Representation is not an unfortunate compromise between an ideal of direct democracy and messy modern realities. Representation is crucial in constituting democratic practices” (Plotke 1997, p. 19; see also Urbinati 2000). In addition, demo- cratic theorists are increasingly appreciating the contributions of representation to the formation of public opinion and judgment, as well at its role in constituting multiple pathways of social influence within and often against the state. (Habermas 1989 [1962], 1996; Ankersmit 2002; Urbinati 2005, 2006). Importantly, these reassessments are leading an increasing number of democratic theorists both to reengage problems of electoral design (Beitz 1989, James 2004, Thompson 2004, Rehfeld 2005) and to think about democratic representation beyond the ballot (Saward 2006a,b; Warren 2008).
การแสดงไม่มีปัญหาโชคร้ายระหว่างเหมาะของประชาธิปไตยทางตรงและทันสมัยจริงยุ่ง นำเสนอเป็นสิ่งสำคัญใน พ.ศ.2542 ปฏิบัติประชาธิปไตย" (Plotke 1997, p. 19 ดู Urbinati 2000) สาธิต - cratic theorists ถูกมากชอบความแสดงการก่อตัวของมติมหาชนและการพิพากษา ทั้งที่บทบาทของมันใน พ.ศ.2542 มนต์หลายสังคมมีอิทธิพลภายใน และมักจะต่อ ต้านรัฐ (Habermas 1989 [1962], 1996 Ankersmit 2002 Urbinati ปี 2005, 2006) สำคัญ reassessments เหล่านี้จะนำเพิ่มจำนวน theorists ประชาธิปไตย เพื่อ reengage ปัญหาของการออกแบบเลือกตั้ง (Beitz 1989, James 2004, 2004 ทอมป์สัน Rehfeld 2005) และคิดเกี่ยวกับประชาธิปไตยการแสดงนอกเหนือจากการลงคะแนน (Saward 2006a, b วอร์เรน 2008)
การแปล กรุณารอสักครู่..