This ‘conspicuous consumption’ is b

This ‘conspicuous consumption’ is best explained by relating the term to a significant association with the eight value types of Holbrook’s (1999) consumer value’s model. The relevant value types according to the researcher include values of status (i.e. impression, success) and esteem (i.e. reputation, materialism). This implies that luxury goods have high impact and correlation to consumer value. Moreover, ‘conspicuous consumption’ is also relevant to the research of Sheth, Newman, & Gross (1991) that underlined the significance of social value (i.e. social image by which consumers desire to be viewed) and emotional value (i.e. confidence that can be gained by the view of society).
Weidmann, Hennigs & Siebels (2007) add that luxury consumption is capable of triggering various types of high level of physical and psychological values. The dominant values include symbolic, expressive, and emotional values (Tynan, McKechnie & Chhuon, 2010). These enable the formation of desire and satisfaction which are considered valuable beyond the functionality of the product (Vickers & Renand, 2003). The researchers also advocate that these factors are the point of differentiation between luxury and non-luxury brands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนคืออธิบายนี้ 'จับตาปริมาณ' โดยคำที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับแบบค่าแปดรุ่น Holbrook ของผู้บริโภค (1999) ค่า ชนิดค่าที่เกี่ยวข้องตามที่นักวิจัยมีค่าสถานะ (เช่นความประทับใจ ความสำเร็จ) และต้นทุน (เช่นชื่อเสียง นิยมวิภาษ) หมายความว่า ฟุ่มเฟือยมีผลกระทบสูงและความสัมพันธ์ของค่าที่ผู้บริโภค นอกจากนี้, 'จับตา ' การยังเกี่ยวข้องกับการวิจัยของ Sheth นิวแมน &รวม (1991) ที่ขีดเส้นใต้ความสำคัญของค่าทางสังคม (เช่นสังคมภาพที่ผู้บริโภคปรารถนาที่จะดู) คุณค่าทางอารมณ์ (เช่นความเชื่อมั่นที่สามารถได้รับจากมุมมองของสังคม) .
Weidmann Hennigs & Siebels (2007) เพิ่มว่า หรูปริมาณความสามารถในการเรียกชนิดต่าง ๆ ของค่าทางกายภาพ และจิตใจในระดับสูง ค่าหลักมีค่าสัญลักษณ์ แสดงออก และอารมณ์ (Tynan, McKechnie & Chhuon, 2010) เหล่านี้ช่วยให้การก่อตัวของความต้องการและความพึงพอใจซึ่งถือว่ามีคุณค่านอกเหนือจากการทำงานของผลิตภัณฑ์ (วิกเกอร์ส& Renand 2003) นั้นนักวิจัยยังสนับสนุนว่า ปัจจัยเหล่านี้เป็นจุดที่สร้างความแตกต่างระหว่างความหรูหราและแบรนด์หรูไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้ 'บริโภคจับตา' เป็นคำอธิบายที่ดีที่สุดโดยคำที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่สำคัญกับแปดประเภทค่าของ (1999) รูปแบบค่าของผู้บริโภคของฮอลบรู ประเภทค่าที่เกี่ยวข้องตามที่นักวิจัยรวมค่าสถานะ (เช่นการแสดงผลความสำเร็จ) และความภาคภูมิใจ (ชื่อเสียงเช่นวัตถุนิยม) นี่ก็หมายความว่าสินค้าหรูหรามีผลกระทบสูงและมีความสัมพันธ์กับค่าของผู้บริโภค นอกจากนี้ 'บริโภคจับตา' นอกจากนี้ยังมีความเกี่ยวข้องกับการวิจัยของ Sheth, นิวแมนและขั้นต้น (1991) ที่ขีดเส้นใต้ความสำคัญของค่านิยมทางสังคม (เช่นภาพสังคมโดยการที่ผู้บริโภคต้องการที่จะเข้าชม) และคุณค่าทางอารมณ์ (เช่นความเชื่อมั่นว่าจะสามารถ ได้รับจากมุมมองของสังคม)
Weidmann, Hennigs และ Siebels (2007) เพิ่มการบริโภคความหรูหราที่มีความสามารถในการเรียกประเภทต่างๆของระดับสูงของค่าทางร่างกายและจิตใจ ค่าที่โดดเด่นรวมถึงสัญลักษณ์ที่แสดงออกและอารมณ์ค่า (Tynan, McKechnie และ Chhuon, 2010) เหล่านี้ช่วยให้การก่อตัวของความต้องการและความพึงพอใจที่ได้รับการพิจารณาที่มีค่าเกินกว่าการทำงานของผลิตภัณฑ์ (วิคเกอร์และ Renand, 2003) นักวิจัยยังสนับสนุนว่าปัจจัยเหล่านี้เป็นจุดของความแตกต่างระหว่างความหรูหราและความหรูหราแบรนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ' เด่นการอธิบายได้ดีที่สุดโดยมีความสัมพันธ์ระยะยาวกับความสัมพันธ์กับแปดค่าประเภทของ Holbrook ( 1999 ) รูปแบบของค่าของ ประเภทมูลค่าที่เกี่ยวข้องตามจำนวนรวมค่าสถานะ ( เช่น ความประทับใจ ความสำเร็จ ) และคุณค่า ( เช่นชื่อเสียง วัตถุนิยม )แสดงว่าสินค้าหรูหราที่มีผลกระทบสูงและค่าความสัมพันธ์กับผู้บริโภค นอกจากนี้ การบริโภค ' เด่นยังสอดคล้องกับงานวิจัยของ เชท นิวแมน &ขั้นต้น ( 1991 ) ที่ขีดเส้นใต้ความสำคัญของค่านิยมของสังคม ( เช่นสังคมภาพที่ผู้บริโภคปรารถนาจะเห็น ) และคุณค่าทางอารมณ์ ( คือความมั่นใจที่สามารถได้รับโดยมุมมองของสังคม ) .
ไวด์แมนน์ ,hennigs & siebels ( 2007 ) เพิ่มการหรูหราสามารถเรียกประเภทต่างๆในระดับค่าทางกายภาพ และจิต คุณค่าเด่น ได้แก่ สัญลักษณ์ ที่แสดงออก และคุณค่าทางอารมณ์ ( ไทนันเมิ่กเคกนี่& chhuon , 2010 ) เหล่านี้ช่วยให้การก่อตัวของความต้องการและความพึงพอใจซึ่งถือว่ามีคุณค่าเกินกว่าการทำงานของผลิตภัณฑ์ ( & renand วิคเกอร์ ,2003 ) นักวิจัยยังสนับสนุนว่า ปัจจัยเหล่านี้เป็นจุดของความแตกต่างระหว่าง ความหรูหรา และไม่ใช่แบรนด์หรู .