It is has been established that sev

It is has been established that several clinical features
are related to increased risk of relapse. Factors
associated with shorter survival times include
increased number of previous episodes, decreased
interval between episodes, and persistence of affective
symptoms.21 The results from the present study
showing higher discharge CGI-BP-S scores associated
with a higher risk of rehospitalization also confirm
previous reports that residual affective symptoms are
associated with outcomes.21
Several possible weaknesses in our study design
should be considered. The main limitations were
the retrospective design and small sample. Moreover,
we included only patients with at least 12
months of follow-up care who continued to receive
the same combination regimen as was given at discharge.
Hence, the results are most applicable to
patients who can tolerate treatment with lithium or
valproate in combination with an atypical antipsychotic
and who are largely adherent to this regimen.
Medication adherence is a well-known predictor of
relapse in bipolar patients.21 The rehospitalization
rates reported in this study may be underestimates,
as we excluded patients who did not receive
follow-up care for 12 months. Moreover, we did not
use objective adherence monitoring and could not
exclude the possibility that adherence issues substantially
affected relapse or rehospitalization rates.
Another concern was that clinical variables that
can affect rehospitalization rates, such as number
of previous depressive episodes, age at onset, and
number of previous psychiatric hospitalizations,
were not considered. Additionally, we did not
examine plasma concentrations of lithium and
valproate. Hence, the lithium and valproate plasma
concentrations of some patients may have been suboptimal
during the follow-up period. All researchers
participating in this study were members of the
Committee for a Korean Medication Algorithm for
Bipolar Disorder.22 The Korean medication algorithm
for bipolar disorder recommends lithium or
valproate in combination with an atypical antipsychotic
as the first-line strategy for acute mania. This
may have affected clinical practice and contributed
to the relatively even distribution of clinical variables
and treatment preferences observed in the
study data. Finally, we did not distinguish
rehospitalizations due to the failure of acute treatment
from those due to the failure of maintenance
treatment. Some proportion of rehospitalized
patients were experiencing a failure of acute treatment
rather that a failure of maintenance treatment.
However, the efficacy of lithium is comparable to
that of valproate for the treatment of acute mania,23
but about 34% more patients relapse due to any
kind of mood episode while receiving lithium than
while receiving valproate.24 The results of the
present study showing that valproate reduced the
risk of rehospitalization are consistent with the
results of a previous maintenance study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นบริษัทที่ทางคลินิกหลายอย่างเกี่ยวข้องกับการเพิ่มความเสี่ยงของการกำเริบ ปัจจัยเกี่ยวข้องกับการอยู่รอดสั้นกว่าเวลารวมตอนที่แล้ว จำนวนที่เพิ่มขึ้นลดลงช่วงเวลาระหว่างตอน และความเพียรของเราsymptoms.21 ผลที่ได้จากการศึกษาแสดงการไหลที่สูงคะแนน CGI-BP-S ที่เกี่ยวข้องมีความเสี่ยงสูงของ rehospitalization ยังยืนยันรายงานก่อนหน้านี้ที่มีอาการตกค้างตลอดเกี่ยวข้องกับ outcomes.21หลายจุดอ่อนเป็นไปได้ในการออกแบบการศึกษาของเราควรพิจารณา ข้อจำกัดหลักได้การออกแบบที่ย้อนหลังและตัว นอกจากนี้เรารวมเฉพาะผู้ป่วยที่ มีอายุน้อยกว่า 12 ปีเดือนของการดูแลติดตามผลที่ได้รับการเดียวกันรวมกันปกครองเป็นณเวลาปล่อยด้วยเหตุนี้ ผลจะใช้มากที่สุดเพื่อผู้ป่วยที่สามารถทนต่อการรักษา ด้วยลิเทียม หรือvalproate ร่วมกับความผิดปกติรักษาโรคจิตและใครเป็นสาวกส่วนใหญ่ระบบการปกครองนี้ยึดมั่นยาคือ รู้จักทำนายของกลับไปเสพในขั้ว patients.21 rehospitalization การราคารายงานในการศึกษานี้อาจ underestimatesเป็นเราไม่รวมผู้ป่วยที่ไม่ได้รับดูแลติดตามผล 12 เดือน นอกจากนี้ เราไม่ได้ใช้ยึดมั่นวัตถุประสงค์การตรวจสอบ และไม่สามารถแยกปัญหาที่ยึดมั่นความเป็นไปได้อย่างมากกำเริบได้รับผลกระทบหรือ rehospitalization ราคาพิเศษความกังวลก็คือคลินิกที่ตัวแปรที่มีผลต่อราคา rehospitalization เช่นหมายเลขก่อนหน้านี้ตอนซึมเศร้า อายุที่เริ่มมีอาการ และจำนวนก่อนหน้าจิตเวชแก่ได้พิจารณา นอกจากนี้ เราไม่ได้ตรวจสอบความเข้มข้นในพลาสม่าของลิเธียม และvalproate ด้วยเหตุนี้ ลิเธียมและ valproate พลาสม่าความเข้มข้นของผู้ป่วยบางรายอาจเป็นสภาพในระหว่างรอบระยะเวลาที่ติดตามผล นักวิจัยทั้งหมดเข้าร่วมในการศึกษานี้เป็นสมาชิกของการขั้นตอนการยาเกาหลีสำหรับคณะกรรมการสองขั้ว Disorder.22 อัลกอริทึมยาเกาหลีสำหรับโรคสองขั้วแนะนำลิเธียม หรือvalproate ร่วมกับความผิดปกติรักษาโรคจิตเป็นกลยุทธ์บรรทัดแรกสำหรับบ้าเฉียบพลัน นี้อาจมีผลกระทบทางคลินิกปฏิบัติ และส่วนการกระจายค่อนข้างตัวแปรทางคลินิกและค่ารักษาที่สังเกตในการศึกษาข้อมูล ในที่สุด เราไม่ได้แยกrehospitalizations เนื่องจากความล้มเหลวของการรักษาแบบเฉียบพลันจากเนื่องจากความล้มเหลวของการบำรุงรักษาการรักษา Rehospitalized บางสัดส่วนของผู้ป่วยที่กำลังประสบความล้มเหลวของการรักษาแบบเฉียบพลันแทนที่ความล้มเหลวของการบำรุงรักษาอย่างไรก็ตาม ประสิทธิภาพของลิเธียมก็เปรียบได้กับของ valproate สำหรับการรักษาเฉียบพลัน mania, 23แต่ประมาณ 34% แก่ผู้ป่วยกลับไปเสพใด ๆ เนื่องจากชนิดของอารมณ์ตอนขณะกำลังรับลิเธียมกว่าขณะกำลังรับ valproate.24 ผลของการศึกษาแสดงว่า valproate ลดการความเสี่ยงของ rehospitalization เดียวกันกับผลการศึกษาการบำรุงรักษาก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องที่ได้รับการยอมรับว่าลักษณะทางคลินิกหลาย
ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการกำเริบของโรค ปัจจัยที่
เกี่ยวข้องกับการอยู่รอดสั้นครั้งรวม
จำนวนตอนก่อนหน้านี้เพิ่มขึ้นลดลง
ช่วงเวลาระหว่างตอนและความคงทนของอารมณ์
symptoms.21 ผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้
แสดงให้เห็นถึงการปล่อยคะแนน CGI-BP-S สูงที่เกี่ยวข้อง
กับความเสี่ยงที่สูงขึ้นของ rehospitalization ยังยืนยัน
ก่อนหน้านี้ รายงานว่าอาการอารมณ์ที่เหลือจะ
เกี่ยวข้องกับ outcomes.21
จุดอ่อนเป็นไปได้หลายในการออกแบบการศึกษาของเรา
ควรได้รับการพิจารณา ข้อ จำกัด หลักคือ
การออกแบบย้อนหลังและกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็ก นอกจากนี้
เรารวมถึงผู้ป่วยเท่านั้นที่มีอย่างน้อย 12
เดือนของการดูแลติดตามผู้ที่ยังคงได้รับ
การปกครองรวมกันเช่นเดียวกับที่ได้รับ ณ จุดปล่อย.
ดังนั้นผลที่มีผลบังคับใช้มากที่สุดเพื่อ
ผู้ป่วยที่สามารถทนต่อการรักษาด้วยลิเธียมหรือ
valproate ร่วมกับ รักษาโรคจิตกลุ่มใหม่
และผู้ที่มีส่วนใหญ่สาวกระบบการปกครองนี้.
รับประทานยาอย่างสม่ำเสมอเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่รู้จักกันดีของ
การกำเริบของโรคใน patients.21 สองขั้ว rehospitalization
อัตรารายงานในการศึกษาครั้งนี้อาจจะดูถูก,
ในขณะที่เราได้รับการยกเว้นผู้ป่วยที่ไม่ได้รับ
การดูแลติดตาม 12 เดือน นอกจากนี้เรายังไม่ได้
ใช้การยึดมั่นในวัตถุประสงค์ของการตรวจสอบและไม่สามารถ
ยกเว้นเป็นไปได้ว่าปัญหาการยึดมั่นอย่างมีนัยสำคัญ
ได้รับผลกระทบการกำเริบของโรคหรือ rehospitalization อัตรา.
กังวลก็คือการที่ตัวแปรทางคลินิกที่
สามารถส่งผลกระทบต่ออัตรา rehospitalization เช่นจำนวน
ของซึมเศร้าตอนก่อนหน้านี้อายุที่เริ่มมีอาการและ
จำนวนโรงพยาบาลจิตเวชก่อนหน้านี้
ไม่ได้พิจารณา นอกจากนี้เรายังไม่ได้
ตรวจสอบความเข้มข้นในพลาสมาของลิเธียมและ
valproate ดังนั้นลิเธียมและ valproate พลาสม่า
ความเข้มข้นของผู้ป่วยบางรายอาจมีการก่อให้เกิดผลลัพธ์
ในช่วงระยะเวลาติดตาม นักวิจัยทั้งหมด
มีส่วนร่วมในการศึกษาครั้งนี้เป็นสมาชิกของ
คณะกรรมการเพื่ออัลกอริทึมยาเกาหลีสำหรับ
Bipolar Disorder.22 อัลกอริทึมยาเกาหลี
สำหรับโรคสองขั้วแนะนำลิเธียมหรือ
valproate ร่วมกับยารักษาโรคจิตผิดปกติ
เป็นกลยุทธ์แรก-line Mania เฉียบพลัน นี้
อาจจะมีผลกระทบต่อการปฏิบัติทางคลินิกและสนับสนุน
การกระจายค่อนข้างแม้กระทั่งของตัวแปรทางคลินิก
และการตั้งค่าการรักษาพบใน
การศึกษาข้อมูล สุดท้ายเราก็ไม่ได้แตกต่าง
rehospitalizations เนื่องจากความล้มเหลวของการรักษาเฉียบพลัน
จากบรรดาเนื่องจากความล้มเหลวของการบำรุงรักษา
การรักษา สัดส่วนบางส่วนของ rehospitalized
ผู้ป่วยที่กำลังประสบความล้มเหลวของการรักษาเฉียบพลัน
มากกว่าที่เป็นความล้มเหลวของการรักษาบำรุงรักษา.
อย่างไรก็ตามประสิทธิภาพของลิเธียมก็เปรียบได้กับ
การที่ valproate สำหรับการรักษาความบ้าคลั่งเฉียบพลัน 23
แต่ผู้ป่วยประมาณ 34% ขึ้นกำเริบเนื่องจากการใด ๆ
ชนิดของฉากอารมณ์ขณะที่ได้รับลิเธียมกว่า
ขณะที่ได้รับ valproate.24 ผลของการ
ศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า valproate ลด
ความเสี่ยงของการ rehospitalization มีความสอดคล้องกับ
ผลการศึกษาก่อนหน้านี้การบำรุงรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันถูกสร้างขึ้นในคุณลักษณะทางคลินิกหลาย ๆเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการป่วยซ้ำ ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับชีวิตสั้นลงครั้ง ได้แก่เพิ่มจำนวนของตอนก่อนหน้านี้ลดลงช่วงเวลาระหว่างตอนและความคงอยู่ของอารมณ์symptoms.21 ผลจากการศึกษาครั้งนี้แสดง cgi-bp-s ปล่อยคะแนนที่เกี่ยวข้องมีความเสี่ยงสูงของ rehospitalization ยังยืนยันรายงานก่อนหน้านี้ว่า อารมณ์อาการตกค้างที่เกี่ยวข้องกับ outcomes.21จุดอ่อนต่างๆในการออกแบบการศึกษาของเราควรพิจารณา ข้อจำกัดที่สำคัญ คือการออกแบบย้อนหลังและตัวอย่างขนาดเล็ก นอกจากนี้เรารวมผู้ป่วยเท่านั้นที่มีอย่างน้อย 12เดือนของการติดตามดูแลที่ยังคงได้รับเดียวกันตามที่ได้รับการรวมกันที่ปล่อยดังนั้น ผลลัพธ์ส่วนใหญ่ใช้กับผู้ป่วยที่สามารถทนต่อการรักษาด้วยลิเธียมหรือวาลโปรเอทในการรวมกันกับผิดปรกติ .ใครไปติดระบบการปกครองนี้การใช้ยาตามเกณฑ์การรักษาเป็น ที่รู้จักกันดี ทำนายของผู้ป่วยที่ rehospitalization patients.21 ไบโพลาร์อัตราการรายงานในการศึกษานี้อาจจะยังดูถูกดูแคลน ,เป็นเราไม่รวมผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการดูแลติดตามผล 12 เดือน นอกจากนี้ เราไม่วัตถุประสงค์ในการใช้ไม่ได้ไม่รวมความเป็นไปได้ที่ติดปัญหา อย่างมากกำเริบ หรือผู้ได้รับผลกระทบ rehospitalization .อีกปัญหาคือ ตัวแปร ที่คลินิกสามารถส่งผลกระทบต่ออัตรา rehospitalization เช่นหมายเลขเอพเศร้าสลดก่อนอายุที่เริ่มมีอาการ และรักษาในโรงพยาบาลจิตเวช จำนวนก่อนหน้ายังไม่ได้มีการพิจารณา นอกจากนี้ เราไม่ตรวจสอบความเข้มข้นของพลาสมาและลิเธียมวาลโปรเ . ดังนั้น ลิเทียม และวัลโปรเอต พลาสมาความเข้มข้นของผู้ป่วยบางรายอาจได้รับ suboptimalในช่วงระยะเวลาการติดตาม นักวิจัยทั้งหมดการมีส่วนร่วมในการศึกษา คือ สมาชิกของคณะกรรมการระบบยาเกาหลีสำหรับdisorder.22 ขั้นตอนวิธีการแบบเกาหลีสำหรับโรค Bipolar แนะนำลิเธียมหรือวาลโปรเอทในการรวมกันกับผิดปรกติ .เป็นกลยุทธ์ที่ 2 สำหรับความบ้าคลั่งรุนแรง นี้อาจจะได้รับผลกระทบ และสนับสนุนการปฏิบัติทางคลินิกกับการกระจายของตัวแปรทางคลินิกการตั้งค่าและตรวจสอบในข้อมูลการศึกษา ในที่สุด เราไม่แยกแยะrehospitalizations เนื่องจากความล้มเหลวของการรักษาแบบเฉียบพลันจาก นั้นเนื่องจากความล้มเหลวของการบำรุงรักษาการรักษา บางสัดส่วนของ rehospitalizedผู้ป่วยที่ประสบความล้มเหลวในการรักษาแบบเฉียบพลันค่อนข้างที่ความล้มเหลวของการบํารุงรักษาอย่างไรก็ตาม ประสิทธิภาพของลิเธียมเป็นเทียบเท่ากับของวาลโปรเอทรักษาโรค Mania เฉียบพลัน 23แต่ประมาณ 34 % ผู้ป่วยกำเริบเนื่องจากการใด ๆชนิดของอารมณ์ในขณะที่รับลิเธียมกว่าตอนในขณะที่ได้รับ valproate.24 ผลลัพธ์ของการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการลดวาลโพรเความเสี่ยงของ rehospitalization สอดคล้องกับผลการศึกษา รักษาก่อน