Rice fields in the tropics can vary

Rice fields in the tropics can vary in water regime before production of rice on flooded soil, but relatively little is known about the effects of soil water regime and crop residue management between rice crops (i.e., fallow period) on methane (CH4) and nitrous oxide (N2O) emissions during a subsequent rice crop. We measured CH4 and N2O emissions during two cropping seasons in the Philippines from field plots exposed to contrasting treatments during the fallow before land preparation for rice cultivation. The fallow treatments were continuous soil flooding (flooded), soil drying with exclusion of rainfall (dry), soil drying with dry tillage (dry + tillage), and a control with soil drying and wetting from rainfall (dry and wet). All plots were subdivided into removal of all aboveground rice residues from the previous crop (without residue) and retention of standing biomass after harvest of the previous rice crop (with residue). Emitted gas was collected weekly using chambers. Fallow treatments greatly influenced greenhouse gas (GHG) emissions during rice growth. Methane emissions and global warming potential (GWP) in both cropping seasons were highest following the flooded fallow, intermediate following the dry and wet fallow, and lowest following dry and dry + tillage fallows. The GWP was higher with than without residue across all fallow treatments. Nitrous oxide emissions were small during the season, and CH4 emissions contributed more than 90% of the cumulative GWP during the rice crop regardless of fallow and residue management. Soil drying between rice crops in the tropics can reduce CH4 emissions and GWP during the subsequent rice crop.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นาในเขตร้อนสามารถแตกต่างกันในระบอบน้ำก่อนการผลิตข้าวที่ถูกน้ำท่วมดิน แต่ค่อนข้างน้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับผลกระทบของระบอบดินน้ำ และพืชการจัดการสารตกค้างระหว่างข้าว (เช่น fallow ระยะเวลา) มีเทน (CH4) และไนตรัสออกไซด์ (N2O) ปล่อยระหว่างพืชข้าวในเวลาต่อมา เราวัดปล่อย CH4 และ N2O ในช่วงสองฤดูการครอบตัดในฟิลิปปินส์จากผืนฟิลด์การตัดการรักษาในช่วงฟอลโลว์ก่อนการเตรียมดินสำหรับการเพาะปลูกข้าว ทรีทเมนท์ fallow ถูกดินอย่างต่อเนื่องที่เกิดอุทกภัย (น้ำท่วม), ดินอบแห้ง ด้วยยกเว้นฝน (แห้ง), ดินแห้งกับแห้ง tillage (แห้ง + tillage), และควบคุมด้วยดินแห้ง และเปียกจากฝน (แห้ง และเปียก) ทุกผืนได้ถูกแบ่งออกเป็นกำจัดข้าวโผล่ทั้งหมดที่ตกค้างจากพืชก่อนหน้า (ไม่มีสารตกค้าง) และการเก็บรักษาของชีวมวลยืนหลังการเก็บเกี่ยวของพืชข้าวก่อนหน้า (มีกาก) เก็บก๊าซที่ปล่อยออกมาทุกสัปดาห์โดยใช้แชมเบอร์ ทรีทเมนท์ fallow อิทธิพล (GHG) ก๊าซเรือนกระจกระหว่างข้าวเจริญเติบโตอย่างมาก ปล่อยก๊าซมีเทนและศักยภาพโลกร้อนในทั้งสองฤดูการครอบตัด (GWP) ได้สูงสุดตามฟอลโลว์น้ำท่วม ระดับกลางตาม ฟอลโลว์แห้ง และเปียก และต่ำสุดต่อแห้ง และแห้ง + บัติตาม tillage Gwp®เป็นมากกว่าด้วยโดยไม่ต้องข้ามทุกทรีทเมนท์ fallow ปล่อยไนตรัสออกไซด์ที่มีขนาดเล็กในช่วงฤดูกาล และปล่อย CH4 ส่วนมากกว่า 90% ของ GWP สะสมในช่วงการเพาะปลูกข้าวโดยไม่คำนึงถึงการจัดการฟอลโลว์และสารตกค้าง ดินแห้งระหว่างข้าวพืชในเขตร้อนสามารถลดการปล่อยก๊าซ CH4 และ GWP ในระหว่างการเพาะปลูกข้าวตามมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาข้าวในเขตร้อนสามารถแตกต่างกันในระบอบการปกครองของน้ำก่อนการผลิตข้าวในดินที่ถูกน้ำท่วม แต่ค่อนข้างน้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับผลกระทบของระบอบการปกครองของน้ำในดินและการจัดการเศษซากพืชระหว่างข้าว (เช่นระยะเวลาการเพาะปลูก) มีเทน (CH4) และไนตรัส ออกไซด์ (N2O) ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในระหว่างการเพาะปลูกข้าวที่ตามมา เราวัด CH4 และ N2O ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในช่วงสองฤดูกาลการปลูกพืชในฟิลิปปินส์จากแปลงฟิลด์สัมผัสกับการรักษาที่แตกต่างระหว่างการเพาะปลูกก่อนการเตรียมดินสำหรับการเพาะปลูกข้าว การรักษาที่รกร้างถูกน้ำท่วมอย่างต่อเนื่องดิน (น้ำท่วม), การอบแห้งดินที่มีการยกเว้นจากปริมาณน้ำฝน (แห้ง) ดินอบแห้งกับดินแห้ง (แห้ง + เตรียมดิน) และเครื่องควบคุมด้วยดินแห้งและเปียกจากปริมาณน้ำฝน (แห้งและเปียก) ที่ดินทั้งหมดถูกแบ่งออกเป็นการกำจัดของตกค้างข้าวเหนือพื้นดินจากการเพาะปลูกก่อนหน้า (ไม่มีสารตกค้าง) และการเก็บรักษาของชีวมวลที่ยืนอยู่หลังการเก็บเกี่ยวของข้าวก่อนหน้า (ตกค้าง) ก๊าซที่ปล่อยออกมาถูกเก็บรวบรวมรายสัปดาห์โดยใช้ห้อง การรักษาที่รกร้างมีอิทธิพลอย่างมากก๊าซเรือนกระจก (GHG) ในช่วงการเจริญเติบโตของข้าว ปล่อยก๊าซมีเทนและศักยภาพภาวะโลกร้อน (GWP) ทั้งในฤดูกาลปลูกพืชได้รับสูงสุดต่อไปนี้น้ำท่วมรกร้างดังต่อไปนี้แห้งและเปียกรกร้างและต่ำสุดต่อไปนี้แห้งและแห้งไถเตรียมดิน + กลาง GWP สูงกว่าโดยไม่ต้องมีสารตกค้างข้ามการรักษาที่รกร้างทั้งหมด การปล่อยก๊าซไนตรัสออกไซด์ที่มีขนาดเล็กในช่วงฤดูและการปล่อยมลพิษ CH4 ส่วนมากกว่า 90% ของสะสม GWP ในช่วงการเพาะปลูกข้าวโดยไม่คำนึงถึงการจัดการที่รกร้างและสารตกค้าง ดินแห้งระหว่างข้าวในเขตร้อนสามารถลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและ CH4 GWP ในช่วงการเพาะปลูกข้าวที่ตามมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาข้าวในเขตร้อนสามารถแตกต่างกันในน้ำระบบก่อนการผลิตของข้าวในดินที่ถูกน้ำท่วม แต่ค่อนข้างเป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับผลกระทบของน้ำในดินและพืชระบบการจัดการกากระหว่างพืชข้าว ( เช่น ช่วงที่รกร้าง ) มีเทน ( ร่าง ) และก๊าซไนตรัสออกไซด์ ( N2O ) มลพิษในระหว่างการเพาะปลูกข้าวที่ตามมา เราวัดและการปล่อยก๊าซ N2O ร่างสองช่วงฤดูปลูกในฟิลิปปินส์ จากนาแปลงถูกตัดการรักษาระหว่างที่รกร้างก่อนการเตรียมดินสำหรับการปลูกข้าว การรักษาที่รกร้างมีน้ำท่วมดินอย่างต่อเนื่อง ( น้ำท่วม ดินแห้ง ด้วยการยกเว้นของฝน ( แห้ง ) , ดินแห้งกับดินแห้ง ( แห้ง + การไถพรวน ) และการควบคุมด้วยดินแห้งและเปียกจากน้ำฝน ( แห้งและเปียก ) ทุกแปลงมีการกำจัดทั้งหมดเน้นข้าวตกค้างจากพืชเดิม ( ไม่มีสารตกค้าง ) และความคงทนของมวลชีวภาพของพืชยืนหลังจากเก็บเกี่ยวข้าวก่อน ( กาก ) ที่ปล่อยก๊าซรวบรวมรายสัปดาห์โดยใช้ห้อง การรักษาที่ได้รับอิทธิพลเป็นอย่างมาก ก๊าซเรือนกระจก ( GHG ) ปล่อยที่รกร้างในตลาดข้าว การปล่อยก๊าซมีเทนและเกิดภาวะโลกร้อน ( GWP ) ทั้งในการปลูกพืชตามฤดูกาลสูงสุดที่รกร้างกลางหลังน้ำท่วม , แห้งและเปียก ที่รกร้าง และต่ำสุดต่อไปนี้แห้งและแห้ง + ไถพรวน ฟาลโลว์ส . มี GWP ที่สูงกว่า ไร้สารตกค้าง ผ่านการรักษาทั้งหมดรกร้าง การปล่อยก๊าซไนตรัสออกไซด์มีขนาดเล็กในช่วงท้ายฤดูกาล และการร่างสนับสนุนมากกว่า 90% ของ GWP ที่สะสมในระหว่างการเพาะปลูกข้าวโดยไม่ไถและการจัดการกาก ดินแห้งระหว่างข้าวพืชในเขตร้อนสามารถลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและร่าง GWP ในระหว่างการเพาะปลูกข้าวที่ตามมา