Even though I’m eating now, I can’t

Even though I’m eating now, I can’t swallow without tears running down,
Even though I’m forcing myself to eat more, I feel emptiness inside.
Even though I’m listening to songs, I can’t even hum along.
And even when I watch movies, I can’t remember what I’ve seen in it.

I can’t eat well because I keep thinking of you.
Your thoughts might have changed since you left, but I,
even today too, keep on living and eating with tears running down.
I can’t ride the bus, afraid of being cursed (laughed?) at,

Being afraid they might make fun of a crying me.
I can’t do anything, can’t even live by myself, without you.
I can’t eat well because I keep thinking of you.
Your thoughts might have changed since you left, but I,
even today too, keep on living and eating with tears running down.
I can’t ride the bus, afraid of being cursed (laughed?) at,
Being afraid they might make fun of a crying me.
I can’t do anything, can’t even live by myself, without you.

I’m living alone, and you know well why it is,
I’m nothing without you,
I know nothing but only you, and without you, I can’t even eat well.
I can’t even bear to die, because you may come back to me,
I can’t do anything, (but) maybe one day you’ll find me,
today and tomorrow, too,
I only want you.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าฉันกำลังกินตอนนี้ ฉันไม่สามารถกลืน โดยไม่มีน้ำตาไหลลงแม้ว่าฉันกำลังบังคับตัวเองให้กินเพิ่มเติม ฉันรู้สึกโหวงภายในแม้ว่าฉันกำลังฟังเพลง ฉันไม่ได้ครวญเพลงตามและแม้ฉันดูหนัง ฉันไม่สามารถจำสิ่งที่ผมเคยเห็นในไม่สามารถกินได้ เพราะฉันเก็บความคิดของคุณอาจมีการเปลี่ยนแปลงความคิดของคุณตั้งแต่คุณซ้าย แต่ แม้วันนี้มากเกินไป เก็บไว้ในห้องนั่งเล่นและรับประทานอาหาร ด้วยน้ำตาที่ไหลลงฉันไม่สามารถนั่งรถประจำทาง กลัวถูกสาป (หัวเราะ) ที่กลัวพวกเขาอาจทำให้ความสนุกของการร้องไห้ฉัน ฉันไม่สามารถทำอะไร ไม่สามารถอยู่ได้ ด้วยตัวเอง โดยคุณไม่สามารถกินได้ เพราะฉันเก็บความคิดของคุณอาจมีการเปลี่ยนแปลงความคิดของคุณตั้งแต่คุณซ้าย แต่ แม้วันนี้มากเกินไป เก็บไว้ในห้องนั่งเล่นและรับประทานอาหาร ด้วยน้ำตาที่ไหลลงฉันไม่สามารถนั่งรถประจำทาง กลัวถูกสาป (หัวเราะ) ที่กลัวพวกเขาอาจทำให้ความสนุกของการร้องไห้ฉัน ฉันไม่สามารถทำอะไร ไม่สามารถอยู่ได้ ด้วยตัวเอง โดยคุณฉันอาศัยอยู่คนเดียว และคุณรู้กันทำไมมันเป็นฉันไม่มีอะไร คุณรู้ว่าอะไรแต่คุณ และคุณ ฉันไม่ได้กินดีฉันไม่สามารถแม้แต่หมีตาย เนื่องจากคุณอาจกลับมาให้ฉันไม่ทำอะไร, (แต่) บางทีวันหนึ่งคุณจะพบฉันวันนี้และวันพรุ่งนี้ เกินไป ฉันเพียงต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าฉันกินตอนนี้ผมไม่สามารถกลืนโดยไม่ต้องน้ำตาไหลลงมา,
แม้ว่าฉันบังคับให้ตัวเองที่จะกินมากขึ้นผมรู้สึกว่างเปล่าภายใน.
แม้ว่าฉันฟังเพลงฉันไม่สามารถแม้แต่จะครวญเพลงพร้อม .
และแม้กระทั่งตอนที่ผมดูหนัง, ฉันไม่สามารถจำสิ่งที่ผมเคยเห็นในนั้น. ฉันไม่สามารถกินดีเพราะผมให้ความคิดของคุณ. ความคิดของคุณอาจมีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่คุณซ้าย แต่ฉันแม้วันนี้เกินไปเก็บในที่อยู่อาศัยและการรับประทานอาหารที่มีน้ำตาไหลลงมา. ฉันไม่สามารถนั่งรถบัสที่กลัวว่าจะถูกสาป (หัวเราะ) ที่เป็นกลัวที่พวกเขาอาจจะทำให้ความสนุกของฉันร้องไห้. ฉันไม่สามารถทำอะไรไม่สามารถแม้แต่ มีชีวิตอยู่ด้วยตัวเองโดยที่คุณไม่. ฉันไม่สามารถกินดีเพราะผมให้ความคิดของคุณ. ความคิดของคุณอาจมีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่คุณซ้าย แต่ฉันแม้วันนี้เกินไปเก็บในที่อยู่อาศัยและการรับประทานอาหารที่มีน้ำตาไหลลงมา. ฉันไม่สามารถ นั่งรถบัสที่กลัวว่าจะถูกสาป (หัวเราะ) ที่เป็นกลัวที่พวกเขาอาจจะทำให้ความสนุกของฉันร้องไห้. ฉันไม่สามารถทำอะไรไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยตัวเองโดยที่คุณไม่. ฉันอยู่คนเดียวและ คุณรู้ดีว่าทำไมมันคือฉันไม่มีอะไรโดยที่คุณไม่, ฉันรู้ว่าไม่มีอะไร แต่มีเพียงคุณเท่านั้นและไม่มีคุณฉันไม่สามารถแม้แต่จะกินดี. ฉันไม่สามารถแม้แต่จะทนที่จะตายเพราะคุณอาจกลับมาให้ฉันฉันไม่สามารถทำอะไร (แต่) บางทีวันหนึ่งคุณจะพบฉันในวันนี้และวันพรุ่งนี้เกินไปฉันเพียงต้องการให้คุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าฉันกินตอนนี้ ฉันไม่สามารถกลืนได้โดยไม่ต้องน้ำตาไหลลง
แม้ว่าฉันจะบังคับตัวเองให้กินอีก ผมรู้สึกว่างเปล่า ข้างใน
ถึงแม้ว่าผมจะฟังเพลง ผมไม่สามารถครวญเพลงพร้อมกับ .
และแม้กระทั่งเวลาดูหนัง ผมจำไม่ได้ว่าผมเคยเห็น ในนั้น

ผมกินไม่ได้ก็เพราะฉันคิดถึงเธอ
ความคิดของคุณอาจจะเปลี่ยนไป ตั้งแต่เธอทิ้ง แต่ผม
แม้วันนี้ ยังมีชีวิตอยู่ และกินข้าวกับน้ำตาที่ไหลลงมา .
ผมขึ้นรถเมล์ไม่ได้ กลัวถูกด่า ( หัวเราะ ) ? ,

กลัวพวกเขาอาจให้ความสนุกสนานของร้องฉัน
ผมทำอะไรไม่ได้ ไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีคุณ
ฉันไม่สามารถกินเยอะๆ เพราะฉันคิดถึงเธอ
ความคิดของคุณอาจจะเปลี่ยนไป ตั้งแต่เธอทิ้ง แต่ผม
แม้วันนี้เหมือนกันมีชีวิตอยู่ต่อไป และกินกับน้ำตาที่ไหลลงมา .
ผมขึ้นรถเมล์ไม่ได้ กลัวถูกด่า ( หัวเราะ ) ? ,
กลัวพวกเขาอาจให้ความสนุกสนานของร้องฉัน
ผมทำอะไรไม่ได้ ไม่สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง โดยคุณ

ผมอยู่คนเดียว และคุณรู้ดีว่าทำไม
ผมไม่ได้ ถ้าปราศจาก
ฉันรู้ว่าไม่มีอะไรแต่คุณเท่านั้น และถ้าไม่มีคุณ ฉันจะไม่กินด้วย
ฉันไม่สามารถทน ให้ตายเพราะคุณอาจจะกลับมาหาฉัน
ผมทำอะไรไม่ได้ ได้แต่บางทีวันหนึ่งคุณจะพบฉัน

วันนี้และวันพรุ่งนี้ด้วย ผมต้องการเพียงคุณ