within the knower, as opposed to kn

within the knower, as opposed to knowledge on paper or knowledge in a computer
memory. Feldman asserted that knowledge-through-art has less to do with facts or
information and more to do with our awareness. The oral language and written texts of
young children are valuable sources of information to the observer, in terms of content
and the communication of these various types of knowledge (Feldman, 1996, pp. 99105).
Early
childhood
is the
time when written
texts
can take
many
forms.
Often
it is
difficult
for
an adult to
find meaning in young
children’s
scrawls.
Clay
(1982)
noted
that:
somewhere between three and five years most children become aware that
people make marks on paper purposefully, and in imitation, the children
may produce scribble writing, linear mock writing or mock letters. The linear
scribble that fills the lines of a writing pad, has for the child, all the mystery of an
unfamiliar code. It stands for a myriad of possible things but does not convey a
particular message. (p. 48)
Often children combine scribble writing with drawing. Through this process of ‘faux
writing’ young children gain an awareness of the communicative power of written and
drawn symbols.
Art represents Emotion.
Throughout his life’s work, child psychiatrist, Robert Coles, was not only interested in
what children think, but also what they feel. Coles (1995) saw children’s drawings as
messages and metaphors. He searched for firsthand understanding of children’s inner
lives. Simple portraits of parents and friends, homes and neighbors, and visions of hope
were his guide to children’s unspoken feelings:
Drawing is a wonderful way for children to come to terms with what they think
and feel and see—they sit back and draw a picture and in that picture is a story, a
wordless story, that has all kinds of plots and subplots. (Coles, 1995, video).
When Coles observed children in a classroom environment he listened carefully and
watched closely, seeing children through the lenses of a therapist. He interpreted what
he saw and heard using his vast knowledge of child psychology and his many years of
experience of working with children. Coles (1992) claimed that so much of children’s
inner lives are revealed through their drawings, that they express things through
drawing that they would never actually say in words:
Indeed to sit with a child, with a classroom full of children does not by any
means, assure a spell of sweetness and light. To the contrary, there is a
seriousness and an anxiety that commonly accompanies children at work as
artists: what to draw, and how to draw it well? Additionally some children, with
good reason, worry that they will (to modify the expression) draw too much-let
slip some aspect of their
life,
their
thoughts,
that
ought best be kept
out of
everyone’s sight, their own included. (p. 56)
While Coles eloquently, even poetically, pondered the plight of children and the visual
and verbal expressions of their life situations, he admitted to us (and to himself) the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายในถูกรู้ ตรงข้ามกับความรู้ในกระดาษหรือความรู้ในคอมพิวเตอร์หน่วยความจำ Feldman คนที่ ความรู้ทางศิลปะมีน้อยกับข้อเท็จจริง หรือข้อมูลและอื่น ๆ ทำ ด้วยจิตสำนึกของเรา พูดและเขียนข้อความของเด็กจะมีแหล่งข้อมูลให้นักการ ในแง่ของเนื้อหาและการสื่อสารชนิดต่าง ๆ ของความรู้ (Feldman, 1996, 99105 พีพีอ่าวมาหยา)ช่วงต้นวัยเด็กเป็นเมื่อเขียนข้อความสามารถใช้หลายแบบฟอร์มการมักจะมันเป็นยากสำหรับผู้ใหญ่ไปค้นหาความหมายในหนุ่มสาวเด็กscrawlsดินเหนียว(1982)ตั้งข้อสังเกตที่:อยู่ระหว่างสาม และห้า ปี เด็กส่วนใหญ่เริ่มตระหนักว่าที่คนทำเครื่องหมายบนกระดาษทุก และ เทียม เด็กอาจผลิตเขียนเขียน เขียนจำลองเชิงเส้น หรือตัวอักษรที่จำลอง การเชิงเส้นมีเขียนที่บรรทัดของการเขียนแผ่น สำหรับเด็ก ปริศนาทั้งหมดของการรหัสไม่คุ้นเคย หมายถึงสิ่งที่เป็นไปได้ให้เลือกมากมาย แต่ถ่ายทอดไม่เป็นข้อความเฉพาะ (p. 48)เด็กมักจะรวมการเขียนเขียน ด้วยการวาด โดยใช้กระบวนการนี้ ' fauxเขียน ' เด็กได้รับการรับรู้ของอำนาจสื่อสารของเขียน และสัญลักษณ์วาด ศิลปะแสดงถึงอารมณ์ความรู้สึก ตลอดการทำงานของชีวิต เด็กจิตแพทย์ โรเบิร์ตท่อง ไม่เพียงแต่สนใจเด็กคิด แต่สิ่งที่พวกเขารู้สึก ท่อง (1995) เห็นภาพวาดของเด็กเป็นข้อความและคำอุปมาอุปมัย เขาค้นหาความเข้าใจในเด็กโดยตรงชีวิต ภาพง่าย ๆ ของพ่อแม่ และเพื่อน บ้านบ้าน และวิสัยทัศน์ความหวังเขาแนะนำให้เด็กรู้สึก unspoken:วาดเป็นวิธียอดเยี่ยมสำหรับเด็กการรอมชอมกับสิ่งที่พวกเขาคิดว่ารู้สึก และเห็น — พวกเขานั่งวาดรูป และภาพที่เป็นเรื่องราว การwordless เรื่อง ที่มีทุกผืนและ subplots (ท่อง 1995 วิดีโอ) เมื่อท่องสังเกตเด็กในสภาพแวดล้อมห้องเรียนที่เขาฟังอย่างระมัดระวัง และดูอย่างใกล้ชิด เห็นเด็กผ่านเลนส์ของการบำบัดโรค เขาตีความอะไรเขาเห็น และได้ยินโดยใช้ความรู้มากมายของจิตวิทยาเด็กและเขาหลายปีประสบการณ์การทำงานกับเด็ก ท่อง (1992) อ้างว่า ที่มากของเด็ก ชีวิตภายในเปิดเผยผ่านภาพวาดของพวกเขา เป็นพวกเขาสิ่งที่ผ่าน วาดภาพว่าพวกเขาก็จะบอกว่า คำพูด:จริง ๆ จะนั่งกับเด็ก กับห้องเรียน เต็มไปด้วยเด็กไม่ไม่ โดยมีหมายถึง มั่นใจสะกดความหวานหอมและไฟ ขัด มีการอย่างจริงจังและความห่วงใยที่มาพร้อมกับเด็กทั่วไปทำงานเป็นศิลปิน: จะวาด การวาดดี นอกจากนี้เด็กบาง มีเหตุผลที่ดี ต้องกังวลว่าพวกเขาจะ (การแก้ไขนิพจน์) วาดให้มากเกินไปบางด้านของการจัดส่งของชีวิตของพวกเขาความคิดที่ดีที่สุดควรเก็บไว้ออกของ ของทุกคนเห็น รวมตนเอง (p. 56)ในขณะที่ท่อง eloquently แม้แต่ หรู pondered สหัสเด็กและ visualนิพจน์วาจาสถานการณ์ชีวิตของพวกเขา เขาดำเนิน กับเรา (และตัวเอง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายในปราชญ์เมื่อเทียบกับความรู้เกี่ยวกับกระดาษหรือความรู้ในเครื่องคอมพิวเตอร์ของ
หน่วยความจำ เฟลด์แมนที่ถูกกล่าวหาว่ามีความรู้ผ่านงานศิลปะที่มีน้อยจะทำอย่างไรกับข้อเท็จจริงหรือ
ข้อมูลและอื่น ๆ จะทำอย่างไรกับการรับรู้ของเรา ภาษาพูดและการเขียนตำราของ
เด็กเล็กเป็นแหล่งที่มีคุณค่าของข้อมูลการสังเกตการณ์ในแง่ของเนื้อหา
และการสื่อสารประเภทต่างๆเหล่านี้ของความรู้ (เฟลด์แมน, 1996, pp. 99105).
ต้น
ในวัยเด็ก
เป็น
ช่วงเวลาที่เขียน
ตำรา
สามารถ ใช้เวลา
หลาย
รูปแบบ.
บ่อยครั้งที่
มันเป็น
เรื่องยาก
สำหรับ
ผู้ใหญ่ที่จะ
ค้นหาความหมายในหนุ่ม
เด็ก
scrawls.
ดิน
(1982)
ตั้งข้อสังเกต
ว่า
ที่ใดที่หนึ่งระหว่างสามและห้าปีเด็กส่วนใหญ่ตระหนักว่า
คนทำเครื่องหมายบนกระดาษเด็ดเดี่ยวและเลียนแบบเด็ก ๆ
อาจผลิตการเขียนลายเส้นเขียนจำลองเชิงเส้นหรือตัวอักษรเยาะเย้ย เชิงเส้น
ลายเส้นที่เติมเส้นของการเขียนแผ่นมีสำหรับเด็กทุกความลึกลับของ
รหัสที่ไม่คุ้นเคย มันหมายถึงมากมายในสิ่งที่เป็นไปได้ แต่ไม่ได้ถ่ายทอด
ข้อความโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (พี. 48)
บ่อยครั้งที่เด็กรวมการเขียนลายเส้นที่มีการวาดภาพ ผ่านขั้นตอนนี้ของ 'มารยาท
การเขียน 'เด็กหนุ่มที่ได้รับการรับรู้ของอำนาจการสื่อสารและเขียน
สัญลักษณ์วาด.
ศิลปะที่แสดงถึงอารมณ์.
ตลอดชีวิตการทำงานของเขาเป็นจิตแพทย์เด็ก, โรเบิร์ตโคลส์ไม่เพียง แต่มีความสนใจใน
สิ่งที่เด็กคิด แต่ยังมีสิ่งที่ พวกเขารู้สึกว่า โคลส์ (1995) เห็นภาพวาดของเด็กเป็น
ข้อความและคำเปรียบเปรย เขาค้นหาความเข้าใจโดยตรงภายในของเด็ก
ชีวิต ภาพวาดที่เรียบง่ายของผู้ปกครองและเพื่อน ๆ บ้านและเพื่อนบ้านและวิสัยทัศน์แห่งความหวัง
เป็นคู่มือของเขากับความรู้สึกไม่ได้พูดเด็ก:
การวาดภาพเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมสำหรับเด็กที่จะรอมชอมกับสิ่งที่พวกเขาคิด
และความรู้สึกและเห็นพวกเขากลับมานั่งและวาดภาพ และในภาพที่เป็นเรื่อง
เรื่องที่พูดไม่ออกที่มีทุกชนิดของแปลงและย่อย (โคลส์ปี 1995 วิดีโอ).
เมื่อโคลส์สังเกตเด็กที่อยู่ในสภาพแวดล้อมในห้องเรียนเขาฟังอย่างระมัดระวังและ
เฝ้าดูอย่างใกล้ชิดเห็นเด็กผ่านเลนส์ของนักบำบัดโรค เขาตีความสิ่งที่
เขาเห็นและได้ยินโดยใช้ความรู้มากมายของเขาจิตวิทยาเด็กและหลายปีของเขา
มีประสบการณ์ในการทำงานกับเด็ก โคลส์ (1992) อ้างว่ามากของเด็ก
ชีวิตภายในจะถูกเปิดเผยผ่านภาพวาดของพวกเขาที่พวกเขาแสดงสิ่งที่ผ่าน
การวาดภาพว่าพวกเขาจะไม่เคยพูดในคำพูด:
อันที่จริงที่จะนั่งอยู่กับเด็กที่มีผู้สอนในชั้นของเด็กที่ไม่ได้โดยวิธีใด ๆ
หมายความว่ามั่นใจสะกดของความหวานและแสง ไปในทางตรงกันข้ามมี
ความจริงจังและความวิตกกังวลที่มักมาพร้อมกับเด็กที่ทำงานในฐานะ
ศิลปิน: สิ่งที่วาดและวิธีการวาดมันด้วยหรือไม่ นอกจากนี้เด็กบางคนที่มี
เหตุผลที่ดีต้องกังวลว่าพวกเขาจะ (การปรับเปลี่ยนการแสดงออก) วาดมากเกินไปปล่อยให้
ลื่นด้านของพวกเขาบางส่วนของ
ชีวิต
ของพวกเขา
คิด
ว่า
ดีที่สุดควรจะเก็บไว้
ออกมาจาก
สายตาของทุกคนของตัวเองรวม (พี. 56)
ในขณะที่โคลส์ฉะฉานแม้คมคาย, ครุ่นคิดชะตากรรมของเด็กและภาพ
การแสดงออกและคำพูดของสถานการณ์ในชีวิตของพวกเขาเขาเข้ารับการรักษากับเรา (และตัวเอง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภายในโนเวอร์ ซึ่งตรงข้ามกับความรู้ในกระดาษ หรือความรู้ในคอมพิวเตอร์
หน่วยความจำ เฟลด์แมนยืนยันความรู้ที่ผ่านงานศิลปะมีน้อยจะทำอย่างไรกับข้อเท็จจริงหรือ
ข้อมูลและเพิ่มเติมจะทำอย่างไรกับการรับรู้ของเรา ภาษาในช่องปากและข้อความที่เขียนของ
เด็กเป็นแหล่งที่มีคุณค่าของข้อมูลเพื่อสังเกตการณ์ ในแง่ของเนื้อหา
และการสื่อสารต่าง ๆ เหล่านี้ประเภทของความรู้ ( เฟลด์แมน , 1996 , pp . 99105 )



เป็นต้นในเวลาเมื่อเขียนข้อความ


สามารถใช้หลายรูปแบบ
.



มันมักจะยากสำหรับผู้ใหญ่

ค้นหาความหมายของเด็กหนุ่ม


scrawls . ดิน
( 1982 )


ไว้ที่ระหว่างสามและห้าปี เด็กส่วนใหญ่ตระหนักว่าประชาชนให้คะแนน
บนกระดาษอย่างมีความหมาย และเลียนแบบเด็ก
อาจผลิตลายเส้นการเขียนเชิงล้อเลียน เขียนจดหมาย หรือเยาะเย้ย Linear
ลายเส้นที่เติมเส้นของสมุดฉีก , สำหรับเด็ก , ปริศนาของรหัสการ
ที่ไม่คุ้นเคย มันยืนสำหรับมากมายของสิ่งที่เป็นไปได้ แต่ไม่ได้ถ่ายทอด
ข้อความที่เฉพาะเจาะจง ( หน้า 48 )
มักจะเด็กรวมลายเส้นเขียนด้วยการวาดภาพ ผ่านกระบวนการของลูกอ๊อด
นี้เด็กหนุ่มเขียน ' ได้รับตระหนักในพลังของการสื่อสารเป็นลายลักษณ์อักษรและ
วาดสัญลักษณ์
ศิลปะแสดงถึงอารมณ์
ตลอดทั้งชีวิตของเขาเด็ก จิตแพทย์ โรเบิร์ต โคลส์ , ไม่เพียง แต่สนใจใน
สิ่งที่เด็กคิด แต่สิ่งที่เขารู้สึก โคล ( 1995 ) เห็นเด็กวาดรูปตามที่
ข้อความและคําอุปมาอุปมัย เขาค้นหาความเข้าใจโดยตรงของชีวิตด้านใน
เด็กง่ายๆของพ่อแม่และเพื่อน บ้าน และเพื่อนบ้าน และนิมิตแห่งความหวัง
เป็นไกด์ของเขาให้ความรู้สึกกันเด็ก :
วาดภาพเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมสำหรับเด็กที่จะรับมือกับสิ่งที่พวกเขาคิดว่า
และรู้สึกและเห็นพวกเขานั่งวาดรูปและในรูปนั้นเป็นเรื่องเป็นราว
ขึ้นที่ชนิดทั้งหมดของแปลงและ subplots . ( โคล , 1995 , วิดีโอ )
เมื่อคุณพบว่าเด็กในสภาพแวดล้อมห้องเรียนเขาฟังอย่างระมัดระวังและ
เฝ้าดูอย่างใกล้ชิด และได้เห็นลูกๆผ่านเลนส์ของจิตแพทย์ เขาอธิบายสิ่งที่เขาเห็นและได้ยิน
ใช้ความรู้มากมายของเขาจิตวิทยาเด็กและหลายปีของเขาของ
ประสบการณ์ของการทำงานกับเด็ก โคล ( 1992 ) อ้างว่ามากของชีวิตภายในของเด็ก
ถูกเปิดเผยผ่านภาพวาดของพวกเขาพวกเขาแสดงสิ่งที่ผ่าน
รูปวาดที่พวกเขาจะไม่เคยพูด :
จริงๆนั่งอยู่กับเด็ก กับห้องเรียนของเด็กไม่ได้โดย
หมายถึง รับรองว่าคาถาของความหวานและแสง ไปในทางตรงกันข้าม มีความรุนแรง และมีความกังวลว่า

ปกติพร้อมกับเด็กที่ทำงานเป็นศิลปิน : สิ่งที่วาด และ วาดยังไงให้มัน นอกจากนี้เด็กบาง กับ
เหตุผลดี กังวลว่า เขาจะปรับเปลี่ยนการแสดงออก ) วาดมากเกินไปให้
ลื่นบางแง่มุมของชีวิต

ความคิด


น่าจะดีที่สุดที่ถูกเก็บไว้

สายตาของทุกๆ คน ของตัวเองด้วย ( หน้า 56 )
ในขณะที่โคลฉะฉาน แม้เสี่ยวรำพึง , ชะตากรรมของเด็กและภาพ
3 ปีของสถานการณ์ชีวิตของพวกเขา เขายอมรับกับเรา ( และตัวเอง )