there is much evidence that one-on-

there is much evidence that one-on-one interactions keep child and adult close both physically (e.g., touching, gazing) and emotionally (Honig 2002), At the same time, these kinds of interactions may not be valued in all cultures. For example, some cultures establish intimacy through eye contact, but others don’t.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหลักฐานมากว่า ปฏิสัมพันธ์แบบตัวต่อตัวให้เด็กและผู้ใหญ่ปิดทั้งทางกายภาพ (เช่น สัมผัส ชม) และอารมณ์ (Honig 2002), เวลาเดียวกัน ชนิดของการโต้ตอบเหล่านี้อาจไม่เป็นมูลค่าในทุกวัฒนธรรมได้ ตัวอย่างเช่น บางวัฒนธรรมสร้างความใกล้ชิดผ่านตา แต่คนอื่นไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหลักฐานมากว่าปฏิสัมพันธ์หนึ่งในหนึ่งให้เด็กและผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดทั้งทางร่างกาย (เช่นสัมผัสจ้อง) และอารมณ์ (Honig 2002) ในขณะเดียวกันเหล่านี้ชนิดของการสื่อสารอาจจะไม่ได้มีมูลค่าในทุกวัฒนธรรม ตัวอย่างเช่นบางวัฒนธรรมสร้างความใกล้ชิดผ่านการสัมผัสตา แต่คนอื่นไม่ได้