Conceptual Model for Understanding

Conceptual Model for Understanding Impairment
The degree to which college students with ADHD experience impairment may seem counterintuitive at some level, given that such individuals possessed the qualifications necessary to be admitted to college (Glutting, Youngstrom,& Watkins, 2005). Some researchers have speculated that inadequate educational coping strategies, poor organizational and study skills, and inefficient time manage mentmay underlie these difficulties (e.g., Heiligenstein, Guenther, Levy, Savino, & Fulwiler, 1999; Norwalk, Norvilitis, & MacLean, 2008; Reaser, Prevatt, Petscher, & Proctor, 2007; Weyandt et al., 2003). Yet another possible explanation stems from a theoretical consideration of what could be termed a “perfect storm” of circumstances that converge upon students with ADHD as they enter college. Prior to college, many supportsmay be in place to help manage the deficits in self-regulation (Barkley, 2006) that a student with ADHD might display. Such supportsmight include, for example, an individualized educational plan or 504 accommodations in school, regular use of pharmacotherapy to address school-related ADHD difficulties, and parental monitoring of school work loads, upcoming tests, and assignment due dates. Parental supervision may also extend into nonacademic domains, thereby relieving the student of the responsibility of managing finances, daily schedules, and other personal matters. As is true for any student, demands for self-regulation skyrocket upon entering college, not only with respect to educational matters but also in terms of various personal and social responsibilities. This developmental transition is indeed normative and often the reason that beginning students experience trouble adjusting to college life. For students with ADHD, however, this same developmental challenge is amplified many times over due to their inherent deficit in self-regulation (Fleming & McMahon, 2012), and the fact that most, if not all, external supports have been removed (Meaux, Green, & Broussard, 2009). Further complicatingmatters is that many students do not fully understand or accept their ADHD, and therefore are reluctant to seek campus support services that require disclosure of a condition that makes them different from their peers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบจำลองความคิดในการทำความเข้าใจผลระดับการศึกษาซึ่งนักศึกษาที่ มีภาระผูกพันพบผลอาจดูเหมือน counterintuitive ในบางระดับ ระบุว่าบุคคลดังกล่าวต้องมีคุณสมบัติที่จำเป็นในวิทยาลัย (Glutting, Youngstrom, & เอมส์มิ ชชั้น 2005) นักวิจัยบางมีคาดไม่เพียงพอที่ศึกษากลยุทธ์เผชิญ องค์กรคนจน และศึกษาทักษะ และเวลาไม่จัดการ mentmay อยู่ภายใต้ความยากลำบากเหล่านี้ (เช่น Heiligenstein, Guenther อัตรา Savino, & Fulwiler, 1999 Norwalk, Norvilitis, & MacLean, 2008 Reaser, Prevatt, Petscher, & Proctor, 2007 Weyandt และ al., 2003) ยัง อธิบายอีกได้มาจากการพิจารณาทฤษฎีอะไรอาจเรียกว่า "พายุโก" สถานการณ์ที่มาบรรจบกันเมื่อนักศึกษาที่มีภาระผูกพันเข้าวิทยาลัย ก่อนวิทยาลัย supportsmay หลายอย่างเพื่อช่วยในการจัดการการขาดดุลการคลังในการควบคุมตนเอง (Barkley, 2006) ที่นักเรียน มีภาระผูกพันอาจแสดง Supportsmight ดังกล่าวรวมถึง เช่น แผนการศึกษาเป็นรายบุคคล หรือในโรงเรียน ห้อง 504 pharmacotherapy ปัญหาภาระผูกพันที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนเพื่อใช้เป็นประจำ และผู้ปกครองตรวจสอบปริมาณงานของโรงเรียน ทดสอบเกิดขึ้น และกำหนดวันที่ครบกำหนด ปกครองอาจยังขยายไปยังโดเมน nonacademic จึงปลดปล่อยนักเรียนความรับผิดชอบการจัดการการเงิน ตารางเวลาประจำวัน และเรื่องอื่น ๆ ส่วนตัว เป็นจริงสำหรับนักเรียน ต้องการ skyrocket ควบคุมตนเองเมื่อป้อนวิทยาลัย ไม่เพียงแต่ เกี่ยวกับเรื่องการศึกษา แต่ยังอยู่ ในรับผิดชอบส่วนบุคคล และสังคมต่าง ๆ ช่วงนี้พัฒนาเป็น normative แน่นอน และมักจะเหตุผลที่นักเรียนเริ่มพบปัญหาปรับชีวิตวิทยาลัย สำหรับนักศึกษาที่มีภาระผูกพัน อย่างไรก็ตาม ความท้าทายการพัฒนาเดียวกันนี้เป็นขยายหลายครั้งมากกว่าการขาดดุลโดยธรรมชาติในการควบคุมตนเอง (เฟลมมิงและแม็กแมเฮิน 2012), และความจริงที่สุด ถ้า ไม่ได้ทั้ง หมด สนับสนุนภายนอกได้รับเอา (Meaux กรีน & Broussard, 2009) มี complicatingmatters เพิ่มเติมว่า นักเรียนหลายคนทำไม่ครบทั้งหมดเข้าใจ หรือยอมรับภาระผูกพันของพวกเขา และดังนั้น จะไม่แสวงหาการสนับสนุนนักวิจัยที่ต้องการเปิดเผยของเงื่อนไขที่ทำให้พวกเขาแตกต่างจากเพื่อนของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่นแนวคิดในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับการด้อยค่า
ระดับที่นักศึกษาที่มีการด้อยค่าประสบการณ์สมาธิสั้นอาจดูเหมือน counterintuitive ที่บางระดับที่กำหนดว่าบุคคลดังกล่าวมีคุณสมบัติที่จำเป็นในการได้รับการยอมรับที่วิทยาลัย (Glutting, Youngstrom & Watkins, 2005) นักวิจัยบางคนได้คาดการณ์ว่าไม่เพียงพอกลวิธีการเผชิญปัญหาการศึกษาขององค์กรและทักษะการเรียนไม่ดีและเวลาที่ไม่มีประสิทธิภาพในการจัดการ mentmay รองรับปัญหาเหล่านี้ (เช่น Heiligenstein, กุน, ประกาศ Savino และ Fulwiler 1999; Norwalk, Norvilitis และคลีน 2008; Reaser , Prevatt, Petscher และพรอคเตอร์, 2007. Weyandt et al, 2003) อีกคำอธิบายที่เป็นไปได้ที่เกิดจากการพิจารณาทางทฤษฎีของสิ่งที่อาจจะเรียกว่า "พายุที่สมบูรณ์แบบ" ของสถานการณ์ที่มาบรรจบกันเมื่อนักเรียนที่มีสมาธิสั้นที่พวกเขาเข้าวิทยาลัย ก่อนที่จะมีวิทยาลัยหลาย supportsmay จะอยู่ในสถานที่ที่จะช่วยในการจัดการการขาดดุลในการควบคุมตนเอง (บาร์คลีย์, 2006) ว่านักเรียนที่มีสมาธิสั้นอาจแสดง supportsmight ดังกล่าวรวมถึงยกตัวอย่างเช่นแผนการศึกษาเป็นรายบุคคลหรือ 504 ห้องพักในโรงเรียนใช้งานปกติของยาที่จะอยู่ยากลำบากสมาธิสั้นที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนและการตรวจสอบจากผู้ปกครองของโรงเรียนโหลดการทำงานการทดสอบที่จะเกิดขึ้นและการกำหนดวันที่ครบกำหนด การกำกับดูแลของผู้ปกครองยังอาจขยายเป็นโดเมนที่ไม่ใช่เชิงวิชาการจึงบรรเทานักเรียนของความรับผิดชอบทางการเงินของการจัดการตารางเวลาประจำวันและเรื่องส่วนตัวอื่น ๆ ในฐานะที่เป็นจริงสำหรับนักเรียนคนใดเรียกร้องสำหรับ skyrocket การควบคุมตนเองในการเข้ามหาวิทยาลัยไม่เพียง แต่ที่เกี่ยวกับเรื่องการศึกษา แต่ยังอยู่ในแง่ของความรับผิดชอบส่วนบุคคลและสังคมต่างๆ นี้การเปลี่ยนแปลงการพัฒนาย่อมเป็นกฎเกณฑ์และมักจะได้รับเหตุผลที่นักเรียนเริ่มต้นปัญหาในการปรับให้เข้ากับชีวิตวิทยาลัย สำหรับนักเรียนที่มีสมาธิสั้น แต่ความท้าทายนี้พัฒนาการเดียวกันจะขยายหลายต่อหลายครั้งเนื่องจากการขาดดุลโดยธรรมชาติของพวกเขาในการควบคุมตนเอง (เฟลมมิ่งและมาฮอน, 2012) และความจริงที่ว่าส่วนใหญ่ถ้าไม่ได้ทั้งหมดสนับสนุนภายนอกได้ถูกลบออก (Meaux สีเขียวและ Broussard, 2009) complicatingmatters เพิ่มเติมว่านักเรียนจำนวนมากไม่เข้าใจหรือยอมรับสมาธิสั้นของพวกเขาและดังนั้นจึงมีความลังเลที่จะแสวงหาบริการสนับสนุนมหาวิทยาลัยที่ต้องมีการเปิดเผยข้อมูลของเงื่อนไขที่ทำให้พวกเขาแตกต่างจากเพื่อนของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวคิดรูปแบบความเข้าใจที่บกพร่อง
การที่นักเรียนบกพร่องประสบการณ์สมาธิสั้นอาจดูเหมือน counterintuitive ในบางระดับ ระบุว่าบุคคลดังกล่าวมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้ารับการรักษาในวิทยาลัย ( glutting youngstrom & Watkins , , 2548 ) นักวิจัยบางคนได้คาดการณ์ว่าไม่เพียงพอการศึกษากลวิธีการเผชิญปัญหาทักษะขององค์กรและศึกษาจนไม่มีเวลาจัดการ mentmay รองรับปัญหาเหล่านี้ ( เช่น heiligenstein กูนเทอร์ , เกณฑ์ , ซาวิโน่ & fulwiler , 1999 ; Norwalk , norvilitis & , คลีน , 2008 ; รีซเซอร์ prevatt petscher , , , & Proctor , 2007 ; weyandt et al . , 2003 )แต่ที่สุดคำอธิบายอื่นเกิดจากการพิจารณาเชิงทฤษฎีของสิ่งที่อาจจะเรียกว่า " พายุ " ของสถานการณ์ที่บรรจบกับนักเรียนที่มีสมาธิสั้น ตามที่พวกเขาเข้าวิทยาลัย ก่อนเรียน หลาย supportsmay อยู่ในสถานที่ที่จะช่วยจัดการการขาดดุลในการกำกับตนเอง ( บาร์กลีย์ , 2006 ) ที่นักเรียนที่มีสมาธิสั้น อาจแสดง supportsmight ดังกล่าวประกอบด้วย ตัวอย่างการศึกษาเฉพาะบุคคล วางแผน หรือมีพักในโรงเรียน ปกติใช้เภสัชบำบัดที่อยู่โรงเรียนที่เกี่ยวข้อง ปัญหาสมาธิสั้น และผู้ปกครองตรวจสอบงานโรงเรียนโหลดการทดสอบที่จะเกิดขึ้นและกำหนดวันครบกําหนด ควบคุมโดยผู้ปกครองอาจขยายไปสู่ทางโดเมนจึงบรรเทานักเรียนของความรับผิดชอบในการจัดการด้านการเงิน , งานรายวันและเรื่องส่วนตัวอื่น ๆ ตามที่เป็นจริงสำหรับนักเรียนที่ ความต้องการการกำกับ skyrocket เมื่อเข้าสู่วิทยาลัย ไม่เพียง แต่เกี่ยวกับเรื่องการศึกษา แต่ยังอยู่ในแง่ของความรับผิดชอบส่วนบุคคลและสังคมต่าง ๆ การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ย่อมเป็นบรรทัดฐานและมักจะเหตุผลที่นักเรียนพบปัญหาในการเริ่มต้นชีวิตในมหาลัย สำหรับเด็กที่มีอาการสมาธิสั้นอย่างไรก็ตาม ความท้าทายครั้งนี้เหมือนจะขยายมาหลายครั้งเนื่องจากขาดโดยธรรมชาติของตนเอง ( เฟลมมิ่ง& McMahon , 2012 ) , และความจริงที่ว่าส่วนใหญ่ถ้าไม่ได้ทั้งหมดสนับสนุนภายนอกได้ถูกลบออก ( หมูกับ สีเขียว & broussard , 2009 ) complicatingmatters ต่อไปคือ นักเรียนหลายคนไม่เข้าใจ หรือยอมรับสั้นของพวกเขาและดังนั้นจึงไม่ต้องแสวงหาวิทยาเขตสนับสนุนบริการที่ต้องการเปิดเผยเงื่อนไขที่ทำให้พวกเขาแตกต่างจากเพื่อน