Qing Wu, did you know, when I had i

Qing Wu, did you know, when I had initially practised the Three Tribulations of Emotional Destruction Slash to leave you, how much had I regretted that……
Chu Yang’s mind was filled with a sour sense of loss……
“Everybody attack together! Completely chop him up! As for the Nine Tribulations Sword, it will not be too late for us to slowly negotiate later!” One man gave a loud shout. “Otherwise, if he is given time to recover, it will become our turn to suffer a huge loss!”
From the surroundings, the large crowd of people gave loud shouts of agreement, then immediately raised their swords and sabres as one, and moved towards Chu Yang while surrounding him.
Chu Yang remained sitting in a trance, unmoving, the gaze of his eyes seemed to be looking at somewhere else ahead of him. As if filled with a deep sense of bleakness that had remained unchanged since ancient times, the strands of hair that were stained with blood floated before his forehead……
The dance of that person within his mind’s consciousness became even more intense, and had already become a group of red shadows, indefinitely fleeting, but were instead weaving a boundless sky of red silk. At the same time, a graceful and dreary voice slowly began singing from amidst the red shadows……
“A lifetime is not a gentle dance,
a dance is a lifetime of bitterness;
I will dance for you in this lifetime,
bitter or not I will dance a lifetime!”
……
That was her pledge of love, a little poem that Mo Qing Wu had created. He could still remember that moment when Mo Qing Wu had tears in her eyes, her gaze filled with melancholy and resentment. She…… had long knew that he had made use of her emotions to practise his martial skills. However, like moths drawn to a flame, she had instead thrown herself into his arms, and had allowed him to burn as he pleased!
Ah, that girl of pure heart and spirit…… As Chu Yang wistfully thought of her, his heart could not help but feel sour. At the very end of his life, did he only know the preciousness of true feelings…… but for himself, he could no longer turn back……
He could still remember, that final time when Mo Qing Wu was rejected by him. With a wounded heart and broken spirit, in a distracted state of restlessness, there was an attack on her way back home, and the young woman of peerless beauty finally passed away like a diminishing fragrance.
When he received the news and had immediately rushed over, he was still a single step too late at the very end. Although he had later killed the entire family of the people who had harmed Mo Qing Wu, not sparing even the nine generations of that clan’s chickens and dogs, the beautiful girl could not come back to life!
At the moment before her death, that woman of peerless beauty had gently laid in his arms. She had said to him, “Chu Yang, should there be another life…… should I meet you once more, I hope that you will carefully…… take a look at me. I look nicer than a sword!”
“Chu Yang, to be able to die in your arms, I am very satisfied……” Those were the last words of Mo Qing Wu……
Qing Wu, you were not satisfied. You had regrets. Otherwise, why would you have tears at the corners of your eyes? On the face of the beautiful girl who had already taken her last breath, two clear droplets of tears suddenly dropped…… She had forcibly pretended to put on a smile on her deathbed, afraid that he would be hurt…… that was how wretched……
Two droplets of clear tears, had instead at that very moment smashed and shattered his heart! From then on, his heart would be covered in dust!
Drifting lightly like a dream,
Demons danced in a sea of blood and on a mountain of bones;
A gentleman does not question the warring swords within a thousand Li,
Together forever through Life and Death unto the Highest Heaven!
That was a poem specially created by Xue Lei Han, the gifted scholar who was then ranked first under the Heavens, in response to the deep feelings Mo Qing Wu had for Chu Yang.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณทราบวูชิง เมื่อฉันได้เริ่มต้นฝึกฝนสามทุกเข็ญของอารมณ์ทำลายเฉือนคุณ เท่าใดมีฉันเสียใจอย่างที่...ยางชูจิตใจเต็มไป ด้วยความรู้สึกเปรี้ยวขาดทุน..."ทุกคนโจมตีกัน สมบูรณ์สับเขา ส่วนเก้าทุกข์ยากดาบ มันจะไม่สายเกินไปที่เราจะค่อย ๆ เจรจาในภายหลัง" ชายคนหนึ่งให้ตะโกนเสียงดัง "อย่างอื่น ถ้าเขาให้เวลาในการกู้คืน มันจะกลายเป็นเราเปิดจะประสบความสูญเสียมาก! "จากสภาพแวดล้อม ฝูงชนขนาดใหญ่คนให้ตะโกนเสียงดังของข้อตกลง แล้วทันทียกดาบและฝักเป็นหนึ่ง และย้ายไปทางชูยางในขณะที่เขาชูยางยังคงนั่งในความมึนงง ลวิตก จ้องมองของดวงตาของเขาดูเหมือนจะกำลังที่อื่นข้างหน้าของเขา ว่าเต็มไป ด้วยความลึกของ bleakness ที่ได้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตั้งแต่สมัยโบราณ strands ของผมที่ถูกย้อม ด้วยเลือดลอยก่อนผาก...การเต้นรำของบุคคลภายในจิตสำนึกของจิตใจของเขากลายเป็นยิ่งเข้ม และแล้วกลายเป็น กลุ่มของสีแดงเงา หายวับไปไม่มีกำหนด แต่มีการทอผ้าแทนท้องฟ้าไร้ขีดจำกัดของผ้าไหมสีแดง ในเวลาเดียวกัน เสียงสง่างาม และอึมครึมช้าเริ่มร้องจากท่ามกลางเงาสีแดง..."ชีวิตไม่ใช่การเต้นรำที่อ่อนโยนการเต้นรำเป็นชีวิตของขมจะเต้นสำหรับคุณในช่วงชีวิตนี้bitter หรือไม่จะเต้นตลอดชีวิต"……นั่นคือเธอจำนำของความรัก บทกวีน้อยที่ Mo ชิงวูได้สร้างขึ้น นอกจากนี้เขายังจะจำได้ว่า ช่วงเวลาเมื่อ Mo ชิงวูมีน้ำตาในดวงตา สายตาของเธอเต็มไป ด้วยความเศร้าโศกและความไม่พอใจ เธอ...นานได้รู้ว่า เขาได้ทำใช้อารมณ์ของเธอในการฝึกฝนทักษะการต่อสู้ของเขา อย่างไรก็ตาม เช่นแมลงเม่าที่วาดกับเปลวไฟ เธอแทนได้โยนตัวเองลงไปในแขนของเขา และได้อนุญาตให้เขาเขียนเป็นเขายินดีอา ที่สาวหัวใจบริสุทธิ์และจิตวิญญาณ... เป็นยางชูละห้อยคิดว่า ของเธอ หัวใจของเขาจะช่วยแต่รู้สึกเปรี้ยว ที่สุดของชีวิตของเขา เขาเพียงรู้ไมจริงความรู้สึก...ลืม แต่สำหรับตัวเอง เขาจะไม่หันหลังกลับ...เขาอาจยังคงจำ ที่ครั้งสุดท้ายเมื่อ Mo ชิงวูถูกปฏิเสธ โดยเขา ด้วยหัวใจที่บาดเจ็บและเสียวิญญาณ ในสภาพฟุ้งซ่านร้อนรน มีการโจมตีในทางของเธอกลับบ้าน และสาวงามเพียร์เลสสุดท้ายผ่านไปเหมือนกลิ่นหอมลดลงเมื่อเขาได้รับข่าว และก็รีบวิ่งไปทันที พระองค์ยังคงขั้นตอนเดียวสายเกินไปที่สุด แม้ว่าเขาได้สังหารทุกคนในครอบครัวของผู้ที่ได้รับอันตราย Mo ชิงวู ไม่ไม่ต้องยากแม้รุ่นเก้าทัพที่ไก่และสุนัข สาวสวยอาจไม่กลับมาชีวิตในขณะที่ก่อนตายของเธอ ผู้หญิงความงามเพียร์เลสได้ค่อย ๆ วางในอ้อมแขนของเขา เธอได้กล่าวกับเขา "ชูยาง จะมีชีวิตอีก...ฉันควรตอบสนองคุณเมื่อเพิ่มเติม ฉันหวังว่า คุณจะระมัดระวัง...มาดูที่ผม ผมดูดีกว่ากว่าดาบ""ชูยาง จะได้ตายในอ้อมแขนของคุณ ผมพอใจมาก..." พวกนั้นเป็นคำพูดสุดท้ายของวูชิง Mo ...ชิงวู คุณก็พอใจ คุณมีความเสียใจ มิฉะนั้น ทำไมต้องมีน้ำตาที่มุมตาไหม ใบหน้าสาวสวยที่เรียบร้อยแล้วจะลมหายใจสุดท้ายของเธอ สองใสหยดน้ำตาก็ลดลง... เธอได้บังคับให้หลอกลวงว่าจะนำรอยยิ้มบนหนังสือของเธอ กลัวว่า เขาจะเจ็บ...ที่ถูกวิธีอนาถ...สองหยดน้ำตาใส มีแทนที่ว่า เวลาทุบ และทำลายหัวใจของเขา จากนั้น พระองค์จะครอบคลุมในฝุ่นลอยเบา ๆ เหมือนฝันปีศาจที่เต้นในทะเลเลือด และ บนภูเขากระดูกสุภาพบุรุษถามดาบสงครามภายในพัน Liร่วมกันตลอดไปผ่านชีวิตและความตายแก่สวรรค์สูงสุดว่า บทกวีเป็นพิเศษที่สร้าง โดยหานเล่ย Xue นักวิชาการมีพรสวรรค์ที่แล้วอันดับแรกภายใต้ฟ้าสวรรค์ ในการตอบสนองความรู้สึกลึกมี Mo ชิงวูชูยาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชิง Wu คุณก็รู้ว่าเมื่อผมได้รับการฝึกฝนแรกสามภัยพิบัติของ Slash ทำลายอารมณ์ที่จะปล่อยให้คุณเท่าไหร่มีฉันเสียใจที่ ......
ใจจือยางก็เต็มไปด้วยความรู้สึกของการสูญเสียเปรี้ยว ......
"ทุกคนโจมตีด้วยกัน! สมบูรณ์สับเขาขึ้น! สำหรับภัยพิบัติเก้าดาบมันจะไม่สายเกินไปสำหรับเราที่จะค่อย ๆ เจรจาต่อรองในภายหลัง! "ชายคนหนึ่งตะโกนให้ดัง "มิฉะนั้นถ้าเขาจะได้รับเวลาในการกู้คืนก็จะกลายเป็นเปิดของเราจะประสบความสูญเสียมาก!"
จากสภาพแวดล้อมที่คนกลุ่มใหญ่ให้ตะโกนดัง ๆ ของข้อตกลงแล้วทันทียกดาบและฝักของพวกเขาเป็นหนึ่งและย้าย ต่อจือหยางในขณะที่อยู่รอบตัวเขา.
ชูยางยังคงนั่งอยู่ในภวังค์, unmoving, จ้องมองของดวงตาของเขาดูเหมือนจะมองหาที่อื่นที่ไหนสักแห่งข้างหน้าของเขา ถ้าเป็นที่เต็มไปด้วยความรู้สึกลึก ๆ ของความเปล่าเปลี่ยวที่ได้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตั้งแต่สมัยโบราณเส้นของผมที่ถูกย้อมด้วยสีเลือดลอยก่อนที่หน้าผากของเขา ......
การเต้นรำของบุคคลที่ภายในจิตสำนึกของจิตใจของเขาก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นและได้กลายเป็น กลุ่มของเงาสีแดงหายวับไปอย่างไม่มีกำหนด แต่แทนที่จะทอท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดของผ้าไหมสีแดง ในเวลาเดียวกัน, เสียงที่สง่างามและน่าเบื่อช้าเริ่มร้องเพลงจากท่ามกลางเงาสีแดง ......
"อายุการใช้งานไม่ได้เป็นเต้นรำอ่อนโยน
เต้นรำเป็นชีวิตของความขมขื่น;
ผมจะเต้นสำหรับคุณในชีวิตนี้
ขมหรือไม่ฉัน จะเต้นรำตลอดชีวิต! "
......
นั่นคือเธอจำนำของความรักบทกวีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่โมชิงวูได้สร้าง เขายังคงสามารถจำได้ว่าขณะนั้นเมื่อโมชิงวูมีน้ำตาในดวงตาของเธอจ้องมองเธอเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความแค้น เธอ ...... เคยรู้มานานแล้วว่าเขาได้ทำให้การใช้ความรู้สึกของเธอในการฝึกทักษะการต่อสู้ของเขา แต่ชอบวาดแมลงเม่ากับเปลวไฟที่เธอได้โยนแทนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและได้รับอนุญาตให้เขาไปเผาในขณะที่เขายินดี!
Ah, สาวของหัวใจที่บริสุทธิ์และจิตวิญญาณที่เป็น ...... จือหยางคิดละห้อยของเธอหัวใจของเขาสามารถ ไม่ได้ช่วย แต่รู้สึกเปรี้ยว ที่ปลายสุดของชีวิตของเขาไม่เพียง แต่เขาจะรู้คุณค่าของความรู้สึกที่แท้จริง ...... แต่สำหรับตัวเองเขาไม่สามารถที่จะหันหลังกลับ ......
เขายังคงสามารถจำได้ว่าครั้งสุดท้ายเมื่อโมชิงวูถูกปฏิเสธจากเขา ด้วยหัวใจที่ได้รับบาดเจ็บและจิตใจที่ชอกช้ำในรัฐฟุ้งซ่านของร้อนรนมีการโจมตีในทางกลับบ้านของเธอและหญิงสาวคนหนึ่งของความงามที่หาที่เปรียบในที่สุดก็ผ่านไปเหมือนกลิ่นหอมลดลง.
เมื่อเขาได้รับข่าวและได้รีบวิ่งมากกว่า เขาก็ยังคงเป็นขั้นตอนเดียวสายเกินไปที่ส่วนท้ายสุด แม้ว่าเขาจะฆ่าทั้งครอบครัวของผู้ที่ได้รับอันตรายโมชิงวูไม่เจียดแม้เก้าชั่วอายุของไก่ของตระกูลที่สุนัขและต่อมาหญิงสาวที่สวยอาจจะไม่กลับมาถึงชีวิต!
ในขณะที่ก่อนตายของเธอผู้หญิงคนนั้น ของความงามที่หาที่เปรียบไม่ได้วางเบา ๆ อยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอได้กล่าวกับเขาว่า "จือหยางควรจะมีชีวิตอีก ...... ฉันควรจะได้พบคุณอีกครั้งผมหวังว่าคุณจะระมัดระวัง ...... ดูที่ฉัน ผมมอง nicer กว่าดาบ! "
" จือยางเพื่อให้สามารถที่จะตายในอ้อมแขนของคุณผมพอใจมาก ...... "เหล่านั้นเป็นคำพูดสุดท้ายของโมชิงวู ......
ชิง Wu คุณไม่พอใจ คุณมีความเสียใจ มิฉะนั้นเหตุผลที่คุณจะมีน้ำตาที่มุมของดวงตาของคุณ? บนใบหน้าของสาวสวยที่ได้ดำเนินการแล้วลมหายใจสุดท้ายของเธอสองหยดน้ำตาที่ชัดเจนของการปรับตัวลดลงอย่างกระทันหัน ...... เธอได้กวาดต้อนแกล้งวางบนรอยยิ้มบนเตียงมรณะเธอกลัวว่าเขาจะทำร้าย ...... นั่นคือวิธีอนาถ ... ...
สองหยดน้ำตาที่ชัดเจนได้แทนในขณะที่มากและถูกทุบทำลายหัวใจของเขา! จากนั้นในหัวใจของเขาจะได้รับการคุ้มครองในฝุ่น!
ลอยเบา ๆ เหมือนฝัน
ปีศาจเต้นในทะเลของเลือดและบนภูเขาของกระดูก;
สุภาพบุรุษไม่ได้ถามดาบสงครามภายในพันลี่
ด้วยกันตลอดไปตลอดชีวิตและ ความตายไปสู่สวรรค์สูงสุด!
นั่นคือบทกวีที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษโดย Xue Lei ฮันนักวิชาการที่มีพรสวรรค์ที่ได้รับการจัดอันดับจากนั้นครั้งแรกภายใต้สวรรค์ในการตอบสนองต่อความรู้สึกลึกโมชิงวูมีให้จือหยาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชิง อู๋ คุณรู้มั้ย ตอนที่ฉันได้เริ่มฝึกสามความยากลำบากของการทำลายอารมณ์เฉือนทิ้งคุณเท่าไรผมเสียใจที่ . . . . . . .ของชู หยาง จิตใจเต็มไปด้วยความเปรี้ยวของการสูญเสีย . . . . . . ." ทุกคน โจมตีกัน ทั้งหมดตัดเขาขึ้น ! สำหรับเก้าที่ว่า ดาบก็ยังไม่สายเกินไปสำหรับเราที่จะค่อยเจรจาทีหลัง " คนหนึ่งก็ตะโกนเสียงดัง " ถ้าเขาจะได้รับเวลาในการกู้คืน มันก็จะเป็นตาของเราที่จะประสบความสูญเสียมาก ! "จากสภาพแวดล้อมฝูงชนขนาดใหญ่ของคนตะโกนให้ดังสัญญา แล้วยกดาบของตนทันที และสงเป็นหนึ่งและย้ายไปยังชูหยาง ในขณะที่รอบๆเขาชูหยางยังคงนั่งอยู่ในความมึนงง , ไม่เคลื่อนไหว , สายตาของดวงตาของเขาดูเหมือนจะมองหาที่อื่นก่อนหน้าเขา ถ้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกลึก ๆของยะเยือกที่มียังคงไม่เปลี่ยนแปลงตั้งแต่สมัยโบราณ เส้นผมที่ถูกย้อมด้วยเลือดลอย ก่อนที่หน้าผากของเขา . . . . . . .การเต้นรำของบุคคลนั้นภายในจิตใจของเขา สติเริ่มรุนแรงมากยิ่งขึ้น และได้กลายเป็นกลุ่มเงาสีแดงเรื่อยๆประเดี๋ยวเดียว แต่แทนทอท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดของผ้าไหมสีแดง ในเวลาเดียวกัน , สง่างามและน่าเบื่อเสียงค่อยๆเริ่มร้องเพลงจากท่ามกลางสีแดงเงา . . . . . . ." ชีวิตไม่ใช่การเต้นรำอ่อนโยนการเต้นเป็นชีวิตของความขมขื่น ;ผมจะเต้นรำกับคุณในช่วงชีวิตนี้ขมหรือไม่ผมจะเต้นตลอดชีวิต ! ". . . . . . .นั่นเป็นสัญญาที่เธอรัก , กลอนที่โมชิงวูได้สร้างขึ้น เขายังสามารถจดจำช่วงเวลาที่โมชิงวูได้น้ำตาของเธอ สายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก และไม่พอใจ เธอ . . . . . . . ได้รู้ว่าเขาได้ใช้อารมณ์ของเธอเพื่อฝึกทักษะการต่อสู้ของเขา แต่ชอบผีเสื้อวาดเปลวไฟ เธอได้แต่โยนตัวเองเข้าไปในแขนของเขาและให้เขาเขียนตามที่เขาชอบอา ผู้หญิงที่จิตใจที่บริสุทธิ์ และจิตวิญญาณ . . . . . . . ชูยางด้วยความโหยหาคิดถึงเธอ หัวใจของเขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่าเปรี้ยว ที่จุดสิ้นสุดของชีวิตของเขา เขารู้ค่าของความรู้สึกที่แท้จริง . . . . . . . แต่สำหรับเขา เขาอาจจะไม่ได้กลับมาอีก . . . . . . .เขายังคงจำได้ว่าครั้งสุดท้ายเมื่อโมชิงวูถูกปฏิเสธ กับได้รับบาดเจ็บและเสียใจ วิญญาณ ในรัฐของฟุ้งซ่านกระวนกระวาย มีการโจมตี ระหว่างทางกลับบ้าน และหญิงสาวก็จากไปเหมือนความงามของ peerless ให้กลิ่นหอมเมื่อเขาได้รับข่าวได้ทันทีและรีบ เขายังก้าวช้าที่สุด ถึงแม้ว่าเขาได้ในภายหลัง ฆ่าทั้งครอบครัวของคนที่ได้ทำร้ายโมชิงวู ไม่ปรานีแม้กระทั่งเก้าชั่วคนของตระกูลนั้นเป็นไก่และสุนัข , สาวสวยไม่สามารถกลับมามีชีวิตได้ !ในช่วงเวลาก่อนที่จะตายของเธอ ผู้หญิงคนนั้นเปรียบความงามได้เบา ๆไว้ในอ้อมแขนของเขา เธอได้บอกเขาว่า " ชู หยาง ควรจะมีอีกชีวิตหนึ่ง . . . . . . . ผมควรพบคุณอีกครั้ง , ฉันหวังว่าคุณ จะให้ดี . . . . . . . มองมาที่ฉัน ผมดู nicer กว่าดาบ "" ชู หยาง เพื่อจะได้ตายในอ้อมแขน ผมพอใจมาก . . . . . . . " คำสุดท้ายของโมชิง อู๋ . . . . . . .ชิง อู๋ คุณไม่พอใจ . คุณเคยเสียใจ ไม่อย่างนั้น ทำไมเธอถึงต้องร้องไห้ที่มุมของดวงตาของคุณ บนใบหน้าของ สาวสวยที่ได้ควบคุมลมหายใจสุดท้าย สองหยดใสน้ำตาลดลงอย่างกระทันหัน . . . . . . . เธอถูกบังคับให้ต้องแสร้งยิ้มไว้ก่อนตาย กลัวว่าเขาจะเจ็บ . . . . . . . ว่า อนาถ . . . . . . .สองหยด น้ำตาใสมีแทนในช่วงเวลานั้นถูกทุบและทำลายหัวใจของเขา จากนั้น หัวใจของเขาจะถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นลอยเบาหวิวเหมือนความฝันปีศาจเต้นรำในทะเลเลือด และบนภูเขาของกระดูก ;สุภาพบุรุษไม่คำถามสงครามดาบภายในพันลี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ผ่านชีวิตและความตายแก่สวรรค์สูงสุด !นั่นเป็นบทกวีที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษโดย Xue เล่ย ฮัน พรสวรรค์ของนักวิชาการที่ได้อันดับหนึ่งใต้ฟ้า , ในการตอบสนองต่อความรู้สึกลึกโมชิงวูมีชูหยาง