Chapter 27 – New Life
Lute, age 12.
The Demon Continent was in the exact opposite place from the Fairy Human Continent.
There were no four seasons, the weather was always cloudy.
The soil was so barren it was hard to grow crops.
By necessity, legumes that had high nutritional value and can be grown even in barren soil had become the staple crop.
Unlike the Fairy Human Continent, they only have 2 meals here: breakfast and dinner.
The food was simple, consisting of bean soup, salad, simple meat dishes, and sometimes fish.
For seasoning, it’s mostly just salt.
Maybe because the Demon Races didn’t have any interest in food, even the high nobles had mostly similar menus to the common rabble.
However, they poured their souls into their afternoon tea parties and nightly evening parties.
Demon Race people of all ages just love sweet snacks.
So almost all of the flour, sugar, and fruits they imported were turned into snacks. They also imported scented tea leaves in large quantities.
“Rather than baking flour into bread, make cakes!” was their national motto.
In exchange for importing flour and sugar from the Fairy Human Continent, the Demon Continent exports minerals like iron ore, coal, gold, silver, copper, magic stones, and gems.
Their soil is barren, but to make up for that, numerous resources were buried within.
This was a land not unlike Arabia in my previous world, that was rich in petroleum.
But there were no such things as “countries” in the Demon Continent.
Whenever there was an important matter that needed to be settled, representatives from each family would meet together and decide on a course of action.
Even if they wanted to consolidate into a country, the Demon Races themselves were made up of a wider range of clans compared to other races, so it was difficult.
Mermen and birdmen can’t possibly be expected to adopt the same way of living. It was also impossible to force them into the same way of thinking and doing things.
For those reasons they could not come together as a country.
In the eyes of the other races, they were uncivilized barbarians.
There are even those who look and act similar to monsters.
Then perhaps it was inevitable that discrimination progressed into war.
About 1000 years ago, a war between the union of the Fairy, Human, and Beast races and the Demon Race broke out.
At the start, the Fairy Human Beast alliance dismissed them as disorderly mobs, but when push came to shove, the Demon Race had a higher sense of unity than they imagined.
The war finally ended in a draw, but considering the Demon Race’s high individual skill and magic power, it was possible that the Fairy Human Beast alliance could have lost if the war dragged on.
Moreover, the Demon Continent is a country full of resources where minerals like ores, precious metals, magic stones, and gems were buried in great amounts.
They were discriminated against because their appearances were similar to monsters, but the Fairy Human Beast alliance came to know that they were a race that should not be made enemies of.
After the war, it became bad manners to treat the Demon Race with discrimination.
Because there were no countries in the Demon Continent, the title of Count Dan Gate Vlad who bought me―”Count” was given to him by a small Fairy Human Continent country together with a plot of land for his services there.
Right now that land seemed to be under the management of master’s acquaintance.
Just what kind of services did he do….
Count Dan Gate Vlad was born as the third son of a vampire family head.
He couldn’t hope for an inheritance.
But thanks to the magic talent he was born with, he became an A ranked magician.
Then once he graduated from magic school, master immediately registered with the Adventurers’ Guild, brimming with frontier spirit, and rushed out to the Demon Continent.
He went around the world, embarking on all sorts of adventures―like slaying monsters, hunting robbers, getting into fights with dragons, destroying Legions that made an enemy of him all by himself, and exploring dangerous dungeons.
At first people around him took their distance because he was a Demon Race.
But because of his sociableness, strength, and gentlemanly conduct, the animosity that was there at the beginning was quickly blown away, and he made many friends and colleagues.
That master was going hunting for pirates when he met madam.
Mrs. Seras Gate Vlad was well known as the former female captain of a pirate-hunting ship.
She was a competent person with a B+ rank in magic.
Those two met, and immediately fell in love at first sight.
On the same day, master delivered a bracelet to madam and married her.
All their friends at the time could not keep up with their speed, and everyone was surprised.
Then the two returned to the Demon Continent, and set up a trading company.
Thanks to madam’s sailing skills forged in her pirate-hunting days and Master’s knowledge of language and also connections and intermediaries built with his sociable attitude, the company soon reaped huge profits.
What earned them a particularly large amount of profit was hiring Dwarves to process raw gemstones, gold, and silver in the Demon Continent and exporting them.
The company handled everything from mining the raw materials, processing, and transportation.
To that extent, it was possible for them to establish a system that can achieve high quality, implement designs the customers like, and respond to orders no matter how small.
Thanks to that they had a good reputation with their customers and orders keep coming in.
The other Demon Race people tried to copy master, but they couldn’t do what he did, and caused cultural friction with the Dwarves.
They also didn’t have connections to the upper crust of the Fairy Human continent like master did.
Thus they could not sell the goods even if they could make them.
If that’s the case, then it doesn’t matter how much they could produce.
That way, contrary to other people’s struggles, master’s business kept on growing rapidly.
Right now, the two were all but retired.
The business was mostly left to their subordinates, and they only came in to check every now and again.
What do they do on the days they’re not at work―
Madam would throw tea parties, assembling noble wives in similar situations for all kinds of gatherings. She was a person with such tastes.
Master would be busy, earnestly training.
Generally speaking, he seemed to like building his muscles.
When I met master while working in the corridor, he would instantly take of his clothes and pose.
“Lute! What do you think of my muscles! Strapping, aren’t they!”
“Y, yes. They are very strapping. I think they are very well trained.”
“That so! Hahahahahahaha!”
Satisfied with my reply, he vanished behind a corner.
Then from behind the corner, the sound of Mercè-san saying “they are very strapping, magnificent” was heard, and once again master’s laughter resounded.
He didn’t have to be so loud that everyone can hear…
Also, master and madam would go on trips with just the two of them several times a month.
They looked to be intimate, cuddly trips, not unlike newlyweds.
It was everyone’s ideal slow life.
However, there were those who are jealous of master’s success and graceful days, they were the main family’s eldest and second sons, in other words, master’s older brothers.
The main family was an ancient house, they had land, and generally they were also considered the upper crust of society.
But the sum total of their assets were totally dwarfed by master’s.
It seemed that at any rate, they couldn’t stand it.
บทที่ 27 – ชีวิตใหม่ลูท อายุ 12ทวีปปีศาจอยู่ในตรงข้ามสถานที่จากนางฟ้ามนุษย์ทวีปมีไม่โฟร์ซีซั่น เสมอสภาพอากาศมีเมฆมากดินแห้งแล้งดังนั้นจึงยากที่จะปลูกพืชได้ตามความจำเป็น กินที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูง และสามารถปลูกได้ในดินที่แห้งแล้ง ได้กลายเป็น พืชหลักซึ่งแตกต่างจากทวีปมนุษย์แฟรี่ พวกเขาเพียงแหงน 2: อาหารเช้าและเย็นอาหารง่าย ๆ ประกอบด้วยถั่วซุป สลัด อาหารเนื้อเรื่อง และบางครั้งปลาได้สำหรับเครื่องปรุงรส มันเป็นส่วนใหญ่เพียงเกลืออาจเนื่องจากแข่งขันปีศาจไม่ได้มีความสนใจใด ๆ ในอาหาร แม้ขุนนางสูงได้ส่วนใหญ่คล้ายเมนู rabble ทั่วไปอย่างไรก็ตาม พวกเขา poured ของพวกเขาเป็นฝ่ายชายามบ่ายและค่ำคืนปาร์ตี้ของพวกเขาคนปีศาจแข่งขันทุกวัยรักขนมหวานดังนั้นเกือบทั้งหมดของแป้ง น้ำตาล และผลไม้ที่จะนำเข้าถูกเปลี่ยนเป็นอาหารว่าง นอกจากนี้พวกเขายังนำเข้าใบชาหอมในปริมาณมาก"แทนที่จะอบแป้งเป็นขนมปัง ทำเค้ก" เป็นคำขวัญของชาติเพื่อแลกกับการนำเข้าแป้งและน้ำตาลจากนางฟ้ามนุษย์ทวีป ทวีปปีศาจส่งออกแร่เช่นแร่เหล็ก ถ่านหิน ทอง เงิน ทอง แดง ก้อนหินวิเศษ และอัญมณีดินของพวกเขาจะเป็นหมัน แต่การแต่งการ ทรัพยากรจำนวนมากถูกฝังอยู่ภายในนี้เป็นที่ดินที่ไม่แตกต่างจากดีอาระเบียในโลกก่อนหน้านี้ของฉัน ที่อุดมไปด้วยน้ำมันแต่มีสิ่งดังกล่าวไม่เป็น "ประเทศ" ในทวีปปีศาจเมื่อมีเรื่องสำคัญที่จำเป็นในการตัดสิน ผู้แทนจากแต่ละตระกูลจะสุม และตัดสินใจหลักสูตรการดำเนินการแม้ว่าพวกเขาต้องการรวมเข้ามาในประเทศ แข่งขันปีศาจตัวเอง ได้ทำขึ้นในช่วงกว้างของสมัครพรรคพวกเมื่อเทียบกับชาติอื่น ๆ จึงเป็นเรื่องที่ยากMermen และ birdmen ไม่อาจสามารถคาดว่าจะนำมาใช้แบบเดียวกับที่อยู่อาศัย ก็ยังไม่สามารถบังคับให้เป็นแบบเดียวกับความคิดและทำสิ่งต่าง ๆเหตุผลที่ พวกเขามาไม่รวมกันเป็นประเทศในสายตาของชาติอื่น ๆ พวกอนารยชน uncivilizedได้แม้ผู้ที่มอง และทำหน้าที่คล้ายกับมอนสเตอร์บางทีก็หลีกเลี่ยงไม่ได้แบ่งแยกหน้าไปเพียงใดในสงครามประมาณ 1000 ปีที่ผ่านมา สงครามระหว่างสหภาพของนางฟ้า มนุษย์ และสัตว์แข่งขันและแข่งขันปีศาจร้องไห้เริ่มต้น นางฟ้ามนุษย์เดรัจฉานพันธมิตรไล่พวกเขาเป็น mobs ทุลักทุเล แต่เมื่อผลักดันดุน แข่งขันปีศาจมีสูงความสามัคคีกว่าจะจินตนาการสงครามสุดท้ายสิ้นสุดลงเสมอ แต่พิจารณาปีศาจการแข่งขันสูงแต่ละทักษะและพลังวิเศษ มันเป็นไปได้ว่า อาจมีแพ้นางฟ้ามนุษย์เดรัจฉานพันธมิตรถ้าสงครามลากบนนอกจากนี้ ปีศาจทวีปเป็นประเทศเต็มไปด้วยทรัพยากรแร่ เช่นแร่ โลหะ หินวิเศษ เจมส์ถูกฝังอยู่ในยอดดีที่พวกเขาถูก discriminated กับนัดตนได้คล้ายกับมอนสเตอร์ แต่นางฟ้ามนุษย์เดรัจฉานพันธมิตรมารู้ว่า พวกเขามีการแข่งขันที่ควรไม่มีศัตรูหลังจากสงคราม มันเป็นมารยาทที่ไม่ดีจะรักษาแข่งปีศาจกับการเลือกปฏิบัติเนื่องจากมีไม่มีประเทศในทวีปปีศาจ ชื่อ Vlad ประตูด่านจำนวนที่ซื้อ me― "นับ" ให้เขา โดยประเทศนางฟ้ามนุษย์ทวีปขนาดเล็กพร้อมที่ดินสำหรับบริการของเขาขวาที่ที่ดินดูเหมือนจะ อยู่ภายใต้การบริหารของหลักความใกล้ชิดเพียงแค่ชนิดของบริการได้เขาทำ...จำนวนด่านประตู Vlad เกิดเป็นบุตรของหัวหน้าครอบครัวแวมไพร์สามเขาไม่หวังในการสืบทอดแต่ ด้วยความสามารถวิเศษที่เขาเกิดด้วย เขากลายเป็นนักเล่นกลอันดับ Aจากนั้น เมื่อจบจากโรงเรียนเวทมนตร์ หลักทันที ลงทะเบียนกับสมาคมของ Adventurers, brimming กับวิญญาณชายแดน และวิ่งออกไปทวีปปีศาจเขาไปทั่วโลก ล่วง adventures―like สมมอนสเตอร์ ล่าโจร เข้าต่อสู้กับมังกร ทำลาย Legions ที่ศัตรูของเขาทั้งหมดด้วยตัวเอง และสำรวจดันเจี้ยนอันตรายทุกประเภทที่แรกชนเขาเอาระยะห่างของพวกเขาเพราะการแข่งขันปีศาจแต่เขา sociableness แข็งแรง และสุภาพบุรุษประพฤติ animosity ที่มีในตอนต้นได้อย่างรวดเร็วพัดไป และเขาทำให้เพื่อนและผู้ร่วมงานจำนวนมากThat master was going hunting for pirates when he met madam.Mrs. Seras Gate Vlad was well known as the former female captain of a pirate-hunting ship.She was a competent person with a B+ rank in magic.Those two met, and immediately fell in love at first sight.On the same day, master delivered a bracelet to madam and married her.All their friends at the time could not keep up with their speed, and everyone was surprised.Then the two returned to the Demon Continent, and set up a trading company.Thanks to madam’s sailing skills forged in her pirate-hunting days and Master’s knowledge of language and also connections and intermediaries built with his sociable attitude, the company soon reaped huge profits.What earned them a particularly large amount of profit was hiring Dwarves to process raw gemstones, gold, and silver in the Demon Continent and exporting them.The company handled everything from mining the raw materials, processing, and transportation.To that extent, it was possible for them to establish a system that can achieve high quality, implement designs the customers like, and respond to orders no matter how small.Thanks to that they had a good reputation with their customers and orders keep coming in.The other Demon Race people tried to copy master, but they couldn’t do what he did, and caused cultural friction with the Dwarves.They also didn’t have connections to the upper crust of the Fairy Human continent like master did.Thus they could not sell the goods even if they could make them.If that’s the case, then it doesn’t matter how much they could produce.That way, contrary to other people’s struggles, master’s business kept on growing rapidly.Right now, the two were all but retired.The business was mostly left to their subordinates, and they only came in to check every now and again.What do they do on the days they’re not at work―Madam would throw tea parties, assembling noble wives in similar situations for all kinds of gatherings. She was a person with such tastes.Master would be busy, earnestly training.Generally speaking, he seemed to like building his muscles.When I met master while working in the corridor, he would instantly take of his clothes and pose.“Lute! What do you think of my muscles! Strapping, aren’t they!”“Y, yes. They are very strapping. I think they are very well trained.”“That so! Hahahahahahaha!”Satisfied with my reply, he vanished behind a corner.Then from behind the corner, the sound of Mercè-san saying “they are very strapping, magnificent” was heard, and once again master’s laughter resounded.He didn’t have to be so loud that everyone can hear…Also, master and madam would go on trips with just the two of them several times a month.They looked to be intimate, cuddly trips, not unlike newlyweds.It was everyone’s ideal slow life.However, there were those who are jealous of master’s success and graceful days, they were the main family’s eldest and second sons, in other words, master’s older brothers.The main family was an ancient house, they had land, and generally they were also considered the upper crust of society.But the sum total of their assets were totally dwarfed by master’s.It seemed that at any rate, they couldn’t stand it.
การแปล กรุณารอสักครู่..