Eddie was a carpet fitter, and he h

Eddie was a carpet fitter, and he hated it. For ten years he had spent his days sitting, squatting, kneeling or crawling on floors, in houses, offices, shops, factories and restaurants. Ten years of his life, cutting and fitting carpets for other people to walk on, without even seeing them. When his work was done, no-one ever appreciated it. No- one ever said "Oh, that's a beautiful job, the carpet fits so neatly." They just walked all over it. Eddie was sick of it.
He was especially sick of it on this hot, humid day in August, as he worked to put the finishing touches to today's job. He was just cutting and fixing the last edge on a huge red carpet which he had fitted in the living room of Mrs. Vanbrugh's house. Rich Mrs. Vanbrugh, who changed her carpets every year, and always bought the best. Rich Mrs. Vanbrugh, who had never even given him a cup of tea all day, and who made him go outside when he wanted to smoke. Ah well, it was four o'clock and he had nearly finished. At least he would be able to get home early today. He began to day-dream about the weekend, about the Saturday football game he always played for the local team, where he was known as "Ed the Head" for his skill in heading goals from corner kicks.
Eddie sat back and sighed. The job was done, and it was time for a last cigarette. He began tapping the pockets of his overalls, looking for the new packet of Marlboro he had bought that morning. They were not there.
It was as he swung around to look in his toolbox for the cigarettes that Eddie saw the lump. Right in the middle of the brand new bright red carpet, there was a lump. A very visible lump. A lump the size of -- the size of a packet of cigarettes.
"Blast!" said Eddie angrily. "I've done it again! I've left the cigarettes under the blasted carpet!"
He had done this once before, and taking up and refitting the carpet had taken him two hours. Eddie was determined that he was not going to spend another two hours in this house. He decided to get rid of the lump another way. It would mean wasting a good packet of cigarettes, nearly full, but anything was better than taking up the whole carpet and fitting it again. He turned to his toolbox for a large hammer.
Holding the hammer, Eddie approached the lump in the carpet. He didn't want to damage the carpet itself, so he took a block of wood and placed it on top of the lump. Then he began to beat the block of wood as hard as he could. He kept beating, hoping Mrs. Vanbrugh wouldn't hear the noise and come to see what he was doing. It would be difficult to explain why he was hammering the middle of her beautiful new carpet.
After three or four minutes, the lump was beginning to flatten out. Eddie imagined the cigarette box breaking up, and the crushed cigarettes spreading out under the carpet. Soon, he judged that the lump was almost invisible. Clearing up his tools, he began to move the furniture back into the living room, and he was careful to place one of the coffee tables over the place where the lump had been, just to make sure that no-one would see the spot where his cigarettes had been lost. Finally, the job was finished, and he called Mrs. Vanbrugh from the dining room to inspect his work.
"Yes, dear, very nice," said the lady, peering around the room briefly. "You'll be sending me a bill, then?"
"Yes madam, as soon as I report to the office tomorrow that the job is done." Eddie picked up his tools, and began to walk out to the van. Mrs. Vanbrugh accompanied him. She seemed a little worried about something.
"Young man," she began, as he climbed into the cab of his van, laying his toolbox on the passenger seat beside him, "while you were working today, you didn't by any chance see any sign of Armand, did you? Armand is my parakeet. A beautiful bird, just beautiful, such colors in his feathers... I let him out of his cage, you see, this morning, and he's disappeared. He likes to walk around the house, and he's so good, he usually just comes back to his cage after an hour or so and gets right in. Only today he didn't come back. He's never done such a thing before, it's most peculiar..."
"No, madam, I haven't seen him anywhere," said Eddie, as he reached to start the van.
And saw his packet of Marlboro cigarettes on the dashboard, where he had left it at lunchtime....
And remembered the lump in the carpet....
And realised what the lump was....
And remembered the hammering....
And began to feel rather sick....

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอ็ดดี้พรมโลภ และเขาเกลียดชัง สิบปี เขาได้ใช้เวลาวันพระนั่ง การจับจอง นั่ง หรือตระเวนบนพื้น ในบ้าน สำนักงาน ร้านค้า โรงงาน และร้านอาหาร สิบปีของชีวิต ตัด และเหมาะสมพรมให้เดินบน โดยไม่ได้ดูพวกเขาคนอื่น ๆ เมื่อมีทำงานของเขา ไม่มีผู้ใดเคยชื่นชมมัน ไม่มีใครเคยกล่าวว่า "Oh ที่เป็นงานสวยงาม พอดีกับพรมเพื่ออย่าง" เพียงเดินผ่านมัน เอ็ดดี้ป่วยของมันได้ เขามีโดยเฉพาะป่วยของมันในวันนี้ร้อน ชื้นในเดือนสิงหาคม เขาทำงานให้สัมผัสการตกแต่งกับงานวันนี้ เขาเป็นเพียงตัดและแก้ไขขอบสุดท้ายด้านบนพรมแดงมากซึ่งเขาได้ติดตั้งในห้องนั่งเล่นของบ้านนางแวนบรูห์ Rich นางแวนบรูห์ ผู้เปลี่ยนพรมของทุกปี และซื้อดีสุดเสมอ Rich นางแวนบรูห์ ที่มีไม่ได้รับเขาถ้วยชาทุกวัน และที่ทำให้เขาไปเมื่อเขาอยากสูบบุหรี่ อา ดี ก็ 4 โมง และเขาก็เกือบจบ อย่างน้อย เขาจะได้รับบ้านตั้งแต่วันนี้ เขาเริ่มฝันกลางวันเกี่ยวกับวันหยุด เกมฟุตบอลเสาร์ เสมอเล่นสำหรับทีมงานท้องถิ่น ที่เขาถูกเรียกว่า "Ed หัว" ทักษะของเขาในหัวข้อเป้าหมายจากเตะมุม เอ็ดดี้เสาร์กลับ และถอนหายใจ ทำงาน และมันเป็นเวลาสำหรับบุหรี่ล่าสุด เขาเริ่มเคาะกระเป๋าของเขาหลวม หาแพคเก็ตใหม่ของ Marlboro มีซื้อเช้าวันนั้น พวกเขาไม่มี ก็เป็นเขา swung สถานเพื่อค้นหาในกล่องเครื่องมือของเขาสำหรับบุหรี่ เอ็ดดี้ที่เห็นทั้งหมด กลางใหม่สดใสพรมแดง มีก้อน ก้อนที่เห็นมาก ก้อนขนาดของ - ขนาดของแพคเก็ตของบุหรี่ "ระเบิด" กล่าวว่า เอ็ดดี้ angrily "ฉันได้ทำมันอีกครั้ง ได้ทิ้งบุหรี่ภายใต้พรมเสียหาย" เขาได้กระทำเช่นนี้ครั้งก่อน และการกิน และการแต่งตั้งพรมได้นำเขาสองชั่วโมง เอ็ดดี้ได้กำหนดว่า เขาไม่ไปใช้อีกสองชั่วโมงในบ้านหลังนี้ เขาตัดสินใจที่จะกำจัดทั้งหมดในวิธีอื่น มันจะหมายถึง การสูญเสียแพคเก็ตดีของบุหรี่ เกือบทั้งหมด แต่สิ่งดีกว่าการขึ้นพรมทั้งหมด และเหมาะสมอีกครั้ง เขาเปิดกล่องเครื่องมือของเขาสำหรับค้อนขนาดใหญ่ ถือค้อน เอ็ดดี้ประดับก้อนในพรม เขาไม่ต้องการเสียพรมเอง เพื่อให้เขาเอาบล็อกไม้ และวางบนก้อน แล้ว เขาเริ่มตียากเหมือนเขาสามารถบล็อกไม้ เขาเก็บไว้ตี หวังแวนบรูห์นางจะไม่ได้ยินเสียง และมาดูเขาทำอะไรได้ มันจะยากที่จะอธิบายทำไมเขาถูกตอกตรงกลางของพรมใหม่ของเธอสวยงาม หลังจากสาม หรือสี่นาที ก้อนได้เริ่มต้นการแผ่ออก เอ็ดดี้จินตนาการราวทำลายขึ้น และบุหรี่บดแพร่กระจายออกภายใต้พรม เร็ว ๆ นี้ เขาตัดสินว่า ทั้งหมดที่มีเกือบจะมองไม่เห็น ล้างค่าของเครื่องมือ เขาเริ่มย้ายเฟอร์นิเจอร์กลับไปยังห้องนั่งเล่น และเขาได้ระวังตำแหน่งหนึ่งของโต๊ะกาแฟสถานที่ทั้งหมดที่ได้ เพื่อให้แน่ใจว่า ไม่มีใครจะเห็นจุดที่บุหรี่ของเขาได้หายไป ในที่สุด งานเสร็จ และเขาเรียกนางแวนบรูห์จากห้องอาหารเพื่อตรวจสอบการทำงานของเขา "ใช่ รัก สวย กล่าวว่า เลดี้ ทุกทีรอบห้องพักสั้น ๆ "คุณจะส่งฉันรายการ แล้ว" "ใช่ม่าย ทันทีที่ผมรายงานไปยังสำนักงานวันพรุ่งนี้ที่ทำงาน" เอ็ดดี้รับเครื่องมือของเขา และเริ่มที่จะเดินออกไปรถตู้ นางแวนบรูห์มาพร้อมกับเขา เธอดูเหมือนกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง "ชายหนุ่ม เธอเริ่ม เป็นเขาปีนเป็นแหล่งของรถตู้ของเขา วางเครื่องมือของเขาบนนั่งผู้โดยสารอยู่ข้างเขา "ในขณะที่คุณกำลังทำงานวันนี้ คุณไม่โดยบังเอิญได้เห็นสัญญาณใด ๆ ของ Armand ไม่คุณ Armand parakeet ของฉันได้ สวยนก ดี เช่นสีขนของเขา... ปล่อยให้เขาออกจากกรงของเขา คุณ ดู เช้านี้ และเขาหายไป ชอบเดินรอบบ้าน และกำลังดี เขามักจะเชื่อกลับถึงกรงของเขาหลังจากหนึ่งชั่วโมงหรือดังนั้น และได้รับขวาในการ เฉพาะวันนี้เขาไม่ได้กลับมา เขาไม่เคยทำสิ่งใดก่อน มันจะแปลกประหลาดที่สุด..." "ไม่ ม่าย ฉันไม่เห็นเขาเลย กล่าวว่า เอ็ดดี้ ตามเขาถึงเริ่มรถตู้ และเห็นเขาห่อบุหรี่ Marlboro บนแดชบอร์ด ซึ่งเขาได้ทิ้งมันไว้กลางวัน... และจดจำทั้งหมดในพรม... และเองก็ยังคิดทั้งหมดมี... และจำการตอก... และเริ่มที่จะสบายแต่...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอ็ดดี้เป็นช่างฟิตพรมและเขาเกลียดมัน สำหรับสิบปีเขาได้ใช้เวลาวันที่เขานั่งยองคุกเข่าหรือคลานอยู่บนพื้นในบ้าน, สำนักงาน, ร้านค้า, โรงงานและร้านอาหาร สิบปีของชีวิตของเขาตัดและพรมที่เหมาะสมสำหรับคนอื่น ๆ ที่จะเดินบนโดยไม่ได้เห็นพวกเขา เมื่อผลงานของเขาได้กระทำไปแล้วไม่มีใครเคยชื่นชมมัน No- หนึ่งเคยกล่าวว่า "โอ้ว่าเป็นงานที่สวยงามพรมเหมาะกับเพื่อให้เรียบร้อย." พวกเขาเพียงแค่เดินไปทั่วมัน เอ็ดดี้ก็ป่วยของมัน.
เขาเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งป่วยของมันในร้อนนี้วันชื้นในเดือนสิงหาคมในขณะที่เขาทำงานเพื่อปิดฉากงานในวันนี้ เขาเป็นเพียงการตัดและการแก้ไขขอบสุดท้ายบนพรมแดงขนาดใหญ่ที่เขาได้ติดตั้งในห้องนั่งเล่นของบ้านนางแวนเบิร์ก ที่อุดมไปด้วยนางแวนเบิร์กที่เปลี่ยนพรมเธอทุกปีและมักจะซื้อที่ดีที่สุด ที่อุดมไปด้วยนางแวนเบิร์กที่ไม่เคยได้รับแม้เขาถ้วยชาตลอดทั้งวันและผู้ที่ทำให้เขาออกไปข้างนอกเมื่อเขาต้องการที่จะสูบบุหรี่ Ah ดีมันเป็น 04:00 และเขาเสร็จเกือบ อย่างน้อยเขาจะสามารถที่จะได้รับกลับบ้านเร็ววันนี้ เขาเริ่มวันฝันเกี่ยวกับวันหยุดสุดสัปดาห์เกี่ยวกับเกมฟุตบอลเสาร์เขามักจะเล่นให้กับทีมท้องถิ่นที่เขาถูกเรียกว่า "เอ็ดหัวหน้า" สำหรับความสามารถของเขาในการที่จะมุ่งหน้าประตูจากลูกเตะมุม.
เอ็ดดี้นั่งกลับและถอนหายใจ งานที่ได้รับการทำและมันเป็นเวลาสำหรับบุหรี่ล่าสุด เขาเริ่มกรีดกระเป๋าของ overalls ของเขาที่กำลังมองหาแพ็คเก็ตใหม่ของมาร์ลโบโรเขาซื้อในเช้าวันนั้น พวกเขาไม่ได้มี.
มันเป็นในขณะที่เขาเหวี่ยงไปรอบ ๆ เพื่อดูในกล่องเครื่องมือของเขาสำหรับบุหรี่ที่เอ็ดดี้เห็นก้อน ขวาตรงกลางของแบรนด์ใหม่ปูพรมสีแดงสดใสมีก้อน ก้อนมองเห็นได้มาก ก้อนขนาดของ -. ขนาดของแพ็คเก็ตของบุหรี่
"ระเบิด" เอ็ดดี้กล่าวว่าด้วยความโกรธ "ผมเคยทำมันอีกครั้ง! ฉันได้ทิ้งบุหรี่ภายใต้พรมฉิบหาย!"
เขาเคยทำมาครั้งนี้มาก่อนและการขึ้นและ refitting พรมได้พาเขาสองชั่วโมง เอ็ดดี้ก็ตัดสินใจว่าเขาไม่ได้ไปใช้จ่ายอีกสองชั่วโมงในบ้านหลังนี้ เขาตัดสินใจที่จะกำจัดก้อนวิธีอื่น มันจะหมายถึงการสูญเสียแพ็คเก็ตที่ดีของการสูบบุหรี่เกือบเต็ม แต่สิ่งที่ดีกว่าการขึ้นพรมทั้งหมดและเหมาะสมอีกครั้ง เขาหันลงในกล่องเครื่องมือของเขาสำหรับค้อนขนาดใหญ่.
โฮลดิ้งค้อน, เอ็ดดี้เข้าหาก้อนในพรม เขาไม่อยากให้เกิดความเสียหายพรมตัวเองดังนั้นเขาจึงบล็อกไม้และวางไว้ที่ด้านบนของก้อน จากนั้นเขาก็เริ่มที่จะชนะบล็อกของไม้ที่หนักที่สุดเท่าที่เขาสามารถทำได้ เขายังคงเต้นหวังนางแวนเบิร์กจะไม่ได้ยินเสียงและมาเห็นสิ่งที่เขาทำ มันจะเป็นเรื่องยากที่จะอธิบายว่าทำไมเขาถูกตอกกลางของพรมใหม่ของเธอที่สวยงาม.
หลังจากที่สามหรือสี่นาทีก้อนเริ่มที่จะแผ่ออก เอ็ดดี้คิดกล่องบุหรี่เลิกและบุหรี่บดแพร่กระจายออกมาจากใต้พรม ในไม่ช้าเขาตัดสินว่าก้อนเนื้อก็แทบมองไม่เห็น ปลอดโปร่งเครื่องมือของเขาเขาเริ่มที่จะย้ายเฟอร์นิเจอร์ที่กลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นและเขาก็ระมัดระวังที่จะวางหนึ่งของโต๊ะกาแฟมากกว่าสถานที่ที่เป็นก้อนได้รับเพียงเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครจะได้เห็นจุดที่ การสูบบุหรี่ของเขาได้รับการสูญเสีย ในที่สุดงานเสร็จและเขาเรียกว่านางแวนเบิร์กจากห้องรับประทานอาหารในการตรวจสอบการทำงานของเขา.
"ใช่รักที่ดีมาก" กล่าวว่าหญิงสาวคนนั้นหันไปรอบ ๆ ห้องพักในเวลาสั้น ๆ "คุณจะได้รับการเรียกเก็บเงินส่งฉันแล้ว?"
"ใช่แหม่มเร็วที่สุดเท่าที่ฉันจะรายงานไปยังสำนักงานในวันพรุ่งนี้ว่างานที่จะทำ." เอ็ดดี้หยิบเครื่องมือของเขาและเริ่มที่จะเดินออกไปที่รถตู้ นางแวนเบิร์กมาพร้อมกับเขา เธอดูเหมือนกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง.
"ชายหนุ่ม" เธอเริ่มต้นในขณะที่เขาปีนเข้าไปในรถแท็กซี่ของรถตู้ของเขาวางกล่องเครื่องมือของเขาในที่นั่งผู้โดยสารข้างเขาว่า "ในขณะที่คุณกำลังทำงานในวันนี้คุณไม่ได้มีโอกาสใด ๆ เห็นป้ายของอาร์มันด์ใด ๆ ที่คุณ? อาร์มันด์เป็นนกแก้วของฉัน. นกสวยงามสวยงามเพียงสีดังกล่าวในการขนของเขา ... ผมปล่อยให้เขาออกไปจากกรงของเขาที่คุณเห็นในเช้าวันนี้และเขาก็หายไป. เขาชอบที่จะ เดินไปรอบ ๆ บ้านและเขาดีเช่นนั้นเขามักจะกลับมาไปที่กรงของเขาหลังจากชั่วโมงหรือดังนั้นและได้รับสิทธิในการ. เฉพาะวันนี้เขาไม่ได้กลับมา. เขาไม่เคยทำสิ่งนั้นก่อนที่มันแปลกประหลาดมากที่สุด .. . "
"ไม่มีแหม่มผมยังไม่ได้เห็นเขาทุกที่" เอ็ดดี้ในขณะที่เขามาถึงที่จะเริ่มต้นรถตู้. กล่าว
และเห็นแพ็คเก็ตของเขาบุหรี่ Marlboro บนแดชบอร์ดที่เขาทิ้งมันไว้ในเวลาอาหารกลางวัน ....
และ จำได้ว่าก้อนเนื้อในพรม ....
และตระหนักถึงสิ่งที่เป็นก้อน ....
และจำตอก ....
และเริ่มที่จะรู้สึกค่อนข้างป่วย ....

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอ๊ดดี้เป็น พรม ช่างฟิต เขาเกลียดมัน 10 ปี เขาได้ใช้เวลาของเขานั่งอยู่ นั่งยองๆ คุกเข่า หรือคลานบนพื้นในบ้าน สำนักงาน ร้านค้า โรงงานอุตสาหกรรม ร้านอาหาร สิบปีของชีวิตของเขา , การตัดและพรมที่เหมาะสมสำหรับคนอื่น ๆที่จะเดินไปโดยไม่แม้แต่จะเห็นพวกเขา เมื่องานเสร็จ ไม่มีใครชื่นชมมัน ไม่ - คนหนึ่งเคยกล่าวว่า " โอ้ เป็นงานที่สวยงามพรมพอดีอย่างเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็เดินทั่วแล้ว เอ็ดดี้ป่วยของมัน .
เขายิ่งเบื่อในวันนี้ร้อนชื้นในเดือนสิงหาคม ขณะที่เขาพยายามที่จะวางสัมผัสกับการตกแต่งงานของวันนี้ เขาก็แค่ตัดและแก้ไขขอบล่าสุดบนพรมสีแดงขนาดใหญ่ซึ่งเขาได้ติดตั้งในห้องนั่งเล่นของแวนบรูห์เป็นคุณนายที่บ้าน รวยคุณนายแวนบรูห์ที่เปลี่ยนพรมของเธอทุกปีและมักจะซื้อที่ดีที่สุด รวยคุณนายแวนบรูห์ผู้ไม่เคยให้เขาดื่มชาทุกวัน และที่ทำให้เขาออกไป เมื่อเขาต้องการที่จะสูบบุหรี่ อ่า มันก็ 4 โมง และเขาเกือบจะเสร็จแล้ว อย่างน้อยเขาก็จะได้กลับบ้านเร็ววันนี้ เขาเริ่มวันฝันถึงวันหยุดประมาณวันเสาร์ฟุตบอล เขาก็ลงเล่นให้กับทีมท้องถิ่นที่เขาถูกเรียกว่า " เอ็ดหัว " สำหรับทักษะของเขาในหัวข้อเป้าหมายจากมุมเตะ
เอ็ดดี้นั่งกลับและถอนใจ งานที่ทำเสร็จแล้ว และมันเป็นเวลาสำหรับบุหรี่ล่าสุด เขาเริ่มกรีดกระเป๋าหลวมของเขามองหาใหม่เก็ต Marlboro ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อเช้านี้ พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น .
มันเป็นเขาตวัดมาดูในกล่องเครื่องมือสำหรับบุหรี่ที่เอ็ดดี้ เห็นก้อนเนื้อตรงกลางของแบรนด์ใหม่สีแดงพรม มีก้อนเนื้อ ก้อนๆ มองเห็น ก้อนขนาด -- ขนาดของแพ็คเก็ตของบุหรี่ .
" ระเบิด " เอ็ดดี้ " กล่าวอย่างโกรธๆ ฉันทำมันอีกแล้ว ! ฉันทิ้งบุหรี่ภายใต้พรมเสียหาย "
เขาเคยทำมาก่อน และการขึ้นและ refitting พรมมีเขาสองชั่วโมงเอ็ดดี้จึงตัดสินใจว่า เขาจะใช้เวลาอีก 2 ชั่วโมง ในบ้านหลังนี้ เขาตัดสินใจที่จะกำจัดก้อนอีกทางหนึ่ง มันจะหมายถึงการสูญเสียแพ็คเก็ตของบุหรี่ เกือบเต็ม แต่สิ่งที่ดีกว่า เอาทั้งพรมและกระชับอีกครั้ง เขาเปิดกล่องเครื่องมือสำหรับค้อนขนาดใหญ่
ถือค้อน เอ็ดดี้ก็ก้อนในพรมเขาไม่ได้ต้องการทำลายพรมนั่นเอง ดังนั้น เขาเอาบล็อกไม้ และวางไว้ที่ด้านบนของก้อน จากนั้นเขาก็เริ่มที่จะชนะบล็อกไม้ เท่าที่เขาทำได้ เขาเอาแต่เต้น หวังว่าคุณแวนบรูห์ก็ไม่ได้ยินเสียง และมาพบว่าเขากำลังทำอะไร มันคงจะยากที่จะอธิบายว่าทำไมเขาตอกกลางพรมใหม่ของเธอ สวย
หลังจากที่สามหรือสี่นาทีก้อนเริ่มแผ่ออกมา เอ็ดดี้คิดว่ากล่องบุหรี่เลิกบุหรี่และบดกระจายออกไปภายใต้พรม ในไม่ช้า เขาตัดสินว่า ก้อนเนื้อก็แทบมองไม่เห็น การล้างเครื่องมือของเขา เขาเริ่มที่จะย้ายเฟอร์นิเจอร์กลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น เขาระมัดระวังที่จะวางหนึ่งของตารางกาแฟกว่าที่ก้อนได้เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครจะเห็นจุดที่บุหรี่ของเขาได้หายไป . ในที่สุดงานก็เสร็จ และเขาเรียกคุณนายแวนบรูห์จากห้องอาหารจะตรวจสอบงานของเขา .
" ใช่จ้ะ สวยมาก " กล่าวว่าท่านหญิง peering รอบห้องสั้น” คุณจะส่งบิล ฉันแล้วเหรอ ? "
" ครับ ทันทีที่ผมรายงานไปยังสำนักงานพรุ่งนี้ที่งานเสร็จแล้ว" เอ็ดดี้ หยิบเครื่องมือของเขาและเริ่มที่จะเดินออกจากรถตู้ คุณนายแวนบรูห์มาพร้อมกับเขา เธอดูกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง .
" ชายหนุ่ม " เธอเริ่มในขณะที่เขาปีนเข้าไปในรถของรถตู้ของเขาที่วางกล่องบนที่นั่งข้างเขา " ในขณะที่คุณทำงานวันนี้ คุณไม่ได้บังเอิญเห็นวี่แววของอาร์มันด์ ใช่ไหม ? อาร์มันด์เป็นนกแก้วของผม นกสวยงามแค่สวยงาม เช่น สีในขน . . . . . . . ฉันปล่อยเค้าออกจากกรงของเขา เห็นมั้ย เมื่อเช้านี้ เขาหายตัวไป เขาชอบที่จะเดินไปรอบ ๆบ้าน และเขาเป็นคนดี เขามักจะกลับมาที่กรงของเขาหลังจากชั่วโมงหรือดังนั้นและได้รับสิทธิใน วันนี้ เพียงแต่เขาไม่ได้กลับมา เขาไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน มันแปลกที่สุด . . . . . . . "
" ไม่ค่ะ ฉันไม่เห็นเขาเลย กล่าวว่า เอ็ดดี้ในขณะที่เขาเอื้อมมือไปสตาร์ทรถ
เห็นแพ็คเก็ตของบุหรี่ Marlboro ในแดชบอร์ดที่เขาทิ้งมันตอนเที่ยง . . . . . . .
และจำก้อนในพรม . . . . . . .
และตระหนักว่าเกิดก้อน . . . . . . . . . .

แล้วนึกถึงการตอก และเริ่มรู้สึกค่อนข้างป่วย . . . . . . .