In a day or two, of course, I was a

In a day or two, of course, I was all right again; a tough old sailor like me isn’t killed off that easily.
But there was a sadness, a loneliness around me. I had been ill, alone, helpless. Why had my friend left me in my bad time?
Then I became sensible again. ‘Torvald, you old fool,’ I said to myself. ‘Why should a pretty twenty-year-old spend her time with you? Look at it his way, man – you’ve had a winter of her kindness and care. She brought a lamp into your dark time; ever since the Harvest Home party when (like a fool) you had too much whisky. And she helped you home and put you into bed … Well, for some reason or another Andrina hasn’t been able to come these last few days. I’ll find out, today, the reason.’
It was time for me to get to the village. There was not a piece of read of a gram of butter in the cupboard. The shop was also the Post Office – I had to collect two weeks’ pension. I promised myself a beer or two in the pub, to wash the last of that sickness out of me.
I realized, as I slowly walked those two miles, that I knew nothing about Andrina at all. I had never asked, and she had said nothing. What was her father? Had she sisters and brothers? I had never even leaned in out talks where she lived on the island. It was enough that she came every evening, soon after sunset, did her quiet work in the house, and stayed a while; and left a peace behind – a feeling that a clean summer wind had blown though the heart of the house, bringing light and sweetness.
But the girl had never stopped, all last winter, asking me questions about myself – all the good and bad and exciting things that had happened to me. Of course I told her this and that. Old men love to make their past important, to make a simple life sound full of interest and great success. I gave her stories in which I was as wild, brave seaman, who was known and feared across all the seas of the world, from Hong Kong to Durban to San Francisco. Oh, what a famous sea captain I was!
And the girl loved these stories, true or not true, turning the lamp down a little, to make everything more mysterious, stirring the fire into new flowers of flame…
One Story I did not tell her. It is the time in my life that hurts me every time I think of it. I don’t think of it often, because that time is locked up and the key is dropped deep in the Atlantic Ocean, but it is a ghost, as I said earlier, that woke during my recent illness.
On her last evening at my fireside I did, I know, tell a little of that story, just a few half-ashamed pieces of it.
Suddenly, before I had finished –did she already know the ending? – she had put a white look and a cold kiss on my cheek, and hone out at the door; as I learned later, for the last time.
Hurt or no, I will tell the story here and now. You who look and listen are not Andrina – to you it will seem a story of rough country people, a story of the young and foolish, the young and heartless.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันหรือสองวัน แน่นอน ผมต้องทั้งหมดอีกครั้ง ทหารเรือเก่ายากเช่นฉันไม่ได้ฆ่าปิดที่ง่าย แต่มีความโศกเศร้า ความเหงารอบตัว ผมเคยป่วย คนเดียว กำพร้า ทำไมมีเพื่อนซ้ายฉันในเวลาของฉันไม่ดีหรือไม่ แล้ว เป็นสมเหตุสมผลอีกด้วย 'Torvald คุณเก่าหลอก ผมพูดกับตัวเอง ' ทำไมควรสวยยี่สิบปีเวลาของเธอกับคุณ ดูที่เขา ชาย – คุณเคยหนาวของรักและดูแลเธอ เธอนำโคมไฟเป็นเวลามืด นับตั้งแต่พรรคบ้านเก็บเกี่ยวเมื่อ (เหมือนคนโง่) ก็วิสกี้มากเกินไป และเธอช่วยบ้าน และไปนอน... ดี สำหรับเหตุผลบางอย่างหรือ Andrina อื่นไม่ได้มาเหล่านี้ไม่กี่วัน จะพบออก วันนี้ เหตุผล ' เวลาเข้าไปที่หมู่บ้านได้ ยังไม่มีชิ้นส่วนของอ่านกรัมเนยในธรรมดา ยังเป็นร้านทำการไปรษณีย์ – ผมจะรวบรวมเงินบำนาญสองสัปดาห์ ฉันสัญญาว่า ฉันเบียร์หรือในผับ สระสุดท้ายของโรคที่ออกจากผม ฉันตระหนัก เป็นช้าเดินไมล์ที่สอง ที่ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับ Andrina ทั้งหมด ฉันไม่เคยถาม แล้วเธอก็บอกว่า ไม่มีอะไร พ่อของเธอคืออะไร มีเธอพี่ ๆ ฉันไม่ได้มีเองออกเจรจาที่เธออาศัยอยู่บนเกาะ มันก็เพียงพอแล้วที่เธอมาทุกเย็น เร็ว ๆ นี้หลังจากพระอาทิตย์ตก ได้งานเธอเงียบในบ้าน และดีขณะ และทิ้งความหลัง – ความรู้สึกที่ลมร้อนที่สะอาดมีเป่าแต่แห่งบ้าน นำแสงและความหวานหอม แต่หญิงสาวไม่ หยุด หนาวล่าสุดทั้งหมด ถามคำถามเกี่ยวกับตัวเองดี และไม่ดี และน่าตื่นเต้นสิ่งที่เกิดกับฉัน แน่นอนฉันบอกเธอนี้และที่ คนเก่ารักที่จะทำให้ผ่านมาที่สำคัญ ต้องการชีวิตที่เรียบง่ายฟังสนใจและประสบความสำเร็จ ผมให้เรื่องราวของเธอที่ได้เป็นป่า กล้าซีแมน ที่รู้จักกัน และกลัวข้ามทะเลทั้งหมดของโลก จาก Hong Kong ไปเดอร์บานไป San Francisco โอ้ สิ่งมีชื่อเสียงทะเลกัปตันผม และหญิงสาวที่รักเรื่องราวเหล่านี้ จริง หรือไม่ จริง เปิดโคมไฟลงเล็กน้อย เพื่อให้ทุกอย่างมากขึ้นลึกลับ กวนไฟเข้าใหม่ดอกไม้ไฟ... เรื่องหนึ่งที่ผมไม่ได้บอกเธอ เวลาในชีวิตของฉันเจ็บฉันทุกครั้งที่คิดของมันได้ ฉันไม่คิดว่า มันมักจะ เนื่องจากเวลาที่ถูกล็อคขึ้น และหลุดคีย์ลึกในมหาสมุทรแอตแลนติก แต่ผี ผมกล่าวมาก่อนหน้านี้ ที่ตื่นในระหว่างเจ็บป่วยล่าสุดของฉัน ในตอนเย็นของเธอล่าสุดที่ไฟร์ของฉันฉันไม่ได้ ฉันรู้ บอกหน่อยของเรื่องนั้น เพียงไม่กี่ชิ้นครึ่งละอายของมัน ทันใดนั้น ก่อนฉันก็เสร็จ – เธอแล้วทราบจุดสิ้นสุดหรือไม่ -เธอได้ใส่แบบสีขาวและเย็นจูบบนแก้ม และฉัน hone ออกที่ประตู ฉันรู้ หลังสุดท้าย เจ็บหรือไม่ ฉันจะบอกเรื่องราวได้ที่นี่ และเดี๋ยวนี้ ที่ดู และฟังไม่ได้ Andrina – คุณก็จะดูเหมือนเรื่องราวของประเทศหยาบคน เรื่องราว ของหนุ่มสาว และ โง่ หนุ่ม และ heartless

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันหรือสองวันแน่นอนผมเป็นสิ่งที่ถูกต้องอีกครั้ง ทหารเรือเก่าที่ยากลำบากเช่นฉันไม่ได้ฆ่าได้อย่างง่ายดาย.
แต่มีความโศกเศร้าความเหงารอบตัวฉัน ฉันได้รับป่วยคนเดียวทำอะไรไม่ถูก ทำไมมีเพื่อนของฉันทิ้งฉันในช่วงเวลาที่ไม่ดีของฉันได้อย่างไร
จากนั้นฉันก็กลายเป็นที่เหมาะสมอีกครั้ง 'Torvald คุณโง่เก่า' ผมพูดกับตัวเอง 'ทำไมสวยยี่สิบปีใช้เวลาของเธอกับคุณ? มองไปที่มันทางของเขาคน - คุณได้มีช่วงฤดูหนาวของความเมตตาและความดูแลของเธอ เธอนำโคมไฟเป็นเวลามืดของคุณ นับตั้งแต่พรรคบ้านเก็บเกี่ยวเมื่อ (เหมือนคนโง่) คุณมีวิสกี้มากเกินไป และเธอช่วยที่บ้านคุณและทำให้คุณเข้าไปในห้องนอน ... ดีด้วยเหตุผลบางอย่างหรือ Andrina อื่นยังไม่ได้รับสามารถที่จะมาเหล่านี้ไม่กี่วันที่ผ่านมา ฉันจะหาวันนี้เหตุผล. '
มันเป็นช่วงเวลาสำหรับผมที่จะได้รับไปยังหมู่บ้าน มีไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการอ่านของกรัมของเนยในตู้ ร้านค้าก็ยังที่ทำการไปรษณีย์ - ผมต้องเก็บเงินบำนาญสองสัปดาห์ ผมสัญญากับตัวเองหรือสองเบียร์ในผับที่จะล้างสุดท้ายของการเจ็บป่วยจากฉันว่า.
ฉันรู้ว่าที่ผมเดินช้าทั้งสองไมล์ที่ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ Andrina เลย ผมไม่เคยถามและเธอได้กล่าวว่าไม่มีอะไร อะไรคือสิ่งที่พ่อของเธอ? เธอมีน้องสาวและพี่ชาย? ผมไม่เคยโน้มตัวแม้ในการเจรจาที่เธออาศัยอยู่บนเกาะ มันก็พอที่จะทำให้เธอมาทุกเย็นหลังจากพระอาทิตย์ตกดินได้ทำงานที่เงียบสงบของเธอในบ้านและอยู่ในขณะที่; และออกจากที่อยู่เบื้องหลังความสงบสุข - ความรู้สึกว่าลมฤดูร้อนสะอาดได้เป่าแม้ว่าหัวใจของบ้านนำแสงและความหวาน.
แต่หญิงสาวที่ไม่เคยหยุดทุกฤดูหนาวที่ผ่านมาถามคำถามเกี่ยวกับตัวเอง - ทั้งหมดที่ดีและไม่ดีและ สิ่งที่น่าตื่นเต้นที่ได้เกิดขึ้นกับฉัน แน่นอนฉันบอกเธอนี้และที่ คนเก่ารักที่จะทำให้พวกเขาที่ผ่านมาที่สำคัญที่จะทำให้ชีวิตที่เรียบง่ายเสียงเต็มรูปแบบที่น่าสนใจและประสบความสำเร็จ ฉันให้เรื่องราวของเธอที่ฉันเป็นป่าลูกเรือกล้าหาญซึ่งเป็นที่รู้จักและกลัวข้ามทะเลทั้งหมดของโลกจากฮ่องกงไปเดอร์บันที่ซานฟรานซิส โอ้สิ่งที่กัปตันเรือที่มีชื่อเสียงผมเป็น!
และหญิงสาวที่รักเรื่องราวเหล่านี้จริงหรือไม่จริงการเปลี่ยนหลอดไฟลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะทำให้ทุกอย่างลึกลับระทึกขวัญไฟเป็นดอกไม้ใหม่ของเปลวไฟ ...
หนึ่งเรื่องที่ผมไม่ได้บอก เธอ มันเป็นช่วงเวลาในชีวิตของฉันที่เจ็บฉันฉันคิดว่าเวลาของมันทุก ฉันไม่คิดว่ามันมักจะเพราะเวลาที่มีการล็อคขึ้นและที่สำคัญคือการปรับตัวลดลงลึกลงไปในมหาสมุทรแอตแลนติก แต่มันเป็นผีที่ผมกล่าวว่าก่อนหน้านี้ในช่วงที่ตื่นเจ็บป่วยล่าสุดของฉัน.
ในตอนเย็นที่ผ่านมาของเธอที่ฉัน ครอบครัวผมก็ทำตามที่ผมรู้บอกหน่อย ๆ ของเรื่องที่เพียงไม่กี่ชิ้นครึ่งละอายใจของมัน.
ทันใดนั้นก่อนที่ผมจะได้เสร็จสิ้นการ -did เธอรู้อยู่แล้วว่าตอนจบ? - เธอได้นำลักษณะสีขาวและจูบเย็นบนแก้มของฉันและเหลาออกที่ประตู; เท่าที่ผมได้เรียนรู้ต่อมาเป็นครั้งสุดท้าย.
เจ็บหรือไม่ฉันจะบอกเล่าเรื่องราวที่นี่และตอนนี้ ท่านผู้ที่ดูและฟังไม่ได้ Andrina - เพื่อที่คุณจะดูเหมือนเรื่องราวของคนประเทศหยาบเรื่องราวของหนุ่มสาวและโง่เขลา, หนุ่มสาวและความเมตตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหนึ่งหรือสองวันแน่นอน ผมก็ได้อีก ยากแก่ทหารเรืออย่างฉันยังไม่ฆ่าปิดได้อย่างง่ายดาย .
แต่มีความเศร้า ความเหงา รอบตัว ผมเคยป่วย คนเดียว จริงๆ ทำไมมีเพื่อนของฉันทิ้งฉัน ในเวลาที่เลวร้ายของฉัน
ผมกลายเป็นที่เหมาะสมอีกครั้ง ' วัล ยัยโง่ " ฉันพูดกับตัวเอง ' ทำไม ปี 20 สวยเก่าใช้เวลาอยู่กับคุณ มองทางของเขาผู้ชาย–คุณมีฤดูหนาวของความเมตตาและการดูแล เธอเอาหลอดไฟในเวลามืดของคุณ ตั้งแต่การเก็บเกี่ยวบ้านพรรคเมื่อ ( โง่ ) คุณวิสกี้มากเกินไป และเขาช่วยให้คุณและให้คุณขึ้นเตียง . . . . . . . แต่สำหรับเหตุผลบางอย่างหรืออื่นอาดรีนาไม่ได้มา 2-3 วันแล้ว ผมจะหา วันนี้ เหตุผล '
มันเป็นช่วงเวลาสำหรับผมที่จะไปหมู่บ้านไม่มีแผ่นอ่านของกรัมเนยในตู้ ร้านยังที่ทำการไปรษณีย์และฉันต้องเก็บสองสัปดาห์ของเงินบำนาญ ฉันสัญญากับตัวเอง เบียร์หรือสองในผับ , ล้างครั้งสุดท้ายที่ป่วยออกจากฉัน .
ผมตระหนักได้ว่า ผมก็ค่อยๆเดินไปสองไมล์ ว่าฉันรู้อะไรเกี่ยวกับอาดรีนาทั้งหมด ผมเคยถามเธอว่าอะไร แล้วพ่อเธอล่ะ ?เธอ น้องสาว และน้องชาย ผมไม่เคยเรียนในการเจรจาที่เธออาศัยอยู่บนเกาะ มันเพียงพอที่เธอมาทุกเย็น หลังจากพระอาทิตย์ตก ทำงานเงียบ เธออยู่ในบ้านและอยู่ในขณะ และทิ้งความสงบหลัง–รู้สึกว่าฤดูร้อนที่สะอาด ลมพัดมาแต่หัวใจของบ้าน นำแสงสว่างและความหวาน .
แต่ผู้หญิงไม่เคยหยุดตลอดฤดูหนาว ,ถามคำถามเกี่ยวกับตัวเอง ( ทั้งดีและไม่ดี และน่าตื่นเต้น สิ่งที่เกิดขึ้นกับผม แน่นอน ฉันบอกเธอแบบนั้น คนแก่ชอบให้อดีตที่สำคัญของพวกเขาที่จะทำให้ชีวิตง่ายเสียงเต็มของความสนใจและความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ฉันบอกเธอเรื่องที่ผมเป็นป่า กะลาสีผู้กล้าหาญ , ที่เป็นที่รู้จักและยำเกรงในทะเลของโลกจากฮ่องกงไปเดอร์บันในซานฟรานซิสโก โอ้สิ่งที่มีชื่อเสียงทะเลกัปตันผม !
และหญิงสาวที่ชอบเรื่องราวเหล่านี้ จริง หรือ ไม่จริง การเปลี่ยนโคมไฟลงเล็กน้อย เพื่อให้ทุกอย่างยิ่งดูลึกลับ กวนไฟเข้าไปใหม่ดอกไม้แห่งเปลวเพลิง . . . . . . .
หนึ่งเรื่อง ผมไม่ได้บอกเธอ มีเวลาในชีวิตที่เจ็บปวดทุกครั้งที่คิดถึงมัน ผมไม่คิดว่า มันมักจะเพราะเวลาที่ล็อคและคีย์ลงลึกในมหาสมุทรแอตแลนติก แต่มันคือผี , เช่นฉันกล่าวว่าก่อนหน้านี้ นั่นทำให้เจ็บป่วยล่าสุดของฉัน .
เธอเมื่อตอนเย็นที่ครอบครัวของผม ผมรู้ บอกเล็ก ๆน้อย ๆของเรื่องนั้น แค่ไม่กี่ชิ้นเองครึ่งหนึ่ง อาย .
ทันใดนั้นก่อนที่ผมจะจบ–เธอรู้อยู่แล้วว่าตอนจบ ? - เธอใส่ดูขาวและจูบหนาวบนแก้มของฉันและฝึกออกที่ประตู ; ฉันได้เรียนรู้ในภายหลังเป็นครั้งสุดท้าย
เจ็บหรือไม่ ผมจะบอกเรื่องราวของที่นี่และตอนนี้ คุณใครมองและฟังไม่อาดรีนาและคุณจะดูเหมือนเรื่องราวของผู้คนในประเทศที่ขรุขระ เรื่องราวของเด็กหนุ่ม และ โง่ และไร้หัวใจ
.