The evening goes very fast. April o

The evening goes very fast. April only thinks about one thing-Green Oceans. But then, two hours later, the music stops. She stands under a white light. Laura and all the other dances are beside her. Everyone in the theatre is throwing flowers. "I think they like us," says Laura. There is a sad smile on April's face. "Yes," she says. "I think they do." Twenty-four hours later, all the British dancers are at Moscow airport. "Now I'm never going to see Nikolai again," thinks April. "And I can't write to him. I don't know his add" Then someone says her name. She turns. It's Nikolai ! "The plane's leaving," says Maria Grant. April looks at Nikolai. He gives her a parcel and walks away. On the plane, April sits next to Luara. Her eyes are wet. She opens the parcel. "Oh,look," says Laura. "It's one of those music boxes-the ones in the market. And there's a letter, too! What does it say?" But April is too happy to speak. She looks at the letter. "Can I come and see you in England?" "Oh, Nikolai, yes," she thinks. "Yes, you can!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนเย็นไปอย่างรวดเร็ว เมษายนเท่านั้นคิดว่า สิ่งหนึ่งสีเขียวทะเล แต่แล้ว สองชั่วโมงต่อมา เพลงหยุด เธอยืนอยู่ภายใต้แสงสีขาว ลอร่าและรำอื่น ๆ อยู่ข้างเธอ ทุกคนในโรงละครจะโยนดอกไม้ "ผมคิดว่า พวกเขาชอบเรา ลอร่ากล่าว มีรอยยิ้มที่เศร้าบนใบหน้าของเมษายน "Yes เธอกล่าว "ผมคิดว่า พวกเขาทำ" ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมา นักเต้นชาวอังกฤษทั้งหมดอยู่ที่มอสโคว "ตอนนี้ฉันไม่เคยจะเห็นนิโคไลอีก คิดเมษายน "และฉันไม่สามารถเขียนให้เขา ไม่เพิ่มของเขา" แล้วมีคนบอกว่า ชื่อของเธอ เธอเป็น นิโคไลเป็น "เครื่องบินของทิ้ง มาเรีย Grant กล่าว เมษายนมีลักษณะที่นิโคไล เขาช่วยพัสดุ และเดินออกไป บนเครื่องบิน เมษายนตั้งอยู่ถัดจาก Luara ดวงตาของเธอจะเปียก เธอเปิดพัสดุ "โอ้ ดู ลอร่ากล่าว "มันเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นกล่องเพลงในตลาด และมีจดหมาย เกินไป ไม่ได้พูดอะไร" แต่เมษายนมีความสุขเกินไปที่จะพูด เธอมองไปที่ตัวอักษร "ฉันจะมา และในอังกฤษ" "โอ้ นิโคไล ใช่, " เธอคิด "ใช่ คุณสามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนเย็นไปอย่างรวดเร็วมาก เมษายนเท่านั้นคิดเกี่ยวกับสิ่งหนึ่งสีเขียวมหาสมุทร แต่แล้วสองชั่วโมงต่อมาเพลงหยุด เธอยืนอยู่ภายใต้แสงสีขาว ลอร่าและทุกเต้นรำอื่น ๆ ข้างๆเธอ ทุกคนในโรงละครมีการขว้างปาดอกไม้ "ผมคิดว่าพวกเขาชอบเรา" ลอร่ากล่าวว่า มีรอยยิ้มบนใบหน้าเศร้าของเดือนเมษายนคือ "ใช่" เธอกล่าว "ผมคิดว่าพวกเขาทำ." ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมาทั้งหมดนักเต้นอังกฤษที่สนามบินมอสโก "ตอนนี้ฉันไม่เคยไปดูนิโคไลอีกครั้ง" คิดเมษายน "และฉันไม่สามารถเขียนกับเขา. ผมไม่ทราบว่าเขาเพิ่ม" แล้วมีคนบอกว่าชื่อของเธอ เธอหัน มันเป็นวลาดิ! "ทิ้งเครื่องบิน," มาเรียแกรนท์กล่าวว่า เมษายนลักษณะที่นิโคไล เขาทำให้เธอพัสดุและเดินออกไป บนเครื่องบิน, เมษายนนั่งถัดจาก Luara ดวงตาของเธอเปียก เธอเปิดพัสดุ "โอ้ดู" ลอร่ากล่าวว่า "มันเป็นหนึ่งในเพลงเหล่านั้นกล่องคนในตลาด. และมีตัวอักษรมากเกินไป! มันพูดว่าอย่างไร?" แต่เมษายนเป็นความสุขมากเกินไปที่จะพูด เธอมองไปที่ตัวอักษร "ผมสามารถมาและเห็นคุณอยู่ในประเทศอังกฤษ?" "โอ้วลาดิใช่" เธอคิดว่า "ใช่คุณสามารถ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนเย็นไปอย่างรวดเร็วมาก วันที่คิดถึงแต่สิ่งหนึ่งสีเขียวมหาสมุทร แต่แล้ว สองชั่วโมงต่อมา เพลงหยุด เธอยืนอยู่ภายใต้แสงไฟสีขาว ลอร่าและทั้งหมดอื่น ๆ เต้นอยู่ข้างๆเธอ ทุกคนในโรงละครคือโยนดอกไม้” ฉันคิดว่าเขาชอบเรา " กล่าวว่า ลอร่า มีรอยยิ้มที่เศร้าสร้อยเมษายน " . ใช่ , " เธอกล่าว . " ฉันคิดว่าพวกเขาทำ . " ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมา ทั้งอังกฤษมีนักเต้นที่สนามบินมอสโก " ตอนนี้ ฉันจะไม่มีวันเห็นนิโคไลอีกครั้ง " คิดว่าเมษายน " . และผมจะไม่เขียนถึงเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาเพิ่ม " แล้ว บางคนบอกว่า ชื่อของเธอ เธอเปลี่ยน มันคือนิโคไล ! ของเครื่องบินกลับกล่าวว่า " มาเรีย แกรนท์ เอพริลมองนิโคไล . เขาจะให้พัสดุและเดินออกไป บนเครื่องบิน วันที่นั่งข้างๆ luara . ตาของเธอเปียก เธอเปิดกล่องพัสดุ " โอ้ ดูสิ , กล่าวว่า " ลอร่า " เป็นหนึ่งในบรรดาเพลงกล่องอยู่ในตลาด และมีจดหมายด้วย มันบอกว่าอะไร ? แต่เมื่อเป็นความสุขที่จะพูด เธอมองจดหมาย " ผมจะไปหาคุณในอังกฤษ ? " โอ้ , นิโคไล ค่ะ " เธอว่า " ใช่คุณสามารถ !