The day started out rotten. I overs

The day started out rotten. I overslept and was late for work. Everything
that happened at the office contributed to my nervous frenzy. By the time
I reached the bus stop for my homeward trip, my stomach was one did knot.

As usual, the bus was late--and jammed. I had to stand in the aisle. As
the lurching vehicle pulled me in all directions, my gloom deepened.

Then I heard a deep voice from up front boom, "Beautiful day, isn't it?"
Because of the crowd, I could not see the man, but I could hear him as he
continued to comment on the spring scenery, calling attention to each
approaching landmark. This church. That park. This cemetery. That
firehouse. Soon all the passengers were gazing out the windows. The man's
enthusiasm was so contagious I found myself smiling for the first time that day.

The reached my stop. Maneuvering toward the door, I got a look at our
"guide": a plump figure with a black beard, wearing dark glasses, and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันเริ่มออกเน่า Overslept และสายงาน ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นในสำนักงานส่วนการฉันบ้าประสาท โดยเวลา ผมถึงหยุดรถสำหรับเดิน homeward ท้องของฉันมีหนึ่งปมไม่ตามปกติ รถเมล์ถูก สาย - และ jammed ผมจะยืนอยู่ในเก็บ เป็น รถ lurching ดึงฉันในทุกทิศทาง หยีของฉันราย จากนั้น ผมได้ยินเสียงลึกจากค่าหน้าบูม "สวยวัน ไม่ได้" เพราะฝูงชน ฉันไม่สามารถเห็นคน แต่ฉันสามารถได้ยินเสียงเขาเป็นเขา ต่อข้อคิดเห็นทิวทัศน์ฤดูใบไม้ผลิ เรียกความสนใจแต่ละ ใกล้โรงแรมแลนด์มาร์ค โบสถ์นี้ ที่จอด สุสานนี้ ว่า firehouse เร็ว ๆ นี้ทุกผู้โดยสารได้พร้อมออกหน้าต่าง ชายคนนั้นความกระตือรือร้นได้มากหรือพบตัวเองยิ้มครั้งแรกวันที่ หมายถึงหยุดฉัน หลบหลีกไปทางประตู ผมดูที่ของเรา "คู่มือ": รูปอวบกับเคราดำ สวมแว่นตาสีดำ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่เริ่มต้นจากการเน่าเสีย ฉันนอนหลับเพลินและเป็นสายสำหรับการทำงาน ทุกอย่าง
ที่เกิดขึ้นที่สำนักงานมีส่วนทำให้ความตื่นเต้นประสาทของฉัน เมื่อถึงเวลาที่
ฉันไปถึงป้ายรถประจำทางสำหรับการเดินทางกลับบ้านของฉันท้องของฉันเป็นคนหนึ่งที่ไม่ปม. ตามปกติรถบัสก็สาย - และติดขัด ผมต้องยืนอยู่ในทางเดิน ในฐานะที่เป็นยานพาหนะเซถลาดึงฉันในทุกทิศทางความเศร้าโศกของฉันลึก. จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงดังขึ้นลึกจากหน้าบูม "วันสวยไม่ได้หรือไม่" เพราะของฝูงชนที่ฉันไม่สามารถมองเห็นชายคนนั้น แต่ฉันสามารถทำได้ ได้ยินเสียงของเขาในขณะที่เขายังคงแสดงความคิดเห็นในทิวทัศน์ฤดูใบไม้ผลิที่เรียกร้องความสนใจให้กับแต่ละสถานที่ใกล้เข้ามา โบสถ์แห่งนี้ สวนสาธารณะที่ สุสานนี้ ที่ดับเพลิง เร็ว ๆ นี้ผู้โดยสารทั้งหมดถูกจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ชายคนกระตือรือร้นเป็นโรคติดต่อดังนั้นฉันพบว่าตัวเองยิ้มเป็นครั้งแรกในวันนั้น. ถึงหยุดของฉัน เคลื่อนที่ไปทางประตูที่ผมได้ดูที่ของเรา"คำแนะนำ" ร่างอวบที่มีเคราสีดำสวมแว่นตาดำและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันเริ่มเน่า ฉันเผลอหลับไปและไปทำงานสาย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่สำนักงาน
สนับสนุนความบ้าประสาทของฉัน โดยเวลา
ฉันมาถึงป้ายรถเมล์เดินทางกลับไปบ้านฉัน ท้องของฉันคือหนึ่งทำปม

เช่นเคย รถช้า . . . และรบกวน ฉันต้องยืนอยู่ในทางเดินระหว่างที่นั่ง โดย
การเซถลารถดึงฉันในทุกทิศทางความเศร้าโศกของฉันมากขึ้น .

แล้วฉันก็ได้ยินเสียงลึกจากบูมหน้าสวย " วันไม่ใช่เหรอ ? "
เพราะฝูงชน ฉันคงไม่เจอผู้ชาย แต่ฉันได้ยินเสียงเค้า
ต่อความคิดเห็นเกี่ยวกับทัศนียภาพฤดูใบไม้ผลิ เรียกความสนใจแต่ละ
ใกล้สถานที่สำคัญ โบสถ์นี้ ที่สวนสาธารณะ สุสานนี้
ที่สถานีดับเพลิง แล้วผู้โดยสารทั้งหมดถูกจ้องที่หน้าต่าง ของผู้ชาย
ความกระตือรือร้นก็ติดต่อที่ผมพบว่าตัวเองยิ้มเป็นครั้งแรกในวันนั้น

ถึงหยุดข้า การหลบหลีกไปทางประตู ฉันมองของเรา
" คู่มือ " ร่างอวบที่มีหนวดเคราสีดำ สวมแว่นตาดำ และ