The majority of rural people across

The majority of rural people across the Mekong tend to refer to themselves as rice farmers (e.g., Luco,
1997) and rural livelihoods have historically been portrayed in state-led development as rice-based farming systems. While rice farming has particular resonance within the rural culture of the region, in many cases the low value of rice production and its limited contribution to household economies is such that it could instead be argued many people are fishers who farm, rather than farmers who fish

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนชนบทข้ามแม่น้ำโขงส่วนใหญ่มักจะ อ้างอิงถึงตัวเองเป็นเกษตรกรข้าว (เช่น Lucoปี 1997) และวิถีชีวิตชนบทมีประวัติถูกเซ็กส์นำรัฐพัฒนาเป็นนาข้าวตามระบบ หลายคนมีสฟิชที่ฟาร์ม แทนเกษตรกรที่ปลาทำนาข้าวมีการสั่นพ้องเฉพาะภายในวัฒนธรรมชนบทภาค ในหลายกรณีค่าต่ำสุดของการผลิตข้าว และเงินสมทบของเศรษฐกิจครัวเรือนจำกัดคือมันไม่สามารถแทนได้โต้เถียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนส่วนใหญ่ในชนบทข้ามแม่น้ำโขงมีแนวโน้มที่จะเรียกตัวเองว่าเป็นเกษตรกรผู้ปลูกข้าว (เช่น Luco,
1997) และการดำรงชีวิตในชนบทได้รับในอดีตแสดงให้เห็นในการพัฒนาของรัฐที่นำข้าวตามระบบการทำฟาร์ม ในขณะที่การทำนามีการกำทอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวัฒนธรรมชนบทของภูมิภาคในหลายกรณีค่าต่ำของการผลิตข้าวและผลงานที่ จำกัด ในการเศรษฐกิจครัวเรือนเป็นเช่นนั้นมันแทนอาจจะแย้งหลายคนชาวประมงที่ฟาร์มมากกว่าเกษตรกรที่เลี้ยงปลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนใหญ่ของชนบทผู้คนข้ามแม่น้ำโขงมีแนวโน้มที่จะเรียกตัวเองเป็นเกษตรกรผู้ปลูกข้าว ( เช่น luco
, 1997 ) และวิถีชีวิตชนบท ในอดีตถูก portrayed ในรัฐนำการพัฒนาการเลี้ยงข้าวตามระบบ ขณะที่การทำนาข้าวได้โดยเฉพาะเรโซแนนซ์ภายในวัฒนธรรมชนบทของภูมิภาคในหลายกรณีราคาต่ำ การผลิตข้าวและการส่งเสริมเศรษฐกิจในครัวเรือน จำกัด มันสามารถแทนได้ถกเถียงกันอยู่หลายคนเป็นชาวประมงที่ฟาร์ม มากกว่าเกษตรกรที่มีปลา