deaf children for the last two year

deaf children for the last two years and has showed its usefulness in highlighting the communicative abilities of deaf children
born to hearing parents and with limited or no fluency in SpL or SL.
As expected, themajority of the hearing children were developing their linguistic abilities (Woll, 1998) in SpL.However, the
majority of deaf children in this sample (39/60) had attained linguistic development in neither SpL nor SL, despite their
attendance at intervention programmes for deaf children in Sa˜o Paulo and their later registration in bilingual intervention
programmes.
‘‘It is clearly important to have some way of monitoring the success of the intervention programme and in particular the
progress made by children in SpL and SL’’ (Woll, 1998, p. 65). The results obtained from an evaluation of a structured
bilingual (Portuguese/Libras) intervention programme (Lichtig, Couto, Sousa, & Ideriha, 2001; Lichtig, 2004) demonstrate
that the failure of deaf children to develop a first language at an early age has long-term consequences. Children who are 6
years old and are without language (either in the auditory or visual modality) are clearly at risk of problems in later life in
terms of language, education, socialisation and mental health (Austen & Crocker, 2004).
Fifty percent of hearing children in this study had an MLU-L higher than 8.5. These results agree with data reported by
Arau´ jo and Befi-Lopes (2003) on Brazilian preschool hearing children’s MLU-L. In contrast, deaf children’s MLU-L values
ranged between 1.0 and 4.0, suggesting delay in language development, whether spoken or signed (Woll, 1998). (It should be
noted, however, that MLU is not directly comparable in Portuguese and Brazilian SL, as they have different morphological
structures.) Again, these results might arise from many causes, including lack of public diagnostic facilities, and limited
access to suitable intervention programmes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กหูหนวกปีสอง และได้แสดงให้เห็นประโยชน์ของมันในการเน้นความสามารถหลักของเด็กหูหนวกเกิดมาพ่อแม่ได้ยิน และ มีจำกัดหรือไม่มีความคล่องแคล่วใน SpL หรือ SLตามที่คาดไว้ themajority เด็กฟังได้พัฒนาความนักภาษาศาสตร์ (Woll, 1998) ใน SpL.However การส่วนใหญ่ของเด็กหูหนวกในตัวอย่างนี้ (39/60) ได้บรรลุไม่ SpL หรือ SL ภาษาศาสตร์พัฒนาแม้มีการร่วมในโครงการแทรกแซง Sa˜o เปาเด็กหูหนวกและการลงทะเบียนภายในแทรกแซงสองภาษาโปรแกรม'' อย่างชัดเจนควรมีบางวิธีการตรวจสอบความสำเร็จ ของโครงการแทรกแซง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการความคืบหน้าในการทำเด็กใน SpL และ SL'' (Woll, 1998, p. 65) ผลได้รับจากการประเมินของแบบโครงสร้าง(โปรตุเกส/Libras) สองแทรกแซงโปรแกรม (Lichtig, Couto, Sousa, & Ideriha, 2001 Lichtig, 2004) แสดงให้เห็นถึงว่า ความล้มเหลวของเด็กหูหนวกพัฒนาภาษาแรกช่วงอายุมีผลกระทบระยะยาว เด็กคนที่ 6ปีและจะไม่ใช้ภาษา (อย่างใดอย่างหนึ่งที่หู หรือ visual modality) ไม่เสี่ยงของปัญหาในชีวิตในภายหลังเงื่อนไขของภาษา การศึกษา socialisation และสุขภาพจิต (ขาวและซคูทีฟ 2004)ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเด็กได้ยินในการศึกษานี้มีการ MLU L สูงกว่า 8.5 ผลลัพธ์เหล่านี้ตรงกับข้อมูลที่รายงานโดยโจ้ Arau´ และ Befi-Lopes (2003) ในเด็กฟังบราซิล preschool MLU L. ในความคมชัด ค่า MLU L ของเด็กหูหนวกอยู่ในช่วงระหว่าง 1.0 และ 4.0 ความล่าช้าในการพัฒนาภาษา แนะนำว่า พูด หรือเซ็น (Woll, 1998) (ควรมีสังเกต ไร MLU ที่ไม่เทียบได้โดยตรงในโปรตุเกสและบราซิล SL เท่าที่ทราบแตกต่างกันของโครงสร้าง) อีก ผลลัพธ์เหล่านี้อาจเกิดขึ้นจากหลายสาเหตุ รวมทั้งการขาดสาธารณูปโภคการวินิจฉัย และจำกัดเข้าถึงโปรแกรมแทรกแซงที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นอันตรายเป็นอันตรายเป็นอันตรายเป็นอันตรายเป็นอันตรายเป็นอันตราย