From the Elephant Pit A hunter once

From the Elephant Pit
A hunter once dug a pit to catch and trap wild elephants. One day, a man who was
being chased by a lion fell into the pit, and then the lion followed a second later. Before
they had time to pick themselves up, down came a mouse, closely followed by a snake
who had been chasing it, and he, in turn, was followed by a falcon who had been trying
to catch him.
                So there they were -- all five of them -- caught in the elephant pit and unable to
get out. Each as he picked himself up tried to get away as far as possible from the others,
for none knew what harm might come to him.
                The man thought, "I must kill the lion or he will eat me."
                The lion thought, "I must eat the man or he will kill me."
                The falcon thought, "I must kill the snake or it may bite me."
                The mouse thought, "Oh my! how I wish I could get away from all these big
creatures!"
                Thus they all sat silent, each one afraid to move lest some one or another
pounce upon him and kill him.
                In time the lion spoke: "Oh, honored ones," said he, "we are all comrades in
misfortune. Let us promise not to hurt each other. Let each abide where he now is, while
we plan a way to get out of this pit."
                "Agreed!" cried all the others in haste, and especially pleased was the mouse.
                Thus they all sat apart trying to think of a plan to escape, when the elephant
hunter came to the pit.
                "Why, what is all this?" the hunter cried, looking down.
                "Oh, hunter, good hunter, kind hunter, please help us out!" cried the animals.
"You see that we are not elephants."
                "No, no, good hunter, I am not an elephant, I am not an elephant," squealed the
mouse.
                The hunter laughed. "No, you don't look much like an elephant, my little
friend,” he said. "I think I must help you all to escape."
                The first animal that the hunter drew up was the lion. "Oh, hunter," said the
lion, "I and the other animals will prove grateful to you and will help you for your
kindness to us, so rescue them. But leave the man in the pit, for I warn you he will forget
your kindness and do you harm."
                The hunter, however, would not listen to the lion's advice, and rescued
everyone.
                A short time after this, the hunter fell ill of a great fever. He could not go into
the woods to hunt for game, and he and his wife would have died but for the kindness of
the lion. Every day the lion brought fresh meat and left it at the hunter's door.
                One day while flying through the forest, the falcon saw something bright and
glistening lying on the ground. He swooped down and found some beautiful gems. He
carried the gems to the hunter's house and dropped them in his lap. Thus he, too, tried
to repay the hunter for saving his life.
                Now the gems found by the falcon belonged to the queen. She had lost them
one day while passing through the wood. As she did not miss them until the next day,
she thought they must have been stolen during the night, and told the king so.
1 of 3

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากหลุมช้าง นักล่าเมื่อขุดหลุมเพื่อจับ และดักจับช้างป่า วันหนึ่ง คนที่ ถูกไล่ล่า โดยการลดลงของสิงโตลงในหลุม และสิงโตตามภายหลังที่สอง ก่อนที่จะ พวกเขามีเวลาในการลุกขึ้น ลงมาเมาส์ อย่างใกล้ชิดตาม ด้วยงู ผู้ที่มีการไล่ และเขา ในทางกลับกัน ตามมา ด้วยเหยี่ยวที่ถา จะจับเขา จึงมีพวกเขาเป็น - ทั้งห้าของพวกเขา - จับ ในหลุมช้าง และไม่สามารถ ออกไป แต่ละเขายกตัวเองพยายามที่จะได้รับเท่าที่เป็นไปจากคนอื่น ๆ ไม่รู้ว่าอะไรอันตรายอาจมาหาเขา คนที่คิดว่า "ฉันต้องฆ่าสิงโต หรือจะกินฉัน" คิดว่า สิงโต "ห้ามคน หรือเขาจะฆ่าฉัน" ฟอลคอนคิดว่า "ฉันต้องฆ่างู หรือมันอาจกัดฉัน" เมาส์ความคิด, " Oh ของฉัน ว่าใจฉันจะได้รับจากทุกเหล่าใหญ่ สิ่งมีชีวิต" ดังนั้น พวกเขาทั้งหมดนั่งเงียบ แต่ละคนกลัวไปเกรงว่าบางหรืออื่น โฉบเขา และฆ่าเขา ในเวลาสิงโตพูด: "โอ้ ยกย่องคน กล่าวว่า เขา "เรามีสหายทั้งหมดใน โชคร้าย เราสัญญาว่า จะไม่ทำร้ายกัน ให้แต่ละคนปฏิบัติในขณะเขาเป็นตอนนี้ เราวางแผนจะได้จากหลุมนี้" "ตกลง" ร้องไห้ทุกคนอื่นอุตลุด และเมาส์ก็ยินดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดังนั้น พวกเขาทั้งหมดนั่งกันพยายามคิดแผนหนี เมื่อช้าง ฮันเตอร์มาถึงหลุม "ทำไม อะไรเป็นสิ่งนี้? " ฮันเตอร์ที่ร้องไห้ มองลง "โอ้ ฮันเตอร์ ฮันเตอร์ดี ฮันเตอร์ชนิด โปรดช่วยเราออก" ร้องไห้สัตว์ "คุณเห็นว่า เราไม่ใช่ช้าง" "ไม่มี ไม่ มี นักล่าที่ดี ฉันไม่ช้าง ฉันไม่ช้าง squealed การ เมาส์ อัพเดต:ฮันเตอร์ "ไม่มี คุณดูไม่เหมือนช้าง น้อยของฉัน เพื่อน เขากล่าวว่า "ฉันคิดว่า ฉันต้องช่วยให้คุณทั้งหมดหลบหนี" สิงโตสัตว์ครั้งแรกที่ฮันเตอร์ดึงขึ้นได้ "โอ้ ฮันเตอร์, " กล่าวว่า การ สิงโต, "ผมและสัตว์อื่น ๆ จะพิสูจน์ขอบคุณกับคุณ และจะช่วยให้คุณสำหรับคุณ ความเมตตาแก่เรา ดังนั้นช่วยเหลือพวกเขา แต่ปล่อยให้คนในหลุม สำหรับฉันเตือนคุณเขาจะลืม คุณเมตตาและไม่เป็นอันตรายต่อคุณ" ฮันเตอร์ อย่างไรก็ตาม จะไม่ฟังคำแนะนำของสิงโต และการช่วยเหลือ ทุกคน ระยะเวลาหลังจากนี้ นักล่าตกป่วยมีไข้ที่ดี เขาไม่สามารถไปลงใน ป่าเพื่อการล่าสัตว์ สำหรับ เกม และเขา และภรรยาของเขาก็ตาย แต่ สำหรับความเมตตาของ สิงโต ทุกวันสิงโตนำเนื้อสด และด้านซ้ายของประตู วันหนึ่งในขณะที่บินผ่านป่า ฟอลคอนเห็นบางสิ่งบางอย่างที่สดใส และ ใส ๆ นอนบนพื้น เขาค่าคบไม้ และพบว่าอัญมณีบางอย่างสวยงาม เขา ดำเนินการของบ้านอัญมณี และลดลงพวกเขาในตักของเขา ดังนั้นเขา เกินไป พยายาม การชำระคืนฮันเตอร์สำหรับการบันทึกชีวิตของเขา ตอนนี้ เพชรที่พบ โดยฟอลคอนเป็นราชินี เธอได้สูญเสียพวกเขา วันหนึ่งระหว่างที่ผ่านไม้ ขณะที่เธอไม่ควรพลาดพวกเขาจนกระทั่งวันถัดไป เธอคิดว่า พวกเขาต้องถูกขโมยในตอนกลางคืน และบอกกับกษัตริย์เพื่อ 1 ของ 3

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากหลุมช้าง
ล่าครั้งเดียวขุดหลุมที่จะจับและดักช้างป่า วันหนึ่งคนที่เป็น
ถูกตามไล่ล่าสิงโตตกลงไปในหลุมแล้วสิงโตที่ใช้เป็นครั้งที่สองในภายหลัง ก่อนที่
พวกเขามีเวลาที่จะเลือกตัวเองขึ้นลงมาเมาส์ตามอย่างใกล้ชิดโดยงู
ที่ได้รับการไล่มันและเขาในการเปิดตามมาด้วยเหยี่ยวที่ได้รับการพยายาม
ที่จะจับเขา.
                ดังนั้นมีพวกเขา - ทั้งห้าของพวกเขา - ติดอยู่ในหลุมช้างและไม่สามารถที่จะ
ได้รับการออก แต่ละคนในขณะที่เขาหยิบตัวเองขึ้นพยายามที่จะได้รับไปให้ไกลที่สุดเท่าที่เป็นไปได้จากคนอื่น ๆ
เพราะไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่เป็นอันตรายอาจมากับเขา.
                คนที่คิดว่า "ฉันต้องฆ่าสิงโตหรือเขาจะกินฉัน."
                สิงโตคิดว่า " ผมต้องกินคนหรือเขาจะฆ่าฉัน. "
                เหยี่ยวคิดว่า" ฉันต้องฆ่างูหรือมันอาจกัดฉัน. "
                เมาส์คิดว่า" โอ้! วิธีการที่ฉันหวังว่าฉันจะได้รับออกไปจากขนาดใหญ่เหล่านี้
สิ่งมีชีวิต! "
                ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดนั่งเงียบแต่ละคนกลัวที่จะย้ายเกรงว่าบางคนหรืออีก
กระโตนเขาและฆ่าเขา.
                ในช่วงเวลาสิงโตพูด:" โอ้ผู้มีเกียรติ "เขากล่าวว่า" เรามีสหายทั้งหมดใน
. โชคร้ายให้เรา สัญญาว่าจะไม่ทำร้ายซึ่งกันและกัน. ให้แต่ละปฏิบัติที่ตอนนี้เขาอยู่ในขณะที่
เราวางแผนวิธีการที่จะได้รับออกจากหลุมนี้. "
                " ตกลงกัน! " ร้องคนอื่น ๆ ทั้งหมดในความเร่งรีบและยินดีเป็นอย่างยิ่งเป็นเมาส์.
                ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดนั่งห่างกันพยายามที่จะคิดแผนการที่จะหลบหนีเมื่อช้าง
ฮันเตอร์มาถึงหลุม.
                "ทำไมสิ่งที่เป็นทั้งหมดนี้?" ล่าร้องไห้มองลงมา.
                "โอ้ล่าล่าดีนักล่าชนิดโปรดช่วยเราออก!" ร้องไห้สัตว์.
"คุณจะเห็นว่าเราไม่ได้ช้าง."
                "ไม่มีไม่มีนักล่าที่ดีผมไม่ได้ช้างผมไม่ได้ช้าง" ร้องเสียงแหลม
เมาส์.
                นักล่าหัวเราะ "ไม่มีคุณไม่ได้มองเหมือนช้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน
เพื่อน" เขากล่าว. "ฉันคิดว่าฉันจะต้องช่วยคุณทุกคนที่จะหลบหนี."
                สัตว์แรกที่นักล่าดึงขึ้นเป็นสิงโต. "โอ้ล่า "กล่าวว่า
สิงโต" ผมและสัตว์อื่น ๆ จะพิสูจน์ขอบคุณให้กับคุณและจะช่วยให้คุณสำหรับ
ความเมตตาต่อเราเพื่อช่วยเหลือพวกเขา แต่ปล่อยให้คนที่อยู่ในหลุมสำหรับผมเตือนคุณว่าเขาจะไม่มีวันลืม
ความมีน้ำใจของคุณและคุณจะทำอันตรายต่อ. "
                นักล่า แต่จะไม่ฟังคำแนะนำของสิงโตและการช่วยเหลือ
ทุกคน.
                ระยะเวลาอันสั้นหลังจากนี้นักล่าล้มป่วย ของไข้ที่ดี. เขาไม่สามารถเข้าไปใน
ป่าเพื่อล่าเกมและเขาและภรรยาของเขาจะต้องตาย แต่สำหรับความมีน้ำใจของ
สิงโต. วันสิงโตนำเนื้อสดและทิ้งมันไว้ที่ประตูของนักล่า.
                วันหนึ่ง ในขณะที่บินผ่านป่าเหยี่ยวเห็นอะไรบางอย่างที่สดใสและ
แพรวนอนอยู่บนพื้น. เขาบินโฉบลงมาและพบว่าบางอัญมณีที่สวยงาม. เขา
ดำเนินการอัญมณีที่บ้านนักล่าและลดลงพวกเขาอยู่บนตักของเขา. ดังนั้นเขาก็พยายาม
ที่จะชำระคืน ฮันเตอร์สำหรับช่วยชีวิตเขา.
                ตอนนี้อัญมณีพบโดยเหยี่ยวเป็นราชินี. เธอได้สูญเสียพวกเขา
วันหนึ่งขณะที่ผ่านไม้. ขณะที่เธอไม่คิดถึงพวกเขาจนกระทั่งวันรุ่งขึ้น
เธอคิดว่าพวกเขาจะต้องได้รับการถูกขโมยในช่วง คืนและบอกว่ากษัตริย์ดังนั้น.
1 ใน 3