ประเพณีโยนช่อดอกไม้ ตามธรรมเนียมพิธ

ประเพณีโยนช่อดอกไม้

ตามธรรมเนียมพิธีแต่งงานของชาวตะวันตก หลังจากเสร็จพิธีเจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้ เพื่อให้แขกที่เป็นสาวโสดแย่งกันรับ หากสาวคนใดเก็บได้จะถือว่าเป็นผู้โชคดีที่จะมีข่าวดีได้แต่งงานในเร็ววัน แต่ในปัจจุบันเจ้าสาวชาวตะวันตกไม่ค่อยนิยมโยน ช่อดอกไม้แล้ว ด้วยเหตุผลที่หลากหลาย เช่น อยากเก็บไว้เอง เพราะเป็นความทรงจำที่น่าประทับใจครั้งหนึ่งในชีวิต เจ้าสาวบางคนจะมอบให้กับแม่เก็บรักษาไว้ หรือนำไปวางที่หน้าหลุมศพของคุณย่าหรือคุณยายที่ล่วงลับ
การโยนช่อดอกไม้ของเจ้าสาวเป็นประเพณีทั่วทั้งทวีปยุโรปและอเมริกาเหนือ มีที่มาตั้งแต่สมัยยุโรปยุคกลาง (ค.ศ.400-476 ถึงค.ศ. 1453-1517 หรือประมาณ 1,600-500 ปีที่แล้ว) ช่วงแรกเจ้าสาวไม่ได้คิดว่าจะต้องใส่ชุดแต่งงานอีก และชุดแต่งงานก็ถือเป็นเครื่องรางนำโชคสำหรับหญิงคนอื่น เพื่อสร้างความเจริญเติบโตของครอบครัว เมื่อจบพิธีแต่งงานจะยกชุดให้คนอื่น และสาวโสดทั้งหลายต่างก็อยากได้ชุดแต่งงานมาครอบครองจึงไล่จับเจ้าสาวและฉีกชุดเป็นชิ้นๆ จนรุ่งริ่ง
เมื่อเวลาผ่านไปชุดแต่งงานมีราคาสูงขึ้น และเริ่มมีประเพณีที่จะเก็บชุดแต่งงานไว้เพื่อเป็นของที่ระลึกหรือเพื่อให้ลูกสาวได้ใช้ในวันแต่งงานข้างหน้า
เพื่อเป็นการป้องกันแขกเหรื่อ ฉีกชุดแต่งงาน เจ้าสาวทั้งหลายจึงเริ่ม ที่จะโยนสิ่งอื่นๆ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ หนึ่งในนั้นก็คือยางรัดถุงน่อง ต่อมาช่อดอกไม้เป็นสิ่งที่นิยมจนเป็นประเพณีมากที่สุด ซึ่งช่อดอกไม้เหมาะสมมาก เพราะดอกไม้ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งการเจริญเติบโต และดอกไม้ก็ต้องเหี่ยวเป็นธรรมดา เจ้าสาวจึงไม่คิดที่จะเก็บไว้
คู่บ่าวสาวสมัยใหม่บางคู่ไม่ชอบประเพณีการโยนช่อดอกไม้และหากไม่ดัดแปลงบ้างก็จะงดไปเลย การโยนช่อดอกไม้สามารถสร้างความอึดอัดใจให้กับแขกผู้หญิงที่ประสงค์จะไม่แต่งงานอยู่แล้ว หรือแขกที่ไม่ชอบเป็นจุดเด่นด้วยธรรมเนียมเช่นนี้
อีกทั้งการแย่งกันรับก็สร้างความวุ่นวายและความโกลาหลได้ด้วย เจ้าสาวบางคนเตรียมการเอาไว้ก่อน โดยบอกให้เพื่อนเจ้าสาวหรือเพื่อนที่หมั้นแล้วมารับช่อดอกไม้ นอกจากนี้ บางคนเลือกที่จะมอบช่อดอกไม้เล็กๆ ให้กับเพื่อนเจ้าสาวแต่ละคน หรือมอบดอกไม้จากช่อดอกไม้ใหญ่ให้กับแขกที่เป็นผู้หญิงทุกคน คนละดอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณีโยนช่อดอกไม้ ตามธรรมเนียมพิธีแต่งงานของชาวตะวันตกหลังจากเสร็จพิธีเจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้เพื่อให้แขกที่เป็นสาวโสดแย่งกันรับหากสาวคนใดเก็บได้จะถือว่าเป็นผู้โชคดีที่จะมีข่าวดีได้แต่งงานในเร็ววันแต่ในปัจจุบันเจ้าสาวชาวตะวันตกไม่ค่อยนิยมโยนช่อดอกไม้แล้วด้วยเหตุผลที่หลากหลายเช่นอยากเก็บไว้เองเพราะเป็นความทรงจำที่น่าประทับใจครั้งหนึ่งในชีวิตเจ้าสาวบางคนจะมอบให้กับแม่เก็บรักษาไว้หรือนำไปวางที่หน้าหลุมศพของคุณย่าหรือคุณยายที่ล่วงลับ การโยนช่อดอกไม้ของเจ้าสาวเป็นประเพณีทั่วทั้งทวีปยุโรปและอเมริกาเหนือมีที่มาตั้งแต่สมัยยุโรปยุคกลาง (ถึงค.ศ ค.ศ.400-476. 1453-1517 หรือประมาณ 1600-500 ปีที่แล้ว) ช่วงแรกเจ้าสาวไม่ได้คิดว่าจะต้องใส่ชุดแต่งงานอีกและชุดแต่งงานก็ถือเป็นเครื่องรางนำโชคสำหรับหญิงคนอื่นเพื่อสร้างความเจริญเติบโตของครอบครัวเมื่อจบพิธีแต่งงานจะยกชุดให้คนอื่นและสาวโสดทั้งหลายต่างก็อยากได้ชุดแต่งงานมาครอบครองจึงไล่จับเจ้าสาวและฉีกชุดเป็นชิ้น ๆ จนรุ่งริ่ง เมื่อเวลาผ่านไปชุดแต่งงานมีราคาสูงขึ้นและเริ่มมีประเพณีที่จะเก็บชุดแต่งงานไว้เพื่อเป็นของที่ระลึกหรือเพื่อให้ลูกสาวได้ใช้ในวันแต่งงานข้างหน้า เพื่อเป็นการป้องกันแขกเหรื่อฉีกชุดแต่งงานเจ้าสาวทั้งหลายจึงเริ่มที่จะโยนสิ่งอื่น ๆ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจหนึ่งในนั้นก็คือยางรัดถุงน่องต่อมาช่อดอกไม้เป็นสิ่งที่นิยมจนเป็นประเพณีมากที่สุดซึ่งช่อดอกไม้เหมาะสมมากเพราะดอกไม้ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งการเจริญเติบโตและดอกไม้ก็ต้องเหี่ยวเป็นธรรมดาเจ้าสาวจึงไม่คิดที่จะเก็บไว้ คู่บ่าวสาวสมัยใหม่บางคู่ไม่ชอบประเพณีการโยนช่อดอกไม้และหากไม่ดัดแปลงบ้างก็จะงดไปเลยการโยนช่อดอกไม้สามารถสร้างความอึดอัดใจให้กับแขกผู้หญิงที่ประสงค์จะไม่แต่งงานอยู่แล้วหรือแขกที่ไม่ชอบเป็นจุดเด่นด้วยธรรมเนียมเช่นนี้ อีกทั้งการแย่งกันรับก็สร้างความวุ่นวายและความโกลาหลได้ด้วยเจ้าสาวบางคนเตรียมการเอาไว้ก่อนโดยบอกให้เพื่อนเจ้าสาวหรือเพื่อนที่หมั้นแล้วมารับช่อดอกไม้นอกจากนี้บางคนเลือกที่จะมอบช่อดอกไม้เล็ก ๆ ให้กับเพื่อนเจ้าสาวแต่ละคนหรือมอบดอกไม้จากช่อดอกไม้ใหญ่ให้กับแขกที่เป็นผู้หญิงทุกคนคนละดอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่อดอกไม้แล้วด้วยเหตุผลที่หลากหลายเช่นอยากเก็บไว้เอง มีที่มาตั้งแต่สมัยยุโรปยุคกลาง (ค.ศ. 400-476 ถึงค.ศ. 1453-1517 หรือประมาณ 1,600-500 ปีที่แล้ว) ฉีกชุดแต่งงานเจ้าสาวทั้งหลายจึงเริ่มที่จะโยนสิ่งอื่น ๆ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจหนึ่งในนั้นก็คือยางรัดถุงน่อง ซึ่งช่อดอกไม้เหมาะสมมาก และดอกไม้ก็ต้องเหี่ยวเป็นธรรมดา เจ้าสาวบางคนเตรียมการเอาไว้ก่อน นอกจากนี้บางคนเลือกที่จะมอบช่อดอกไม้เล็ก ๆ ให้กับเพื่อนเจ้าสาวแต่ละคน คนละดอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเพณีโยนช่อดอกไม้

ตามธรรมเนียมพิธีแต่งงานของชาวตะวันตกหลังจากเสร็จพิธีเจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้เพื่อให้แขกที่เป็นสาวโสดแย่งกันรับหากสาวคนใดเก็บได้จะถือว่าเป็นผู้โชคดีที่จะมีข่าวดีได้แต่งงานในเร็ววันช่อดอกไม้แล้วด้วยเหตุผลที่หลากหลายเช่นอยากเก็บไว้เองเพราะเป็นความทรงจำที่น่าประทับใจครั้งหนึ่งในชีวิตเจ้าสาวบางคนจะมอบให้กับแม่เก็บรักษาไว้หรือนำไปวางที่หน้าหลุมศพของคุณย่าหรือคุณยายที่ล่วงลับ
การโยนช่อดอกไม้ของเจ้าสาวเป็นประเพณีทั่วทั้งทวีปยุโรปและอเมริกาเหนือมีที่มาตั้งแต่สมัยยุโรปยุคกลาง ( ค . ศ . 400-476 ถึงค . ศ . 1453-1517 หรือประมาณ 1600-500 ปีที่แล้ว ) ช่วงแรกเจ้าสาวไม่ได้คิดว่าจะต้องใส่ชุดแต่งงานอีกและชุดแต่งงานก็ถือเป็นเครื่องรางนำโชคสำหรับหญิงคนอื่นเพื่อสร้างความเจริญเติบโตของครอบครัวเมื่อจบพิธีแต่งงานจะยกชุดให้คนอื่นจนรุ่งริ่ง
เมื่อเวลาผ่านไปชุดแต่งงานมีราคาสูงขึ้นและเริ่มมีประเพณีที่จะเก็บชุดแต่งงานไว้เพื่อเป็นของที่ระลึกหรือเพื่อให้ลูกสาวได้ใช้ในวันแต่งงานข้างหน้า
เพื่อเป็นการป้องกันแขกเหรื่อฉีกชุดแต่งงานเจ้าสาวทั้งหลายจึงเริ่มที่จะโยนสิ่งอื่นๆเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจหนึ่งในนั้นก็คือยางรัดถุงน่องต่อมาช่อดอกไม้เป็นสิ่งที่นิยมจนเป็นประเพณีมากที่สุดเพราะดอกไม้ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งการเจริญเติบโตและดอกไม้ก็ต้องเหี่ยวเป็นธรรมดาเจ้าสาวจึงไม่คิดที่จะเก็บไว้
คู่บ่าวสาวสมัยใหม่บางคู่ไม่ชอบประเพณีการโยนช่อดอกไม้และหากไม่ดัดแปลงบ้างก็จะงดไปเลยการโยนช่อดอกไม้สามารถสร้างความอึดอัดใจให้กับแขกผู้หญิงที่ประสงค์จะไม่แต่งงานอยู่แล้ว
อีกทั้งการแย่งกันรับก็สร้างความวุ่นวายและความโกลาหลได้ด้วยเจ้าสาวบางคนเตรียมการเอาไว้ก่อนโดยบอกให้เพื่อนเจ้าสาวหรือเพื่อนที่หมั้นแล้วมารับช่อดอกไม้นอกจากนี้บางคนเลือกที่จะมอบช่อดอกไม้เล็กๆหรือมอบดอกไม้จากช่อดอกไม้ใหญ่ให้กับแขกที่เป็นผู้หญิงทุกคนคนละดอก