“Actions speak louder than words.”

“Actions speak louder than words.” Just one of the many sayings my father always said. He had a few he liked, but I believe this was his favorite. He is a very proud man, with great morals. He served in the Vietnam War in the Marine core. He is the type of man where you never had to guess how he felt, he was more than happy to let you know.
Being the oldest of six, he had the responsibility of caring for his siblings. He was not able to enjoy the joys of a usual childhood. He had the burden of helping his struggling parents, hold the family together by working very young, and acting as another parent to the other kids. There were no summer camps, vacations, or free time for him. Only changing dipers, cleaning the house, and going to work. He once told me “The only time I felt like a normal kid was at school”
After he graduated high school, he joined the Marine’s. He felt that he had already been living a very structured life and believed it would be a smooth transition. He was right. He was finally able to be the man he wanted to be, not another parent in a full house. Although there were many guidelines he had to follow in the military, he enjoyed the fact that he could be himself.
He doesn’t talk a lot about the war. Only some stories of partying and having fun. The parts about the war itself he keeps to himself. I can only imagine some things he’s seen, and had to do. He was a gunner on a helicopter. Sometimes he provided ground troops cover, other times he went pick up troops. He once told me of a story where luck was on his side. One day he was not feeling well and decided to take a nap. He found a spot in the laundry room, and fell asleep on a pile of sheets. He awoke and found out his unit had been called in for a rescue mission. Another soldier was called in to replace him, because he could not be found. His helicopter was hit with enemy fire, and a few soldiers were wounded. If he hadn’t taken a nap that day, he could have been shot, or killed.
He enjoyed his down time while overseas. He enjoys more stories of these times, than of the war. As a teenager back home, he was unable to party because of the responsibilities at home. He made up for that while in the Marine’s. However, one story he has told me, started as a party, and almost ended in tragedy. My father and his friends were having a party on the beach. They had all been drinking, and had a few too many. One of his friends decided it was a good idea to go for a swim. Unfortunately he was so drunk, he forgot how. Luckily for him, my father didn’t forget about him, or how to swim. Noticing his friend had been missing for a while, he decided to look for him, and saw him beginning to drown. My father swam out and saved his life.
When my father was done with the military, he decided he wanted to continue saving lives. He became a fire fighter. He loves his job, and is only two years away from retirement. If it were up to him, it would be many more years, but because of his age (fire fighters are forced to retire after 65) he must retire. Because of the way his parents raised him, being a fire fighter was not his only job. He is also a Carpenter. He is a very hard worker, and at one point in his life, had gone years without taking a day off. Even days when he was sick, he worked through it to provide for his family. He would always tell me “To succeed in life, you must have self confidence, self discipline and maximum effort.” I try to live those words daily, as my father has. He has set a great example for me to live my life. If I become half the man Kenneth Barry Rose is, I will feel I have made him a proud father.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"การกระทำพูดดังขึ้นกว่าคำ" เพียงหนึ่งคำพูดมากมายพ่อเสมอกล่าว เขามีสิ่งที่เขาชอบ แต่ผมเชื่อว่า นี้เป็นรายการโปรดของเขา เขาเป็นคนที่ภาคภูมิใจ มีมารยาทดี เขาทำหน้าที่ในสงครามเวียดนามในหลักทางทะเล เขาเป็นคนที่คุณไม่เคยคาดเดาว่าเขารู้สึก เขามีความสุขกว่าเพื่อให้คุณทราบ เก่าแก่ที่สุดของหก เขามีความรับผิดชอบดูแลพี่น้องของเขา เขาไม่สามารถเสวยสุขของเด็กปกติ เขามีภาระของการช่วยพ่อแม่ดิ้นรน สมานครอบครัว โดยทำงานยังน้อยมาก และรักษาการเป็นหลักอื่นให้เด็กอื่น ๆ มีค่ายฤดูร้อน วันหยุด หรือไม่เวลาว่างสำหรับเขา เพียง แค่เปลี่ยน dipers ทำความสะอาดบ้าน และทำงาน เขาเคยบอกฉัน "เวลาที่ฉันรู้สึกเหมือนเป็นเด็กปกติในโรงเรียน" หลังจากจบมัธยม เขารวมของทะเล เขารู้สึกว่า เขามีแล้วถูกชีวิตชีวิตมีโครงสร้างมาก และเชื่อว่า มันจะเปลี่ยนเป็นเรียบ เขาขวา เขาได้ดีในที่สุดที่คนที่เขาต้องการ ไม่ หลักอื่นในบ้านเต็ม แม้ว่าจะมีแนวทางมากมายที่เขาต้องทำตามทหาร เขาชอบความจริงที่ว่าเขาสามารถเป็นตัวเอง He doesn’t talk a lot about the war. Only some stories of partying and having fun. The parts about the war itself he keeps to himself. I can only imagine some things he’s seen, and had to do. He was a gunner on a helicopter. Sometimes he provided ground troops cover, other times he went pick up troops. He once told me of a story where luck was on his side. One day he was not feeling well and decided to take a nap. He found a spot in the laundry room, and fell asleep on a pile of sheets. He awoke and found out his unit had been called in for a rescue mission. Another soldier was called in to replace him, because he could not be found. His helicopter was hit with enemy fire, and a few soldiers were wounded. If he hadn’t taken a nap that day, he could have been shot, or killed. He enjoyed his down time while overseas. He enjoys more stories of these times, than of the war. As a teenager back home, he was unable to party because of the responsibilities at home. He made up for that while in the Marine’s. However, one story he has told me, started as a party, and almost ended in tragedy. My father and his friends were having a party on the beach. They had all been drinking, and had a few too many. One of his friends decided it was a good idea to go for a swim. Unfortunately he was so drunk, he forgot how. Luckily for him, my father didn’t forget about him, or how to swim. Noticing his friend had been missing for a while, he decided to look for him, and saw him beginning to drown. My father swam out and saved his life. เมื่อพ่อทำกับทหาร เขาตัดสินใจจะต้องบันทึกชีวิต เขาได้ยิงเครื่องบินรบ เขารักงานของเขา และ เพียง 2 ปีจากการเกษียณอายุ นั้นถึงเขา มันจะอีกนานหลายปี แต่เนื่องจากอายุของเขา (ไฟนักรบถูกบังคับให้ถอนหลัง 65) เขาต้องถอน เพราะวิธีที่พ่อแม่ยกเขา การยิงเครื่องบินรบได้ไม่งานของเขาเท่านั้น เขาก็เป็นช่างไม้ เขาเป็นผู้ปฏิบัติงานที่ยากมาก และในจุดหนึ่งในชีวิตของเขา แล้วปีโดยไม่มีวันปิด วันแม้เมื่อเขาป่วย เขาทำผ่านมันไปให้กับครอบครัว เขาจะมักจะบอก "จะประสบความสำเร็จในชีวิต คุณต้องมีความเชื่อมั่นตนเอง วินัยตนเอง และความพยายามสูงสุด" ฉันพยายามอยู่คำเหล่านั้นทุกวัน มีพ่อ เขาได้ตั้งตัวอย่างที่ดีสำหรับชีวิตของฉันฉัน ถ้าฉันกลายเป็นคนครึ่งคือ Kenneth Barry โรส ฉันจะรู้สึกและได้ทำเขาพ่อภูมิใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"การกระทำดังกว่าคำพูด." เพียงหนึ่งของคำพูดที่หลายคนกล่าวว่าพ่อของฉันเสมอ เขามีไม่กี่ที่เขาชอบ แต่ผมเชื่อว่านี่เป็นที่ชื่นชอบของเขา เขาเป็นคนมีความภาคภูมิใจมากที่มีความประพฤติดี เขาทำหน้าที่ในสงครามเวียดนามในแกนทะเล เขาเป็นประเภทของคนที่คุณไม่เคยมีการคาดเดาว่าเขารู้สึกว่าเขาเป็นมากกว่ายินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบ.
เป็นที่เก่าแก่ที่สุดในหกของเขามีความรับผิดชอบในการดูแลพี่น้องของเขา เขาก็ไม่สามารถที่จะเพลิดเพลินไปกับความสุขของวัยเด็กปกติ เขามีภาระในการช่วยเหลือพ่อแม่ของเขาดิ้นรนถือครอบครัวร่วมกันด้วยการทำงานน้อยมากและทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองเด็กคนอื่น ๆ อีก ไม่มีค่ายฤดูร้อนมีวันหยุดพักผ่อนหรือเวลาว่างสำหรับเขา เพียงเปลี่ยน dipers ทำความสะอาดบ้านและจะไปทำงาน ครั้งหนึ่งเขาเคยบอกผมว่า "ครั้งเดียวที่ฉันรู้สึกเหมือนเด็กปกติในโรงเรียน"
หลังจากที่เขาจบการศึกษาโรงเรียนมัธยมที่เขาเข้ามาทางทะเล เขารู้สึกว่าเขาได้รับแล้วใช้ชีวิตที่มีโครงสร้างมากและเชื่อว่ามันจะเป็นความราบรื่น เขาเป็นคนที่เหมาะสม ในที่สุดเขาก็สามารถที่จะเป็นคนที่เขาอยากจะเป็นไม่ปกครองอื่นในบ้านเต็ม แม้ว่าจะมีหลายแนวทางที่เขาจะต้องทำตามในทางทหารเขามีความสุขกับความจริงที่ว่าเขาอาจจะตัวเอง.
เขาไม่ได้พูดมากเกี่ยวกับสงคราม เพียงเรื่องราวบางส่วนของงานปาร์ตี้และมีความสนุกสนาน ชิ้นส่วนที่เกี่ยวกับสงครามเขาช่วยตัวเองให้กับตัวเอง ฉันสามารถจินตนาการบางสิ่งบางอย่างที่เขาเห็นและต้องทำ เขาเป็นมือปืนบนเฮลิคอปเตอร์ บางครั้งเขาให้กองกำลังภาคพื้นดินครอบคลุมครั้งอื่น ๆ ที่เขาไปรับทหาร ครั้งหนึ่งเขาเคยบอกผมว่าเรื่องที่โชคอยู่บนด้านข้างของเขา วันหนึ่งเขาก็ไม่ได้รู้สึกดีและตัดสินใจที่จะหลับนอน เขาพบจุดในห้องซักรีดและผล็อยหลับไปบนกองแผ่น เขาตื่นขึ้นมาและพบหน่วยของเขาได้รับการเรียกว่าในภารกิจกู้ภัย ทหารอีกคนหนึ่งที่ถูกเรียกเข้ามาแทนที่เขาเพราะเขาไม่พบ เฮลิคอปเตอร์ของเขาถูกตีด้วยไฟศัตรูและทหารไม่กี่คนได้รับบาดเจ็บ ถ้าเขาไม่ได้รับการนอนหลับวันนั้นเขาจะได้รับการยิงหรือฆ่า.
เขามีความสุขเวลาลงเขาในขณะที่ต่างประเทศ เขามีความสุขมากขึ้นของเรื่องราวครั้งนี้กว่าของสงคราม เป็นวัยรุ่นกลับบ้านเขาก็ไม่สามารถไปงานเลี้ยงเพราะความรับผิดชอบที่บ้าน เขาทำขึ้นสำหรับในขณะที่ของทะเลที่ แต่เรื่องหนึ่งที่เขาได้บอกผมว่าเริ่มต้นเป็นบุคคลและจบลงในเกือบโศกนาฏกรรม พ่อของฉันและเพื่อน ๆ ของเขากำลังมีงานเลี้ยงบนชายหาด พวกเขามีทั้งหมดได้รับการดื่มและมีไม่กี่มากเกินไป หนึ่งในเพื่อนของเขาตัดสินใจว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะไปว่ายน้ำ แต่น่าเสียดายที่เขาเมาเช่นนั้นเขาลืมว่า โชคดีสำหรับเขาพ่อของฉันไม่ลืมเกี่ยวกับเขาหรือวิธีการว่ายน้ำ สังเกตเห็นเพื่อนของเขาได้รับหายไปในขณะที่เขาตัดสินใจที่จะมองหาเขาและเห็นเขาเริ่มต้นที่จะจมน้ำ พ่อของฉันว่ายน้ำออกมาและช่วยชีวิตเขาไว้.
เมื่อพ่อของฉันได้ทำกับทหารเขาตัดสินใจว่าเขาอยากที่จะดำเนินการช่วยชีวิต เขากลายเป็นคนดับเพลิง เขารักงานของเขาและเป็นเพียงสองปีออกไปจากการเกษียณอายุ ถ้ามันขึ้นอยู่กับเขาก็จะมีอีกหลาย ๆ ปีที่ผ่านมา แต่เนื่องจากอายุของเขา (นักดับเพลิงที่ถูกบังคับให้ออกจากตำแหน่งหลังจากที่ 65) เขาจะต้องออกจากตำแหน่ง เนื่องจากวิธีการที่พ่อแม่ของเขาขึ้นมาเป็นดับเพลิงไม่ได้เป็นงานของเขาเท่านั้น นอกจากนี้เขายังเป็นไม้ เขาเป็นคนที่ทำงานหนักมากและเมื่อถึงจุดหนึ่งในชีวิตของเขาได้หายไปปีโดยไม่ต้องสละวันหยุด แม้วันเมื่อเขาป่วยเขาทำงานผ่านมันไปให้ครอบครัวของเขา เขามักจะบอกฉัน "จะประสบความสำเร็จในชีวิตของคุณต้องมีความมั่นใจในตนเองวินัยในตนเองและความพยายามสูงสุด." ฉันพยายามที่จะมีชีวิตอยู่คำพูดเหล่านั้นในชีวิตประจำวันขณะที่พ่อของฉันมี เขาได้มีการกำหนดเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับผมที่จะมีชีวิตของฉัน ถ้าฉันกลายเป็นครึ่งคนเคนเน็ ธ แบร์รี่โรสเป็นผมจะรู้สึกว่าผมได้ทำให้เขาเป็นพ่อที่ภาคภูมิใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" การกระทำดังกว่าคำพูด " เพียงหนึ่งในสุนทรพจน์หลายพ่อชอบพูดอยู่เสมอ เขามีบางอย่างที่เขาชอบ แต่ผมเชื่อว่านี่เป็นเรื่องโปรดของเขา เขาเป็นคนภูมิใจ ที่มีจรรยาบรรณที่ดี เขาเสิร์ฟในสงครามเวียดนามในหลักทางทะเล เขาเป็นผู้ชายประเภทที่คุณไม่ต้องเดาว่าเขารู้สึกอย่างไร เขาเป็นมากกว่ายินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบ .
ที่เก่าแก่ที่สุดของหกเขามีความรับผิดชอบในการดูแลพี่น้อง เขาก็ไม่สามารถที่จะเพลิดเพลินไปกับความสุขของเด็กปกติ เขามีภาระของเขาดิ้นรนช่วยพ่อแม่ จับครอบครัวด้วยการทำงานยังน้อยมาก และทำตัวเป็นผู้ปกครองอื่น ๆอื่น ๆ ไม่มีค่ายฤดูร้อนวันหยุดหรือเวลาว่างสำหรับเขา เปลี่ยนแค่ dipers ทําความสะอาดบ้าน และไปทำงานเขาเคยบอกฉันว่า " เวลาเดียวที่ผมรู้สึกเหมือนเป็นเด็กปกติที่โรงเรียน "
หลังจากที่เขาจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม เขาเข้าร่วมกับนาวิกโยธิน เขารู้สึกว่า เขาได้อาศัยโครงสร้างมากชีวิตและเชื่อว่ามันคงจะราบรื่น . เขาพูดถูก เขาก็ยังเป็นคนที่เขาต้องการ ไม่ใช่พ่อแม่ในบ้านเต็มมีหลายแนวทางที่เขาต้องปฏิบัติตามในทางทหาร เขาชอบความจริงที่ว่าเขาอาจจะตัวเอง .
เขาไม่ได้พูดมากเกี่ยวกับสงคราม แต่บางเรื่องราวของปาร์ตี้ และสนุกสนาน ส่วนเรื่องสงครามนั่นเอง เขาเป็นคนเก็บตัว ฉันสามารถจินตนาการสิ่งที่เขาเห็น และต้องทำ เขาเป็นมือปืนบนเฮลิคอปเตอร์ บางครั้งเขาให้กองกำลังภาคพื้นดินครอบคลุมบางครั้งเขาก็รับทหาร เขาเคยบอกผมว่า ของเรื่องราว ที่โชคเข้าข้างเขา วันหนึ่งเขาได้ไม่ค่อยดี และตัดสินใจที่จะหลับนอน เขาพบจุดในห้องซักรีด และเผลอหลับไปบนกองแผ่น เขาตื่นขึ้นมา และพบว่า หน่วยของเขาได้รับการเรียกในภารกิจกู้ภัย ทหารอื่นที่ถูกเรียกมาแทนเขา เพราะเขาไม่พบเฮลิคอปเตอร์ของเขาโดนศัตรูยิง , และไม่กี่ ทหารที่ได้รับบาดเจ็บ ถ้าเขาไม่ซักงีบ วันนั้นเขาอาจจะถูกยิง หรือ ถูกฆ่า
เขาชอบเวลาลงของเขา ขณะที่ในต่างประเทศ เขาสนุกกับเรื่องราวของเวลาเหล่านี้ มากกว่าสงคราม เป็นวัยรุ่น กลับบ้าน เขาไม่สามารถไปงานเลี้ยง เพราะความรับผิดชอบที่บ้าน เขาได้ว่าในขณะที่ใน . ทางทะเล อย่างไรก็ตามเรื่องหนึ่งเขาบอกว่า เริ่มต้น เช่น งานเลี้ยง และเกือบจะจบลงด้วยโศกนาฏกรรม พ่อและเพื่อนๆ จัดปาร์ตี้บนชายหาด พวกเขาทั้งหมดถูกดื่ม และมีไม่กี่มากเกินไป เพื่อนเขาคนหนึ่งตัดสินใจว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะไปสำหรับว่ายน้ำ แต่น่าเสียดายที่เขาเมา เขาจะลืมได้ยังไง โชคดีสำหรับเขา พ่อไม่ได้ลืมเขา หรือวิธีการว่ายน้ำสังเกตว่าเพื่อนของเขาหายไปสักพัก เขาจึงตัดสินใจที่จะตามหาเขา และเห็นเขาเริ่มที่จะจมน้ำ คุณพ่อของฉันว่ายน้ำออกและช่วยชีวิตของเขา .
เมื่อพ่อทำกับทหาร เขาตัดสินใจที่จะต่อชีวิตประหยัด เขากลายเป็นพนักงานดับเพลิง เขารักงานของเขา และมีเพียงสองปีจากการเกษียณอายุ ถ้ามันเกิดขึ้นกับเขา มันคงอีกหลายปีแต่เพราะอายุของเขา ( นักสู้ถูกบังคับให้เกษียณหลังจาก 65 ) เขาจะเกษียณ เพราะวิธีที่พ่อแม่เลี้ยงดูเขา ถูกไฟ คือ ไม่เฉพาะงานของเขา เขายังเป็นช่างไม้ เขาเป็นคนทำงานหนัก และที่จุดหนึ่งในชีวิตของเขา หายไปปี โดยไม่มีการหยุด แม้แต่ตอนที่เขาป่วย เขาผ่านมันไปได้ เพื่อให้ครอบครัวของเขาเขามักจะบอกฉันว่า จะประสบความสำเร็จในชีวิต คุณต้องมีความมั่นใจในตนเอง มีระเบียบวินัยในตนเองและความพยายามสูงสุด ผมพยายามที่จะมีชีวิตอยู่คำพวกนั้นทุกวัน เป็นพ่อได้ เขาเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับชีวิตของฉัน ถ้าฉันกลายเป็นครึ่งมนุษย์ เคนเนธ แบรี่ โรส คือ ผมจะรู้สึกว่าผมได้ทำให้เขาเป็นพ่อที่ภูมิใจ