Kariya had examined your reaction a

Kariya had examined your reaction and smirked. You had frozen on the spot and an expression that was close to disgust was on your face. He then gave a little pull to get you in some sort of motion. When the door closed behind you and you were with your socks on the grass, you finally gave a hard enough pull to free yourself from his grip. Kariya eyed you for a moment, because you didn't turn around and stalk back towards the door right away.

"Kariya, why are you doing this?" you decided to ask, because now that you were outside it actually felt kind of good.

"Because you've been really ... absent lately. I miss hanging out with you." he sighed.

"Oh, and you want me to hang out with you without shoes?"

His eyes went to your feet and then up to your face again.

"Yeah, shoes are overrated anyway." he shrugged and his eyes went to his own feet which were also shoeless and sockless. You snorted.

"We can go back inside and put them on."

Now Kariya snorted.

"And past them again. I have my pride."

"So you rather walk around town on bare feet than go back inside and only look silly in front of them." you nodded towards the door.

"Yeah, pretty much." he smirked and grabbed your arm again. You wanted to protest, but he already pulled you along. At first running with socks on asphalt was annoying, but you got used to it quickly. You saw people staring at you in wonder and you felt that your cheeks were going more towards red than pink now.

"Here we are." Kariya stopped and pulled you next to him where he finally let go of you. You were standing in front of the entrance of one of the many parks and a sign stood in front of it. It said something along the lines of if you wanted to walk around in it, you needed to wear traditional Japanese clothing.

"You want me in a kimono?" you looked at him with a raised eyebrow.

"You have to get over that fear of woman clothing once in your life. Be happy I didn't take you to a park where you have to walk around in a bikini." he smirked while you hit him. After he sweet talked you into entering (which hadn't been that hard, because you did want to spend time with him) and he had dragged you to a shop where people could buy traditional clothing if they didn't have any themselves.

You knew Kariya was waiting, but you just couldn't leave the changing room. You looked down at the snow white kimono with light pink flowers going up along the left side which the shop owner's wife had picked out for you, scolding you for your hair colour. She had also given you enough pins to pin your hair up, but you had no idea what to do with it. As you now looked at yourself in the mirror, you let out a deep sigh. Your hair always fell in front of your eyes and it went in every single direction without your intend.

"Hey, [L/n]? Are you still coming out or what?" Kariya's impatient voice came to your ears and you sighed. You bit your lower lip and then grabbed your hair, putting it in a bun and actually using all the barrettes the shop owner's wife had given you. You swallowed and walked outside, knowing very well your face was the same colour as the pink flowers, but hey, it could be worse, as in your head could resemble a tomato, right?

Kariya was wearing a purple haori and a white hakama (yes, what he wore in Okita Souji's time). You didn't dare to look him in the eye, so you stared towards the ground instead. Then, you felt a tap on your shoulder and Kariya smirked at you.

"See, it isn't that difficult to be a girl."

You shot him a glare and hit him, but he just grinned now.

"Come on. It would be a waste of money if we just stood around here like that." he grabbed your arm once again and gave a small tug. You sighed and walked along with him. The two of you walked in silence, but it wasn't the comfortable silence that it used to be. It was an awkward one and somehow also very tense.

"[L/n]?"

You looked up towards Kariya, but he wasn't looking towards you.

"What is it?" you asked.

"Nothing, I just wanted to say that I'm glad that you're still you."

"What do you mean by that?"

Kariya shrugged. "We hadn't talked for so long that I was afraid that you had changed."

"Why would I change?" you frowned at him, while he still refused to look you in the eye.

"I don't know. I thought that maybe ... you had locked yourself in your room, because you were in love or something. And that, when I would see you again, you were together with some guy and would be ... someone else. Not [L/n] [F/n] anymore."

"What?" was he suggesting that he was afraid that you would change? Or was he afraid that you would be in love with someone? "Kariya, you're talking nonsense."

"Am I?"

Now he finally turned his head towards you and gave that very same examining glance he had given you seven years ago, when you had offered your hand to him and introduced yourself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาริยะได้ตรวจสอบปฏิกิริยาของคุณ และ smirked คุณมีแช่แข็งในจุด และนิพจน์ที่อยู่ใกล้กับความขยะแขยงอยู่บนใบหน้าของคุณ แล้วเขาให้ดึงเล็กน้อยเพื่อให้ได้ในบางประเภทของการเคลื่อนไหว เมื่อประตูปิดอยู่ข้างหลังคุณ และคุณที่ มีถุงเท้าบนหญ้า คุณก็ให้ดึงหนักพอจะอิสระจากกำของเขา คาริยะตาคุณครู่ เนื่องจากคุณไม่ได้หันไปรอบ ๆ และ stalk กลับไปทางประตูทันที"คาริยะ เหตุคุณทำเช่นนี้" คุณตัดสินใจที่จะถาม เนื่องจากขณะที่คุณอยู่นอกจริงรู้สึกดีชนิดของ"เนื่องจากคุณได้จริง ๆ...ขาดเมื่อเร็ว ๆ นี้ คิดถึงห้อยออกกับคุณ "เขาถอนหายใจ"โอ้ และคุณต้องการให้ฉันออกไปเที่ยวกับคุณไม่ มีรองเท้าหรือไม่? "ตาของเขาไป กับเท้าคุณ แล้ว ถึงใบหน้าของคุณอีกครั้ง"ใช่ รองเท้าเป็น overrated หรือ" เขายักไหล่ และตาของเขาไปที่เท้าของเขาเองซึ่งยัง shoeless และ sockless คุณ snorted"เราสามารถกลับไปภายใน และเก็บ"ตอนนี้ คาริยา snorted"แล้วพวกเขาอีกเลย ผมมีความภาคภูมิใจของฉัน""ดังนั้นแทนที่จะเดินรอบเมืองเท้าเปล่ากลับไปภายใน และตาโง่หน้าพวกเขา" คุณพยักหน้าไปทางประตูนั้น"ใช่ สวยมาก." เขา smirked และคว้าแขนอีกด้วย คุณอยากปฏิเสธ แต่เขาแล้วดึงคุณตาม ที่ทำงานแรกกับถุงเท้าบนยางมะตอยน่ารำคาญ แต่คุณได้ใช้มันอย่างรวดเร็ว คุณเห็นคนจ้องคุณในใจ และรู้สึกว่า แก้มของคุณจะขึ้นไปทางสีแดงมากกว่าสีชมพูตอนนี้"ที่นี่เราได้" คาริยะหยุด และดึงคุณถัดจากเขาซึ่งเขาก็ให้ไปของคุณ คุณก็ยืนอยู่หน้าทางเข้าสวนสาธารณะหลายอย่างใดอย่างหนึ่ง และเครื่องยืนอยู่ด้านหน้าของมัน มันกล่าวว่า บางสิ่งบางอย่างตามสายของถ้าคุณต้องการเดินไปรอบ ๆ ใน คุณต้องสวมใส่เสื้อผ้าญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม"คุณต้องการฉันในกิโมโนเป็น" คุณมองเขากับคิ้วยกขึ้น"คุณจะต้องได้รับมากกว่าที่กลัวผู้หญิงเสื้อผ้าครั้งเดียวในชีวิตของคุณ มีความสุขไม่ได้พาคุณไปจอดที่ที่คุณต้องเดินรอบในเป็นบิกินี่"เขา smirked ในขณะที่คุณตีเขา หลังจากเขา หวานพูดคุณในการป้อน (ซึ่งไม่ได้รับที่ยาก เพราะไม่ต้องใช้เวลากับเขา) และเขาก็ลากคุณไปร้านที่คนสามารถซื้อเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมไม่ได้ทุกตัวคุณรู้ว่า คาริยะได้รอ แต่คุณไม่สามารถทิ้งห้องเปลี่ยนแปลง คุณมองลงในกิโมโนสีขาวหิมะกับดอกไม้สีชมพูอ่อนจะขึ้นทางด้านซ้ายซึ่งภรรยาของเจ้าของร้านได้รับออกสำหรับคุณ คุณ scolding สำหรับสีผมของคุณ เธอได้ทำให้คุณพอให้หมุดตรึงผมของขึ้น แต่คุณมีความคิดจะทำอะไรกับมัน เป็นคุณตอนนี้มองตัวเองในกระจก คุณให้ออกล่องลึก เส้นผมของคุณมักจะตกหน้าตา และมันไปในทุกทิศทางเดียวโดยไม่ต้องการ"เฮ้, [L/n] เป็นคุณยังคง ออกมาหรืออะไร" เสียงรักของคาริยะมาถึงหูของคุณ และคุณถอนหายใจ คุณบิต lip ของคุณด้านล่างแล้ว คว้าผมของคุณ ในการบุญ และใช้ barrettes ทั้งหมดจริง ภรรยาของเจ้าของร้านมีให้คุณ คุณกลืนกิน และเดินอยู่นอก รู้ดีใบหน้าของคุณเป็นสีเดียวกันเป็นดอกไม้สีชมพู แต่เฮ้ มันอาจจะเลวร้ายยิ่ง ในหัวของคุณได้คล้ายกับมะเขือเทศ ขวาคาริยะสวม haori สีม่วงและ hakama ขาว (ใช่ สิ่งที่เขาสวมในเวลา Okita Souji) คุณไม่กล้าที่จะมองเขาในตา เพื่อให้คุณเริ่มไปทางพื้นดินแทน แล้ว คุณรู้สึกแตะบนไหล่ของคุณ และคาริยะ smirked ที่คุณ"เห็น มันไม่ยากที่จะ สาว"คุณยิงแสงจ้าเขา และตีเขา แต่เขาเพียง grinned เดี๋ยวนี้"โธ่ มันจะดีถ้าเราเพียงแค่ยืนเดินเช่นนั้น "เขาคว้าแขนอีกครั้ง และให้ tug ขนาดเล็ก คุณถอนหายใจ และเดินเข้ามาด้วย สองคุณเดินในความเงียบ แต่มันไม่ได้เงียบสบายที่มันเคยอยู่ ก็เป็นส่วนหนึ่งของตกใจ และอย่างใดยังมากตึงเครียด"[L/n]"คุณมองขึ้นไปทางคาริยะ แต่เขาไม่ได้มองไปที่คุณ"มันคืออะไร" ที่คุณถามหรือไม่"ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากจะบอกว่า ผมดีใจที่คุณยังคุณ""อะไรทำคุณหมายความตามที่คาริยะยักไหล่ "เราไม่ได้คุยกันนาน ว่า ผมกลัวว่า คุณมีการเปลี่ยนแปลง""ทำไมต้องฉันเปลี่ยนแปลง" คุณ frowned ที่เขา ในขณะที่เขายังคงปฏิเสธที่จะดูในตา"ฉันไม่ทราบ คิดว่า บางที...คุณมีล็อกตัวเองในห้องพัก เนื่องจากคุณมีความรักหรือบางสิ่งบางอย่าง และ เมื่อจะเห็นคุณ อีกครั้ง คุณถูกกับบางคน และจะได้...คนอื่น ไม่ [L/n] [F/n] อีกต่อไป ""อะไร" เขาแนะนำว่า เขากลัวว่า คุณจะเปลี่ยนแปลงหรือไม่ หรือกลัวเขาว่า จะรักคน "คาริยะ คุณกำลังพูดเหลวไหล""ฉัน"ตอนนี้เขาก็หันพระเศียรไปทางคุณ และให้ที่เดียวกันมากตรวจสอบรวดเร็วเขามีกำหนด 7 ปีที่ผ่านมา เมื่อคุณแก่มือของเขา และแนะนำตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คาริยะได้ตรวจสอบปฏิกิริยาของคุณและ smirked คุณได้แช่แข็งในจุดและการแสดงออกที่ได้ใกล้เคียงกับการประเมินความขยะแขยงบนใบหน้าของคุณ จากนั้นเขาก็ให้ดึงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะได้รับคุณในการเรียงลำดับของการเคลื่อนไหวบางอย่าง เมื่อประตูปิดอยู่ข้างหลังคุณและคุณอยู่กับถุงเท้าของคุณบนพื้นหญ้าคุณก็ให้ดึงหนักพอที่จะเป็นอิสระตัวเองจากการจับของเขา คาริยะตาคุณสักครู่เพราะคุณไม่ได้หันไปรอบ ๆ และก้านกลับไปที่ประตูได้ทันที. "คาริยะทำไมคุณทำเช่นนี้?" คุณตัดสินใจที่จะขอเพราะตอนนี้ที่คุณอยู่ข้างนอกมันจริงรู้สึกชนิดของดี. "เพราะคุณได้รับจริงๆ ... ขาดเมื่อเร็ว ๆ นี้. ฉันพลาดห้อยออกกับคุณ." เขาถอนหายใจ. "Oh, และคุณต้องการให้ฉันออกไปเที่ยวกับคุณโดยไม่สวมรองเท้า?" ดวงตาของเขาเดินไปที่เท้าของคุณและจากนั้นขึ้นไปที่ใบหน้าของคุณอีกครั้ง. "ใช่รองเท้า overrated ต่อไป." เขายักไหล่และตาของเขาไปที่เท้าของเขาเองซึ่งยังเป็นเท้าเปล่าและ sockless คุณ snorted. "เราสามารถกลับไปภายในและวางไว้บน." ตอนนี้คาริยะ snorted. "และที่ผ่านมาพวกเขาอีกครั้ง. ผมมีความภาคภูมิใจของฉัน." "ดังนั้นคุณค่อนข้างเดินไปรอบ ๆ เมืองเท้าเปล่ากว่าไปกลับเข้าไปข้างในและมีเพียงดูโง่ใน ด้านหน้าของพวกเขา. " คุณพยักหน้าไปที่ประตู. "ใช่สวยมาก." เขา smirked และคว้าแขนของคุณอีกครั้ง คุณต้องการที่จะประท้วง แต่เขาแล้วดึงคุณไปพร้อม ตอนแรกที่ทำงานกับถุงเท้ายางมะตอยเป็นที่น่ารำคาญ แต่คุณได้ใช้มันได้อย่างรวดเร็ว คุณเห็นผู้คนจ้องมองที่คุณในสงสัยและคุณรู้สึกว่าแก้มของคุณกำลังจะขึ้นไปทางสีแดงสีชมพูกว่าในขณะนี้. "ที่นี่เรามี." คาริยะหยุดและดึงคุณไปกับเขาที่ในที่สุดเขาก็ปล่อยให้ไปของคุณ คุณกำลังยืนอยู่หน้าทางเข้าของหนึ่งในสวนสาธารณะจำนวนมากและเป็นสัญญาณที่ยืนอยู่ในด้านหน้าของมัน มันพูดอะไรบางอย่างตามสายของถ้าคุณต้องการที่จะเดินไปรอบ ๆ ในนั้นคุณจำเป็นต้องสวมใส่เสื้อผ้าแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่น. "คุณต้องการฉันในชุดกิโมโนหรือไม่?" คุณมองไปที่เขาด้วยคิ้วยก. "คุณจะต้องได้รับมากกว่าความกลัวของเสื้อผ้าผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งในชีวิตของคุณ. มีความสุขผมไม่ได้พาคุณไปยังสวนสาธารณะที่คุณต้องเดินไปรอบ ๆ ในชุดบิกินี่ที่." เขา smirked ในขณะที่คุณตีเขา หลังจากที่เขาได้พูดคุยหวานให้คุณเข้ามา (ซึ่งไม่ได้ยากเพราะคุณไม่ต้องการที่จะใช้เวลาอยู่กับเขา) และเขาได้ลากคุณไปยังร้านค้าที่ผู้คนสามารถซื้อเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมถ้าพวกเขาไม่ได้มีตัวเอง. คุณ รู้ว่าคาริยะกำลังรอ แต่คุณก็ไม่สามารถออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า คุณมองลงไปที่หิมะกิโมโนสีขาวด้วยดอกไม้สีชมพูอ่อนจะขึ้นไปทางด้านซ้ายซึ่งภรรยาของเจ้าของร้านที่ได้หยิบออกมาสำหรับคุณด่าว่าสำหรับสีผมของคุณ เธอได้รับยังคุณพอที่จะหมุดปักผมของคุณ แต่คุณมีความคิดว่าจะทำอย่างไรกับมัน ตอนนี้ในขณะที่คุณมองตัวเองในกระจกที่คุณให้ออกถอนหายใจลึก ผมของคุณมักจะตกอยู่ในสายตาของคุณและมันไปในทุกทิศทุกทางเดียวโดยไม่ตั้งใจของคุณ. "สวัสดี [L / n] หรือไม่คุณยังคงออกมาหรืออะไร" เสียงใจร้อนคาริยะมาถึงหูของคุณและคุณถอนหายใจ คุณกัดริมฝีปากล่างของคุณแล้วคว้าเส้นผมของคุณวางไว้ในขนมปังและใช้จริง barrettes ทั้งหมดที่ภรรยาของเจ้าของร้านที่ได้รับคุณ คุณกลืนกินและเดินออกไปข้างนอกรู้เป็นอย่างดีใบหน้าของคุณได้สีเดียวกับดอกไม้สีชมพู แต่เดี๋ยวก่อนมันอาจจะแย่ลงในขณะที่หัวของคุณจะมีลักษณะคล้ายกับมะเขือเทศใช่มั้ย? คาริยะสวม haori สีม่วงและ hakama สีขาว ( ใช่สิ่งที่เขาสวมในเวลา Okita Souji ของ) คุณไม่กล้าที่จะมองเข้าไปในดวงตาเพื่อให้คุณจ้องมองไปทางพื้นดินแทน แล้วคุณรู้สึกว่าการแตะบนไหล่ของคุณและคาริยะ smirked ที่คุณ. "ดูมันไม่ได้เป็นเรื่องยากที่จะมีหญิงสาวคนหนึ่ง." คุณยิงเขาแสงจ้าและตีเขา แต่เขาก็ยิ้มในขณะนี้. "Come on. มัน จะเสียเงินถ้าเราเพียงแค่ยืนอยู่รอบ ๆ ที่นี่เช่นนั้น. " เขาคว้าแขนของคุณอีกครั้งและให้ลากจูงขนาดเล็ก คุณถอนหายใจและเดินไปพร้อมกับเขา คุณสองคนเดินเข้ามาในความเงียบ แต่มันก็ไม่ได้เป็นความเงียบสบายที่มันเคยเป็น มันเป็นหนึ่งในที่น่าอึดอัดใจและอย่างใดนอกจากนี้ยังเครียดมาก. "[L / n]?" คุณมองขึ้นไปทางคาริยะ แต่เขาก็ไม่ได้มองไปที่คุณ. "มันคืออะไร?" ที่คุณถาม. "ไม่มีอะไรผมแค่อยากจะบอกว่าผมดีใจที่คุณยังคงคุณ." "คุณหมายถึงอะไรโดยที่?" คาริยะยักไหล่ "เราไม่ได้พูดคุยนานจนผมกลัวว่าคุณมีการเปลี่ยนแปลง." "ทำไมฉันจะเปลี่ยน?" คุณขมวดคิ้วเขาในขณะที่เขายังคงปฏิเสธที่จะมองคุณในสายตา. "ผมไม่ทราบ. ฉันคิดว่าบางที ... คุณได้ล็อคตัวเองในห้องพักของคุณเพราะคุณอยู่ในความรักหรือสิ่งที่. และที่เมื่อ ฉันจะเห็นคุณอีกครั้งคุณอยู่ด้วยกันกับผู้ชายบางอย่างและจะเป็นคนอื่น ... . ไม่ [L / n] [F / n] อีกต่อไป. "" คืออะไร " เขาก็บอกว่าเขากลัวว่าคุณจะเปลี่ยน? หรือเขากลัวว่าคุณจะมีความรักกับใครบางคน? "คาริยะ, คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ." "ผม?" ตอนนี้ในที่สุดเขาก็หันหัวของเขาที่มีต่อคุณและให้ที่เดียวกันมากได้อย่างรวดเร็วตรวจสอบเขาได้รับคุณเจ็ดปีที่ผ่านมาเมื่อคุณได้เสนอมือของคุณกับเขาและแนะนำตัวเอง