In adopting a discourse perspective

In adopting a discourse perspective to analyzing the forms and functions of Cantonese utterance-final
particles, Luke (1990) contends that the contribution of these particles to the meaning of an utterance is
contingent on the sequential contexts of the conversation, and not on syntactic or semantic relations. In
other words, how a particle affects the meaning of an utterance is dependent on what comes before and
after the utterance, or the previous and anticipated lines of conversation. Hence, Luke (pp. 263-287)
suggests that Cantonese utterance-final particles could be considered as discourse markers, following
Schiffrin's (1987, p. 31) definition of discourse markers as "sequentially dependent elements that bracket
units of talk." The main function of discourse markers is to provide "contextual coordinates" so that
speaker meanings in ongoing discourse can be interpreted appropriately.
The centrality of particles in constituting the modality of utterances in the specific contexts of everyday
conversational dialogues shows that utterance-final particles in Cantonese are a means by which speakers

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการใช้วาทกรรมมุมมองการวิเคราะห์แบบฟอร์มและฟังก์ชันของกวางตุ้ง utterance-สุดท้ายอนุภาค ลูกา (1990) contends ที่ มีสัดส่วนของอนุภาคเหล่านี้ให้ความหมายของการ utteranceกองทัพ ในบริบทลำดับของการสนทนา และไม่อยู่ ในความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์ หรือความหมาย ในอื่น ๆ คำ วิธีผลกระทบอนุภาคความหมายของการ utterance จะขึ้นอยู่กับสิ่งที่มาก่อน และหลังจากที่ utterance หรือบรรทัดการสนทนาก่อนหน้านี้ และคาดว่า ดังนั้น ลูกา (นำ 263-287)แนะนำว่า อาจพิจารณาอนุภาคสุดท้าย utterance กวางตุ้งเป็นเครื่องหมายของวาทกรรม ต่อไปนี้ของ Schiffrin (1987, p. 31) นิยามของเครื่องหมายวาทกรรมเป็น "ตามลำดับขึ้นอยู่กับองค์ประกอบที่วงเล็บหน่วยของการพูดคุยกัน" ฟังก์ชันหลักของเครื่องหมายวาทกรรมคือ "บริบทพิกัด" นั้นสามารถแปลความหมายของลำโพงในวาทกรรมอย่างต่อเนื่องอย่างเหมาะสมเอกภาพของอนุภาคในค่าของ utterances ในบริบทเฉพาะของทุกวันแสดงประเด็นสนทนาอนุภาคสุดท้าย utterance ในกวางตุ้งวิธี โดยลำโพง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการนำมุมมองของวาทกรรมในการวิเคราะห์รูปแบบและหน้าที่ของคำพูดสุดท้ายกวางตุ้งอนุภาคลุค (1990) เชื่อว่าผลงานของอนุภาคเหล่านี้เพื่อให้ความหมายของคำพูดที่เป็นขึ้นอยู่กับบริบทลำดับของการสนทนาและไม่ได้อยู่ในประโยคหรือความสัมพันธ์ระหว่างความหมาย ในคำอื่น ๆ วิธีอนุภาคมีผลกระทบต่อความหมายของคำพูดที่จะขึ้นอยู่กับสิ่งที่มาก่อนและหลังจากที่คำพูดหรือสายก่อนหน้านี้และคาดว่าจะได้ของการสนทนา ดังนั้นลุค (ได้ pp. 263-287) แสดงให้เห็นว่าอนุภาคคำพูดสุดท้ายกวางตุ้งได้รับการพิจารณาเป็นเครื่องหมายวาทกรรมตามSchiffrin ของ (1987, น. 31) ความหมายของเครื่องหมายวาทกรรมว่า "ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบตามลำดับที่ยึดหน่วยของการพูดคุย." หน้าที่หลักของเครื่องหมายวาทกรรมคือการให้ "พิกัดบริบท" เพื่อให้ความหมายลำโพงในวาทกรรมอย่างต่อเนื่องสามารถตีความได้อย่างเหมาะสม. ศูนย์กลางของอนุภาคใน constituting กิริยาของคำพูดในบริบทเฉพาะของชีวิตประจำวันการหารือการสนทนาแสดงให้เห็นว่าอนุภาคคำพูดสุดท้ายใน กวางตุ้งเป็นวิธีการที่ลำโพง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการมุมมองวาทกรรมวิเคราะห์รูปแบบและฟังก์ชั่นของกวางตุ้งสุดท้าย
ที่อนุภาค ลุค ( 1990 ) เชื่อว่าผลงานของอนุภาคเหล่านี้ให้ความหมายของการพูดคือ
เกิดขึ้นในบริบทของการสนทนา ต่อเนื่อง และไม่ได้อยู่ในประโยค หรือความหมาย ความสัมพันธ์
ในคำอื่น ๆวิธีการที่อนุภาคมีผลต่อความหมายของการพูดจะขึ้นอยู่กับสิ่งที่มาก่อนและ
หลังจากการพูด หรือก่อนหน้า และคาดสายของการสนทนา ดังนั้น ลุค ( PP 263-287 )
เห็นว่ากวางตุ้งสุดท้ายอนุภาคที่อาจจะถือว่าเป็นดัชนีปริจเฉท ดังต่อไปนี้
schiffrin ( 2530 , หน้า31 ) นิยามของดัชนีปริจเฉท " ตามลำดับขึ้นอยู่กับองค์ประกอบที่วงเล็บ
หน่วยพูด " ฟังก์ชันหลักของดัชนีปริจเฉท คือการให้ " พิกัดตามบริบท " ดังนั้น
ลำโพงความหมายในวาทกรรมอย่างต่อเนื่องสามารถตีความได้อย่างเหมาะสม
ความสำคัญของอนุภาคในประกอบกิริยาของคำพูดในบริบทที่เฉพาะเจาะจงของทุกวัน
สนทนาบทสนทนาที่แสดงให้เห็นว่าการพูดคำลงท้ายในกวางตุ้งเป็นวิธีที่ลําโพง