Table 3 shows that sleep efficiency

Table 3 shows that sleep efficiency ≤85% was more frequently recorded using subjective measures than objective measures. In Table 4,
patients with more severe depression revealed that larger differences
were found between subjective and objective sleep data. Because depression causes sleep disorders, the medicine depressed patients used
may have caused them to experience less REM and believe that their
total sleep time was shorter and that their sleep efficiency was poor. A
previous study on sleep patterns indicated that most depressed patients
complained of lower sleep efficiency and indicated that sleep efficiency
differed between people with depression and those without depression
(Gupta et al., 2009). Thus, the subjective and objective data of depression patients possibly differ significantly. Table 3 shows that the number
of patients with a TST of 6.5 hours or less was 4 in objective data, possibly because the lights at the hospital in which the patients were staying
were turned off at 10:00 p.m. and turned on at 6:00 a.m. This schedule
may have caused patients to follow the habitual sleep or wake schedule
in the ward.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาราง 3 แสดงว่านอนหลับมีประสิทธิภาพ ≤85% ถูกบันทึกโดยใช้มาตรการตามอัตวิสัยมากกว่าวัตถุประสงค์มาตรการบ่อย ในตาราง 4เปิดเผยผู้ป่วยที่ มีภาวะซึมเศร้ารุนแรงมากขึ้นซึ่งความแตกต่างใหญ่พบระหว่างนอนหลับตามอัตวิสัย และวัตถุประสงค์ข้อมูล เนื่องจากโรคซึมเศร้าทำให้เกิดโรคนอนหลับ ยาหดหู่ผู้ป่วยที่ใช้อาจเป็นสาเหตุให้ประสบการณ์น้อย REM และเชื่อว่าพวกเขานอนรวมเวลาสั้นกว่า และประสิทธิภาพการนอนหลับได้ดีขึ้น Aศึกษารูปแบบการนอนก่อนหน้านี้ระบุว่า สุดหดหู่ผู้ป่วยแนะนำประสิทธิภาพนอนล่าง และระบุที่นอนมีประสิทธิภาพแตกต่างระหว่างคนที่ มีภาวะซึมเศร้าและผู้ที่ไม่ มีภาวะซึมเศร้า(กุปตา et al., 2009) ดังนั้น ข้อมูลตามอัตวิสัย และวัตถุประสงค์ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าอาจจะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ตาราง 3 แสดงจำนวนที่ป่วยทั้ง 6.5 ชั่วโมง หรือน้อยกว่ามี 4 วัตถุประสงค์ข้อมูล อาจเพราะไฟที่โรงพยาบาลที่ผู้ป่วยได้พักปิดที่ 10:00 น. และเปิดเวลา 6:00 น. ตารางเวลานี้อาจทำให้เกิดผู้ป่วย ไปตามปเคยปลุกกำหนดการในผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นว่าการนอนหลับที่มีประสิทธิภาพ≤85% ได้รับการบันทึกไว้บ่อยมากขึ้นโดยใช้มาตรการอัตนัยกว่ามาตรการวัตถุประสงค์ ในตารางที่ 4, ผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าที่รุนแรงมากขึ้นแสดงให้เห็นว่าความแตกต่างของขนาดใหญ่ที่พบระหว่างข้อมูลการนอนหลับอัตนัยและวัตถุประสงค์ เพราะภาวะซึมเศร้าเป็นสาเหตุของความผิดปกติของการนอนหลับของผู้ป่วยซึมเศร้ายาที่ใช้อาจจะทำให้พวกเขาจะได้สัมผัสกับ REM น้อยลงและเชื่อว่าพวกเขาเวลานอนรวมสั้นและว่าประสิทธิภาพของพวกเขานอนหลับได้ดี ศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับรูปแบบการนอนชี้ให้เห็นว่าผู้ป่วยซึมเศร้าส่วนใหญ่บ่นของการนอนหลับที่มีประสิทธิภาพที่ลดลงและชี้ให้เห็นว่าการนอนหลับที่มีประสิทธิภาพแตกต่างกันระหว่างคนที่มีภาวะซึมเศร้าและผู้ที่ไม่มีภาวะซึมเศร้า(Gupta et al., 2009) ดังนั้นข้อมูลอัตนัยและวัตถุประสงค์ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าอาจจะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นว่าจำนวนของผู้ป่วยที่มีทีเอสที6.5 ชั่วโมงหรือน้อยกว่า 4 ในข้อมูลวัตถุประสงค์อาจจะเป็นเพราะไฟที่โรงพยาบาลในผู้ป่วยที่ได้รับการเข้าพักที่ถูกปิดที่ 10:00 และเปิดที่ 6:00 กำลังกำหนดการนี้อาจมีสาเหตุมาจากผู้ป่วยที่จะปฏิบัติตามนิสัยการนอนหลับหรือตื่นกำหนดการในวอร์ด