Sustainability of economic developm

Sustainability of economic development has become the catchword since Brundtland Commission Report was published in 1987 and Rio Declaration in 1992 defined a set of principles that define actions and agreements in which biodiversity, climate change, forest management and conservation were accorded prominence along with a priority to be given to the poorest sections of population. The essence of sustainable development is to manage world economies in such a way that the present needs should be met without impairing the capacity to meet the future needs. The implication of such a strategy is that the growth rates will have to be moderated. Moreover, it has been stressed that quality of life, that can not be measured in monetary terms, should be taken into account. Reductions in adverse externalities such as chemical pollution, noise levels, air and water quality etc. should be taken as measures. Further, the cost of production should be inclusive of social and environmental costs.
The main issue associated with sustainable development is how to reconcile economic development and growth with open access public good and nature of the natural environment which consequently suffers from detrimental externalities. We feel that in a sense sustainable development, although initially partial only, can be achieved through various types of sustainability, e.g. sustainable agriculture, sustainable cities, sustainable ecological systems and sustainable tourism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความยั่งยืนของการพัฒนาเศรษฐกิจได้กลายเป็น คำขวัญทางการเผยแพร่ Brundtland คณะรายงานในปี 1987 และปฏิญญาริ 1992 กำหนดชุดของหลักการที่กำหนดการดำเนินการและข้อตกลงซึ่งความหลากหลายทางชีวภาพ เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การจัดการป่าไม้ และการอนุรักษ์ได้ประตูมาพร้อมกับความสำคัญที่จะกำหนดให้ส่วนของประชากรยากจนที่สุด สาระสำคัญของการพัฒนาอย่างยั่งยืนคือการ จัดการเศรษฐกิจโลกในลักษณะว่า ปัจจุบันความต้องการควรเป็นไปตามโดยไม่ทำให้กำลังการผลิตเพื่อตอบสนองความต้องการในอนาคต ความหมายของกลยุทธ์ดังกล่าวคือ อัตราการเติบโตจะมีอำนาจการดูแล นอกจากนี้ มีการเน้นที่คุณภาพชีวิต ที่สามารถวัดได้ในแง่ไม่ ควรนำมาพิจารณา ลด externalities ไม่พึงประสงค์เช่นสารเคมีมลพิษ ระดับเสียง คุณภาพอากาศและน้ำฯลฯ ควรนำมาเป็นมาตรการ ต่อไป ต้นทุนการผลิตควรจะรวมต้นทุนทางสังคม และสิ่งแวดล้อม ปัญหาหลักที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาอย่างยั่งยืนเป็นวิธีการพัฒนาเศรษฐกิจเติบโตเปิดเข้ากลางดีและธรรมชาติสิ่งแวดล้อมธรรมชาติซึ่งทนทุกข์ทรมานจากอันตราย externalities ดังนั้น เรารู้สึกที่พัฒนาอย่างยั่งยืนความรู้สึก แม้ว่าในตอนแรกบางส่วนเท่านั้น สามารถทำได้ผ่านชนิดต่าง ๆ ความยั่งยืนเช่นเกษตรยั่งยืน เมืองยั่งยืน ระบบนิเวศที่ยั่งยืน และการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาอย่างยั่งยืนของการพัฒนาเศรษฐกิจได้กลายเป็นคำพูดติดปากตั้งแต่ Brundtland รายงานคณะกรรมการได้รับการตีพิมพ์ในปี 1987 และปฏิญญาริโอในปี 1992 กำหนดชุดของหลักการที่กำหนดการกระทำและข้อตกลงในการที่ความหลากหลายทางชีวภาพการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ, การจัดการป่าไม้และการอนุรักษ์อันเป็นความโดดเด่นพร้อมกับให้ความสำคัญกับ จะมอบให้กับส่วนที่ยากจนที่สุดของประชากร สาระสำคัญของการพัฒนาที่ยั่งยืนคือการจัดการเศรษฐกิจโลกในลักษณะที่ตอบสนองความต้องการในปัจจุบันควรจะพบกันโดยไม่บอบช้ำกำลังการผลิตเพื่อตอบสนองความต้องการในอนาคต ความหมายของกลยุทธ์ดังกล่าวคือการที่อัตราการเจริญเติบโตจะต้องได้รับการกลั่นกรอง นอกจากนี้ยังได้รับการเน้นคุณภาพของชีวิตที่ไม่สามารถวัดได้ในแง่การเงินควรจะนำเข้าบัญชี ในการลดผลกระทบภายนอกที่ไม่พึงประสงค์เช่นมลพิษทางเคมีระดับเสียงอากาศและคุณภาพน้ำ ฯลฯ ควรนำมาเป็นมาตรการ นอกจากนี้ต้นทุนการผลิตควรจะรวมค่าใช้จ่ายทางสังคมและสิ่งแวดล้อม.
ปัญหาหลักที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นวิธีการที่จะเจรจาต่อรองการพัฒนาเศรษฐกิจและการเจริญเติบโตที่มีการเข้าถึงสาธารณะที่เปิดที่ดีและลักษณะของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่ส่งผลกระทบภายนอกทนทุกข์ทรมานจากอันตราย เรารู้สึกว่าในการพัฒนาอย่างยั่งยืนรู้สึกแม้ในขั้นต้นเป็นบางส่วนเท่านั้นสามารถทำได้ผ่านประเภทต่างๆของการพัฒนาอย่างยั่งยืนเช่นการทำการเกษตรแบบยั่งยืนเมืองอย่างยั่งยืนระบบนิเวศอย่างยั่งยืนและการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน