Dear Zackary,My precious boy, I’m w

Dear Zackary,

My precious boy, I’m writing this letter as you approach your second birthday because I want you to realise how happy you make us. You’re the strongest person I know and your fighting spirit inspires me each day. I’m not surprised though. You were a battler even before you were born.

I’d reached the end of my first trimester when your dad, Jason, now 33, and I learnt you might be different to your siblings – Patience, now eight, Kynam, seven, Briella, five, and Imali, four. ‘There’s a chance the baby could have Down syndrome,’ the doctor warned us after a series of blood tests and scans. He also offered to do an amniocentesis test, where a long needle would sample my amniotic fluid. But we refused. It’s dangerous at such an early stage and there was no way we’d risk losing you. Besides, regardless of the results, I knew we’d keep you.

‘This little one’s going to be perfect,’ your dad smiled. But as the pregnancy progressed you gave us plenty to worry about. Doctors ruled out Down syndrome and a range of other chromosomal problems, but it was clear you weren’t developing properly. Scans showed your jaw was too small and there was no cartilage in your nose. You also weren’t swallowing amniotic fluid, causing my tummy to expand even farther. At 33 weeks, I was so big I had to stay in hospital. ‘It’s likely this baby’s coming early,’ the doctor said, giving you steroid shots to prepare your underdeveloped lungs. But before you arrived, the bad news just kept coming. You hadn’t grown any ears and it wasn’t determined whether you had a trachea, the windpipe that connects your mouth to your lungs. If that was the case, you’d need an emergency tracheotomy the minute you arrived. ‘There’s a chance he won’t survive,’ the obstetrician said. But your dad and I had faith.

‘You’ll be okay,’ I whispered. Finally, at 35 weeks, doctors had determined your diagnosis. You have Treacher Collins syndrome, a genetic disorder that affects the growth and development of the head. Squeezing your dad’s hand, I sat in shock as we listened to what it could mean for your future. The condition can cause facial birth defects, such as a cleft palate and hearing loss. But there was some good news. Most people with the illness go on to lead regular and independent lives. It was so important to us that you grow up and go to school with your brothers and sisters. We researched the syndrome on the internet. I was shocked to see examples of the unusual facial structures. Many had eyes set very far apart and their jaws were underdeveloped. As tears streamed down my face, I was overcome. Would I ever get used to your unique appearance?

But I needn’t have worried. When you came into the world on July 19, 2012, you were just as beautiful as our other babies. I had you at 36 weeks but because I was under general anaesthetic, I didn’t meet you until three hours later. I’ll never forget seeing you for the first time in the intensive care unit. You were covered in wires and tubes, but I could tell you were absolutely perfect. Jason and I lay a hand on your arm, staring at you in awe. You had many signature Treacher Collins traits, with wide-set eyes and no ears, but thankfully, your abnormalities weren’t as severe as doctors first thought. The emergency surgery was no longer necessary. We were so relieved, but you weren’t entirely out of the woods. You had trouble swallowing and had to be fed through a tube. You also needed help breathing and had to lie on your stomach to ensure you didn’t choke or suffocate. But even then, you were so determined.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Zackary รักเด็กชายที่มีค่าของฉัน ผมเขียนจดหมายนี้เมื่อคุณเข้าหาวันเกิดสองเนื่องจากผมต้องการรู้ว่าความสุขที่คุณทำเรา คุณเป็นคนที่แข็งแกร่งที่ฉันรู้ และจิตวิญญาณการต่อสู้ของคุณเป็นแรงบันดาลใจฉันแต่ละวัน ผมไม่แปลกใจว่า คุณมีฝันบาซาร์ของการก่อนคุณเกิด ฉันได้มาถึงจุดสิ้นสุดของไตรมาสแรกของฉันเมื่อคุณพ่อ Jason ตอนนี้ 33 และเรียนคุณอาจแตกต่างไปจากพี่น้องของคุณ – ความอดทน ตอนนี้แปด Kynam เจ็ด Briella ห้า และ Imali, 4 'มีโอกาสมีลูกน้อยลงอาการ หมอเตือนเราที่หลังจากการตรวจเลือดและการสแกน นอกจากนี้เขายังเสนอจะทำการทดสอบคร่ำ ที่เข็มยาวจะลองของฉันคร่ำ แต่เราปฏิเสธ มันเป็นอันตรายในระยะแรกดังกล่าว และมีวิธีที่เราจะเสี่ยงต่อการสูญเสียคุณ โดยไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ ฉันรู้ว่า เราจะให้คุณ 'น้อยคนนี้จะสมบูรณ์แบบ พ่อของคุณยิ้ม แต่เป็นความก้าวหน้าของการตั้งครรภ์ คุณให้เราต้องกังวลมากมาย แพทย์ปกครองออกดาวน์และปัญหาอื่น ๆ โอกาสที่หลากหลาย แต่มันเป็นที่ชัดเจนคุณไม่พัฒนาอย่างถูกต้อง การสแกนแสดงให้เห็นว่า ขากรรไกรของคุณเล็กเกินไป และไม่มีกระดูกอ่อนในจมูกของคุณ คุณยังไม่ได้กลืนคร่ำ สาเหตุของฉันท้องขยายได้ไกลออกไป 33 สัปดาห์ ฉันเป็นใหญ่ดังนั้นผมต้องพักในโรงพยาบาล 'มันจะมีโอกาสลูกนี้ของมาเร็ว หมอกล่าวว่า ให้ภาพเตียรอยด์เตรียมปอดธรรมชาติ แต่ก่อนที่คุณมาถึง ข่าวร้ายเพียงแค่เก็บไว้มา คุณไม่ได้ปลูกหูใด ๆ และจะไม่ได้ระบุว่า คุณมีลม หลอดลมที่ปากของคุณเชื่อมต่อกับปอด ถ้าที่เป็นกรณี คุณจะต้องการหายใจฉุกเฉินนาทีคุณมาถึง 'มีโอกาสเขาจะไม่อยู่รอด สูติแพทย์ที่กล่าว แต่พ่อของคุณและผมมีความเชื่อ'คุณจะโอเค กระซิบ ในที่สุด 35 สัปดาห์ แพทย์ได้กำหนดวินิจฉัยของคุณ คอลลินส์ Treacher ซินโดรม โรคทางพันธุกรรมที่มีผลต่อการเจริญเติบโตและพัฒนาของหัวของคุณได้ เราฟังมันไม่อะไรคืออนาคตของคุณบีบมือของคุณพ่อ วันเสาร์ในช็อต เงื่อนไขอาจทำให้หน้าเกิดข้อบกพร่อง เช่นเพดานและสูญเสียการได้ยิน แต่มีบางข่าวที่ดี คนส่วนใหญ่ มีการเจ็บป่วยไปไปอาศัยอยู่เป็นประจำ และอิสระ มันเป็นสิ่งสำคัญดังนั้นเราว่าคุณโต และไปเรียนกับพี่ชายและน้องสาว เราวิจัยอาการบนอินเทอร์เน็ต ผมตกใจที่เห็นตัวอย่างของโครงสร้างใบหน้าผิดปกติ หลายมีแยกไกลตา และขากรรไกรของธรรมชาติ เป็นน้ำตาสตรีมลงใบหน้าของฉัน ฉันถูกเอาชนะ จะฉันเคยได้ใช้ลักษณะเฉพาะของคุณหรือไม่ แต่ผมไม่กังวล เมื่อคุณเข้ามาในโลกเมื่อ 19 กรกฎาคม 2012 คุณกำลังสวยงามเป็นทารกอื่น ๆ ของเรา ฉันมีคุณที่ 36 สัปดาห์ แต่เนื่องจากผมเป็นภายใต้การฉีดยาชาเฉพาะที่ทั่วไป ฉันไม่ได้พบคุณถึงสามชั่วโมง ฉันจะลืมคุณเห็นครั้งแรกในหน่วยการ คุณได้ครอบคลุมในสายไฟและท่อ แต่ฉันสามารถบอกคุณได้อย่างสมบูรณ์แบบ Jason และวางมือบนแขน จ้องมองคุณในความกลัว คุณมีหลายลายเซ็นลักษณะคอลลินส์ Treacher ไวด์ตั้งตาและหูไม่มี แต่โชคดี ความผิดปกติของคุณไม่รุนแรงแพทย์ครั้งแรก คิด ไม่จำเป็นต้องผ่าตัดฉุกเฉิน เราก็โล่งใจมาก แต่คุณไม่ได้ทั้งหมดออกจากป่า คุณมีปัญหาในการกลืน และมีไปผ่านทางหลอด นอกจากนี้คุณยังต้องช่วยหายใจ และการนอนคว่ำเพื่อให้คุณไม่ได้โชค หรือหอบ แต่แม้แล้ว คุณจึงกำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรียน Zackary, เด็กที่มีค่าของฉันฉันเขียนจดหมายนี้เมื่อคุณเข้าใกล้วันเกิดที่สองของคุณเพราะผมอยากให้คุณรู้ว่าคุณมีความสุขทำให้เรา คุณเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดฉันรู้และจิตวิญญาณการต่อสู้ของคุณเป็นแรงบันดาลใจให้ผมในแต่ละวัน ฉันไม่แปลกใจว่า . คุณเป็น Battler แม้กระทั่งก่อนที่คุณเกิดผมถึงจุดสิ้นสุดของการตั้งครรภ์ครั้งแรกของฉันเมื่อคุณพ่อของคุณเจสันตอนนี้ 33 และผมได้เรียนรู้คุณอาจจะแตกต่างกันเพื่อพี่น้องของคุณ - ความอดทนตอนนี้แปด Kynam เจ็ด Briella ห้าและ Imali สี่ "มีโอกาสที่ทารกจะมี Down syndrome เอ 'หมอเตือนเราหลังจากที่ชุดของการทดสอบเลือดและสแกน นอกจากนี้เขายังเสนอให้ทำแบบทดสอบ amniocentesis ที่เข็มยาวจะลิ้มลองน้ำคร่ำของฉัน แต่เราไม่ยอม มันอันตรายที่ดังกล่าวในช่วงเริ่มต้นและไม่มีทางที่เราต้องการเสี่ยงสูญเสียคุณไม่ นอกจากนี้โดยไม่คำนึงถึงผลที่ฉันรู้ว่าเราต้องการให้คุณ. 'นี้หนึ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดขึ้นที่จะสมบูรณ์แบบ' คุณพ่อของคุณยิ้ม แต่ในขณะที่ตั้งครรภ์ก้าวหน้าคุณให้เรามากมายที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับ แพทย์ตัดออกดาวน์และช่วงของโครโมโซมปัญหาอื่น ๆ แต่มันเป็นที่ชัดเจนคุณไม่ได้พัฒนาอย่างถูกต้อง สแกนแสดงให้เห็นว่าขากรรไกรของคุณมีขนาดเล็กเกินไปและมีกระดูกอ่อนในจมูกของคุณไม่มี นอกจากนี้คุณยังไม่ได้ถูกกลืนน้ำคร่ำทำให้เกิดท้องของฉันที่จะขยายยิ่ง ที่ 33 สัปดาห์ที่ผ่านมาผมจึงใหญ่ผมต้องอยู่ในโรงพยาบาล 'เป็นไปได้ของทารกนี้มาในช่วงต้น' หมอบอกว่าให้คุณถ่ายภาพเตียรอยด์เพื่อเตรียมความพร้อมในปอดด้อยพัฒนาของคุณ แต่ก่อนที่จะมาถึงข่าวร้ายก็คงมา คุณไม่ได้ปลูกหูใด ๆ และมันก็ไม่ได้กำหนดว่าคุณมีหลอดลมหลอดลมที่เชื่อมต่อกับปากของคุณไปยังปอดของคุณ ถ้าเป็นกรณีที่คุณต้องการต้องแช่งชักหักกระดูกฉุกเฉินนาทีที่คุณจะมาถึง "มีโอกาสที่เขาจะไม่อยู่รอดของ 'สูติแพทย์กล่าวว่า แต่คุณพ่อของคุณและฉันมีความเชื่อ. 'คุณจะโอเค', 'ฉันกระซิบ สุดท้ายที่ 35 สัปดาห์ที่ผ่านมาแพทย์ได้วินิจฉัยกำหนดของคุณ คุณมีดาวน์ซินโดร Treacher คอลลินเป็นโรคทางพันธุกรรมที่มีผลต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาของหัว บีบมือพ่อของฉันนั่งอยู่ในช็อตที่เราได้ฟังสิ่งที่มันอาจหมายถึงการสำหรับอนาคตของคุณ เงื่อนไขสามารถทำให้เกิดข้อบกพร่องบนใบหน้าเช่นปากแหว่งและการสูญเสียการได้ยิน แต่มีบางข่าวที่ดี คนส่วนใหญ่ที่มีการเจ็บป่วยไปในที่จะนำไปสู่ชีวิตปกติและเป็นอิสระ มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะให้เราเห็นว่าคุณโตขึ้นและไปโรงเรียนกับพี่ชายและน้องสาวของคุณ เราวิจัยซินโดรมบนอินเทอร์เน็ต ผมตกใจเพื่อดูตัวอย่างของโครงสร้างใบหน้าผิดปกติ หลายคนตั้งตาห่างกันมากและขากรรไกรของพวกเขาด้อยพัฒนา น้ำตาสตรีมลงบนใบหน้าของฉันฉันถูกเอาชนะ ฉันจะเคยได้รับใช้ในลักษณะที่ไม่ซ้ำกันของคุณหรือไม่แต่ผมไม่จำเป็นต้องมีความกังวลใจ เมื่อคุณเข้ามาในโลกเมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม 2012 คุณเป็นเพียงแค่ความสวยงามเป็นทารกอื่น ๆ ของเรา ฉันมีเธอที่ 36 สัปดาห์ที่ผ่านมา แต่เป็นเพราะฉันถูกภายใต้ยาชาทั่วไปผมไม่ได้พบคุณจนกว่าสามชั่วโมงต่อมา ฉันจะไม่ลืมคุณได้เห็นเป็นครั้งแรกในห้องไอซียู คุณถูกปกคลุมไปด้วยสายไฟและหลอด แต่ผมสามารถบอกคุณได้อย่างสมบูรณ์แบบ เจสันและฉันวางมือบนแขนของคุณจ้องมองที่คุณอยู่ในความกลัว คุณมีลายเซ็นลักษณะ Treacher คอลลินจำนวนมากที่มีดวงตาที่เบิกกว้างตั้งและไม่มีหู แต่โชคดีที่ความผิดปกติของคุณไม่ได้รุนแรงเท่าแพทย์แรกคิดว่า การผ่าตัดฉุกเฉินก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป เราได้โล่งใจมาก แต่คุณไม่ได้ทั้งหมดออกจากป่า คุณมีปัญหาในการกลืนและต้องถูกป้อนผ่านหลอด นอกจากนี้คุณยังต้องการความช่วยเหลือหายใจและต้องอยู่ในท้องของคุณเพื่อให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้สำลักหรือหายใจไม่ออก แต่ถึงอย่างนั้นคุณจึงได้รับการพิจารณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

zackary ที่รัก ,เด็กน้อยที่น่ารักของฉัน ฉันเขียนจดหมายฉบับนี้ เมื่อคุณเข้าใกล้วันเกิดที่สองของคุณเพราะผมต้องการให้คุณตระหนักว่ามีความสุขแค่ไหนที่ให้เรา คุณเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันรู้จักและจิตวิญญาณการต่อสู้ของคุณเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันทุกวัน ผมไม่ประหลาดใจเลยนะ นายยุทธการแม้ว่าก่อนที่คุณจะเกิดฉันถึงจุดสิ้นสุดของการตั้งครรภ์ครั้งแรกของฉันเมื่อพ่อของเจสัน ตอนนี้ 33 แล้ว และผมได้เรียนรู้คุณอาจจะแตกต่างกับพี่น้องของคุณ–ความอดทน ตอนนี้แปด kynam เจ็ด briella ห้าและ imali 4 " มีโอกาสที่ลูกจะได้ดาวน์ ซินโดรม " หมอเตือนเรา หลังจากที่ชุดของการทดสอบเลือดและการสแกน เขายังเสนอที่จะทำการทดสอบของน้ำคร่ำที่เข็มยาวจะตัวอย่างน้ำคร่ำของฉัน แต่เราปฏิเสธ มันอันตรายที่ระยะดังกล่าวก่อน และไม่มีทางที่เราจะเสี่ยงสูญเสียคุณ นอกจากนี้ โดยไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ ผมรู้ว่าเราต้องการให้คุณ" เล็ก ๆน้อย ๆหนึ่งจะสมบูรณ์แบบ " พ่อยิ้ม แต่การตั้งครรภ์ขึ้นให้เรามากมาย ต้องกังวลเกี่ยวกับ แพทย์วินิจฉัยว่าดาวน์ซินโดรม และช่วงของปัญหาอื่น ๆของโครโมโซม แต่มันชัดเจนว่าคุณไม่ได้พัฒนาอย่างถูกต้อง สแกนพบขากรรไกรของคุณมีขนาดเล็กเกินไปและไม่มีกระดูกอ่อนในจมูกของคุณ คุณยังไม่ได้กลืนน้ำคร่ำ ทำให้ท้องขยายไกลออกไป ที่ 33 สัปดาห์ ฉันใหญ่ ฉันต้องอยู่ในโรงพยาบาล " มันเป็นโอกาสของเด็กคนนี้มาก่อน " หมอบอกว่า ให้คุณใช้ภาพเพื่อเตรียมปอดด้อยพัฒนา . แต่ ก่อนที่คุณมาถึง ข่าวร้ายก็มาถึง คุณไม่ได้โต ๆหูมันไม่ได้เป็นตัวกำหนดว่าคุณมีหลอดลมใหญ่หลอดลมที่เชื่อมปากกับปอดของคุณ ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณจะต้องการฉุกเฉินการเจาะคอทันทีที่คุณมาถึง " มันเป็นโอกาสที่เขาจะไม่รอด " สูตินรีแพทย์ กล่าวว่า แต่พ่อและฉันศรัทธา" ไม่เป็นไร " ฉันกระซิบ . ในที่สุด ที่ 35 สัปดาห์ แพทย์ระบุการวินิจฉัยโรคของคุณ คุณเทรเชอร์น่ะ คอลลินส์ ซินโดรม เป็นโรคทางพันธุกรรมที่มีผลต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาของหัว บีบมือของพ่อ ฉันนั่งอยู่ในช็อตที่เราฟังสิ่งที่มันอาจหมายถึงสำหรับอนาคตของคุณ เงื่อนไขสามารถทำให้ผิวหน้าเกิดบกพร่อง เช่นเพดานโหว่ และการสูญเสียการได้ยิน แต่มีบางข่าวที่ดี คนส่วนใหญ่ที่มีการเจ็บป่วยไป ใช้ชีวิตปกติ และเป็นอิสระ มันสำคัญมากที่เราว่าคุณเติบโตขึ้นและไปโรงเรียนกับพี่ชายและน้องสาว เราวิจัยโรคบนอินเทอร์เน็ต ฉันตกใจที่เห็นตัวอย่างของโครงสร้างใบหน้าผิดปกติ . มีตั้งหลายตา ห่างกันมาก และเขี้ยวของพวกเขาด้อยพัฒนา เมื่อน้ำตาฉันก็ไหล ฉันเอาชนะ ผมเคยได้ใช้ลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ของคุณแต่ฉันไม่จำเป็นต้องกังวล เมื่อคุณกำเนิดมาในโลกนี้เมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม 2012 , คุณสวยดั่งทารกอื่น ๆของเรา ฉันมีคุณที่ 36 สัปดาห์ แต่เพราะผมอยู่ภายใต้ยาชาทั่วไป ผมไม่ได้เจอคุณจนถึงสามชั่วโมงต่อมา ผมจะไม่ลืมที่เห็นคุณครั้งแรกใน ICU เธอเต็มไปด้วยสายไฟและท่อ แต่ผมสามารถบอกคุณได้สมบูรณ์แบบจริง ๆ เจสัน ฉันวางมือบนแขนของคุณจ้องมองที่คุณกลัว คุณมีลายเซ็นหลาย เทรเชอร์น่ะ คอลลินส์ คุณลักษณะ กับตา กว้าง และไม่มีหู แต่ Thankfully , ความผิดปกติของคุณไม่ได้รุนแรงอย่างที่หมอคิดไว้แต่แรก การผ่าตัดฉุกเฉินก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป เราโล่งใจมาก แต่คุณไม่ได้ทั้งหมดออกจากป่า คุณมีปัญหาการกลืน และต้องให้อาหารผ่านทางสายยาง นอกจากนี้คุณยังจำเป็นต้องช่วยหายใจ และต้องนอนคว่ำเพื่อให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้สำลักหรือขาดอากาศหายใจ แต่ถึงอย่างนั้น เธอจึงตัดสินใจ