In Thailand, the teaching of Englis

In Thailand, the teaching of English speaking skills has been deemed by many to be rather ineffective. This has
in fact become a hotly debated issue on the Internet (Joe, 2014; Mitchell, 2013). Kongkerd (2013) accepts that
current pedagogical approaches to English teaching in Thailand are not able to help learners become competent
English users. According to the National Survey of the Ministry of Education, based on the results of tests
carried out in 1997 and 1998, Thai learners’ English proficiency was unsatisfactory in the four main skills:
writing, reading, listening and speaking (Wiriyachitra, as cited in Khamkhien, 2010). Conducting her study on
the general English proficiency of ASEAN students by using the TOEFL-equated Chulalongkorn University Test
of English Proficiency (CU-TEP) scores, Prapphal (2001) found out that the average English proficiency of Thai
students was higher than that of Laotians but still lower than that of students of other ASEAN countries

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในประเทศไทย การสอนทักษะการพูดภาษาอังกฤษได้รับถือว่า โดยมากจะไม่ได้ผลค่อนข้าง นี้มีในความเป็นจริงกลายเป็น ปัญหาที่ debated กรอบบนอินเทอร์เน็ต (โจ 2014 มิตเชลล์ 2013) Kongkerd (2013) รับที่ปัจจุบันวิธีการสอนภาษาอังกฤษสอนในประเทศไทยจะไม่สามารถช่วยให้ผู้เรียนกลายเป็นอำนาจผู้ใช้ภาษาอังกฤษ ตามการสำรวจแห่งชาติกระทรวงศึกษาธิการ อิงผลการทดสอบดำเนินการในปี 1997 และ 1998 ทักษะภาษาอังกฤษของนักเรียนไทยก็น่าพอใจใน 4 ทักษะหลัก:เขียน การอ่าน การฟัง และพูด (Wiriyachitra อ้างใน Khamkhien, 2010 เป็น) ดำเนินการศึกษาในภาษาอังกฤษทั่วไปของนักเรียนอาเซียนโดยใช้การทดสอบ TOEFL เพื่อมหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ของคะแนนภาษาอังกฤษ (CU-TEP) Prapphal (2001) พบว่าภาษาอังกฤษเฉลี่ยของไทยนักเรียนได้สูงกว่าของลาว แต่ยังคงต่ำกว่าของนักเรียนของประเทศอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในประเทศไทยการเรียนการสอนทักษะการพูดภาษาอังกฤษที่ได้รับถือว่าโดยมากจะค่อนข้างได้ผล นี้ได้
ในความเป็นจริงกลายเป็นประเด็นถกเถียงกันอย่างรุนแรงบนอินเทอร์เน็ต (โจ 2014; มิทเชลล์ 2013) Kongkerd (2013) ยอมรับว่า
วิธีการเรียนการสอนในปัจจุบันเพื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในประเทศไทยไม่สามารถที่จะช่วยให้ผู้เรียนมีอำนาจกลายเป็น
ผู้ใช้ภาษาอังกฤษ ตามการสำรวจแห่งชาติของกระทรวงศึกษาธิการขึ้นอยู่กับผลของการทดสอบ
ดำเนินการในปี 1997 และปี 1998 เรียนภาษาไทยภาษาอังกฤษเป็นที่น่าพอใจในทักษะหลักที่สี่:
การเขียนการอ่านการฟังและการพูด (วิริยะจิตราเป็นที่อ้างถึงใน Khamkhien 2010) การดำเนินการศึกษาของเธอเกี่ยวกับ
ความสามารถภาษาอังกฤษของนักเรียนอาเซียนโดยใช้การสอบ TOEFL-บรรจุจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยทดสอบ
ของความรู้ภาษาอังกฤษ (CU-TEP) คะแนน, Prapphal (2001) พบว่าภาษาอังกฤษเฉลี่ยของไทย
นักเรียนสูงกว่าของลาว แต่ยังคงต่ำกว่าที่ของนักเรียนของประเทศอาเซียนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในประเทศไทย การสอนทักษะการพูดภาษาอังกฤษได้ถือว่า โดยมากจะไม่ได้ผล นี้มีในความเป็นจริงกลายเป็นประเด็นถกเถียงในอินเทอร์เน็ต ( โจ , 2014 ; มิทเชลล์ , 2013 ) kongkerd ( 2013 ) ยอมรับว่าปัจจุบันการสอนวิธีการสอนภาษาอังกฤษในไทยจะไม่สามารถช่วยให้ผู้เรียนเป็นเชี่ยวชาญผู้ใช้ภาษาอังกฤษ ตามที่การสำรวจแห่งชาติของกระทรวงศึกษาธิการ จากผลการทดสอบออกมาในปี 1997 และ 1998 ของนักศึกษาไทยในภาษาอังกฤษเป็นที่น่าพอใจใน 4 ทักษะหลัก :การเขียน การอ่าน การฟัง และการพูด ( อ้างถึงใน เมนะเศวต เป็น khamkhien , 2010 ) การดำเนินการศึกษาของเธอบนภาษาอังกฤษทั่วไปภาษาอังกฤษของนักเรียนอาเซียน โดยใช้แบบทดสอบ TOEFL equated จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยพื้นฐานภาษาอังกฤษ ( cu-tep ) คะแนน prapphal ( 2001 ) พบว่า ค่าเฉลี่ยของคนไทยภาษาอังกฤษนักเรียน พบว่า ชาวลาว แต่ยังคงสูงกว่าของนักเรียนจากประเทศอาเซียนอื่น ๆ