1. Introduction1.1 EFL Writing Erro

1. Introduction
1.1 EFL Writing Error
As it is generally accepted that writing in English is a complex process for English as a foreign language learners
(EFL), it is not surprising that errors in writing are found as an unavoidable part of EFL student writing. Ellis
(1997) notes fossilization of learners’ grammar does not occur in first language (L1) acquisition, but is unique in
second language (L2) acquisition. Other scholars (Leki, 1990 and Zhang, 1995) also address that there are
distinctive differences of linguistic knowledge between L2 and L1 writers. The differences may include
linguistic proficiency and intuition about language, learning experiences and classroom expectations, a sense of
audience and writer, preferences for ways of organizing texts, writing processes and understanding of text uses
as well as the social value of different text types (Silva, 1993).
Due to the difficulty the L2 writers encounter when they carry the burden of acquiring English and learning to
write simultaneously (Hyland, 2003), students often commit errors occurring as an inevitable part of EFL student
writing. Also it is found that EFL writing is generally shorter, less cohesive and fluent, and contains more errors
(Hyland, 2003 and Ferris, 2002. According to Reid (1993), errors caused from other variables apart from first
language interference are generally influenced by overgeneralization and the level of difficulty. According to
Lalande (1982), despite the fact that the students have studied certain rules of grammar, “some students exhibit
remarkable consistency: they commit the same types of errors from one essay to the next” (p. 140). It seems that
this sort of undesirable consistency can frustrate both students and teachers alike.
Similar to other EFL students, Thai student writers have the same problems. In a Thai classroom, errors found in
written English are apparent among college students. One significant explanation is the differences of the two
languages; Thai and English. The differences are found in morphology (e.g., verb, noun), lexis (e.g., word choice,
pronoun,), syntax (e.g., sentence structure), mechanics (e.g., punctuation) as well as article and noun endings
(e.g., plural/ possessive).
Another major problem found in an English writing by Thai students is the negative transference of the mother
tongue, Thai, into the target language. When producing English writing, they have the cognitive process in Thai
and usually employ direct translation from Thai to English. As a result, it is generally found that typical Thai
students who have been studying English for many years cannot write a short paragraph without making serious
grammatical errors (Wongsbhindu, 1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำ1.1 เราเขียนผิดพลาดเพราะโดยทั่วไปยอมรับว่า เขียนภาษาอังกฤษเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนสำหรับภาษาอังกฤษเป็นการเรียนภาษาต่างประเทศ(EFL), มันไม่น่าแปลกใจที่พบข้อผิดพลาดในการเขียนเป็นส่วนหนึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ของนักเรียน EFL เขียน เอลลิสfossilization บันทึกย่อ (1997) ไวยากรณ์ของนักเรียนเกิดขึ้นในการซื้อสินทรัพย์ภาษา (L1) แต่จะไม่เหมือนสองภาษา (L2) ซื้อ นักวิชาการอื่น ๆ (Leki, 1990 และเตียว 1995) ที่อยู่ที่มีโดดเด่นแตกต่างของความรู้ทางภาษาระหว่างนักเขียน L2 และ L1 อาจมีความแตกต่างความสามารถทางภาษาและสัญชาตญาณเกี่ยวกับภาษา การเรียนรู้ประสบการณ์ และความคาดหวังในห้องเรียน ความรู้สึกผู้ชมและนักเขียน การตั้งค่าสำหรับวิธีการจัดระเบียบข้อความ การเขียนกระบวนการ และความเข้าใจในการใช้ข้อความเช่นเดียวกับค่าสังคมชนิดข้อความอื่น (Silva, 1993)เนื่องจากความยากลำบาก L2 เขียนพบเมื่อพวกเขาดำเนินการภาระรับภาษาอังกฤษ และเรียนรู้ที่จะเขียนพร้อม ๆ กัน (ไฮ 2003), นักเรียนมักจะยอมรับข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ของนักเรียน EFLเขียน นอกจากนี้ยัง พบว่า เราเขียนโดยทั่วไปสั้นกว่า น้อยเหนียว และคล่อง และประกอบด้วยข้อผิดพลาดเพิ่มเติม(ไฮ 2003 และชิงช้า 2002 ตาม Reid (1993), ข้อผิดพลาดที่เกิดจากตัวแปรอื่น ๆ นอกเหนือจากครั้งแรกโดยทั่วไปภาษารบกวนรับอิทธิพล overgeneralization และระดับความยาก ตามที่Lalande (1982), แม้ว่า นักเรียนมีศึกษากฎบางอย่างของไวยากรณ์ "บางนักแสดงความโดดเด่น: พวกเขายอมรับข้อผิดพลาดประเภทเดียวกันจากเรียงความหนึ่งถัดไป " (p. 140) เหมือนที่การเรียงลำดับของความสอดคล้องไม่พึงปรารถนาสามารถรอดพ้นทั้งนักเรียนและครูเหมือนกันคล้ายกับอื่น ๆ นักเรียน EFL ไทยนักเขียนมีปัญหาเดียวกัน ในชั้นเรียนไทย พบข้อผิดพลาดในเขียนภาษาไทยได้ชัดเจนในหมู่นักเรียนวิทยาลัย คำอธิบายที่สำคัญหนึ่งคือ ความแตกต่างของทั้งสองภาษา ทั้งไทยและอังกฤษ ความแตกต่างที่พบในลักษณะทางสัณฐานวิทยา (เช่น คำกริยา คำนาม), ดิค (เช่น ตัวเลือกคำคำสรรพนาม,), ไวยากรณ์ (เช่น โครงสร้างประโยค), กลศาสตร์ (เช่น เครื่องหมายวรรคตอน) เป็นตอนจบของบทความและคำนาม(เช่น พหูพจน์ / ปากช่อง)อีกปัญหาสำคัญที่พบในอังกฤษเขียน โดยนักเรียนไทยเป็นพิงเชิงลบของแม่ลิ้น ภาษาไทย เป็นภาษาเป้าหมาย เมื่อผลิตเขียนอังกฤษ พวกเขามีกระบวนการทางปัญญาในไทยและมักจะจ้างแปลตรงจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ เป็นผล มันเป็นโดยทั่วไปพบว่าไทยทั่วไปนักเรียนที่ได้รับการศึกษาภาษาอังกฤษมาหลายปีไม่สามารถเขียนย่อหน้าสั้น ๆ โดยไม่ทำร้ายแรงผิดพลาดทางไวยากรณ์ (Wongsbhindu, 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
1.1 ข้อผิดพลาดในการเขียน EFL
ในฐานะที่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าการเขียนในภาษาอังกฤษเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนสำหรับภาษาอังกฤษเป็นเรียนภาษาต่างประเทศ
(EFL) ก็ไม่น่าแปลกใจว่าข้อผิดพลาดในการเขียนจะพบเป็นส่วนหนึ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของ EFL เขียนของนักเรียน เอลลิส
(1997) ตั้งข้อสังเกตกลไกของไวยากรณ์เรียนไม่เกิดขึ้นในภาษาแม่ (L1) เข้าซื้อกิจการ แต่ไม่ซ้ำกันใน
ภาษาที่สอง (L2) เข้าซื้อกิจการ นักวิชาการอื่น ๆ (Leki, 1990 และ Zhang, 1995) นอกจากนี้ยังมีอยู่ว่ามี
ความแตกต่างที่โดดเด่นของความรู้ทางภาษาระหว่าง L2 L1 และนักเขียน ความแตกต่างที่อาจรวมถึง
ความสามารถทางภาษาและสัญชาตญาณเกี่ยวกับภาษา, ประสบการณ์การเรียนรู้และความคาดหวังในชั้นเรียน, ความรู้สึกของ
ผู้ชมและนักเขียน, การตั้งค่าการหาวิธีการในการจัดระเบียบข้อความ
การเขียนกระบวนการและความเข้าใจในการใช้ข้อความ เช่นเดียวกับค่านิยมทางสังคมประเภทข้อความที่แตกต่างกัน (ซิลวา, 1993)
เนื่องจากความยากลำบากในนักเขียนที่ประสบ L2 เมื่อพวกเขาแบกรับภาระของการแสวงหาและการเรียนรู้ภาษาอังกฤษกับการ
เขียนไปพร้อม ๆ กัน (ไฮแลนด์, 2003), นักเรียนมักจะกระทำข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของ EFL นักเรียน
เขียน นอกจากนี้ยังพบว่า EFL เขียนโดยทั่วไปสั้นเหนียวน้อยลงและได้อย่างคล่องแคล่วและมีข้อผิดพลาดมากขึ้น
(ไฮแลนด์ 2003 และกระเช้าปี 2002 ตามที่เรด (1993), ข้อผิดพลาดที่เกิดจากตัวแปรอื่น ๆ นอกเหนือจากครั้งแรก
รบกวนภาษาได้รับอิทธิพลจากทั่วไป overgeneralization และระดับของความยากลำบาก. ตาม
Lalande (1982) แม้จะมีความจริงที่ว่านักเรียนได้ศึกษากฎระเบียบบางอย่างของไวยากรณ์
"นักเรียนบางคนแสดง ความสอดคล้องที่น่าทึ่งที่พวกเขากระทำประเภทเดียวกันของข้อผิดพลาดจากการเขียนเรียงความถัดไป" (หน้า 140). ดูเหมือนว่า
การเรียงลำดับของความมั่นคงที่ไม่พึงประสงค์นี้สามารถรอดพ้นทั้งครูและนักเรียนเหมือนกัน
คล้ายกับนักเรียน EFL อื่น ๆ นักเขียนนักเรียนไทยมีปัญหาเดียวกัน ในห้องเรียนไทยพบข้อผิดพลาดในการ
เขียนภาษาอังกฤษได้เป็นที่เห็นได้ชัดในหมู่นักศึกษา คำอธิบายหนึ่งที่สำคัญคือความแตกต่างของทั้งสอง
ภาษา ไทยและภาษาอังกฤษ ความแตกต่างที่พบในลักษณะทางสัณฐานวิทยา (เช่นคำกริยาคำนาม) Lexis (เช่นการเลือกคำ
สรรพนาม) ไวยากรณ์ (เช่นโครงสร้างประโยค) กลศาสตร์ (เช่นเครื่องหมายวรรคตอน) เช่นเดียวกับบทความและคำนามตอนจบ
(เช่นพหูพจน์ / หวง)
อีกปัญหาสำคัญที่พบในการเขียนภาษาอังกฤษโดยนักเรียนไทยคือการเปลี่ยนแปลงเชิงลบของแม่
ลิ้นไทยเป็นภาษาเป้าหมาย เมื่อการผลิตการเขียนภาษาอังกฤษพวกเขามีกระบวนการความรู้ในภาษาไทย
และมักจะจ้างแปลตรงจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ เป็นผลให้มีการพบกันโดยทั่วไปว่าไทย
นักเรียนที่ได้รับการเรียนภาษาอังกฤษเป็นเวลาหลายปีไม่สามารถเขียนย่อหน้าสั้น ๆ โดยไม่ต้องทำอย่างจริงจัง
ไวยากรณ์ผิดพลาด (Wongsbhindu, 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . แนะนำภาษาอังกฤษสำหรับการเขียนข้อผิดพลาดเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่า การเขียนในภาษาอังกฤษ คือ กระบวนการที่ซับซ้อนสำหรับผู้เรียนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ( ภาษาอังกฤษ ) , ไม่น่าแปลกใจว่าข้อผิดพลาดในการเขียนที่พบเป็นส่วนหนึ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของนักเรียนเขียนภาษาอังกฤษ . เอลลิส( 1997 ) บันทึกซากดึกดำบรรพ์ของไวยากรณ์ของผู้เรียนไม่ได้เกิดขึ้นในภาษาแม่ ( L1 ) ซื้อ แต่เป็นเฉพาะในสองภาษา ( 2 ) เข้า นักวิชาการอื่น ๆ ( เลกี , 2533 และจาง , 1995 ) ซึ่งมีที่อยู่ความแตกต่างที่โดดเด่นระหว่าง L2 และนักเขียนของความรู้ทางภาษาศาสตร์ภาษาไทย ความแตกต่างที่อาจรวมถึงความสามารถทางภาษาและสัญชาตญาณเกี่ยวกับภาษา การเรียนรู้ ประสบการณ์ และความคาดหวังใน ความรู้สึกของผู้ชมและนักเขียน , การตั้งค่าสำหรับวิธีของการจัดข้อความ การเขียน กระบวนการ และความเข้าใจของข้อความที่ใช้รวมทั้งค่านิยมของสังคมประเภทของข้อความที่แตกต่างกัน ( ซิลวา , 1993 )เนื่องจากความยาก L2 นักเขียนพบเมื่อพวกเขาต้องแบกภาระรับภาษาอังกฤษและการเรียนรู้เขียนพร้อมกัน ( ไฮแลนด์ , 2003 ) , นักเรียนมักจะยอมรับข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของนักศึกษาที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศการเขียน นอกจากนี้ยังพบว่า การเขียนภาษาอังกฤษโดยทั่วไปสั้น ดูน่าสนใจน้อยลง และ คล่องแคล่ว และมีข้อผิดพลาดเพิ่มเติม( ไฮแลนด์ , 2003 และ Ferris , 2002 ตามรีด ( 1993 ) , ข้อผิดพลาดที่เกิดจากตัวแปรอื่น ๆนอกจากแรกการแทรกแซงโดยทั่วไปได้รับอิทธิพลจากภาษาเกินการและระดับความยาก ตามลาลองด์ ( 1982 ) , แม้จะมีความจริงที่ว่านักเรียนได้ศึกษากฎของไวยากรณ์ " นักเรียนบางคนแสดงความสอดคล้องที่น่าจับตา : พวกเขาทำชนิดเดียวกันของข้อผิดพลาดจากการเขียนเรียงความการต่อไป " ( หน้า 140 ) ดูเหมือนว่าจัดเรียงนี้ของความสอดคล้องที่ไม่พึงประสงค์สามารถทำให้ทั้งครูและนักเรียนเหมือนกันนักเรียนที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ คล้ายกับ อื่น ๆ , นักเขียนนักเรียนไทยมีปัญหาเดียวกัน ในไทยพบข้อผิดพลาดในชั้นเรียนเขียนภาษาอังกฤษได้ชัดเจนในหมู่นักเรียนวิทยาลัย หนึ่งที่มีคำอธิบาย คือ ความแตกต่างของทั้งสองภาษา ภาษาไทย และ ภาษาอังกฤษ ความแตกต่างที่พบในลักษณะ ( เช่น คำกริยา คำนาม ) , lexis ( การเลือกใช้คำเช่น , ,สรรพนาม ) , ไวยากรณ์โครงสร้างประโยคเช่น ) , กลศาสตร์ ( เช่น เครื่องหมายวรรคตอน ) รวมทั้งบทความและคำนามแบบ( เช่น พหูพจน์ / แสดงความเป็นเจ้าของ )อีกปัญหาที่พบในการเขียนภาษาอังกฤษของนักเรียนไทยคือ การเป็นแม่ภาษา , ไทย , ในภาษาเป้าหมาย เมื่อการผลิตการเขียนภาษาอังกฤษ มีกระบวนการทางปัญญาในไทยและมักจะจ้างแปลตรงจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ ผลการศึกษาพบว่า โดยทั่วไป ภาษาไทยนักศึกษาที่ได้เรียนภาษาอังกฤษมาหลายปี ไม่เขียนย่อหน้าสั้น ๆโดยไม่ทำให้จริงจังข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ ( wongsbhindu , 1997 )