ประวัติการก่อตั้งอาเซียน อาเซียน หรือ สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออก การแปล - ประวัติการก่อตั้งอาเซียน อาเซียน หรือ สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออก ไทย วิธีการพูด

ประวัติการก่อตั้งอาเซียน อาเซียน หร

ประวัติการก่อตั้งอาเซียน

อาเซียน หรือ สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (Association of South East AsianNations หรือ ASEAN) ก่อตั้งขึ้นโดยปฏิญญากรุงเทพ (Bangkok Declaration) ซึ่งได้มีการลงนามที่วังสราญรมย์ เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2510 โดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศสมาชิกก่อตั้ง 5 ประเทศ ได้แก่ อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ มาเลเซีย สิงคโปร์ และ ไทย ซึ่งผู้แทนทั้ง 5 ประเทศ ประกอบด้วย

- นายอาดัม มาลิก (รัฐมนตรีต่างประเทศอินโดนีเซีย)

- นายตุน อับดุล ราชัก บิน ฮุสเซน (รองนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีกลาโหมและรัฐมนตรีกระทรวงพัฒนาการแห่งชาติมาเลเซีย)

- นายนาซิโซ รามอส (รัฐมนตรีต่างประเทศฟิลิปปินส์)
- นายเอส ราชารัตนัม (รัฐมนตรีต่างประเทศสิงค์โปร์)
- พันเอก (พิเศษ) ถนัด คอมันตร์ (รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของไทย)

ทั้งนี้ ในเวลาต่อมาได้มีประเทศต่าง ๆ เข้าเป็นสมาชิกเพิ่มเติม ได้แก่ บรูไนดารุสซาลาม (เป็นสมาชิกเมื่อ 8 มกราคม พ .ศ.2527) เวียดนาม (เป็นสมาชิกเมื่อ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2538) ประเทศลาว, ประเทศพม่า (เป็นสมาชิกเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ .2540) และประเทศกัมพูชา (เป็นสมาชิกเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2542) ทั้งนี้ ในปัจจุบันมีสมาชิกอาเซียนทั้งหมด 10 ประเทศ

วัตถุประสงค์ของการก่อตั้งอาเซียน

วัตถุประสงค์ของการก่อตั้งอาเซียน คือ เพื่อส่งเสริมความเข้าใจอันดีต่อกันระหว่างประเทศในภูมิภาค ธำรงไว้ซึ่ง สันติภาพเสถียรภาพ และความมั่นคงทางการเมือง สร้างสรรค์ความเจริญก้าวหน้าทางด้านเศรษฐกิจ การพัฒนาทางสังคม และ วัฒนธรรมการกินดีอยู่ดีของประชาชนบนพื้นฐานของความเสมอภาคและผลประโยชน์ร่วมกันของประเทศสมาชิก โดยแบ่งออก เป็นข้อ ๆ ได้ดังนี้

1. เพื่อส่งเสริมความร่วมมือและความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในทางเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม เทคโนโลยี วิทยาศาสตร์ และการบริหาร

2. เพื่อส่งเสริมสันติภาพและความมั่นคงส่วนภูมิภาค

3. เพื่อเสริมสร้างความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจและพัฒนาการทางวัฒนธรรมในภูมิภาค

4. เพื่อเสริมสร้างให้ประชาชนในอาเซียนมีความเป็นอยู่และคุณภาพชีวิตที่ดี

5. เพื่อให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในรูปแบบของการฝึกอบรมและการวิจัยและส่งเสริมการศึกษาด้านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

6. เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการเกษตรและอุตสาหกรรม การขยายการค้า ตลอดจนปรับปรุงการขนส่งและการคมนาคม

7. เพื่อส่งเสริมความร่วมมืออาเซียนกับประเทศภายนอก องค์การความร่วมมือแห่งภูมิภาคอื่นๆ และองค์การระหว่างประเทศ
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
ประวัติการก่อตั้งอาเซียน อาเซียนหรือสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (สมาคมอาเซียนหรือ AsianNations ตะวันออกใต้) ก่อตั้งขึ้นโดยปฏิญญากรุงเทพ (ประกาศกรุงเทพมหานคร) ซึ่งได้มีการลงนามที่วังสราญรมย์เมื่อวันที่ 8 สิงหาคมพ.ศ. 2510 โดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศสมาชิกก่อตั้ง 5 ประเทศได้แก่อินโดนีเซียฟิลิปปินส์มาเลเซียสิงคโปร์และไทยซึ่งผู้แทนทั้ง 5 ประเทศประกอบด้วย -นายอาดัมมาลิก (รัฐมนตรีต่างประเทศอินโดนีเซีย) -นายตุนอับดุลราชักบินฮุสเซน (รองนายกรัฐมนตรีรัฐมนตรีกลาโหมและรัฐมนตรีกระทรวงพัฒนาการแห่งชาติมาเลเซีย) -รามอสนายนาซิโซ (รัฐมนตรีต่างประเทศฟิลิปปินส์) -นายเอสราชารัตนัม (รัฐมนตรีต่างประเทศสิงค์โปร์) -พันเอก (พิเศษ) ถนัดคอมันตร์ (รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของไทย) ทั้งนี้ในเวลาต่อมาได้มีประเทศต่างๆ เข้าเป็นสมาชิกเพิ่มเติมได้แก่บรูไนดารุสซาลาม (เป็นสมาชิกเมื่อ 8 มกราคมพ. ศ.2527) เวียดนาม (เป็นสมาชิกเมื่อ 28 กรกฎาคมพ.ศ. 2538) ประเทศลาว ประเทศพม่า (เป็นสมาชิกเมื่อ 23 กรกฎาคมพ.ศ.2540) และประเทศกัมพูชา (เป็นสมาชิกเมื่อ 30 เมษายนพ.ศ. 2542) ทั้งนี้ในปัจจุบันมีสมาชิกอาเซียนทั้งหมด 10 ประเทศวัตถุประสงค์ของการก่อตั้งอาเซียน วัตถุประสงค์ของการก่อตั้งอาเซียนคือเพื่อส่งเสริมความเข้าใจอันดีต่อกันระหว่างประเทศในภูมิภาคธำรงไว้ซึ่งสันติภาพเสถียรภาพและความมั่นคงทางการเมืองสร้างสรรค์ความเจริญก้าวหน้าทางด้านเศรษฐกิจการพัฒนาทางสังคมและวัฒนธรรมการกินดีอยู่ดีของประชาชนบนพื้นฐานของความเสมอภาคและผลประโยชน์ร่วมกันของประเทศสมาชิกโดยแบ่งออกเป็นข้อๆ ได้ดังนี้ 1. เพื่อส่งเสริมความร่วมมือและความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในทางเศรษฐกิจสังคมวัฒนธรรมเทคโนโลยีวิทยาศาสตร์และการบริหาร 2. เพื่อส่งเสริมสันติภาพและความมั่นคงส่วนภูมิภาค 3. เพื่อเสริมสร้างความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจและพัฒนาการทางวัฒนธรรมในภูมิภาค 4. เพื่อเสริมสร้างให้ประชาชนในอาเซียนมีความเป็นอยู่และคุณภาพชีวิตที่ดี 5. เพื่อให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในรูปแบบของการฝึกอบรมและการวิจัยและส่งเสริมการศึกษาด้านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 6. เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการเกษตรและอุตสาหกรรมการขยายการค้าตลอดจนปรับปรุงการขนส่งและการคมนาคม 7. เพื่อส่งเสริมความร่วมมืออาเซียนกับประเทศภายนอกองค์การความร่วมมือแห่งภูมิภาคอื่น ๆ และองค์การระหว่างประเทศ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
ก่อตั้งอาเซียนประวัติการอาเซียนหรือ (สมาคมตะวันออกเฉียงใต้หรืออาเซียน AsianNations) ก่อตั้งขึ้นโดยปฏิญญากรุงเทพ (Bangkok Declaration) ซึ่งได้มีการลงนามที่วังสราญรมย์เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2510 5 ประเทศ ได้แก่ อินโดนีเซียฟิลิปปินส์มาเลเซียสิงคโปร์และไทยซึ่งผู้แทนทั้ง 5 ประเทศประกอบด้วย- นายอาดัมมาลิก (รัฐมนตรีต่างประเทศอินโดนีเซีย) - นายตุนอับดุลราชักบินฮุสเซน (รองนายกรัฐมนตรี นายนาซิโซรามอส (รัฐมนตรีต่างประเทศฟิลิปปินส์) - นายเอสราชารัตนัม (รัฐมนตรีต่างประเทศสิงค์โปร์) - พันเอก (พิเศษ) ถนัดคอมันตร์ ในเวลาต่อมาได้มีประเทศต่าง ๆ เข้าเป็นสมาชิกเพิ่มเติม ได้แก่ บรูไนดารุสซาลาม (เป็นสมาชิกเมื่อ 8 มกราคมพ. ศ. 2527) เวียดนาม (เป็นสมาชิกเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2538) ประเทศลาว, ประเทศพม่า ( เป็นสมาชิกเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคมพ. ศ. 2540) และประเทศกัมพูชา (เป็นสมาชิกเมื่อวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2542) ทั้งนี้ในปัจจุบันมีสมาชิกอาเซียนทั้งหมด 10 คือ ธำรงไว้ซึ่งสันติภาพเสถียรภาพและความมั่นคงทางการเมือง การพัฒนาทางสังคมและ โดยแบ่งออกเป็นข้อ ๆ ได้ดังนี้1 สังคมวัฒนธรรมเทคโนโลยีวิทยาศาสตร์และการบริหาร2 การขยายการค้า และองค์การระหว่างประเทศ





























การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
ประวัติการก่อตั้งอาเซียน

( ASEAN Council on Petroleum ) ค็อคสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สมาคมตะวันออกเฉียงใต้ asiannations ค็อคอาเซียน ) ก่อตั้งขึ้นโดยปฏิญญากรุงเทพ ( Bangkok Declaration ) ซึ่งได้มีการลงนามที่วังสราญรมย์เมื่อวันที่ 8 สิงหาคมพ . ศ .2510 โดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศสมาชิกก่อตั้ง 5 ประเทศได้แก่อินโดนีเซียฟิลิปปินส์มาเลเซียสิงคโปร์และไทยซึ่งผู้แทนทั้ง 5 ประเทศประกอบด้วย

-

นายอาดัมมาลิก ( รัฐมนตรีต่างประเทศอินโดนีเซีย )- นายตุนอับดุลราชักบินฮุสเซน ( รองนายกรัฐมนตรีรัฐมนตรีกลาโหมและรัฐมนตรีกระทรวงพัฒนาการแห่งชาติมาเลเซีย )

- นายนาซิโซรามอส ( รัฐมนตรีต่างประเทศฟิลิปปินส์ )
-
นายเอสราชารัตนัม ( รัฐมนตรีต่างประเทศสิงค์โปร์ )- RAdm . ( พิเศษ ) ถนัดคอมันตร์ ( รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของไทย )

ทั้งนี้ในเวลาต่อมาได้มีประเทศต่างจะเข้าเป็นสมาชิกเพิ่มเติมได้แก่บรูไนดารุสซาลาม ( เป็นสมาชิกเมื่อ 8 มกราคมพ . ศ .2527 ) เวียดนาม ( เป็นสมาชิกเมื่อ 28 กรกฎาคมพ . ศ . ประเทศลาวประเทศพม่า ( 2538 ) , เป็นสมาชิกเมื่อ 23 กรกฎาคมพ . ศ . 2540 ) และประเทศกัมพูชา ( เป็นสมาชิกเมื่อ 30 เมษายนพ . ศ . 2542 ทั้งนี้ในปัจจุบันมีสมาชิกอาเซียนทั้งหมด 10 ประเทศ

วัตถุประสงค์ของการก่อตั้งอาเซียน

วัตถุประสงค์ของการก่อตั้งอาเซียนความเพื่อส่งเสริมความเข้าใจอันดีต่อกันระหว่างประเทศในภูมิภาคธำรงไว้ซึ่งสันติภาพเสถียรภาพและความมั่นคงทางการเมืองสร้างสรรค์ความเจริญก้าวหน้าทางด้านเศรษฐกิจและวัฒนธรรมการกินดีอยู่ดีของประชาชนบนพื้นฐานของความเสมอภาคและผลประโยชน์ร่วมกันของประเทศสมาชิกโดยแบ่งออกเป็นข้อจะได้ดังนี้

1 เพื่อส่งเสริมความร่วมมือและความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในทางเศรษฐกิจสังคมวัฒนธรรมเทคโนโลยีวิทยาศาสตร์และการบริหาร

2 เพื่อส่งเสริมสันติภาพและความมั่นคงส่วนภูมิภาค

3เพื่อเสริมสร้างความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจและพัฒนาการทางวัฒนธรรมในภูมิภาค

4 . เพื่อเสริมสร้างให้ประชาชนในอาเซียนมีความเป็นอยู่และคุณภาพชีวิตที่ดี

5เพื่อให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในรูปแบบของการฝึกอบรมและการวิจัยและส่งเสริมการศึกษาด้านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

6เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการเกษตรและอุตสาหกรรมการขยายการค้าตลอดจนปรับปรุงการขนส่งและการคมนาคม

7เพื่อส่งเสริมความร่วมมืออาเซียนกับประเทศภายนอกองค์การความร่วมมือแห่งภูมิภาคอื่นๆและองค์การระหว่างประเทศ
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: