Shui Dongliu watched Meng Hao leave

Shui Dongliu watched Meng Hao leave, then, after a long moment, turned and walked back into the depths of the Rebirth Cave. To people like Choumen Tai and Da Nu, the Rebirth Cave wasn’t very big. But to Shui Dongliu, it was limitless.

He walked and walked until finally he reached a room carved from stone.

The stone room was empty except for a half-painted canvas.

The painting depicted a countryside village. A white-haired old man stood there with his hands clasped behind his back, looking off into the distance. Next to him was a boy who appeared to be pleading for something. In return, the man shook his head.

Shui Dongliu looked at the painting, and a look of reminiscence appeared in his eyes. Finally, he closed his eyes.

In that instant, the old painter sitting cross-legged in the Eastern Lands suddenly opened his eyes. He smiled at the rich man standing in front of them, and then cleared his throat.

“My mental journey went well. Now, let me start that painting for you.”

—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อเฝย Shui ดูเมงเฮาปล่อย แล้ว หลังจากช่วงยาว เปิด และเดินกลับเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำวิญญาณ คนไท Choumen และดานู ถ้ำเกิดใหม่ไม่ใหญ่มาก แต่การอเฝย Shui มันก็เบื่อเขาเดิน และเดินจนในที่สุดก็ มาถึงห้องที่แกะสลักจากหินหินเสร็จว่างเปล่ายกเว้นผ้าใบทาสีครึ่งภาพวาดภาพหมู่บ้านชนบท มีชายชราผมขาวยืนอยู่ที่นั่น ด้วยมือของเขา clasped หลังของเขา มองออกเป็นระยะทาง ถัดจากเขาเป็นเด็กที่ดูเหมือนจะต้องร้องหา ในทางกลับกัน คนส่ายหัวของเขาอเฝย Shui มองภาพวาด และรูปลักษณ์ของความทรงจำปรากฏในสายตาของเขา ในที่สุด เขาปิดตาของเขาในทันทีที่ จิตรกรเก่านั่งไขว้ขากันในดินแดนตะวันออกก็เปิดตาของเขา เขายิ้มที่เศรษฐีที่ยืนอยู่ด้านหน้าของพวกเขา และล้างคอของเขาแล้ว"ไปเดินทางจิตใจของฉันดี ตอนนี้ ผมขอเริ่มต้นภาพวาดที่ให้คุณ"—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วงจุ้ย Dongliu ดูเม้งเฮาออกแล้วหลังจากช่วงเวลาที่ยาวหันหลังและเดินกลับเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำเกิดใหม่ กับคนอย่าง Choumen ไทและดานู, ถ้ำวิญญาณก็ไม่ใหญ่มาก แต่การที่จะจุ้ย Dongliu มันเป็นที่ไร้ขีด จำกัด .

เขาเดินและเดินจนในที่สุดเขาก็มาถึงห้องที่แกะสลักจากหิน.

ห้องหินเป็นที่ว่างเปล่ายกเว้นผ้าใบครึ่งทาสี.

ภาพวาดภาพหมู่บ้านชนบท ชายชราผมสีขาวยืนอยู่ที่นั่นด้วยมือของเขาประสานอยู่ข้างหลังเขามองออกไปไกล ถัดจากเขาเป็นเด็กที่ดูเหมือนจะขอร้องให้บางสิ่งบางอย่าง ในทางกลับกันคนที่ส่ายหัว.

วงจุ้ย Dongliu มองไปที่ภาพวาดและรูปลักษณ์ของความทรงจำปรากฏในสายตาของเขา ในที่สุดเขาหลับตา.

ในทันทีว่าจิตรกรเก่านั่งไขว่ห้างในดินแดนตะวันออกจู่ ๆ ก็เปิดตาของเขา เขายิ้มที่คนรวยยืนอยู่ด้านหน้าของพวกเขาแล้วล้างลำคอของเขา.

"การเดินทางทางจิตของฉันไปได้ด้วยดี ตอนนี้ให้ฉันเริ่มวาดภาพที่สำหรับคุณ

". -

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮวงจุ้ย dongliu ดูเมิงเฮาไป แล้วหลังจากนั้นไม่นานหันและเดินกลับเข้าไปในส่วนลึกของวิญญาณในถ้ำ คนชอบ choumen ไท กับ ดานู การเกิดใหม่ ถ้ำไม่ใหญ่มาก แต่ฮวงจุ้ย dongliu มันไร้พรมแดนเขาเดิน และเดิน จนในที่สุดเขาก็มาถึงห้องที่แกะสลักจากหินห้องหินว่างเปล่ายกเว้นสำหรับครึ่งวาดบนผ้าใบภาพเขียนเป็นภาพชนบทหมู่บ้าน ชายชราผมขาวยืนมือของเขาไว้ข้างหลัง มองไปไกล ข้างๆเขาคือเด็กผู้ชายที่ปรากฏจะขอร้องอะไรบางอย่าง ในทางกลับกัน ชายหนุ่มส่ายหน้าฮวงจุ้ย dongliu มองภาพ และลักษณะของความที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา ในที่สุด เขาปิดตาของเขาในวินาทีนั้น แก่จิตรกรแพนงเชิงในดินแดนตะวันออกก็ลืมตา เขายิ้มให้คนรวยที่ยืนอยู่ในด้านหน้าของพวกเขาและจากนั้นล้างลำคอของเขา" การเดินทางทางจิตของผมผ่านไปได้ด้วยดี ตอนนี้ ผมเริ่มวาดภาพที่คุณ”- จำกัด