There are very few references relat

There are very few references related to works where tensiome-ters have been used to plan the implementation of irrigation insugarcane. Batchelor et al. (1990) carried out readings in a net-work of tensiometers installed at different depths and distances ofthe lines of a drip irrigation system in sugarcane. Although theirwork did not aim to the use of tensiometers as indicators of thebeginning of the application of irrigation in the sugarcane, highercane and sucrose yields were observed when the amount of irri-gation water was equal to the ETC of the crop. The tensiometersreadings indicated a moisture tension of about −10 kPa at 30 cmdepth, immediately beneath the irrigation line, which appearedto be close to the results obtained in this work. Nevertheless, theobserved results in this work differ from those obtained by Hodnettet al. (1990), who used six tensiometers installed at 65 cm depth,three on one side and three on the other side of the drip line,to determine the beginning of irrigation in sugarcane, and theyapplied two treatments, corresponding to soil moisture tension val-ues of −8 and −20 kPa as indicators of irrigation. Although they didnot perform a statistical analysis of their results, the cane yieldsfound varied, in all treatments, from 114.7 to 130.7 t ha−1; bothresulted when irrigation was applied to a soil moisture tensionof −8 kPa. These authors did not find any soil-moisture tensioneffect on cane yield. Wiedenfeld, (2004), in a similar work, com-pared the use of tensiometers and a water balance method viaestimates of crop evapotranspiration by using crop coefficients and“pan factors” to plan the implementation of irrigation in the crop.Irrigation was applied when the soil moisture tension, measuredat a depth of 46 cm below the furrows, reached values of −30,−50 and −70 kPa. No significant differences were found in caneor sucrose yield between methods, or between moisture tensionstreatments. In our case, statistically significant differences in caneand sucrose yields between the moisture tension treatments were found. which differ from the results obtained by the authors pre-viously mentioned. This could be because, in their works, moisturetension was measured deeper, since the most significant variationsin soil moisture occur at the soil surface (because of the rain andapplication of irrigation) and small soil moisture variations takeplace in deep layers of the soil. The difference in depth at whichsoil moisture tension was measured may have resulted in the differ-ences found between the previous works and the results presentedherein. Gaudin and Rapanoelina (2003) proposed the implementa-tion of deep tensiometers to assess the importance of capillary risefrom any water table formed during the rainy season. Knowledgeof ascending flow is important for the monitoring of irrigation inthe ripening stage of the cane.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการอ้างอิงน้อยมากที่เกี่ยวข้องกับงานที่มีการใช้ tensiome ters เพื่อวางแผนการดำเนินงานของ insugarcane ชลประทาน แบทเชเลอร์ et al. (1990) ดำเนินการอ่านในการทำงานสุทธิของ tensiometers การติดตั้งที่ความลึกแตกต่างกันและระยะทางของสายของระบบน้ำหยดในอ้อย แม้ theirwork ไม่ไม่มุ่งมั่นที่จะใช้ tensiometers เป็นตัวชี้วัดของ thebeginning ของโปรแกรมประยุกต์การชลประทานในการอ้อย ผลผลิต highercane และซูโครสถูกสังเกตเมื่อปริมาณของน้ำ irri gation ได้เท่ากับฯลฯ ของพืช Tensiometersreadings ที่ระบุความตึงเครียดความชื้นของเกี่ยวกับ −10 kPa ที่ 30 cmdepth ใต้บรรทัดชลประทาน appearedto ซึ่งเป็นผลลัพธ์ที่ได้ในงานนี้ทันที แต่ ผล theobserved ในงานนี้แตกต่างจากผู้รับ โดย al. Hodnettet (1990), ที่ใช้หก tensiometers ที่ความลึก 65 ซม. สามด้านหนึ่ง และสามด้านอื่น ๆ ของสายหยด การกำหนดจุดเริ่มต้นของการรดน้ำในอ้อย และ theyapplied สองการรักษา การติดตั้ง ที่สอดคล้องกับดินชื้นตึง val-ues ของ kPa −8 และ −20 เป็นตัวชี้วัดของชลประทาน แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ทำการวิเคราะห์ทางสถิติของผล yieldsfound อ้อยแตกต่างกัน ในการรักษาทั้งหมด จาก 114.7 ถึง 130.7 t ha−1 bothresulted เมื่อใช้รดน้ำในดินความชื้น tensionof −8 kPa ผู้เขียนเหล่านี้ไม่พบใด ๆ tensioneffect ความชื้นในดินบนผลผลิตอ้อย Wiedenfeld, (2004), ในทำงานคล้าย บอดี้ com การใช้ tensiometers และน้ำสมดุล viaestimates วิธีของ evapotranspiration พืชผล โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์พืช และ "แพนปัจจัย" ในการวางแผนการดำเนินงานของการชลประทานในการเพาะปลูก ชลประทานถูกนำไปใช้เมื่อค่าของ −30, −50 และ −70 kPa ถึงความตึงเครียดความชื้นดิน measuredat ความลึก 46 ซม.ด้านล่างสวย ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่พบในผลผลิตซูโครส caneor ระหว่างวิธี หรือ ระหว่างความชื้น tensionstreatments ในความแตกต่างของเรากรณี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในน้ำตาลซูโครส caneand อัตราผลตอบแทนระหว่างรักษาความตึงเครียดความชื้นที่พบ ซึ่งแตกต่างจากผลลัพธ์ที่ได้ โดย pre-viously ผู้เขียนที่กล่าวถึง นี้อาจเป็น เพราะ ในงาน moisturetension โดยวัดลึก เนื่องจากความชื้นในดิน variationsin สำคัญที่สุดเกิดขึ้นที่ takeplace เปลี่ยนแปลงความชื้นดินขนาดเล็กในชั้นลึกของดินและผิวดิน (เนื่องจาก andapplication ฝนการชลประทาน) โดยวัดความแตกต่างในความลึกที่ whichsoil ความชื้นความตึงเครียดอาจทำให้ ences differ ที่พบระหว่างการทำงานก่อนหน้าและ presentedherein ผล นำเสนอ implementa-ทางการค้าของ tensiometers ลึกเพื่อประเมินความสำคัญของตารางน้ำใด ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงฤดูฝนฝอย risefrom Gaudin และ Rapanoelina (2003) Knowledgeof เรียงกระแสเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการตรวจสอบการชลประทานในระยะการสุกของไม้เท้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีน้อยมากที่เกี่ยวข้องกับการอ้างอิงผลงานที่ tensiome-ters ได้ถูกนำมาใช้ในการวางแผนการดำเนินงานของชลประทาน insugarcane มี Batchelor et al, (1990) ดำเนินการอ่านในสุทธิการทำงานของ tensiometers ติดตั้งที่ระดับความลึกที่แตกต่างกันและระยะทาง ofthe สายของระบบน้ำหยดในไร่อ้อย แม้ว่า theirwork ไม่ได้มุ่งหวังที่จะใช้เป็นตัวชี้วัด tensiometers ของ thebeginning ของการประยุกต์ใช้ในการชลประทานอ้อยที่ highercane และซูโครสอัตราผลตอบแทนที่ถูกตั้งข้อสังเกตเมื่อปริมาณน้ำ IRRI-gation เท่ากับ ฯลฯ ของพืช tensiometersreadings ชี้ให้เห็นความตึงเครียดความชื้นประมาณ -10 kPa ที่ 30 cmdepth ทันทีใต้บรรทัดชลประทานซึ่ง appearedto จะใกล้เคียงกับผลที่ได้รับในงานนี้ อย่างไรก็ตามผลการ theobserved ในงานนี้แตกต่างจากที่ได้รับจากการ Hodnettet อัล (1990) ที่ใช้หก tensiometers ติดตั้งที่ระดับความลึก 65 ซม. สามในด้านหนึ่งและสามในด้านอื่น ๆ ของสายหยดเพื่อกำหนดจุดเริ่มต้นของการชลประทานในอ้อยและ theyapplied รักษาทั้งสองที่สอดคล้องกับความตึงเครียดความชุ่มชื้นในดิน val- UES -8 และ -20 กิโลปาสคาลเป็นตัวชี้วัดของการชลประทาน แม้ว่าพวกเขาจะ didnot ดำเนินการวิเคราะห์ทางสถิติของผลของพวกเขาอ้อย yieldsfound ที่แตกต่างกันในการรักษาทั้งหมด, 114.7-130.7 ตันต่อเฮกตาร์ 1; bothresulted เมื่อชลประทานถูกนำไปใช้กับ tensionof ความชื้นในดิน -8 กิโลปาสคาล ผู้เขียนเหล่านี้ไม่พบใด ๆ tensioneffect ดินความชื้นที่มีต่อผลผลิตอ้อย Wiedenfeld, (2004) ในการทำงานที่คล้ายกันดอทคอม pared ใช้ tensiometers และวิธีการสมดุลของน้ำ viaestimates ของการคายระเหยพืชโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์พืชและ "ปัจจัยแพน" ในการวางแผนการดำเนินงานของชลประทานใน crop.Irrigation ที่ถูกนำมาใช้เมื่อ ความตึงเครียดความชื้นของดิน measuredat ลึก 46 ซม. ด้านล่างร่องให้ถึงคุณค่าของ -30 -50 และ -70 กิโลปาสคาล ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่พบในผลผลิตน้ำตาลซูโครส caneor ระหว่างวิธีการหรือระหว่าง tensionstreatments ความชื้น ในกรณีของเราแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติผลผลิตน้ำตาลซูโครส caneand ระหว่างการรักษาความตึงเครียดความชื้นพบ ซึ่งแตกต่างจากผลที่ได้รับโดยผู้เขียนกล่าวถึงก่อน viously ซึ่งอาจเป็นเพราะในการทำงานของพวกเขา moisturetension วัดลึกตั้งแต่ความชื้น variationsin ดินที่สำคัญที่สุดเกิดขึ้นที่ผิวดิน (เพราะ andapplication ฝนของชลประทาน) และรูปแบบความชุ่มชื้นในดินขนาดเล็ก takeplace ในชั้นลึกของดิน ความแตกต่างในเชิงลึกที่ความตึงเครียดความชื้น whichsoil วัดอาจมีผลในการแตกต่างกัน-ences พบกันระหว่างผลงานก่อนหน้านี้และ presentedherein ผล Gaudin และ Rapanoelina (2003) เสนอ implementa-การของ tensiometers ลึกเพื่อประเมินความสำคัญของเส้นเลือดฝอย risefrom ตารางน้ำใด ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงฤดู​​ฝน ไหลจากน้อยไปมาก Knowledgeof เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการตรวจสอบของชลประทาน inthe สุกขั้นตอนของอ้อยที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการอ้างอิงน้อยมากที่เกี่ยวข้องกับงานที่ tensiome ters ได้ถูกใช้เพื่อวางแผนการใช้งานของ insugarcane ชลประทาน Batchelor et al . ( 1990 ) ดำเนินการอ่านในงานสุทธิและแสดงผลเป็นความสูงของลำที่ความลึกที่แตกต่างกันและระยะทางของเส้นของระบบน้ำหยดในไร่อ้อย . แม้ว่างานไม่ได้มุ่งที่จะใช้แสดงผลเป็นความสูงของลำเป็นตัวชี้วัดของวิธีการใช้น้ำในการเกษตร และผลผลิต highercane น้ำตาลซูโครสพบว่าเมื่อปริมาณของ IRRI gation น้ำเท่ากับการ ฯลฯ ของพืช พบว่า ความชื้นที่ tensiometersreadings ความตึงเครียดเกี่ยวกับ− 10 กิโลปาสคาลที่ 30 cmdepth ทันทีอยู่ใต้น้ำสูงกว่าเส้น ซึ่งอยู่ใกล้กับผลลัพธ์ที่ได้ในงานนี้ อย่างไรก็ตาม theobserved ผลลัพธ์ในงานนี้แตกต่างจากที่ได้จาก hodnettet อัล ( 1990 ) ที่ใช้แสดงผลเป็นความสูงของลำที่ติดตั้งที่ความลึก 6 ซม. 65 , สามในด้านหนึ่งและสามในด้านอื่น ๆของหยดบรรทัดเพื่อกำหนดจุดเริ่มต้นของการชลประทานในอ้อยและ theyapplied รักษา 2 สอดคล้องกับความชื้นดินแรงวาลใช้ของ− 8 และ− 20 kPa เป็นตัวชี้วัดชลประทาน แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ดำเนินการวิเคราะห์ทางสถิติของผลของพวกเขา , อ้อย yieldsfound หลากหลายในการรักษาทั้งหมดจากฯเพื่อ 130.7 T ฮา− 1 ; bothresulted เมื่อน้ำถูกใช้กับความชื้นในดิน tensionof − 8 kpa . ผู้เขียนเหล่านี้ไม่พบใด ๆ tensioneffect ความชื้นในดินต่อผลผลิตอ้อย wiedenfeld ( 2004 ) ในการทำงานที่คล้ายกัน จึงสบาย ใช้แสดงผลเป็นความสูงของลำ และสมดุลน้ำของพืชและวิธีการ viaestimates โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์พืชและ " ปัจจัย " แพนวางแผนการใช้น้ำในการเพาะปลูก ชลประทาน คือ เมื่อความชื้นในดินแรง ใช้ทางอ้อมที่โคนลึก 46 ซม. ด้านล่าง furrows ถึงค่า−−− 30 , 50 และ 70 กิโลปาสคาล . พบว่าผลผลิตน้ำตาลทราย caneor ระหว่าง วิธีการ หรือ ระหว่าง tensionstreatments ความชื้น ในกรณีของเรา ความแตกต่างกันใน caneand ซูโครสผลผลิตระหว่างความชื้นแรงการรักษาพบว่า ซึ่งแตกต่างจากผลลัพธ์ที่ได้จากผู้เขียนก่อน viously กล่าว ซึ่งอาจเป็นเพราะ ในผลงานของพวกเขา moisturetension วัดลึก เนื่องจากที่สำคัญที่สุด variationsin ความชื้นเกิดขึ้นที่พื้นผิวดิน ( เพราะฝนการชลประทาน ) และความชื้นในดิน การเปลี่ยนแปลงกรอบเล็ก ๆในชั้นลึกของดิน ความแตกต่างในความลึกที่แรงดึงความชื้น whichsoil วัดอาจมีผลในแตกต่าง ences พบระหว่างงานก่อนหน้านี้และผล presentedherein . และ gaudin rapanoelina ( 2003 ) เสนอ tion implementa ลึกแสดงผลเป็นความสูงของลำเพื่อประเมินความสำคัญของหลอดเลือดฝอย risefrom น้ำโต๊ะเกิดขึ้นในช่วงฤดูฝน ที่เกี่ยวกับขึ้นไหลเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการตรวจสอบในการชลประทานระยะของอ้อย