The evolution of ecotourism can be

The evolution of ecotourism can be traced to the twin ideas of natural resources conservation and the human need for recreation. Similarly with Lindberg and McKercher (1997) support the idea that ecotourism is tourism and recreation which are both nature-based and sustainable. Weaver (2001) claimed that ecotourism is a way to sustainable development and can be defined as “Ecotourism is a form of tourism that fosters learning experiences and appreciation of the natural environment, or some component thereof, within its associated cultural context. It has the appearance (in concert with best practice) of being environmentally and socio-culturally sustainable, preferably in a way that enhances the natural and cultural resource base of the destination and promotes the viability of the operation.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิวัฒนาการของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์สามารถติดตามความคิดคู่ของการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและมนุษย์ต้องการพักผ่อนหย่อนใจ ในทำนองเดียวกัน กับ Lindberg McKercher (1997) สนับสนุนแนวคิดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นการท่องเที่ยวและพักผ่อนหย่อนใจที่มีทั้ง ตามธรรมชาติ และยั่งยืน ช่างทอผ้า (2001) อ้างว่า การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นวิธีการพัฒนาที่ยั่งยืน และสามารถกำหนดเป็น "ท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นรูปแบบการท่องเที่ยวที่ส่งเสริมประสบการณ์การเรียนรู้และชื่นชมธรรมชาติสิ่งแวดล้อม หรือบางคอมโพเนนต์ดังกล่าว ในบริบทของวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้อง มีลักษณะที่ปรากฏ (ในคอนเสิร์ตแบบฝึกหัดที่ดีที่สุด) ของสิ่งแวดล้อม และสังคมวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน ในลักษณะที่ช่วยเพิ่มฐานทรัพยากรธรรมชาติ และวัฒนธรรมของปลายทาง และส่งเสริมสภาพความยั่งยืนของการดำเนินงาน ควร"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิวัฒนาการของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่สามารถโยงไปถึงความคิดคู่ของการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและความต้องการของมนุษย์สำหรับการพักผ่อนหย่อนใจ ในทำนองเดียวกันกับ Lindberg และ McKercher (1997) สนับสนุนความคิดที่ว่าการท่องเที่ยวเชิงนิเวศคือการท่องเที่ยวและนันทนาการซึ่งมีทั้งธรรมชาติและการพัฒนาอย่างยั่งยืน ผู้ประกอบการ (2001) อ้างว่าการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นวิธีที่จะพัฒนาอย่างยั่งยืนและสามารถกำหนดเป็น "การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นรูปแบบของการท่องเที่ยวที่ส่งเสริมประสบการณ์การเรียนรู้และการแข็งค่าของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติหรือองค์ประกอบบางส่วนของมันในบริบททางวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้อง มันมีลักษณะ (ในคอนเสิร์ตกับการปฏิบัติที่ดีที่สุด) ของการเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและสังคมวัฒนธรรมที่ยั่งยืนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางที่ช่วยเพิ่มฐานทรัพยากรทางธรรมชาติและวัฒนธรรมของปลายทางและส่งเสริมศักยภาพของการดำเนินการที่. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิวัฒนาการของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ สามารถติดตามความคิดแฝดของการอนุรักษ์และความต้องการของมนุษย์สำหรับการพักผ่อนหย่อนใจ ทรัพยากรธรรมชาติ ในทำนองเดียวกันกับลินด์เบิร์ก และ mckercher ( 1997 ) สนับสนุนแนวคิดการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์การท่องเที่ยวและนันทนาการ ซึ่งมีทั้งจากธรรมชาติ และยั่งยืนวีเวอร์ ( 2001 ) อ้างว่า การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ คือหนทางสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน และสามารถกำหนดเป็น " การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นรูปแบบของการท่องเที่ยวที่ส่งเสริมประสบการณ์การเรียนรู้และเห็นคุณค่าของธรรมชาติ หรือบางชิ้นส่วนนั้น ภายในบริบททางวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้อง . มันมีลักษณะที่ปรากฏ ( ในคอนเสิร์ตกับการปฏิบัติที่ดีที่สุด ) เป็นสิ่งแวดล้อมและสังคมวัฒนธรรมอย่างยั่งยืนโดยเฉพาะในทางที่ช่วยเพิ่มฐานทรัพยากรทางธรรมชาติและวัฒนธรรมของปลายทาง และส่งเสริมศักยภาพของการดำเนินงาน .