USING PROPER GRAMMARSIGNALS PROFESS

USING PROPER GRAMMAR
SIGNALS PROFESSIONALISM
When your grammar is sloppy, your readers will think either that you don’t
know what’s correct or that you don’t care. When you follow the standard
rules, you will be perceived as professional, and your readers will have more
confidence in you and your ideas. Two of the most common grammar errors
involve subject/verb agreement and noun/pronoun agreement.
Subjects and Verbs Must Agree
Subjects and verbs must agree in person and in number all the time—
there are no exceptions. The subject of the sentence, that is, the doer of
the action, must match the verb. A singular subject requires a singular
verb; a plural subject requires a plural verb.
The rule is straightforward, but applying it can be tricky. Where
people get into the most trouble is with intervening modifying phrases,
certain specific words (such as each and every), and collective nouns.
Ignore Phrases and Clauses That Separate Subjects from Verbs
Intervening, modifying phrases often add interesting details or important
qualifications. However, it’s easy to become confused about which word
in a sentence is the subject. For example, consider this sentence:
The briefcase (subject, singular) containing all the reports was (verb, singular)
in Max’s car.
It’s easy to see why you might be confused; the noun closest to the verb
is plural (“reports”). Nevertheless, the modifying phrase “containing
all the reports” should be ignored in making the subject/verb agreement
decision. Note that without that phrase, the sentence reads:
The briefcase (subject, singular) was (verb, singular) in Max’s car.
Subject/verb agreement doesn’t change when you add intervening,
modifying phrases, so it makes sense to eliminate them when making the
determination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ไวยากรณ์ถูกต้อง
สัญญาณมืออาชีพ
เมื่อไวยากรณ์ของชุ่ย ๆ คุณผู้อ่านจะคิดอย่างใดอย่างหนึ่งว่า คุณดอนไม่
รู้อะไรถูกต้อง หรือคุณไม่สนใจ เมื่อคุณทำตามมาตรฐาน
กฎ คุณจะสามารถมองเห็นเป็นมืออาชีพ และผู้อ่านจะได้เพิ่มเติม
ความเชื่อมั่นในความคิดของคุณ สองข้อผิดพลาดไวยากรณ์มากที่สุด
เกี่ยวข้องกับหัวข้อ/กริยานาม/สรรพนามและข้อตกลงข้อตกลง.
หัวเรื่องและคำกริยาต้อง
หัวเรื่องและคำกริยาต้องยอมรับ ในคน และ ในจำนวนเวลาทั้งหมด —
มีข้อยกเว้นไม่ หัวเรื่องของประโยค คือ doer ของ
ต้องกริยาการกระทำ การ เรื่องเอกพจน์ต้องเป็นเอกพจน์
กริยา เรื่องพหูพจน์ต้องเป็นพหูพจน์กริยา.
กฎจะตรงไปตรงมา แต่ใช้อาจยุ่งยาก ที่
คนได้เป็นปัญหามากที่สุดคืออยู่ระหว่างกลางกับปรับเปลี่ยนวลี,
บางคำที่ระบุ (เช่นแต่ละ และทุก), และสมุหนาม.
ละเว้นวลีและประโยคให้แยกหัวข้อจากคำกริยา
วลีที่อยู่ระหว่างกลาง ปรับเปลี่ยนมักจะเพิ่มรายละเอียดน่าสนใจ หรือสำคัญ
คุณสมบัติ อย่างไรก็ตาม ก็กลายเป็นความสับสนเกี่ยวกับคำว่า
ในประโยคเป็นเรื่อง ตัวอย่าง พิจารณาประโยคนี้:
briefcase (เรื่อง เอกพจน์) ประกอบด้วยรายงานทั้งหมดถูก (กริยา เอกพจน์)
ใน car. ของแม็กซ์
ซึ่งง่ายต่อการดูทำไมคุณอาจสับสน คำนามกริยาสุด
เป็นพหูพจน์ ("รายงาน") อย่างไรก็ตาม ปรับเปลี่ยนวลี "ประกอบด้วย
รายงานทั้งหมด" ควรละเว้นในการทำข้อตกลงเรื่อง/กริยา
ตัดสินใจ หมายเหตุว่า ไม่ว่าวลี ประโยคอ่าน:
briefcase (เรื่อง เอกพจน์) ถูก (กริยา เอกพจน์) ใน car. ของ Max
ตกลงเรื่อง/คำกริยาไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อคุณเพิ่มที่อยู่ระหว่างกลาง,
แก้ไขวลี จึงทำให้รู้สึกจะขจัดพวกเขาทำ
กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ไวยากรณ์ที่เหมาะสม
สัญญาณมืออาชีพระดับ
เมื่อไวยากรณ์ของคุณเป็นเลอะเทอะอ่านของคุณจะคิดอย่างใดอย่างหนึ่งที่คุณไม่ได้
รู้ว่าสิ่งที่ถูกต้องหรือว่าคุณไม่ดูแล เมื่อคุณทำตามมาตรฐาน
กฎระเบียบคุณจะถูกมองว่าเป็นมืออาชีพและผู้อ่านของคุณจะมีมากขึ้น
ความเชื่อมั่นในคุณและความคิดของคุณ สองข้อผิดพลาดของไวยากรณ์ที่พบมากที่สุด
ที่เกี่ยวข้องกับเรื่อง / ข้อตกลงและข้อตกลงกริยาคำนาม / สรรพนาม
กริยาวิชาและต้องยอมรับ
วิชาและคำกริยาจะต้องยอมรับในคนและในจำนวนทั้งหมดที่เวลา
มีไม่มีข้อยกเว้น เรื่องของประโยคซึ่งก็คือผู้กระทำของ
การดำเนินการจะต้องตรงกับคำกริยา เรื่องต้องเอกพจน์เอกพจน์
กริยา; เรื่องพหูพจน์ต้องใช้คำกริยาพหูพจน์
กฎคือตรงไปตรงมา แต่ใช้มันอาจเป็นเรื่องยุ่งยาก ที่
ผู้คนได้รับเป็นปัญหามากที่สุดคือการแทรกแซงด้วยวลีที่ปรับเปลี่ยน
คำเฉพาะบางอย่าง (เช่นทุก) และคำนามร่วมกัน
ละเว้นวลีและข้อที่วิชาแยกจากคำกริยา
แทรกแซงการแก้ไขวลีที่มักจะเพิ่มรายละเอียดที่น่าสนใจหรือสำคัญ
คุณสมบัติ แต่มันง่ายที่จะกลายเป็นสับสนเกี่ยวกับคำ
ในประโยคเป็นเรื่อง ตัวอย่างเช่นพิจารณาประโยคนี้:
กระเป๋าเอกสาร (เรื่องเอกพจน์) ที่มีรายงานทั้งหมดได้ (คำกริยาเอกพจน์)
ในรถของแม็กซ์
มันง่ายที่จะเห็นว่าทำไมคุณอาจจะสับสนคำนามที่ใกล้เคียงกับคำกริยา
เป็นพหูพจน์ ("รายงาน" ) อย่างไรก็ตามการแก้ไขวลี "ที่มี
รายงานทั้งหมด "ควรละเลยในการทำเรื่อง / ข้อตกลงคำกริยา
การตัดสินใจ โปรดสังเกตว่าไม่มีคำว่าประโยคอ่าน:
กระเป๋าเอกสาร (เรื่องเอกพจน์) เป็น (verb, เอกพจน์) ในรถของแม็กซ์
ข้อตกลงเรื่อง / คำกริยาไม่เปลี่ยนเมื่อคุณเพิ่มแทรกแซง
การแก้ไขวลีจึงทำให้ความรู้สึกที่จะกำจัดพวกเขา เมื่อมีการ
กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ไวยากรณ์ที่เหมาะสม

เป็นสัญญาณเมื่อไวยากรณ์ของคุณเลอะเทอะ , ผู้อ่านของคุณจะคิดว่าคุณไม่
รู้ว่าอะไรถูกต้องหรือที่เธอไม่แคร์ เมื่อคุณปฏิบัติตามกฎมาตรฐาน
, คุณจะรับรู้ว่าเป็นมืออาชีพ และผู้อ่านของคุณจะมีความมั่นใจมากขึ้น
ในคุณและความคิดของคุณ สองของไวยากรณ์ข้อผิดพลาดที่พบบ่อยที่สุด
ที่เกี่ยวข้องกับข้อตกลงและกริยาและคำนาม / สรรพนามเรื่องข้อตกลง .
วิชาและกริยาต้องเห็นด้วย
วิชาและกริยาจะต้องยอมรับในคนและในจํานวนตลอดเวลา -
ไม่มีข้อยกเว้น ประธานของประโยคคือตัวการของ
ต้องตรงกับการกระทำ กริยา เป็นประธานเอกพจน์ ต้องใช้กริยาเอกพจน์พหูพจน์
; วิชาต้องใช้กริยาพหูพจน์
กฎคือตรงไปตรงมาแต่ใช้มันสามารถหากิน ที่คนส่วนใหญ่เดือดร้อน
เข้าไปแทรกแซง การปรับเปลี่ยนเป็นวลี
คำที่เฉพาะเจาะจงบางอย่าง ( เช่นแต่ละ ) , และคำนาม .
ไม่สนใจ วลี และประโยคที่แยกวิชาจากคำกริยา
แทรกแซงการปรับเปลี่ยนวลีที่มักจะเพิ่มรายละเอียดที่น่าสนใจหรือคุณสมบัติที่สำคัญ

อย่างไรก็ตาม มันง่ายที่จะกลายเป็นสับสนเกี่ยวกับการที่คำ
ในประโยคที่เป็นหัวเรื่อง ตัวอย่างเช่นพิจารณาประโยคนี้ :
กระเป๋า ( เรื่อง เอกพจน์ ) ที่มีรายงานทั้งหมด ( กริยาเอกพจน์ )

ในรถของแม็กซ์ มันเป็นเรื่องง่ายเพื่อดูว่าทำไมคุณอาจจะสับสน คำนามที่เป็นพหูพจน์กริยา
ใกล้ ( " รายงาน " ) อย่างไรก็ตาม การปรับเปลี่ยนวลี " ที่ประกอบด้วย
รายงานทั้งหมด " ควรละเว้นในการทำเรื่องและกริยาข้อตกลง
การตัดสินใจหมายเหตุว่า ไม่มีประโยคนั้น ประโยคอ่าน :
กระเป๋า ( เรื่อง เอกพจน์ ) คือ ( กริยาเอกพจน์ ) ในรถของแม็กซ์ .
/ วิชากริยาข้อตกลงไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อคุณเพิ่มการแทรกแซง
, วลี , ดังนั้นจึงทำให้รู้สึกที่จะกำจัดพวกเขาเมื่อทํา
ความมุ่งมั่น