับบูม เปลี่ยนเป็นสะเก็ดที่นับไม่ถ้วนแล้วระเบิดแปลกๆ ของทั้งหมด กระจายกำลังลวงตา ยุบได้ยุบจริง แต่ภาพผี . เหมือนทุกอย่างมันแตก มันจางหายเมิ่งเฮ่าสูดหายใจลึกเมื่อร่างกายกลับสู่สภาพปกติ ความหนาวเย็น แต่ยังคงไว้ มันดูเหมือนว่า จี้เซียง รำคาญ เช่น เธอไม่ได้เต็มใจที่จะช่วยเขากำจัดมันเมิ่งเฮ่าไม่ได้ดูแล เขายิ้มเหมือนสีตาของเขากลับมาเป็นปกติแล้ว แม้ในขณะที่ร่างกายของเขากลับมาเป็นปกติ เขาถอยกลับไปข้างหลัง ทันใดนั้น เขาก็กลายเป็นควันสีเขียวและดวงจันทร์สีดำ เขาจ้างผู้เยาว์ teleportation ขณะเขาหนีไปไกล !