At the place closest to the town, a

At the place closest to the town, a type of oat similar to that which grew on the south coast was grown here, though it did not seem to be growing that well.

At the area where the sunlight was directly shining, a type of large mushroom was being cultivated.

This mushroom was very large, even reaching Leylin’s calf. It was grey on the outside and looked extremely juicy.

This mushroom made up around 80% of the crops being cultivated in the outer regions of the town. This was a terrifying ratio and meant that this mushroom was probably the staple food of the residents here.

This was the truth. This type of mushroom was called the Grey Spotted Fungus, and it was a high yield fungus that did not require much sunlight. In Aaron’s memories, it had always been the staple food for people of the Twilight Zone.

In the Twilight Zone, nobility and Magi enjoyed oats, meat, and other precious ingredients, while peasants could only live off of the Grey Spotted Fungus.

Wherever there were people, there would be a certain hierarchy. In a Magus world where some people possessed extraordinary might, this was especially so, and Leylin had no desire to change anything.

Walking along the road, Leylin saw a wooden fence that was like an enclosure. There were also two guards in tattered clothes, holding lances that were rusted all over.

“Halt! What are you doing?” Upon noticing Leylin, the guards immediately gripped their lances, evidently on guard.

Leylin’s leather armour made them feel a little wary.

The guard who had spoken was speaking in the Twilight Language. This language had already been sent to his memories by the A.I. Chip while he was on the way here, and after practising for one or two days, normal conversation was a simple task.

“I am a tired wanderer hoping to enter the town to get some rest and supplies! Don’t worry, I will abide by the rules of the town.” Leylin gave a slight smile, answering fluently in the Twilight Language.

Hearing Leylin’s words, the two guards dropped their wariness. This also had to do with Leylin’s harmless smile and handsome face, which easily gained him a favourable impression.

“Of course! If you show your identification documents to prove you aren’t any of the fugitives, it’s fine!”

The slightly shorter guard curled his lips.

“Of course, I know the procedure!” Leylin grinned, producing a piece of parchment and dangling it in front of the two guards. “Is this it?”

His voice immediately became faintly discernable, and it seemed as if some red rays flashed from his eyes.

“Of course! No problem!” The two guards momentarily felt a little dizzy but quickly regained their senses. “Welcome to Potter Town! The person in charge here is Baron Joseph. His emblem is a longsword and a giant eagle. I wish you a pleasant…”

“Good! One more question…”

Leylin obtained more information he wanted from the guards and bade them farewell with a gentle smile. He then entered the town.

Based on the directions from the guards, Leylin came to a small inn. After paying a few gold pieces, the lady boss, who was pleasantly surprised, led him to the best room of the inn.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานที่ใกล้เคียงกับเมือง ชนิดของข้าวโอ๊ตซึ่งเติบโตมาทางฝั่งใต้ถูกปลูกที่นี่ แต่มันก็ไม่สามารถเจริญเติบโตที่ดีบริเวณที่แสงแดดถูกส่องโดยตรง ชนิดของเห็ดที่มีขนาดใหญ่เป็นการเพาะปลูกเห็ดนี้มีขนาดใหญ่มาก แม้ถึงน่องของ Leylin มันเป็นสีเทาด้านนอก และดูฉ่ำมากเห็ดนี้สร้างขึ้นประมาณ 80% ของพืชที่ถูกเพาะปลูกในเขตรอบนอกของเมือง นี้คือ อัตราส่วนน่ากลัว และหมายความ ว่า เห็ดนี้เป็นอาหารหลักของชาวบ้านที่นี่นี้เป็นความจริง เห็ดชนิดนี้ถูกเรียกว่าเทาด่างเชื้อรา และก็เชื้อราผลตอบแทนสูงที่ไม่ต้องใช้แสงแดดมากขึ้น ในความทรงจำของ Aaron มันได้รับอาหารหลักสำหรับคนของทไวไลท์โซนเสมอสนธยา ขุนนางและโหราจารย์จัดเตรียมข้าวโอ๊ต เนื้อสัตว์ และส่วน ผสมอื่น ๆ มีค่า ในขณะที่ชาวบ้านอาศัยอยู่เพียงออกเทาด่างเชื้อราทุกที่ที่มีคน จะเป็นลำดับชั้น ในโลก Magus ที่บางคนครอบครองวิสามัญอาจ นี้เป็นอย่างยิ่งดังนั้น และ Leylin ไม่มีความปรารถนาจะเปลี่ยนแปลงอะไรเดินไปตามถนน Leylin เห็นรั้วไม้ที่เป็นเหมือนพื้นที่ปิดล้อม ก็มีเจ้าหน้าที่สองในเสื้อผ้า tattered ถือทวนที่ถูกสนิมทั่ว"หยุด คุณกำลังทำอะไร" เมื่อสังเกตเห็น Leylin ยามทันทีพิพากษาทวนของพวกเขา อย่างเห็นได้ชัดในยามเกราะหนังของ Leylin ทำให้ระมัดระวังเล็กน้อยยามที่ได้พูดได้พูดเป็นภาษากลาง ภาษานี้ได้ส่งถึงความทรงจำของเขา โดยชิจักรในขณะที่เขามาที่นี่ และหลังจากฝึกสำหรับหนึ่ง หรือสองวัน สนทนาปกติ งานอย่างง่ายฉันเบื่อคนหลงทางหวังเข้าสู่เมืองเพื่อให้ได้บางส่วนที่เหลือและอุปกรณ์ ไม่ต้องห่วง ฉันจะปฏิบัติตามกฎของเมือง" Leylin ให้รอยยิ้มเล็กน้อย ตอบได้อย่างคล่องแคล่วในภาษากลางได้ยินคำพูดของ Leylin ยามสองหลุด wariness ของพวกเขา นี้ยังมีกับหน้าหล่อ ซึ่งได้รับความประทับใจที่ดีเขาและรอยยิ้มอันตรายของ Leylin"แน่นอน ถ้าเอกสารของคุณระบุเพื่อพิสูจน์ว่า คุณไม่ได้ใด ๆ ของตำรวจแสดงคุณ มันจะดี"ยามเล็กน้อยม้วนริมฝีปากของเขา"แน่นอน ฉันรู้ว่าขั้นตอน" Grinned Leylin ผลิตชิ้นส่วนของกระดาษ และห้อยหน้ายามสอง "นี้มันคือ"เสียงของเขาทันทีกลายเป็น discernable รวย ๆ และดูเหมือนว่า แดดสีแดงประกายจากดวงตาของเขา"แน่นอน ไม่มีปัญหา" ยามสองชั่วขณะรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย แต่ตีรู้สึกของพวกเขาอย่างรวดเร็ว "ยินดีต้อนรับสู่เมืองพอตเตอร์ ผู้ดูแลที่นี่คือ โจเซฟ บารอน Longsword มีและนกอินทรียักษ์เป็นสัญลักษณ์ของเขาได้ ในอดีตคุณสะอาดดี...ดี หนึ่งคำถาม..."Leylin ได้รับข้อมูลเพิ่มเติมเขาต้องจากยาม และ bade อำลา ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนของพวกเขา เขาแล้วป้อนเมืองตามคำแนะนำจากเจ้าหน้าที่ Leylin มาถึงโรงแรม หลังจากชำระเงินกี่ชิ้นทอง เจ้านายผู้หญิง ผู้ประหลาด นำเขาไปห้องที่ดีที่สุดของโรงแรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสถานที่ที่อยู่ใกล้เมืองประเภทของข้าวโอ๊ตที่คล้ายคลึงกับที่ขยายตัวบนชายฝั่งทางใต้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่นี่แม้ว่ามันไม่ได้ดูเหมือนจะเจริญเติบโตที่ดี.

ที่บริเวณที่แสงแดดส่องโดยตรงประเภทของขนาดใหญ่ เห็ดที่ถูกปลูกฝัง.

เห็ดนี้มีขนาดใหญ่มากแม้ถึงน่อง Leylin ของ มันเป็นสีเทาด้านนอกและมองฉ่ำมาก.

เห็ดนี้สร้างขึ้นประมาณ 80% ของพืชที่มีการเพาะปลูกในพื้นที่รอบนอกของเมือง นี้เป็นสัดส่วนที่น่ากลัวและมีความหมายว่าเห็ดนี้อาจจะเป็นอาหารหลักของชาวบ้านที่นี่.

นี่คือความจริง ชนิดของเห็ดนี้ถูกเรียกว่าสีเทาด่างเชื้อราและมันก็เป็นเชื้อราที่ให้ผลตอบแทนสูงที่ไม่จำเป็นต้องแสงแดดมาก ในความทรงจำของอาโรนก็เคยเป็นอาหารหลักของคนแดนสนธยา.

ในแดนสนธยาไฮโซและ Magi ความสุขข้าวโอ๊ตเนื้อสัตว์และส่วนผสมที่มีค่าอื่น ๆ ในขณะที่ชาวบ้านเท่านั้นที่จะมีชีวิตอยู่ออกจากสีเทาด่างเชื้อรา.

ใดก็ตามที่มี คนจะมีลำดับชั้นบาง ในโลกที่หมอผีที่บางคนอาจจะครอบครองพิเศษนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่นนั้นและ Leylin มีความปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่.

เดินไปตามถนน Leylin เห็นรั้วไม้ที่เป็นเหมือนกรง นอกจากนั้นยังมียามสองในเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งถือหอกที่ถูกสนิมทั่ว.

"หยุด! คุณกำลังทำอะไร? "เมื่อสังเกตเห็น Leylin ยามทันทีจับหอกของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัดในยาม.

เกราะหนัง Leylin ทำให้พวกเขารู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ระวัง.

ยามที่ได้พูดพูดในภาษาทไวไลท์ ภาษานี้ได้รับแล้วส่งไปที่ความทรงจำของเขาโดยเอไอชิปในขณะที่เขาเป็นในทางที่นี่และหลังจากการฝึกซ้อมสำหรับหนึ่งหรือสองวัน, การสนทนาปกติเป็นงานที่ง่าย.

"ฉันเป็นคนหลงเหนื่อยหวังที่จะเข้าสู่เมืองที่จะได้รับ ส่วนที่เหลือบางและวัสดุสิ้นเปลือง! ไม่ต้องกังวลผมจะปฏิบัติตามกฎของเมือง. "Leylin ยิ้มเล็กน้อยตอบได้อย่างคล่องแคล่วในภาษาทไวไลท์.

ได้ยินคำพูด Leylin ของทั้งสองยามลดลงรอบคอบของพวกเขา นอกจากนี้ยังมีการทำด้วยรอยยิ้มที่ไม่เป็นอันตราย Leylin และใบหน้าหล่อเหลาที่ง่ายทำให้เขาได้รับความประทับใจอย่างดี.

"แน่นอน! ถ้าคุณแสดงเอกสารประจำตัวของคุณเพื่อพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ใด ๆ ของผู้ลี้ภัยก็ปรับ! "

ยามสั้นลงเล็กน้อยขดริมฝีปากของเขา.

" แน่นอนฉันรู้ว่าขั้นตอน! "Leylin ยิ้ม, การผลิตชิ้นส่วนของกระดาษและห้อยมัน ในด้านหน้าของทั้งสองยาม "เป็นเช่นนี้?"

เสียงของเขาทันทีกลายเป็น discernable แผ่วเบาและมันดูเหมือนว่าบางรังสีสีแดงประกายจากดวงตาของเขา.

"แน่นอน! ไม่มีปัญหา! "ทั้งสองยามชั่วขณะรู้สึกหวิวเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่อย่างรวดเร็วคืนรู้สึกของพวกเขา "ยินดีต้อนรับสู่เมืองพอตเตอร์! คนที่อยู่ในความดูแลที่นี่คือบารอนโจเซฟ สัญลักษณ์ของเขาคือ Longsword และนกอินทรียักษ์ ฉันขอให้คุณรื่นรมย์ ... "

" ดี! อีกหนึ่งคำถาม ... "

Leylin ได้รับข้อมูลเพิ่มเติมที่เขาต้องการจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและได้ลาเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในเมือง.

ขึ้นอยู่กับเส้นทางจาก guards, Leylin มาถึงโรงแรมเล็ก ๆ หลังจากจ่ายเงินไม่กี่ชิ้นทองเจ้านายผู้หญิงที่ถูกประหลาดใจพาเขาไปที่ห้องที่ดีที่สุดของอินน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ใกล้เมือง , ชนิดของโอ๊ต คล้ายกับที่ซึ่งเติบโตบนชายฝั่งทางตอนใต้ที่ปลูกที่นี่ แต่มันไม่ได้ดูเหมือนจะเติบโตดีในบริเวณที่แสงแดดส่องโดยตรง ชนิดของเห็ดขนาดใหญ่ถูกเพาะปลูกเห็ดนี้มีขนาดใหญ่มาก แม้แต่การเข้าถึง leylin เป็นลูกวัว มันเป็นสีเทาอยู่ด้านนอก และมองสิ่งที่น่าสนใจเห็ดนี้สร้างขึ้นประมาณ 80 % ของการปลูกพืชในพื้นที่รอบนอกของเมือง นี้คือส่วนที่น่ากลัวและหมายถึงว่าเห็ดเป็นอาหารหลักของชาวบ้านที่นี่นี้คือความจริง เห็ดชนิดนี้ถูกเรียกว่า เกรย์ พบเชื้อรา และได้ผลผลิตสูง เชื้อราที่ไม่ ต้องการแสงแดดมาก ในความทรงจำของอาโรนก็เป็นอาหารหลักของคนแดนสนธยา .ในแดนสนธยา , ขุนนางและมากิชอบข้าวโอ๊ตเนื้อสัตว์และส่วนผสมสำคัญอื่น ๆในขณะที่ชาวนาสามารถมีชีวิตอยู่นอกสีเทาด่าง เชื้อราที่ไหนมีคน ที่นั่นจะเป็นลำดับชั้นหนึ่ง ใน โลกที่เป็นจอมเวทบางคนครอบครองอาจพิเศษนี้โดยเฉพาะ และ leylin ไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรเดินตามถนน leylin เห็นรั้วไม้ที่เป็นเหมือนกรง มีการ์ดสองคนที่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ถือหอกที่ขึ้นสนิมหมดแล้ว" หยุด ! คุณจะทำอะไร ? " เมื่อสังเกตเห็น leylin ผู้คุมทันทีจับทวนของเขา เห็นได้ชัดในยามleylin เป็นเกราะหนังทำให้เขารู้สึกระแวงนิดหน่อยยามที่ได้พูด ได้พูดในภาษาสนธยา . ภาษานี้ได้ถูกส่งไปยังอดีตชิปโดยสมองกล ขณะที่เขากำลังมาที่นี่ และหลังจากการฝึกสำหรับหนึ่งหรือสองวัน การสนทนาปกติก็เป็นงานที่ง่าย" ฉันเหนื่อยคนเร่ร่อนหวังที่จะเข้าเมืองเพื่อพักผ่อน และเสบียง ไม่ต้องห่วง ข้าจะปฏิบัติตามกฎของเมือง " leylin ยิ้มเล็กน้อย ตอบได้อย่างคล่องแคล่วในภาษาสนธยา .ได้ยินคำพูดของ leylin สองทหารลดลงความรอบคอบของเขา มีอะไรกับ leylin พิษภัย ยิ้ม และใบหน้าหล่อเหลาที่ได้รับได้อย่างง่ายดายให้ความประทับใจที่ดี" แน่นอน ! ! ! ถ้าคุณแสดงเอกสาร หลักฐาน เพื่อพิสูจน์ว่าคุณไม่ใด ๆของผู้หลบหนี ไม่เป็นไร ! "ที่สั้นกว่าเล็กน้อยยามขดริมฝีปากของเขา" แน่นอน ผมรู้ขั้นตอน ! " leylin สแยะยิ้ม ผลิตชิ้นส่วนของกระดาษและแขวนไว้ในด้านหน้าของการ์ด 2 . " นี่มันอะไรกัน ? "เสียงของเขาแผ่วเบาทันทีก็มี และมันดูเหมือนว่าบางสีแดงแสงประกายจากดวงตาของเขา" แน่นอน ! ! ! ไม่มีปัญหา ! " การ์ดสองคนชั่วขณะรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อยแต่รีบฟื้นคืนสติแล้ว . " ยินดีต้อนรับสู่เมืองพอตเตอร์ ! คนดูแลที่นี่ บารอน โจเซฟ สัญลักษณ์ของเขาคือ ลองส์เวอร์ด และนกอินทรียักษ์ ฉันหวังว่าคุณจะพอใจ . . . . . . . "" ดี ! ! ! อีกคำถาม . . . . . . . "leylin ได้รับข้อมูลที่เขาต้องการ จากยาม และ กล่าวอำลาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน จากนั้นเขาก็เข้าไปในเมืองตามเส้นทางจากยาม leylin มาเป็นโรงแรมขนาดเล็ก หลังจากจ่ายเป็นทองกี่ชิ้น ภรรยาเจ้านายผู้ประหลาดใจ นำเขาไปห้องที่ดีที่สุดของโรงแรม