1. Contact hours/week. The majors w

1. Contact hours/week. The majors were taking seven 90-minute classes per week in English. These students were pseudo-randomly assigned by the school to one of 8 sections (“kumi” in Japanese). Students in a particular section at Kyoto Sangyo University take classes together in all but two of of their seven ‘practical’ courses. It was not feasible to vary the content of all of the courses, so only two courses, “Extensive Reading” and “Listening/Pronunciation” were used in the experimental design. The other five courses taken by the majors included “Intensive Reading”, “Grammar”, “Composition”, “Conversation” and “General Cultural Studies”. An assumption was made that the content of the other courses would be roughly similar and would therefore not jeopardize the validity of the study. Two of the sections, 7 & 8, were English majors with a specialization in International Relations. These students had a slightly different program with a content course instead of grammar. The results with these classes both included and excluded were essentially the same, so this minor difference will henceforth be ignored.
Most, but not all, non-majors had two classes per week, one of which, “Applied English” was part of this study. The other class, “Reading” was a traditional reading class which concentrated on the careful reading and understanding of short passages of text. While it would have been better if this class, too, had been included in the study, this was unfeasible. Since all students were receiving a like amount of this reading
practice however, this additional class should have made little difference in the overall outcome. The Applied English class met for a maximum of 27 class sessions during the school year for a maximum of 40.5 hours of contact time.
2. Level of English. The initial level of the majors was considerably higher than that of the non-majors, as would be [-6-] expected. One implication of this was that the same materials could not be used for both sets of students in most cases.
3. Motivation. The majors, having chosen English as their primary area of study for the next 4 years, could be assumed to be more interested in English and more highly motivated than the non-majors.
4. Homework. The English majors were much more likely to do home assignments. This was not so much a matter of intrinsic motivation as a consequence of the fact that their English courses were required. If they had failed to meet the instructor’s expectations, they would have had to repeat the course. This, in turn (depending on the number of other failures), might have set back their year of graduation. For the nonmajors, the course was not required. If they failed, they could take courses in a variety of other subjects to garner sufficient credits for graduation
Hypothesis
The gain scores of all students, regardless of method of study, would be equal.
Initial Setup

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. ติดต่อชั่วโมงต่อสัปดาห์ วิชาเอกขึ้นเจ็ดเวลาเรียนต่อสัปดาห์ในอังกฤษกัน นักเรียนเหล่านี้ถูกหลอกแบบสุ่มกำหนดให้โรงเรียนหนึ่งใน 8 ส่วน ("kumi" ในภาษาญี่ปุ่น) นักเรียนเฉพาะส่วนที่ Kyoto Sangyo มหาวิทยาลัยเข้าเรียนด้วยกันทั้งหมดแต่สองของหลักสูตร 'ปฏิบัติ' เจ็ด ไม่กระทำการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาของหลักสูตร หลักสูตรสองเท่านั้น "การอ่านอย่างละเอียด" และ "ฟังการออกเสียง" ถูกใช้ในการออกแบบการทดลอง ห้าสูตรอื่น ๆ โดยสาขาที่รวม "เร่งรัดการอ่าน" "ไวยากรณ์" "องค์ประกอบ" "สนทนา" และ "การ ศึกษาวัฒนธรรมทั่วไป" การทำให้เนื้อหาของหลักสูตรอื่น ๆ จะคล้ายประมาณ และดังนั้นจะไม่อันตรายต่อความถูกต้องของการศึกษา สองส่วน 7 และ 8 มีวิชาเอกภาษาอังกฤษ มีความเชี่ยวชาญในความสัมพันธ์ นักเรียนเหล่านี้มีโปรแกรมที่แตกต่าง มีหลักสูตรเนื้อหาแทนไวยากรณ์ ผลชั้นเหล่านี้ทั้งรวม และแยกออกได้เป็นหลักเดียวกัน เพื่อความแตกต่างเล็กน้อยนี้จะต่อถูกละเว้นส่วนใหญ่ แต่ไม่ทั้ง หมด ไม่ใช่วิชาเอกมีสองชั้นเรียนต่อสัปดาห์ ของที่ "ใช้ภาษาอังกฤษ" เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษานี้ ระดับอื่น ๆ "การอ่าน" เป็นชั้นอ่านดั้งเดิมที่เข้มข้นในการอ่านอย่างระมัดระวังและเข้าใจทางเดินสั้น ๆ ข้อความ ในขณะที่มันจะได้ดีขึ้นถ้าคลา เกินไป ได้รับการรวมในการศึกษา นี้คือทำไม่ได้ เนื่องจากนักเรียนทุกคนได้รับเงินเช่นการอ่านนี้อย่างไรก็ตามฝึก เรียนเพิ่มเติมควรทำความแตกต่างเล็กน้อยในผลรวม เรียนภาษาอังกฤษที่ใช้ตามสำหรับ 27 ครั้งคลาปีโรงเรียนสูงสุด 40.5 ชั่วโมงเวลาติดต่อ2. ระดับของภาษาอังกฤษ ระดับเริ่มต้นของวิชาเอกถูกมากสูงกว่าของไม่ใช่วิชาเอก จะ [-6-] ที่คาดไว้ ปริยายหนึ่งนี้เป็นที่ไม่สามารถใช้วัสดุเดียวกันสำหรับทั้งสองชุดของนักเรียนส่วนใหญ่3. แรงจูงใจ วิชาเอก มีเลือกภาษาอังกฤษเป็นพื้นที่หลักของการศึกษา 4 ปี อาจจะถือว่าเป็นความสนใจในภาษาอังกฤษ และแรงจูงใจสูงขึ้นกว่าไม่ใช่สาขา4. บ้าน วิชาเอกภาษาอังกฤษมีการบ้านกำหนด ไม่เรื่องมากของแรงจูงใจที่แท้จริงเป็นผลมาจากความจริงที่ว่า หลักสูตรภาษาอังกฤษที่ถูกต้อง หากพวกเขาล้มเหลวที่จะตามความคาดหวังของผู้สอน พวกเขาจะได้มีการทำซ้ำหลักสูตร นี้ กลับ (ขึ้นอยู่กับจำนวนของความล้มเหลวอื่น ๆ), อาจตั้งกลับของปีที่จบ สำหรับ nonmajors หลักสูตรไม่จำเป็น หากพวกเขาล้มเหลว พวกเขาสามารถใช้หลักสูตรหลายวิชาอื่น ๆ การรวบรวมเครดิตเพียงพอสำหรับการศึกษาสมมติฐานได้รับคะแนนของนักเรียนทั้งหมด โดยไม่คำนึงถึงวิธีการศึกษา จะเท่ากันตั้งค่าเริ่มต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. ติดต่อชั่วโมง / สัปดาห์ สาขาวิชาที่กำลังเรียนเจ็ด 90 นาทีต่อสัปดาห์ในภาษาอังกฤษ นักเรียนเหล่านี้ถูกหลอกแบบสุ่มได้รับมอบหมายจากโรงเรียนให้เป็นหนึ่งใน 8 ส่วน ( "คุมิ" ในภาษาญี่ปุ่น) นักศึกษาในส่วนเฉพาะอย่างยิ่งในเกียวโต Sangyo มหาวิทยาลัยใช้เวลาเรียนร่วมกันใน แต่ทั้งสองเจ็ดหลักสูตร 'ปฏิบัติ' ของพวกเขา มันไม่ได้เป็นไปได้ที่จะแตกต่างกันไปเนื้อหาทั้งหมดของหลักสูตรเพื่อให้เพียงสองหลักสูตร "การอ่านอย่างกว้างขวาง" และ "การฟัง / การออกเสียง" ถูกนำมาใช้ในการออกแบบการทดลอง อีกห้าหลักสูตรดำเนินการโดยการแข่งขันรวมถึง "การอ่านเร่งรัด", "ไวยากรณ์", "องค์ประกอบ", "การสนทนา" และ "วัฒนธรรมศึกษาทั่วไป" สมมติฐานที่ถูกสร้างขึ้นมาว่าเนื้อหาของหลักสูตรอื่น ๆ ที่จะคล้ายประมาณและดังนั้นจึงจะไม่เป็นอันตรายต่อความถูกต้องของการศึกษา สองส่วนที่ 7 และ 8 เป็นสาขาวิชาภาษาอังกฤษมีความเชี่ยวชาญในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ นักเรียนเหล่านี้มีโปรแกรมที่แตกต่างกันเล็กน้อยกับหลักสูตรเนื้อหาแทนของไวยากรณ์ ผลกับการเรียนเหล่านี้รวมและยกเว้นเป็นหลักเดียวกันนี้จึงแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ จะต่อจากนี้ไปจะละเลย.
มากที่สุด แต่ไม่ได้ทั้งหมดที่ไม่ใช่เอกมีสองชั้นต่อสัปดาห์ซึ่งหนึ่งในนั้น "การประยุกต์ใช้ภาษาอังกฤษ" เป็นส่วนหนึ่งของ ศึกษา. ชั้นอื่น ๆ "การอ่าน" เป็นระดับการอ่านแบบดั้งเดิมที่จดจ่ออยู่กับการอ่านโปรดใช้ความระมัดระวังและความเข้าใจของข้อความสั้น ๆ ของข้อความ ในขณะที่มันจะได้รับดีกว่าถ้าระดับนี้มากเกินไปได้รับการรวมอยู่ในการศึกษาครั้งนี้เป็นทำไม่ได้ ตั้งแต่นักเรียนทุกคนได้รับเป็นจำนวนเงินเช่นการอ่านนี้
ปฏิบัติ แต่ระดับที่เพิ่มขึ้นนี้ควรจะมีการสร้างความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ในผลโดยรวม ชั้นการประยุกต์ใช้ภาษาอังกฤษได้พบสูงสุดของการประชุมระดับ 27 ในช่วงปีที่โรงเรียนได้สูงสุด 40.5 ชั่วโมงเวลาที่ติดต่อได้.
2 ระดับของภาษาอังกฤษ ระดับเริ่มต้นของการแข่งขันเป็นอย่างมากสูงกว่าที่ไม่ใช่เอกเป็นจะเป็น [-6-] คาดว่า หนึ่งในความหมายนี้ก็คือการที่วัสดุเดียวกันไม่สามารถใช้สำหรับทั้งสองชุดของนักเรียนในกรณีส่วนใหญ่.
3 แรงจูงใจ สาขาวิชาที่ได้รับเลือกให้ภาษาอังกฤษเป็นพื้นที่หลักของการศึกษาสำหรับ 4 ปีข้างหน้าอาจจะสันนิษฐานว่าจะเป็นที่สนใจมากขึ้นในภาษาอังกฤษและอื่น ๆ มีแรงจูงใจสูงกว่าไม่ใช่เอก.
4 การบ้าน. สาขาวิชาภาษาอังกฤษได้มากขึ้นแนวโน้มที่จะทำบ้านที่ได้รับมอบหมาย นี่คือไม่มากเรื่องของแรงจูงใจภายในเป็นผลมาจากความจริงที่ว่าหลักสูตรภาษาอังกฤษของพวกเขาถูกต้อง หากพวกเขาล้มเหลวที่จะตอบสนองความคาดหวังของผู้สอนที่พวกเขาจะต้องมีการทำซ้ำแน่นอน นี้ในการเปิด (ขึ้นอยู่กับจำนวนของความล้มเหลวอื่น ๆ ) อาจจะมีการตั้งค่าของพวกเขากลับมาในปีที่จบการศึกษา สำหรับ nonmajors ที่แน่นอนก็ไม่จำเป็นต้อง หากพวกเขาล้มเหลวที่พวกเขาสามารถใช้หลักสูตรในความหลากหลายของวิชาอื่น ๆ ที่จะรวบรวมเงินให้สินเชื่อที่เพียงพอสำหรับการศึกษา
สมมติฐาน
คะแนนกำไรของนักเรียนทุกคนโดยไม่คำนึงถึงวิธีการในการศึกษาจะเท่ากับ.
ตั้งค่าเริ่มต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ติดต่อชั่วโมง / สัปดาห์ เอกเอาเจ็ด 90 นาทีบทเรียนต่อสัปดาห์ภาษาอังกฤษ นักเรียนพวกนี้หลอกแบบสุ่มจากโรงเรียนหนึ่งใน 8 ส่วน ( " คูมิ " ในภาษาญี่ปุ่น ) นักศึกษาโดยเฉพาะส่วนที่เกียวโต Sangyo มหาวิทยาลัย ใช้เวลาเรียนกันทั้งหมด แต่สองของหลักสูตรของพวกเขาเจ็ด " ปฏิบัติ " มันไม่ได้เป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนแปลงเนื้อหาทั้งหมดของหลักสูตร ดังนั้นเพียงสองหลักสูตร " การอ่าน " และ " การฟัง / การออกเสียง " ถูกใช้ในการออกแบบการทดลอง อีกห้าวิชา ถ่ายโดย เอก รวม " อ่าน " เข้มข้น " ไวยากรณ์ " , " องค์ประกอบ " , " การสนทนา " และ " การศึกษาวัฒนธรรม " ทั่วไป สมมติฐานได้ว่า เนื้อหาของหลักสูตรอื่น ๆ จะคล้ายกัน และดังนั้นจึงไม่เสี่ยงประมาณความถูกต้องของการศึกษา 2 ส่วนที่ 7 และ 8 เป็นภาษาอังกฤษที่มีความเชี่ยวชาญในด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ นักศึกษาเหล่านี้มีโปรแกรมที่แตกต่างกันเล็กน้อยกับเนื้อหาหลักสูตรแทนไวยากรณ์ จากชั้นเรียนเหล่านี้ทั้งรวมและรวมเป็นหลักเดียวกัน ดังนั้นความแตกต่างไปเล็กน้อยนี้จะถูกละเว้นส่วนใหญ่ แต่ไม่ทั้งหมด ไม่ใช่วิชาเอกมี 2 คลาสต่อสัปดาห์ ซึ่ง " ใช้ภาษาไทย " เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษานี้ ห้องอื่น " การอ่าน " คือแบบอ่านชั้นเรียนซึ่งเน้นการอ่านระมัดระวังและความเข้าใจของหัวข้อสั้น ๆของข้อความ ในขณะที่มันคงจะดีกว่าถ้าชั้นนี้ , เกินไป , ได้รับการรวมอยู่ในการศึกษานี้มีมาก่อนหรอกนะ เพราะนักเรียนทั้งหมดที่ได้รับ เช่น ปริมาณการอ่านนี้ฝึกแต่ชั้นเพิ่มเติมนี้ควรจะทำให้ความแตกต่างเล็ก ๆน้อย ๆในผลลัพธ์โดยรวม ใช้ภาษาอังกฤษเรียนได้สูงสุดรุ่นที่ 27 ครั้งในช่วงปีที่โรงเรียนเป็นเวลาสูงสุดสำหรับชั่วโมงของเวลาที่ติดต่อ2 . ระดับของภาษาอังกฤษ ระดับเริ่มต้นของการแข่งขันก็สูงมากกว่าของที่ไม่ใช่วิชาเอกเป็นจะเป็น [ 6 ] ที่คาดไว้ หนึ่งความหมายของนี้เป็นวัสดุชนิดเดียวกัน ไม่สามารถใช้ทั้งชุดของนักเรียน ในกรณีส่วนใหญ่3 . แรงจูงใจ วิชาเอก มีเลือกภาษาอังกฤษเป็น พื้นที่หลักของการศึกษาในอีก 4 ปี จะถือว่าเป็นมากขึ้นสนใจในภาษาอังกฤษและมีแรงจูงใจสูงมากเกินกว่าที่ไม่ตรง4 . การบ้าน วิชาเอกภาษาอังกฤษจำนวนมากมีแนวโน้มที่จะทำบ้านที่ได้รับมอบหมาย นี้ไม่ได้มาก เรื่องของแรงจูงใจภายในที่เป็นผลมาจากความจริงที่ว่า หลักสูตรภาษาอังกฤษ ของ พวก เขา ต้องการ ถ้าพวกเขาได้ล้มเหลวในการตอบสนองความคาดหวังของผู้สอน ก็ต้องมีอีกแน่นอน นี้ในการเปิด ( ขึ้นอยู่กับจำนวนของความล้มเหลวอื่น ๆ ) อาจจะตั้งปีจบการศึกษาของพวกเขากลับ สำหรับ nonmajors หลักสูตรก็ไม่จําเป็นต้อง ถ้าพวกเขาล้มเหลว พวกเขาจะใช้หลักสูตรในความหลากหลายของวิชาอื่น ๆที่จะได้รับสินเชื่อเพียงพอสำหรับจบการศึกษาสมมติฐานได้รับคะแนนของนักเรียนทุกคนโดยไม่คำนึงถึงวิธีการศึกษา จะเท่ากับการตั้งค่าเริ่มต้น