The recent enlargement had an obvio

The recent enlargement had an obvious impact on the external relations of the
European Union. It has even been considered the most successful tool of European Union's foreign policy.

After all, many former neighbours now fall under the internal relations regime, which calls for a redefinition of both the Unions’ relations with its immediate surroundings and its position on the international plane.

In addition, the pre-accession strategy for these new members has been turned into a neighbourhood strategy for some of the European Union’s new and old neighbours in order to promise the extension of policies and law (in the form of the internal market acquis) to these countries without completely integrating them.

The European Union has simply become bigger and its external relations regime has further developed on the basis of both treaty modifications and case law.

At the same time, in practice,it has had to cope with a fragmented external policy.

To the traditional problems of vertical consistency and delimitation (often resulting in ‘mixity’), the pillar structure had added the problem of horizontal consistency and delimitation.

Practice shows that, although competences are generally strictly divided, both vertically and horizontally, issues cannot always be handled within the safe boundaries of one pillar.

Ironically, the legal institutional dilemmas caused by this situation seem to have resulted in a strengthening of the unity of the European Union’s legal order, as practice forced the Union to shoot holes in the dividing walls between the pillars as agreed upon in Maastricht.

This, in turn, seems to have paved the way towards an integration and consolidation of the external policy elements of the Community and the Union in the Constitutional Treaty.

More prominently than ever before, the enlargement of the European Union has raised the question of whether and to what extent the current Member States still have powers to formulate and implement an external policy of their own and engage in relations with their immediate neighbours.

After all, the complex division of competences between the European Union and its Member States in this field has been extended from fifteen to twenty-five states.

The main principles governing the multilevel regime of external relations have been codified in the Constitutional Treaty.

Thus, Articles I-12 and I-13 clarify the division of competences in the case of exclusive powers.

At the same time – and perhaps contrary to popular belief – it remains clear that external relations are the responsibility of both the European Union and the Member States.

This means that even the new European's Neighbourhood Policy is to be approached from a multilevel perspective.

Irrespective of the provision in Article I-57(2), which states that ‘the European Union may conclude specific agreements with the countries concerned’ (emphasis added), Member State participation seems to remain needed in the areas not falling under the European Union’s exclusive competence.

Under the Constitutional Treaty,however, Member State action in this field would be restricted to areas not covered by a legislative act of the Union or to cases in which it does not harm the
Union’s ability to exercise its internal competence (Article I-13(2)).

With the further development of the external relations of the new Union, for example triggered by the coming of age of the internal market, the introduction of the European Union Minister for Foreign Affairs and the establishment of a diplomatic External Action Service, a redefinition of the position of the Member States in the European Union could be foreseen.

Whether the European Union should be regarded as ‘a constitutional order of sovereign states’ or even ‘a federation of sovereign states’ is left open by the Constitutional Treaty, but so far the development of the external relations regime has revealed its limits whenever the issue of exclusivity or the invocability of international agreements has been at stake.

The Constitutional Treaty codifies major principles of the bits and pieces of the external relations acquis and simplifies provisions.

However, when we combine this with the continuation of the separation in the Constitutional Treaty of the economic and foreign policy areas in terms of procedures and competences, the external relations domain is bound to remain a complex legal regime, which even makes acquaintance difficult for our new neighbours.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขยายตัวล่าสุดที่มีผลกระทบชัดเจนความสัมพันธ์ภายนอกของการสหภาพยุโรป มันได้แม้แต่การพิจารณานั้นประสบความสำเร็จมากที่สุดของนโยบายต่างประเทศของสหภาพยุโรปหลังจากที่ทุก เพื่อนเก่ามากตอนนี้ตกอยู่ภายใต้ระบอบความสัมพันธ์ภายใน ซึ่งเรียก redefinition ของทั้งสองสหภาพแรงงานของความสัมพันธ์ กับสภาพแวดล้อมทันทีและตำแหน่งของมันบนเครื่องบินระหว่างประเทศ กลยุทธ์ทะเบียนก่อนสำหรับสมาชิกใหม่เหล่านี้ถูกเปิดในกลยุทธ์การเขียนของเพื่อนเก่า และใหม่ของสหภาพยุโรปเพื่อสัญญาว่า ส่วนขยายของนโยบายและกฎหมาย (ในรูปแบบของ acquis ตลาดภายในประเทศ) ไปยังประเทศเหล่านี้ไม่สมบูรณ์เข้า สหภาพยุโรปได้ก็กลายเป็นใหญ่ และระบอบของความสัมพันธ์ภายนอกได้มีพัฒนาเพิ่มเติมตามแก้ไขสนธิสัญญาและกฎหมายกรณี ในเวลาเดียวกัน ในทางปฏิบัติ มันก็ต้องรับมือกับนโยบายภายนอกมีการกระจายตัว ปัญหาดั้งเดิมของความสอดคล้องของแนวตั้งและกำหนดเขต (มักจะเกิดขึ้นใน 'mixity'), โครงสร้างหลักมีเพิ่มปัญหาความสอดคล้องกันแนวนอนและกำหนดเขตปฏิบัติแสดงว่า แม้ว่า competences มีทั่วไปอย่างเคร่งครัดแบ่ง ทั้งแนวตั้ง และแนว นอน ปัญหาไม่เสมอสามารถจัดการภายในขอบเขตปลอดภัยของเสาหนึ่ง แดกดัน dilemmas สถาบันทางกฎหมายที่เกิดจากสถานการณ์เช่นนี้ดูเหมือนจะไม่ มีผลในการเสริมสร้างเอกภาพของสหภาพยุโรปตามกฎหมายสั่ง เป็นแบบฝึกหัดบังคับสหภาพยิงหลุมในผนังแบ่งระหว่างหลักตามที่ตกลงกันในมาสทริชต์ จะ น่าจะมีปูทางสู่การรวมและการรวมองค์ประกอบนโยบายภายนอกชุมชนและสหภาพในสนธิสัญญาที่รัฐธรรมนูญจึงเคยมีมาก่อน การขยายตัวของสหภาพยุโรปได้ยกคำถามที่ว่าไหนรัฐสมาชิกปัจจุบันยังคงมีอำนาจในการกำหนด และดำเนินนโยบายการภายนอกของตนเอง และมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์กับประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขาทันที หลังจากที่ทุก กอง competences ระหว่างสหภาพยุโรปและอเมริกาเป็นสมาชิกในฟิลด์นี้ซับซ้อนมีการขยายจาก fifteen ไปอเมริกายี่สิบห้า หลักหลักที่ควบคุมระบบการปกครองหลายระดับของความสัมพันธ์ภายนอกได้แล้ว ประมวลกฎหมายสูงในสนธิสัญญารัฐธรรมนูญ ดังนั้น บทความ I-12 และ I-13 ชี้แจงกอง competences กำหนดอำนาจพิเศษใน เวลาเดียวกัน – และบางที เค้าน์ – ยังคงชัดเจนความสัมพันธ์ภายนอกความรับผิดชอบของสหภาพยุโรปและรัฐสมาชิกซึ่งหมายความ ว่า นโยบายอาสาของยุโรปใหม่แม้จะถูกทาบทามไปเป็นหลายระดับ ไม่ว่าบทบัญญัติในบทความ I-57(2) ซึ่งระบุว่า 'สหภาพยุโรปอาจสรุปข้อตกลงเฉพาะกับประเทศที่เกี่ยวข้อง' (เน้นเพิ่ม), รัฐสมาชิกที่เข้าร่วมดูเหมือนว่ายังจำเป็นในเรื่องที่ไม่อยู่ภายใต้ความสามารถพิเศษของสหภาพยุโรป ภายใต้สนธิสัญญารัฐธรรมนูญ อย่างไรก็ตาม การดำเนินการของรัฐสมาชิกในฟิลด์นี้จะจำกัดพื้นที่ไม่ครอบคลุม โดยพระราชบัญญัติสหภาพสภา หรือกรณีที่มันไม่เป็นอันตรายต่อการความสามารถในการออกกำลังกายความสามารถภายในตน (บทความ I-13(2)) ของสหภาพ มีการพัฒนาเพิ่มเติมความสัมพันธ์ภายนอกของสหภาพใหม่ เช่น ทริกเกอร์ โดยการกลับมาของอายุของตลาดภายใน การแนะนำของยุโรปและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศและการจัดตั้งทางการทูตภายนอกการดำเนินการการบริการ redefinition ตำแหน่งของรัฐสมาชิกสหภาพยุโรปอาจจะ foreseen ว่า สหภาพยุโรปจะถือว่าเป็น "รัฐธรรมนูญการประเทศ' หรือแม้แต่ 'ที่สหพันธรัฐประเทศ' ที่เหลือเปิด โดยสนธิสัญญารัฐธรรมนูญ แต่เพื่อให้ห่างไกลการพัฒนาของระบอบความสัมพันธ์ภายนอกได้เปิดเผยข้อจำกัดของทุกปัญหาของบ้านหรือ invocability ของข้อตกลงระหว่างประเทศแล้วในภาวะเสี่ยง รัฐธรรมนูญสนธิ codifies หลักสำคัญของบิตและชิ้น acquis ความสัมพันธ์ภายนอก และช่วยให้ง่ายบทบัญญัติ อย่างไรก็ตาม เมื่อเรารวมนี้ ด้วยเหตุของการแยกรัฐธรรมนูญสนธิสัญญาทางเศรษฐกิจและนโยบายต่างประเทศพื้นที่ขั้นตอนและ competences โดเมนของความสัมพันธ์ภายนอกถูกผูกอยู่ซับซ้อนกฎหมายระบอบการปกครอง ซึ่งจะทำให้ความใกล้ชิดยากเพื่อนใหม่ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขยายที่ผ่านมามีผลกระทบที่เห็นได้ชัดในความสัมพันธ์ภายนอกของสหภาพยุโรป จะได้รับแม้จะถือเป็นเครื่องมือที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของนโยบายต่างประเทศของสหภาพยุโรป. หลังจากที่ทุกเพื่อนบ้านอดีตจำนวนมากในขณะนี้ตกอยู่ภายใต้ระบอบการปกครองภายในความสัมพันธ์ที่เรียกร้องให้นิยามใหม่ของทั้งสองความสัมพันธ์สหภาพ 'กับสภาพแวดล้อมของมันทันทีและตำแหน่งของตนในระหว่างประเทศ เครื่องบิน. นอกจากนี้กลยุทธ์ก่อนเข้าสำหรับสมาชิกใหม่เหล่านี้ได้กลายมาเป็นกลยุทธ์ที่ใกล้เคียงสำหรับบางส่วนของสหภาพยุโรปเพื่อนบ้านทั้งเก่าและใหม่เพื่อให้สัญญาว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของนโยบายและกฎหมาย (ในรูปแบบของ acquis ตลาดภายใน ) ไปยังประเทศเหล่านี้โดยไม่จำเป็นต้องบูรณาการกับพวกเขา. สหภาพยุโรปได้กลายเป็นเพียงที่ใหญ่กว่าและระบอบการปกครองภายนอกความสัมพันธ์ได้มีการพัฒนาต่อไปบนพื้นฐานของทั้งการปรับเปลี่ยนสนธิสัญญาและกรณีกฎหมาย. ในเวลาเดียวกันในทางปฏิบัติมันได้มีการรับมือกับ . การแยกส่วนนโยบายภายนอกเพื่อให้ปัญหาเดิมของความมั่นคงในแนวตั้งและการปักปันเขต(มักจะเกิดใน 'mixity) โครงสร้างเสาได้เพิ่มปัญหาของความมั่นคงในแนวนอนและปริมาณได้. แสดงให้เห็นถึงการปฏิบัติว่าแม้ว่าความสามารถโดยทั่วไปจะแบ่งออกอย่างเคร่งครัดทั้งแนวตั้งและแนวนอน ประเด็นที่ไม่เคยได้รับการจัดการภายในขอบเขตที่ปลอดภัยของเสาต้นหนึ่ง. แดกดันวิกฤติสถาบันทางกฎหมายที่เกิดจากสถานการณ์เช่นนี้ดูเหมือนจะมีผลในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของความสามัคคีของคำสั่งที่ถูกต้องตามกฎหมายของสหภาพยุโรปในขณะที่การปฏิบัติบังคับยูเนี่ยนในการถ่ายภาพหลุมใน ผนังแบ่งระหว่างเสาเป็นตามที่ตกลงกันใน Maastricht. นี้ในที่สุดก็ดูเหมือนว่าจะได้ปูทางไปสู่การรวมกลุ่มและการรวมขององค์ประกอบของนโยบายภายนอกของชุมชนและยูเนี่ยนในสนธิสัญญารัฐธรรมนูญ. อื่น ๆ อย่างเด่นชัดมากขึ้นกว่าเดิม การขยายตัวของสหภาพยุโรปได้ยกคำถามที่ว่าและสิ่งที่ขอบเขตประเทศสมาชิกในปัจจุบันยังคงมีอำนาจในการกำหนดและดำเนินนโยบายภายนอกของตัวเองและมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์กับประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขาทันที. หลังจากที่ทุกส่วนที่ซับซ้อนของความสามารถ ระหว่างสหภาพยุโรปและประเทศสมาชิกในด้านนี้ได้รับการขยาย 15-25 รัฐ. หลักการสำคัญการปกครองระบอบการปกครองหลายระดับของความสัมพันธ์ภายนอกได้รับการประมวลผลในสนธิสัญญารัฐธรรมนูญ. ดังนั้นบทความ I-12 I-13 ชี้แจงส่วนหนึ่งของความสามารถในกรณีของอำนาจพิเศษที่. ในเวลาเดียวกัน - และในทางตรงกันข้ามอาจจะเป็นความเชื่อที่นิยม -. ก็ยังคงเป็นที่ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ภายนอกเป็นความรับผิดชอบของทั้งสหภาพยุโรปและประเทศสมาชิกซึ่งหมายความว่าแม้ใหม่ของยุโรปย่านนโยบายคือการได้รับการทาบทามจากมุมมองของหลาย. โดยไม่คำนึงถึงบทบัญญัติในมาตรา I-57 (2) ที่ระบุว่า 'สหภาพยุโรปอาจจะสรุปข้อตกลงเฉพาะกับประเทศที่เกี่ยวข้อง' (เน้นเพิ่ม), มีส่วนร่วมของรัฐสมาชิกที่ดูเหมือนว่าจะ ยังคงจำเป็นต้องใช้ในพื้นที่ที่ไม่ตกอยู่ภายใต้ความสามารถพิเศษของสหภาพยุโรป. ภายใต้สนธิสัญญารัฐธรรมนูญ แต่การกระทำของรัฐสมาชิกในเขตข้อมูลนี้จะถูก จำกัด ให้พื้นที่ที่ไม่ได้รับการคุ้มครองโดยการกระทำที่กฎหมายของสหภาพหรือกรณีที่มันไม่เป็นอันตรายความสามารถของสหภาพเพื่อการออกกำลังกายสามารถภายใน (มาตรา I-13 (2)). ด้วยการพัฒนาต่อไปของความสัมพันธ์ภายนอกของสหภาพใหม่เช่นที่เกิดจากการเข้ามาของอายุของตลาดภายในเบื้องต้นของสหภาพยุโรป รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศและสถานประกอบการของการทูตปฏิบัติการบริการภายนอก redefinition ของตำแหน่งของประเทศสมาชิกในสหภาพยุโรปอาจจะมองเห็น. ไม่ว่าจะเป็นสหภาพยุโรปควรจะถือว่าเป็น 'คำสั่งรัฐธรรมนูญของรัฐอธิปไตย' หรือแม้กระทั่ง ' พันธมิตรของรัฐอธิปไตย 'ถูกเปิดทิ้งไว้โดยสนธิสัญญารัฐธรรมนูญ แต่จนถึงขณะนี้การพัฒนาของระบอบการปกครองภายนอกความสัมพันธ์ได้เปิดเผยข้อ จำกัด ของมันเมื่อใดก็ตามที่ปัญหาของการผูกขาดหรือ invocability ของข้อตกลงระหว่างประเทศที่ได้รับการเดิมพัน. สนธิสัญญารัฐธรรมนูญ codifies หลักการที่สำคัญ บิตและชิ้นส่วนของความสัมพันธ์ภายนอก acquis และลดความซับซ้อนบทบัญญัติ. แต่เมื่อเรารวมนี้กับความต่อเนื่องของการแยกในสนธิสัญญารัฐธรรมนูญในพื้นที่เศรษฐกิจและนโยบายต่างประเทศในแง่ของวิธีการและความสามารถโดเมนภายนอกความสัมพันธ์ที่ถูกผูกไว้ ยังคงเป็นระบอบการปกครองทางกฎหมายที่ซับซ้อนซึ่งแม้จะทำให้ความใกล้ชิดเป็นเรื่องยากสำหรับเพื่อนบ้านใหม่ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขยายล่าสุด มีผลกระทบที่เห็นได้ชัดในความสัมพันธ์ภายนอกของ
สหภาพยุโรป มันมีแม้กระทั่งได้รับการพิจารณาเครื่องมือที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของนโยบายต่างประเทศของสหภาพยุโรป .

หลังจากทั้งหมด เพื่อนบ้านอดีตหลายตอนนี้ตกอยู่ภายใต้ระบอบความสัมพันธ์ภายในซึ่งเรียกร้องให้มีการนิยามความหมายใหม่ของทั้งสหภาพ ' ความสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมได้ทันทีและตำแหน่งของมันบนเครื่องบินระหว่างประเทศ

นอกจากนี้ก่อนการกลยุทธ์สำหรับสมาชิกใหม่เหล่านี้ได้กลายเป็นพื้นที่ยุทธศาสตร์สำหรับบางส่วนของสหภาพยุโรปเพื่อนบ้านใหม่และเก่าเพื่อให้สัญญาว่าส่วนขยายของนโยบายและกฎหมาย ( ในรูปแบบของตลาดภายใน acquis ) ไปยังประเทศเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องทั้งหมดรวมเกมส์

สหภาพยุโรปได้กลายเป็นใหญ่และระบอบความสัมพันธ์ภายนอกได้พัฒนาต่อไปบนพื้นฐานของสนธิสัญญาการปรับเปลี่ยนและกฎหมายกรณี

ในเวลาเดียวกัน ในการปฏิบัติ ได้มีการรับมือกับการแยกส่วนภายนอกนโยบาย

สภาพดั้งเดิมของความสอดคล้องตามแนวตั้งและจำนวน ( มักจะเป็นผลใน mixity ' ' )โครงสร้างเสาได้เพิ่มปัญหาของความสอดคล้องในแนวนอนและจำนวน ฝึก

แสดงให้เห็นว่า แม้ว่าโดยทั่วไปจะแบ่งด้านอย่างเคร่งครัด ทั้งในแนวตั้งและแนวนอน ปัญหาไม่สามารถจัดการได้ภายในขอบเขตที่ปลอดภัยหนึ่งเสา

กระแทกแดกดันสถาบันทางกฎหมายขัดแย้งที่เกิดจากสถานการณ์นี้ดูเหมือนจะมีผลในการเสริมสร้างความสามัคคีของสหภาพยุโรปกฎหมายเพื่อการปฏิบัติบังคับสหภาพยิงหลุมในผนังระหว่างเสาแบ่งตามที่ตกลงใน Maastricht .

นี้ จะ