Modigliani and Miller Approach indi

Modigliani and Miller Approach indicates that value of a leveraged firm (firm which has a mix of debt and equity) is the same as the value of an unleveraged firm (firm which is wholly financed by equity) if the operating profits and future prospects are same. That is, if an investor purchases shares of a leveraged firm, it would cost him the same as buying the shares of an unleveraged firm.

Modigliani and Miller Approach: Two Propositions without Taxes




Proposition 1: With the above assumptions of “no taxes”, the capital structure does not influence the valuation of a firm. In other words, leveraging the company does not increase the market value of the company. It also suggests that debt holders in the company and equity share holders have the same priority i.e. earnings are split equally amongst them.

Proposition 2: It says that financial leverage is in direct proportion to the cost of equity. With increase in debt component, the equity shareholders perceive a higher risk to for the company. Hence, in return, the shareholders expect a higher return, thereby increasing the cost of equity. A key distinction here is that proposition 2 assumes that debt share holders have upper-hand as far as claim on earnings is concerned. Thus, the cost of debt reduces.

Modigliani and Miller Approach: Propositions with Taxes (The Trade-Off Theory of Leverage)

The Modigliani and Miller Approach assumes that there are no taxes. But in real world, this is far from truth. Most countries, if not all, tax a company. This theory recognizes the tax benefits accrued by interest payments. The interest paid on borrowed funds is tax deductible. However, the same is not the case with dividends paid on equity. To put it in other words, the actual cost of debt is less than the nominal cost of debt because of tax benefits. The trade-off theory advocates that a company can capitalize its requirements with debts as long as the cost of distress i.e. the cost of bankruptcy exceeds the value of tax benefits. Thus, the increased debts, until a given threshold value will add value to a company.

This approach with corporate taxes does acknowledge tax savings and thus infers that a change in debt equity ratio has an effect on WACC (Weighted Average Cost of Capital). This means higher the debt, lower is the WACC. This Modigilani and Miller approach is one of the modern approaches of Capital Structure Theory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Modigliani และมิลเลอร์วิธีบ่งชี้ว่า มูลค่าของบริษัท leveraged (บริษัทที่มีหนี้และส่วนผสม) เป็นเหมือนกับค่าของบริษัท unleveraged (บริษัทที่หุ้นทั้งหมดเคหะ) ถ้าผลกำไรดำเนินงานและแนวโน้มในอนาคตเหมือนกันด้วย คือ ถ้านักลงทุนซื้อหุ้นของบริษัท leveraged มันจะใช้เขาเหมือนกับการซื้อหุ้นของบริษัทที่ unleveragedModigliani และวิธีมิลเลอร์: ขั้นที่สองไม่ มีภาษี ข้อเสนอที่ 1: มีสมมติฐานข้างต้น "ไม่ภาษี" โครงสร้างเงินทุนมีผลต่อมูลค่าของบริษัท ในคำอื่น ๆ ใช้บริษัทไม่เพิ่มมูลค่าตลาดของบริษัท มันยังชี้ให้เห็นว่า ผู้ถือหนี้ในบริษัทและผู้ถือหุ้นส่วนมีความสำคัญเท่ากันเช่นกำไรแบ่งเท่า ๆ กันหมู่พวกเขาข้อเสนอที่ 2: ได้กล่าวว่า ประสิทธิภาพการดำเนินงานทางการเงินเป็นสัดส่วนโดยตรงกับต้นทุนของหุ้น มีเพิ่มคอมโพเนนต์หนี้ หุ้นหุ้นสังเกตความเสี่ยงสูงให้สำหรับบริษัท ดังนั้น กลับ ผู้ถือหุ้นคาดหวังกลับสูงกว่า จึงช่วยเพิ่มต้นทุนของหุ้น แตกต่างสำคัญที่นี่เป็นข้อเสนอที่ 2 ถือว่า ผู้ถือหุ้นหนี้สินมีบนคงเป็นที่เกี่ยวข้องเรียกร้องเกี่ยวกับรายได้ ดังนั้น ต้นทุนของหนี้ลดModigliani และวิธีมิลเลอร์: เริ่ม ด้วยภาษี (Trade-Off ทฤษฎีประสิทธิภาพการดำเนินงาน)Modigliani และมิลเลอร์วิธีถือว่า มีภาษีไม่ แต่ในโลกจริง เป็นจากความจริง ประเทศส่วนใหญ่ ทุก ภาษีบริษัท ทฤษฎีนี้จำแนกประโยชน์ภาษีค้างรับดอกเบี้ย ดอกเบี้ยที่จ่ายสำหรับเงินยืมเป็นภาษีที่หักลดได้ อย่างไรก็ตาม เดียวกันไม่ได้ในกรณีเงินปันผลจ่ายของผู้ถือหุ้น ใส่ในคำอื่น ๆ ต้นทุนจริงของหนี้ได้น้อยกว่าต้นทุนที่ระบุหนี้เนื่องจากสิทธิประโยชน์ภาษี ทฤษฎี trade-off สนับสนุนว่า บริษัทสามารถใช้ประโยชน์ของความต้องการ มีหนี้ตราบใดที่ต้นทุนเช่นต้นทุนล้มละลายทุกข์เกินกว่ามูลค่าของผลประโยชน์ภาษี ดังนั้น การเพิ่มหนี้ จนกว่าค่าขีดจำกัดที่กำหนดให้จะเพิ่มมูลค่าให้บริษัทวิธีการนี้กับภาษีที่องค์กรยอมรับการประหยัดภาษี และดัง infers ว่า การเปลี่ยนแปลงในอัตราส่วนหนี้มีมีผลต่อ WACC (ถ่วงน้ำหนักเฉลี่ยต้นทุนของเงินทุน) หมายถึง สูงกว่าหนี้สิน WACC อยู่ด้านล่าง วิธีการนี้ Modigilani และมิลเลอร์เป็นหนึ่งวิธีที่ทันสมัยของทฤษฎีโครงสร้างเงินทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Modigliani และมิลเลอร์วิธีการแสดงให้เห็นถึงคุณค่าของ บริษัท leveraged (บริษัท ที่มีการผสมผสานของหนี้และตราสารทุน) ที่เป็นเช่นเดียวกับค่าของ บริษัท unleveraged (บริษัท ซึ่งเป็นทุนทั้งหมดโดยทุน) ถ้าผลกำไรการดำเนินงานและแนวโน้มในอนาคตจะเหมือนกัน . นั่นคือหากมีการซื้อลงทุนหุ้นของ บริษัท ที่มีประโยชน์ก็จะทำให้เขาเสียเช่นเดียวกับการซื้อหุ้นของ บริษัท unleveraged. Modigliani และมิลเลอร์วิธี: สองข้อเสนอโดยไม่ต้องจ่ายภาษีเงินได้โจทย์ที่1: ด้วยสมมติฐานดังกล่าวข้างต้นของ "ไม่มีภาษี" โครงสร้างเงินทุนที่ไม่ได้มีผลต่อการประเมินมูลค่าของ บริษัท ที่ ในคำอื่น ๆ ใช้ประโยชน์จาก บริษัท ไม่ได้เพิ่มมูลค่าตลาดของ บริษัท นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าผู้ถือตราสารหนี้ใน บริษัท และผู้ถือหุ้นของผู้ถือหุ้นที่มีผลประกอบการมีความสำคัญเช่นเดียวกันจะแบ่งเท่า ๆ กันในหมู่พวกเขา. โจทย์ที่ 2: มันบอกว่าเป็นภาระหนี้ในสัดส่วนโดยตรงกับค่าใช้จ่ายของผู้ถือหุ้น ด้วยการเพิ่มองค์ประกอบหนี้ของผู้ถือหุ้นรับรู้มีความเสี่ยงสูงที่จะให้กับ บริษัท ดังนั้นในการตอบแทนผู้ถือหุ้นคาดหวังผลตอบแทนที่สูงจึงช่วยเพิ่มค่าใช้จ่ายของผู้ถือหุ้น ความแตกต่างที่สำคัญที่นี่คือโจทย์ที่ 2 สันนิษฐานว่าผู้ถือหุ้นมีหนี้บนมือเท่าที่เป็นข้อเรียกร้องที่เกี่ยวกับผลประกอบการมีความกังวล ดังนั้นค่าใช้จ่ายของหนี้ที่ลด. Modigliani มิลเลอร์และวิธีการ: ข้อเสนอกับภาษี (ทฤษฎีการค้าออกจาก Leverage) Modigliani มิลเลอร์และวิธีอนุมานว่ามีภาษีไม่ แต่ในโลกแห่งความจริงนี้อยู่ไกลจากความจริง ประเทศส่วนใหญ่ถ้าไม่ใช่ภาษีของ บริษัท ทฤษฎีนี้ตระหนักถึงสิทธิประโยชน์ทางภาษีที่เกิดขึ้นจากการจ่ายดอกเบี้ย ดอกเบี้ยจ่ายเงินยืมเป็นหักลดหย่อนภาษีได้ แต่ที่เหมือนกันไม่ใช่กรณีที่มีการจ่ายเงินปันผลของผู้ถือหุ้น ที่จะนำมันในคำอื่น ๆ ค่าใช้จ่ายจริงของหนี้น้อยกว่าค่าใช้จ่ายเล็กน้อยของหนี้เพราะสิทธิประโยชน์ทางภาษี ทฤษฎีการออกสนับสนุนการที่ บริษัท สามารถใช้ประโยชน์จากความต้องการที่มีหนี้ตราบใดที่ค่าใช้จ่ายของความทุกข์เช่นค่าใช้จ่ายของการล้มละลายสูงกว่ามูลค่าของสิทธิประโยชน์ทางภาษี ดังนั้นหนี้ที่เพิ่มขึ้นจนค่าเกณฑ์ที่กำหนดจะเพิ่มมูลค่าให้กับ บริษัท . วิธีการเกี่ยวกับภาษีขององค์กรนี้ไม่รับทราบการประหยัดภาษีและทำให้อนุมานว่าการเปลี่ยนแปลงในหนี้สินต่อทุนมีผลต่อ WACC (Weighted ทุนเฉลี่ย) ซึ่งหมายความว่าหนี้ที่สูงขึ้นต่ำเป็น WACC วิธีนี้ Modigilani และมิลเลอร์เป็นหนึ่งในวิธีการที่ทันสมัยของทฤษฎีโครงสร้างเงินทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และวิธีการโมดิมิลเลอร์พบว่ามูลค่าของบริษัท ( บริษัทใหม่ซึ่งมีส่วนผสมของตราสารหนี้และตราสารทุน ) เป็นเช่นเดียวกับมูลค่าของ บริษัท unleveraged ( บริษัท ซึ่งทั้งหมดทุนโดยทุน ) ถ้าปฏิบัติผลกำไร และอนาคตจะเหมือนกัน นั่นคือ ถ้าซื้อลงทุนหุ้นของบริษัทใหม่ มันก็ทำให้เขาเหมือนซื้อหุ้นของ บริษัท unleveraged .

และวิธีการโมดิมิลเลอร์ : สองข้อเสนอโดยไม่ต้องภาษี




) 1 : กับสมมติฐานข้างต้นของ " ไม่มีภาษี " โครงสร้างเงินทุนไม่มีผลต่อการประเมินมูลค่าของบริษัท ในคำอื่น ๆที่ใช้ประโยชน์จาก บริษัท ไม่ได้เพิ่มมูลค่าตลาดของบริษัท นอกจากนี้ยังพบว่า ผู้ถือตราสารหนี้ใน บริษัท และส่วนของผู้ถือหุ้นมีความเดียวกันคือรายได้จะถูกแบ่งระหว่างนั้น

) 2 : มันบอกว่าสภาพคล่องทางการเงินอยู่ในสัดส่วนโดยตรงกับต้นทุนของหุ้น กับการเพิ่มขึ้นในส่วนของตราสารหนี้ หุ้น ผู้ถือหุ้นรับรู้ความเสี่ยงสูงให้กับบริษัท ดังนั้น ในการกลับไปที่ผู้ถือหุ้นคาดหวังผลตอบแทนที่สูงขึ้น จึงเพิ่มราคาของหุ้นความแตกต่างที่สำคัญที่นี่คือเรื่องที่ 2 ถือว่า ผู้ถือหุ้นหนี้มีมือบนเท่าที่เรียกร้องจากความกังวล ดังนั้นค่าใช้จ่ายของหนี้ลด

Modigliani และมิลเลอร์วิธีการ : ข้อเสนอกับภาษี ( การค้าทฤษฎีของ leverage )

และวิธีการโมดิมิลเลอร์ ถือว่า ไม่มีภาษี แต่ในโลกแห่งความจริง นี่คือไกลจากความจริง ประเทศส่วนใหญ่ ถ้าไม่ทั้งหมดภาษีบริษัท ทฤษฎีนี้เล็งเห็นถึงประโยชน์ภาษีค้างจ่าย โดยจ่ายดอกเบี้ย ดอกเบี้ยจ่ายเงินยืมเงินถูกหักภาษี แต่ที่เหมือนกันคือไม่กรณีกับเงินปันผลจ่ายต่อหุ้น ใส่ในคำอื่น ๆที่ค่าใช้จ่ายที่แท้จริงของหนี้น้อยกว่าต้นทุนตราสารหนี้เพราะผลประโยชน์ทางภาษีทฤษฎีการแลกเปลี่ยน สนับสนุน ที่ บริษัท สามารถใช้ประโยชน์ความต้องการของหนี้ตราบเท่าที่ค่าใช้จ่ายของความทุกข์ได้แก่ต้นทุนล้มละลายมากกว่ามูลค่าของผลประโยชน์ทางภาษี ดังนั้น การเพิ่มหนี้ จนกว่าจะได้รับค่าเกณฑ์จะเพิ่มมูลค่าให้กับ บริษัท .

วิธีการนี้กับภาษีนิติบุคคลไม่ยอมรับการประหยัดภาษี จึงอนุมานว่า การเปลี่ยนแปลงในอัตราส่วนหนี้สินต่อทุน มีผลต่อรายได้ ( ต้นทุนถัวเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของเงินทุน ) ซึ่งหมายความว่าสูงกว่าตราสารหนี้ลดลง WACC . modigilani นี้และวิธีการมิลเลอร์เป็นหนึ่งในวิธีการที่ทันสมัยโครงสร้างเงินทุนของทฤษฎี