1. The empirical method of egoistic

1. The empirical method of egoistic hedonism, and indeed
the very conception of greatest happiness as an end of action,
rests on the basic assumption that pleasures and pains have
definite quantitative relations to each other. If they don’t,
they can’t be conceived as elements—·pleasures positive,
pains negative·—of a total that we are to try to make as
great as possible. What if some kinds of pleasure (·let’s call
them ‘superpleasures’·) are so much pleasanter than others
that the smallest conceivable amount of a superpleasure
would outweigh the greatest conceivable amount of any other
pleasure? ·That wouldn’t wreck the calculation·, because if
we knew that it was the case, we could handle any hedonistic
calculation involving superpleasures by treating all other
pleasures as practically non-existent.1 But in all ordinary
prudential reasoning, I think, we implicitly assume that
all the pleasures and pains we could experience bear a
finite ratio to each other in respect of pleasantness and its
opposite. If we can make this ratio definite, we can balance
the intensity of a pleasure (or pain) against its duration; for
if finitely long pleasure (or pain) x is intensively greater than
another, y, in some definite ratio, it seems to be implied
in this conception that if y were continuously increased in
extent without change in its intensity it would at a certain
point just balance x in amount.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1 วิธีการเชิงประจักษ์ของการแสวงหาความสุขเห็นแก่ตัวและแน่นอน
ความคิดของความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเป็นจุดสิ้นสุดของการกระทำ
วางอยู่บนสมมติฐานพื้นฐานที่ความสุขและความเจ็บปวดมีความสัมพันธ์เชิงปริมาณ
แน่นอนกัน ถ้าพวกเขาไม่ได้
พวกเขาไม่สามารถรู้สึกเป็นองค์ประกอบ·ความสุขบวกลบ
ปวด·-จากทั้งหมดที่เราพยายามที่จะทำให้เป็น
ที่ดีที่สุดเท่าที่ทำได้สิ่งที่ถ้าบางชนิดของความสุข (·โทรขอของพวกเขา
'superpleasures' ·) จึง pleasanter มากกว่าคนอื่น ๆ
ว่าจำนวนเงินเป็นไปได้ที่เล็กที่สุดของ superpleasure
จะเกินดุลจำนวนเงินเป็นไปได้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอื่น ๆ
ความสุข ·ที่จะไม่ทำลายการคำนวณ·เพร​​าะถ้า
เรารู้ว่ามันเป็นกรณีที่เราสามารถจัดการกับลัทธิใด ๆ
การคำนวณที่เกี่ยวข้องกับ superpleasures โดยการรักษาอื่น ๆ
ความสุขเป็นจริงที่ไม่ existent.1 แต่ในทุกสามัญ
ระมัดระวังเหตุผลผมคิดว่าเราคิดว่าโดยปริยาย
ความสุขและความเจ็บปวดที่เราจะได้สัมผัสหมี
จำกัด อัตราส่วนกันในส่วนที่เกี่ยว ของความร่มรื่นและ
ตรงข้าม ถ้าเราสามารถทำให้อัตราส่วนนี้แน่นอนเราสามารถสมดุล
ความรุนแรงของความสุข (หรือความเจ็บปวด) กับระยะเวลาของตนเพื่อความสุข
ถ้าขีดยาว (หรือความเจ็บปวด) x เป็นอย่างหนาแน่นมากขึ้นกว่าที่อื่น
, y, ในบางอัตราส่วนที่แน่นอนก็น่าจะบอกเป็นนัย ๆ
ในความคิดนี้ว่าถ้า y เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในขอบเขต
โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงในความรุนแรงของมันก็จะที่บางจุด
ตราชู x จำนวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. วิธีประจักษ์ egoistic hedonism และแน่นอน
ความคิดมากของความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเป็นการสิ้นสุดของการดำเนินการ,
อยู่บนสมมติฐานพื้นฐานที่มีความสุขและปวด
ความสัมพันธ์เชิงปริมาณของ definite กัน ถ้าพวกเขาไม่,
ไม่รู้สึกเป็นองค์ประกอบ — บวก ·pleasures
negative· ปวด — รวมที่เราพยายามทำให้
มากที่สุด ถ้าบางชนิดของความสุข (ของ ·let โทร
·เขา 'superpleasures') จะ pleasanter มากกว่าคนอื่น
ที่เล็กสุดหลากหลายจำนวน superpleasure ตัว
จะเกินยอดหลากหลายมากที่สุดของกัน
สุข? ·ที่จะไม่แข่งรถ calculation· เพราะถ้า
เรารู้ว่า คน เราไม่สามารถจัดการใด ๆ hedonistic
คำนวณที่เกี่ยวข้องกับ superpleasures โดยรักษาทั้งหมด
pleasures เป็นจริงไม่ใช่-existent.1 แต่ ในปกติทั้งหมด
พรูเดนเชียลใช้เหตุผล คิด เราสมมตินัยที่
ความสุขและเราสามารถพบหมีปวดทั้งหมด
finite อัตราส่วนกันผิด pleasantness และ
ตรงข้าม ถ้าเราสามารถทำให้ definite อัตราส่วนนี้ได้ เราสามารถปรับสมดุล
ความเข้มของความสุข (หรือปวด) กับระยะเวลา สำหรับ
ถ้า finitely ยาวความสุข (หรือเจ็บปวด) x เป็น intensively มากกว่า
อื่น y อัตราส่วนบาง definite เหมือนเป็นนัยว่า
ในความคิดนี้ที่ถ้า y เพิ่มอีกอย่างต่อเนื่องใน
ขอบเขต โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงความเข้มของมันจะที่มีบาง
จุดดุลเพียง x ยอดเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . วิธีการเชิงประจักษ์ของลัทธิสุขนิยมอวดดีและที่จริงแล้วแนวความคิด
ซึ่งจะช่วยเป็นอย่างมากที่มีความสุขมากที่สุดเป็นช่วงปลายของการกระทำ
ตั้งอยู่บนสมมุติฐานที่ความพยายามและความเพลิดเพลินใจมีความสัมพันธ์เชิงปริมาณ
definite กัน หากพวกเขาไม่ได้หรอก
พวกเขาไม่สามารถตั้ง ครรภ์ เป็นองค์ประกอบในเชิงบวก - n ความพยายามลบความเพลิดเพลินใจความผิด - ทั้งหมดที่เราจะต้องพยายามที่จะทำให้เป็น
ที่ดีเยี่ยมเป็นไปได้จะเกิดอะไรขึ้นหาก ประเภท ใด ประเภท หนึ่งของความเพลิดเพลินใจ(ปล่อยให้ของสาย
ซึ่งจะช่วยให้พวกเขา' superpleasures ')มีมากกว่าที่อื่นเสียๆหายๆ
นึกได้ว่าจำนวนเงินที่มีขนาดเล็กที่สุดของ superpleasure
จะคุ้มกับเงินจำนวนมากที่สุดนึกได้ของผู้อื่น
เพื่อความเพลิดเพลินใจใดๆ ที่จะไม่ทำลายการคำนวณความผิดเพราะถ้าหาก
ซึ่งจะช่วยเรารู้ดีว่ามันเป็นในกรณีที่เราไม่สามารถจัดการกับ hedonistic ใดๆตอบแทน
การคำนวณการให้ superpleasures โดยปฏิบัติต่อทุกความเพลิดเพลินใจและอื่นๆ
ซึ่งจะช่วยไม่ existent. 1 แต่อยู่ในหุ้นสามัญทั้งหมด
รอบคอบใช้เหตุผลที่ผมคิดว่าเราถือได้ว่าจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมดที่
ซึ่งจะช่วยให้ความเพลิดเพลินใจและความเจ็บปวดเราสามารถรับประสบการณ์หมีที่
finite อัตราส่วนในการกันในส่วนของเพลิดเพลินใจและ
ตรงข้ามกับ. หากเราสามารถทำให้ definite อัตราส่วนนี้เราสามารถสร้างความสมดุล
ตามมาตรฐานความเข้มของความเพลิดเพลินใจ(หรือความเจ็บปวด)ที่มีต่อระยะเวลาของ
หาก finitely ยาวเพื่อความเพลิดเพลินใจ(หรือความเจ็บปวด) x อย่างหนักซึ่งจะมากกว่า
อื่น Y ในอัตราส่วน definite บางอย่างมันก็ดูเหมือนว่าจะได้รับโดยตรงหรือโดยนัย
ซึ่งจะช่วยในแนวความคิดนี้ว่าหาก Y มีเพิ่มขึ้นใน
ซึ่งจะช่วยเท่าโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงในระดับความเข้มของพื้นที่อย่างต่อเนื่องซึ่งจะอยู่ที่บางจุด
ซึ่งจะช่วยสร้างความสมดุลย์ x ในจำนวนเงินเพียง