STORY OF THE DOORMr. Utterson the l

STORY OF THE DOOR

Mr. Utterson the lawyer was a man of a rugged countenance that was never lighted by a smile; cold, scanty and embarrassed in discourse; backward in sentiment; lean, long, dusty, dreary and yet somehow lovable. At friendly meetings, and when the wine was to his taste, something eminently human beaconed from his eye; something indeed which never found its way into his talk, but which spoke not only in these silent symbols of the after-dinner face, but more often and loudly in the acts of his life. He was austere with himself; drank gin when he was alone, to mortify a taste for vintages; and though he enjoyed the theatre, had not crossed the doors of one for twenty years. But he had an approved tolerance for others; sometimes wondering, almost with envy, at the high pressure of spirits involved in their misdeeds; and in any extremity inclined to help rather than to reprove. "I incline to Cain's heresy," he used to say quaintly: "I let my brother go to the devil in his own way." In this character, it was frequently his fortune to be the last reputable acquaintance and the last good influence in the lives of downgoing men. And to such as these, so long as they came about his chambers, he never marked a shade of change in his demeanour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวของประตูนาย Utterson ทนายความเป็นคนที่มีสีหน้าขรุขระนั้นก็ไม่เคยได้ลงรอยยิ้ม; เย็นขาดแคลนและอายในวาทกรรม; ย้อนกลับไปในความเชื่อมั่น; ยันยาวเต็มไปด้วยฝุ่น, น่าเบื่อและยังน่ารักอย่างใด ในการประชุมที่เป็นมิตรและเมื่อไวน์ที่จะลิ้มรสของสิ่งที่เห็นได้ชัดของมนุษย์ beaconed จากดวงตาของเขา; บางสิ่งบางอย่างแน่นอนซึ่งไม่เคยพบทางเข้าไปในคำพูดของเขา แต่ที่พูดไม่เพียง แต่ในสัญลักษณ์เงียบเหล่านี้ใบหน้าหลังอาหาร แต่บ่อยขึ้นและเสียงดังในการกระทำในชีวิตของเขา เขาเป็นคนที่เข้มงวดกับตัวเอง; ดื่มจินเมื่อเขาเป็นคนเดียวที่จะระงับรสชาติของไวน์; และแม้ว่าเขาจะมีความสุขกับโรงละครไม่ได้ข้ามประตูของหนึ่งในยี่สิบปี แต่เขามีความอดทนได้รับการอนุมัติสำหรับคนอื่น ๆ ; บางครั้งสงสัยเกือบด้วยความอิจฉาที่ความดันสูงของวิญญาณที่เกี่ยวข้องในความผิดของพวกเขา; และในปลายใด ๆ ที่มีความโน้มเอียงที่จะช่วยให้มากกว่าที่จะตำหนิติเตียน "ผมเอียงที่จะบาปของอดัม" เขาเคยพูดว่าน่าเอ็นดู "ผมปล่อยให้พี่ชายของฉันไปที่ปีศาจในทางของเขาเอง." ในตัวละครตัวนี้มันเป็นบ่อยทรัพย์สมบัติของเขาที่จะมีความใกล้ชิดที่มีชื่อเสียงที่ผ่านมาและมีอิทธิพลต่อการที่ดีที่ผ่านมาในชีวิตของชาย downgoing และเพื่อให้เช่นนี้ตราบเท่าที่พวกเขามาถึงห้องของเขาเขาไม่เคยทำเครื่องหมายร่มเงาของการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวของประตู

นาย Utterson นายเป็นคนที่หน้าตาขรุขระที่เคยส่องสว่างโดยยิ้ม เย็น ลีบ และอายในวาทกรรม ; ย้อนกลับในความเชื่อมั่น ; พิง , ยาว , ฝุ่น , เศร้าซึม แต่ก็น่ารัก ในการประชุมที่เป็นกันเอง และเมื่อไวน์ได้รสของเขา สิ่งที่เด่นของมนุษย์ beaconed จากตาของเขา บางอย่างแน่นอนซึ่งไม่เคยพบทางลงพูดของเขาแต่ที่พูดไม่เพียง แต่ในนี้เงียบ สัญลักษณ์ของหลังอาหารเย็นใบหน้า แต่บ่อย และเสียงดังในการกระทำในชีวิตของเขา เขากำลังเข้มงวดกับตัวเอง ดื่มกิน เมื่อเขาเป็นคนเดียวที่จะฉีกหน้าลิ้มรสวินเทจ และแม้ว่าเขาชอบละคร ไม่ได้ข้ามประตูหนึ่งยี่สิบปี แต่เขามีความอดทนสำหรับคนอื่น ๆที่ได้รับการอนุมัติ บางครั้งสงสัยเกือบด้วยอิจฉาที่ความดันสูงของวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับบาปของตนเอง และในส่วนปลายเอียงช่วยมากกว่าที่จะว่ากล่าว " ผมเอียงไป Cain นอกรีต " อย่างฉลาด : " ผมให้พี่ชายของฉันไปที่ปีศาจในทางของเขาเอง " ในตัวละครตัวนี้ มันเป็นบ่อยของเขาโชคดีเป็นคนสุดท้าย ที่มีความใกล้ชิดและอิทธิพลที่ดีสุดท้ายในชีวิตของ downgoing ผู้ชาย และเช่นเหล่านี้ตราบใดที่พวกเขามาถึงห้องของเขา เขาไม่เคยให้ร่มเงาของการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเขา .